หัวใจที่ไม่เคยหยุดให้

ฉันบังเอิญเจอวูระหว่างเล่นอินเทอร์เน็ต สิ่งที่สะดุดตาฉันคือภาพพนักงานส่งอาหารกำลังนำอาหารไปส่งให้ผู้ป่วยและครอบครัวที่ยากไร้ที่โรงพยาบาลมะเร็งกลาง บนใบหน้าที่เปียกเหงื่อของเขามีแววตาอ่อนโยนและว่องไว และที่สำคัญคือดวงตาของเขาเป็นประกายสดใส

หลังจากกด "ติดตาม" ไปได้สักพัก ผมก็ส่งข้อความไปถามเกี่ยวกับโครงการการกุศลที่ Vu กำลังทำอยู่ ผมต้องการแผนสำหรับโครงการการกุศลของผม แค่นั้นเอง ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้สนิทกันมาก แต่ Vu ก็ตอบกลับมาอย่างกระตือรือร้นทุกครั้งที่ผมถาม ผมสงสัยว่าทำไมแค่ผู้ส่งของถึงมีผู้ติดตามเยอะขนาดนี้ ผมเลยลองค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับ Vu ทางออนไลน์ดู

ผลลัพธ์ทำให้ฉันตกใจ ฉันคิดว่าคนที่ให้มากขนาดนี้จะเป็นคนที่ได้ความสะดวกสบายทางวัตถุ หรืออย่างน้อยก็มีชีวิตที่สงบสุข แต่วูกลับไม่มีอะไรอยู่ในมือเลย แม้แต่เอกสารแสดงตัวตนอย่างใบสูติบัตรก็ไม่มี

หวูเกิดในครอบครัวที่มีสถานการณ์พิเศษ พ่อแม่ของหวูอาศัยอยู่ด้วยกันและมีลูกที่ไม่มีสถานะทางกฎหมาย วัยเด็กของหวูเต็มไปด้วยความยากลำบาก ทั้งอาหาร เสื้อผ้า เงินทอง และเอกสารสำคัญต่างๆ ที่จำเป็นต่อการได้รับการยอมรับในสังคม หวูเกิดในปี พ.ศ. 2536 เขาไม่มีสูติบัตร ไม่มีทะเบียนบ้าน ไม่มีบัตรประกันสุขภาพ ไม่มีบัตรประจำตัวประชาชน... ในสายตาสังคม เขาถือเป็นบุคคลที่ "ไร้ตัวตน" เพื่อที่จะไปโรงเรียน หวูต้องยืมสูติบัตรที่ไม่มีค่าใช้สอยภายใต้ชื่อเหงียน เวียด ทัง

ต่อมา วูก็ลาออกจากโรงเรียน ชายหนุ่มรู้สึกหลงทางและหาที่หลบภัยในร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ วูจมอยู่กับ โลก เสมือนจริงเป็นเวลานานเพื่อหลีกหนีจากความเป็นจริง เมื่อกระแสเกมเริ่มสงบลง เขาจึงเริ่มขายชาเย็น ข้าวโพดปิ้ง และมันฝรั่งริมถนนเพื่อหาเลี้ยงชีพ

ทุกเดือน วูจะไปที่ชุมชนฟอกไตเพื่อมอบของขวัญให้ผู้ป่วยเป็นประจำ - ภาพ: จัดทำโดยผู้เขียน

เมื่ออายุ 24 ปี เหตุการณ์สำคัญก็เกิดขึ้น เพราะเขาเป็นคนขี้ระแวง เขาจึงถูกคนร้ายฉวยโอกาส หลอกล่อให้ถือห่อเล็กๆ ให้เขา เมื่อตรวจสอบดู พบว่าห่อนั้นบรรจุยาเสพติดหนัก 0.5 กรัม การตกในครั้งนั้นไม่เพียงแต่เป็นการปะทะกันของโชคชะตาเท่านั้น แต่ยังเป็นประตูที่ปิดตายอนาคตของเขาอีกด้วย ในคุก วูได้เข้าใจความรู้สึกของคนที่สิ้นหวังเป็นครั้งแรก และในจุดตกต่ำนั้นเองที่เขาได้เรียนรู้ที่จะมองย้อนกลับไปที่ตัวเอง และคิดในใจอย่างเงียบๆ ว่า "ฉันต้องลุกขึ้นยืนให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม"

