เรื่องราวของผู้ป่วยทางจิตที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเล็กๆ ซึ่งไม่เพียงแต่ได้รับการรักษาด้วยยาเท่านั้น แต่ยังได้รับการรักษาด้วยความรัก ความเอื้ออาทร และความห่วงใยอีกด้วย
ฮิญห์หุ่งและเทียวเป่าก๊วก (ขวา) ในฐานะพ่อและลูก
สีทอง
แต่ละคนมีสถานการณ์ที่แตกต่างกัน พวกเขาถูกผลักดันและกดขี่โดยชีวิต นำไปสู่ภาวะสมองเสื่อม บางคนถูกทรยศในความรัก บางคนถูกตามล่าด้วยหนี้สิน บางคนติดยา บางคนถูกทำร้ายโดยผู้ถ่ายทอดสด... แต่พวกเขาพบสถานที่อันสงบสุขสำหรับวันอันมืดมนของพวกเขา คนอย่างหมอตวง (เล อันห์ บัง) พยาบาลกวิน (ข่า นู) และนางนัม พ่อครัว (ฟอง ลาน) ได้สร้างภาพลักษณ์ของ "หมอที่ดีเหมือนแม่" และโรงพยาบาลจิตเวชแห่งนี้ก็เหมือนหลังคาที่ปกป้องผู้ที่อ่อนแอ
นักแสดงหลักและนักแสดงสมทบ เช่น Anh Duc, Lam Nguyen, Huu Dang, Diem Phuong, Hinh Hung, Tu My, Bao Linh... เล่นบทบาทของตนได้อย่างมีชีวิตชีวา ทำให้ผู้ชมหัวเราะได้หลายครั้ง บทบาทของผู้ป่วยนั้นไร้เดียงสาแต่ก็น่ารักมาก โดยเฉพาะ Huynh Phuong ที่มีชื่อเสียงของกลุ่ม FAPtivi ที่เล่นเป็นนักดนตรีชื่อ Vu ที่ถูกทรยศแต่พบรักใหม่ในโรงพยาบาล เมื่อ Vu "โกรธ" เขาไม่ได้แสดงฉาก แต่กลับกลายเป็นผู้กำกับที่มีศักดิ์ศรีและสูงศักดิ์ที่ทำให้ผู้คนหัวเราะได้ ไม่ใช่ทุกคนที่จะทำตลกเงียบๆ แบบนี้ได้
ละครเรื่องนี้น่าซึ้งกินใจแต่ก็ไม่ขาดความบันเทิง
สีทอง
ที่น่าประทับใจที่สุดคือศิลปิน Tieu Bao Quoc ที่คู่ควรกับการแสดงตลก แต่เขาสามารถแสดงได้อย่างเศร้าโศกมาก ในครั้งนี้เขารับบทเป็นนาย Tri ผู้ป่วยที่หายดีแล้วซึ่งต้องการให้ลูกๆ พากลับบ้านในช่วงเทศกาลตรุษจีนเสมอ แต่เด็กน้อยกลับมุ่งความสนใจไปที่ครอบครัวเล็กๆ ของเขาแทนที่จะคิดถึงความเหงาของพ่อ การแสดงที่ยาวนานระหว่างพ่อและลูกทำให้ผู้ชมร้องไห้ ความเงียบนี้มีค่ามาก ทำให้บทมีคุณภาพมากขึ้น
ดูเหมือนว่าเวทีจะรักษาสมดุลระหว่างความจริงจังและความบันเทิงได้อย่างสมบูรณ์แบบ ไม่ใช่ปัญหายากระหว่างตลาดและศิลปะ
ลิงค์ที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)