เมื่อเขากลับมา เขาเดินทางไปยังนิคมอุตสาหกรรมและโรงงานต่างๆ หวังจะหางานที่มั่นคง แต่ทุกครั้งที่พวกเขารู้ว่าเขาไม่มีสูติบัตรหรือบัตรประจำตัว พวกเขาก็ส่ายหัว บางแห่งถึงกับพูดใส่หน้าเขาว่า "ใครจะกล้ารับคนไม่มีเอกสาร และเคยเข้าออกคุกแบบนาย" ประโยคนั้นเหมือนโดนตบหน้า ทำให้เขาหมดหวังกับอนาคตที่มีงาน "ประจำ"

เพื่อเลี้ยงชีพ หวูเริ่มต้นวันทำงานอย่างไม่หยุดหย่อน ทุกเช้าตรู่ เขาขี่จักรยานเก่าๆ ข้ามถนนยาวๆ เป็นระยะทางเกือบสิบกิโลเมตรจากมินห์ไคไปยังเกาเกียย ในชุดเครื่องแบบสีซีดจาง เขารีบเสิร์ฟอาหารที่ร้านอาหาร เหงื่อไหลอาบใต้หน้ากาก มือของเขาไม่เคยได้พัก หลังจากหมดกะกลางวัน เขาก็ปั่นจักรยานกลับมินห์ไค เขาทำงานใช้แรงงานอีกงานหนึ่ง หนักแต่หนักแน่น เพื่อหารายได้เพิ่ม ทุกเย็น เมื่อแสงไฟเมืองสว่างไสวและผู้คนมารวมตัวกันเพื่อรับประทานอาหารเย็นอย่างอบอุ่น หวูจะผูกกระเป๋าไว้กับจักรยาน สวมเสื้อกันลม และรีบเร่งฝ่าการจราจรที่พลุกพล่าน เขาส่งสินค้าจนถึงดึกดื่น...

วู มอบอาหารให้ผู้ป่วยยากไร้ ณ รพ.เค. - ภาพโดย : ผู้เขียน

เขาทุ่มเททำงานทั้งหมดนั้นเพื่อเติมเต็มความฝัน นั่นคือการซื้อมอเตอร์ไซค์เป็นของตัวเอง เขาหวังว่าจะมีรถที่ดีกว่าคันเก่าของเขา เพื่อที่ชีวิตจะได้ไม่ลำบากนัก ทุกค่ำคืน แสงไฟของมอเตอร์ไซค์จะส่องประกายไปตามมุมถนนเล็กๆ ทุกแห่ง สะท้อนเงาของคนที่เริ่มต้นชีวิตใหม่อย่างเงียบๆ จากวันเวลาอันแสนวุ่นวายเหล่านั้น เขาเริ่มตระหนักสิ่งหนึ่งว่า เมื่อวานนี้ ยังมีผู้คนอีกนับไม่ถ้วนที่กำลังดิ้นรนต่อสู้กับความยากจนและความยากลำบากเช่นเดียวกับเขา

"ได้รับ" อย่างไม่คาดคิด แล้ว "ให้"

ในเวลาว่าง เขาบันทึก วิดีโอ รีวิวอาหารและโพสต์ลง TikTok โดยไม่คาดฝัน วิดีโอของเขากลายเป็นกระแสและได้รับความสนใจอย่างมาก Phong Vu กลายเป็น TikToker ที่เป็นที่รักของใครหลายคนด้วยความเรียบง่ายและความจริงใจ ด้วยรายได้จากร้านอาหารที่เขารีวิวมากขึ้น ทำให้ภาระในการหาเลี้ยงชีพลดลง Vu จึงเข้าร่วมกลุ่มอาสาสมัคร

ตั้งแต่ปี 2562 จนถึงปัจจุบัน หวู่ไม่เพียงแต่เป็นนักเดินทางที่เร่ร่อนตามท้องถนนเท่านั้น แต่ยังเป็นเพื่อนของผู้ที่ต้องเผชิญกับชีวิตที่เปราะบางอีกด้วย เขาเล่าให้ฉันฟังว่าทุกวันที่ 1 และ 15 ของเดือนจันทรคติ เขาจะนำอาหารร้อนๆ และของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ไปให้คนไร้บ้านเป็นประจำ สำหรับหลายๆ คนแล้ว นั่นอาจดูเล็กน้อย แต่สำหรับคนไร้บ้าน ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ นั้นกลับเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความรัก ไม่เพียงเท่านั้น เขายังระดมเพื่อนๆ และผู้มีน้ำใจให้รวบรวมและนำอาหารดีๆ ไปมอบให้ผู้ป่วยยากไร้ที่โรงพยาบาลมะเร็งและโรงพยาบาลถั่นญ่านทุกสัปดาห์

วูยังเล่าอีกว่า “ตอนที่ผมมาถึงหมู่บ้านฟอกไต ผมตระหนักว่าพระเจ้ายังคงโปรดปรานชีวิตของผม ที่นี่คนไข้ต้องเข้าโรงพยาบาลสัปดาห์ละ 3 ครั้ง แต่ละครั้งเป็นช่วงเวลาแห่งความเจ็บปวดและความยากลำบากเพื่อแลกกับชีวิต ผมไปเยี่ยมเยียนและมอบของขวัญให้ผู้ป่วยเป็นประจำทุกเดือน... แม้จะเจ็บป่วยและขาดแคลน พวกเขาก็ยังคงกังวลกับการหาเลี้ยงชีพด้วยการขับรถมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ขายชาเย็น เก็บเศษเหล็ก... วันหนึ่งผมนำของขวัญไป 110 ชิ้น แต่ได้รับแจ้งว่าวันนี้ต้องการเพียง 109 ชิ้น พี่สาวครับ ทุกครั้งที่เป็นแบบนั้น ผมรู้สึกตกใจ... เพราะผมเข้าใจ... ว่าไม่มีคนอยู่ตรงนั้นอีกแล้ว”

เวลาทำงานการกุศล วูก็รู้สึกเศร้าใจเหมือนกัน เวลามีคนพูดว่า "พ่อแม่ไม่ดูแล แต่กลับเอาแต่ห่วงเรื่องของคนอื่น" เขาไม่รู้เลยว่า "พ่อแม่เสียแล้ว เงินก็ไม่ค่อยมี แต่เห็นชีวิตที่ทุกข์ยากมากมายเหลือเกิน อดไม่ได้ที่จะแบ่งปัน" สำหรับเขา แค่คำขอบคุณ แค่พยักหน้าก็ทำให้ความเหนื่อยล้าในใจหายไป

หวูแจกอาหารที่โรงพยาบาลถั่นห์เญิน - ภาพ: จัดทำโดยผู้เขียน

เบื้องหลังการเดินทางอาสาสมัคร เบื้องหลังเสียงหัวเราะอบอุ่น และหัวใจที่มักจะหันไปหาคนอื่น วูยังมีชีวิตส่วนตัวที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า เขาเคยรักและเปิดใจให้กับหญิงสาวคนหนึ่ง แต่แล้วเธอก็ทิ้งเขาไป

เขาไม่ได้โทษเธอ เพราะลึกๆ แล้วเขารู้ว่าเธอไม่ได้ผิด เพียงแต่ความจริงมันโหดร้ายเกินไป เขาไม่เพียงพอที่จะเป็นกำลังใจให้กับคนที่เขารัก ความเจ็บปวดนั้นไม่ได้ดังกึกก้อง ไม่ได้กรีดร้อง แต่กลับซึมลึก เผาไหม้ กัดกินทุกเส้นเลือด ทุกช่องว่างในจิตใจของเขา

จุดเปลี่ยนในชีวิตของเขาเกิดขึ้นเมื่อนักข่าวเกียเหี่ยน ​​ซึ่งบังเอิญรู้เรื่องราวของเขาผ่านโซเชียลมีเดีย ได้ค้นคว้าและทำสารคดีสั้นเกี่ยวกับหวู หน่วยงานท้องถิ่นจึงเข้ามามีส่วนร่วม พวกเขาตรวจสอบ สนับสนุน และแนะนำหวูให้ปฏิบัติตามขั้นตอนที่จำเป็น

วันที่ 8 พฤษภาคม 2568 นับเป็นเหตุการณ์สำคัญที่ไม่อาจลืมเลือนสำหรับหวู่ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาถือใบสูติบัตรไว้ในมือ เขามีชื่อ เชื้อสาย และเป็นที่รู้จักอย่างเป็นทางการในโลกนี้ เป็นที่ยอมรับจากรัฐบาลและสังคม เขาพูดทั้งน้ำตาว่า “เหงียนและตรัน คือนามสกุลของพ่อแม่ผมรวมกัน และฟองหวู่ คือชื่อที่ผมเลือกเอง” หวู่เลือกชื่อนั้นเพื่อเป็นการประกาศชีวิตของเขา ไม่ว่าพายุจะรุนแรงเพียงใด เขาต้องยืนหยัดอย่างมั่นคง ต้องมีจิตใจที่อ่อนโยน

เหงียน เจิ่น ฟอง หวู เป็นชื่อที่เพิ่งได้รับการจดจำ แต่จิตวิญญาณของบุคคลที่มีชื่อนั้นได้ดำรงอยู่อย่างงดงามและแท้จริงมาอย่างยาวนาน เขาไม่ใช่วีรบุรุษ ไม่ต้องการชื่อเสียงหรือเกียรติยศ เขาคือตัวแทนของความเมตตาอันน้อยนิด อบอุ่น และยั่งยืน ที่รวมพลังกันสร้างปาฏิหาริย์ให้กับชีวิตที่ดูเหมือนจะสูญเสียศรัทธาไปทั้งหมด

การประกวดเขียน เพื่อชีวิตที่ดีครั้งที่ 5 จัดขึ้นเพื่อส่งเสริมให้ผู้คนเขียนเกี่ยวกับการกระทำอันดีงามที่ช่วยเหลือบุคคลหรือชุมชน ในปีนี้ การประกวดมุ่งเน้นไปที่การยกย่องบุคคลหรือกลุ่มบุคคลที่ทำความดี มอบความหวังให้แก่ผู้ที่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก

จุดเด่นอยู่ที่รางวัลประเภทสิ่งแวดล้อมใหม่ ซึ่งยกย่องผลงานที่สร้างแรงบันดาลใจและส่งเสริมให้เกิดการรณรงค์เพื่อสิ่งแวดล้อมที่สะอาดและเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม คณะกรรมการจัดงานหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะช่วยสร้างความตระหนักรู้ของสาธารณชนในการปกป้องโลกเพื่อคนรุ่นต่อไป

การแข่งขันมีหมวดหมู่และโครงสร้างรางวัลที่หลากหลาย รวมถึง:

หมวดหมู่บทความ: วารสารศาสตร์ รายงานข่าว บันทึกย่อ หรือเรื่องสั้น ไม่เกิน 1,600 คำสำหรับบทความ และ 2,500 คำสำหรับเรื่องสั้น

บทความ, รายงาน, บันทึก:

- รางวัลที่ 1 จำนวน 1 รางวัล: 30,000,000 VND

- รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 2 จำนวน 2 รางวัล: 15,000,000 VND

- รางวัลที่ 3 จำนวน 3 รางวัล: 10,000,000 VND

- รางวัลปลอบใจ 5 รางวัล: 3,000,000 VND

เรื่องสั้น:

- รางวัลที่ 1 จำนวน 1 รางวัล: 30,000,000 VND

- รางวัลรองชนะเลิศอันดับที่ 1: 20,000,000 VND

- รางวัลที่ 3 จำนวน 2 รางวัล: 10,000,000 VND

- รางวัลปลอบใจ 4 รางวัล: 5,000,000 VND

ประเภทภาพ: ส่งชุดภาพอย่างน้อย 5 ภาพที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมอาสาสมัครหรือการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม พร้อมชื่อชุดภาพและคำอธิบายสั้นๆ

- รางวัลที่ 1 จำนวน 1 รางวัล: 10,000,000 VND

- รางวัลรองชนะเลิศอันดับที่ 1: 5,000,000 VND

- รางวัลที่ 3 จำนวน 1 รางวัล: 3,000,000 VND

- รางวัลปลอบใจ 5 รางวัล: 2,000,000 VND

รางวัลยอดนิยม: 5,000,000 VND

รางวัลเรียงความยอดเยี่ยมในหัวข้อสิ่งแวดล้อม: 5,000,000 ดอง

รางวัลเกียรติยศตัวละคร: 30,000,000 ดอง

กำหนดส่งผลงานคือวันที่ 16 ตุลาคม 2568 ผลงานจะได้รับการประเมินผ่านรอบคัดเลือกและรอบตัดสิน โดยมีคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิเข้าร่วม คณะกรรมการจัดงานจะประกาศรายชื่อผู้ชนะในหน้า "Beautiful Life" ดูรายละเอียดกติกาเพิ่มเติมได้ ที่ thanhnien.vn

คณะกรรมการจัดการ ประกวด ชีวิตสวยงาม

ที่มา: https://thanhnien.vn/mot-trai-tim-khong-ngung-cho-di-185250918115149259.htm