ฤดูใบมะขามอ่อนในบ้านเกิดของฉัน

(ABO) ฉันชอบแกงเปรี้ยวใบมะขามอ่อนและปลานิลมาก แต่ตอนนี้ฉันอายุแปดขวบแล้ว ฉันก็สงสัยเสมอว่าทำไมแกงเปรี้ยวจึงมีส่วนผสมง่ายๆ แค่สองอย่างเท่านั้น แต่ทุกครั้งที่พ่อทำอาหารจานนี้ เขาจะกินข้าวสามหรือสี่ชามติดต่อกัน

ตอนเด็กๆ ทุกๆ ปี เมื่อมีเวลาว่างจากโรงเรียนสามกะ ปู่ย่าตายายจะชวนผมกลับไปบ้านประมาณสิบครั้ง บ้านปู่ย่าตายายอยู่ห่างออกไปเพียงห้าสิบหรือหกสิบกิโลเมตร แต่ในสายตาผม มันเป็นพื้นที่ห่างไกลมาก เต็มไปด้วยแสงแดด บ้านปู่ย่าตายายอยู่ตรงนั้น แต่บ้านของปู่ย่าตายายขยายจากจุดเล็กๆ กลายเป็นขนาดเท่าฝ่ามือ บ้านปู่ย่าตายายเต็มไปด้วยข้าวและมะขาม ริมสระน้ำหลังบ้านมีต้นน้อยหน่าสองสามต้นเท่านั้น ไม่มีต้นไม้ผลไม้ที่เขียวชอุ่มเหมือนสวนของผมมากนัก

จริงๆ แล้ว ฉันไม่ชอบกลับไปบ้านปู่ย่าสักเท่าไหร่ เพราะที่บ้านปู่ย่าไม่มีขนมให้กิน ทุกครั้งที่กลับไป เด็กๆ ในบ้านปู่ย่าจะมารวมตัวกันเด็ดมะขามมาให้ฉัน เมื่อฉันกลับไป พวกเขาก็ชอบเพราะฉันนำขนมสีสันสดใสมาแบ่งกับพวกเขาหลายถุง

ทุกครั้งที่ไปในบ้านเกิดของปู่ ฉันก็จะเห็นมะขามเปียก มะขามเปียกอยู่หน้าบ้าน ข้างซอย หลังเรือนพักร้อน และข้างสระน้ำ เมื่อถึงฤดูฝน ต้นมะขามเปียกในบ้านของปู่ก็จะแตกใบใหม่สีเขียวปลิวไสวไปด้วยหยดน้ำฝนและพลิ้วไหวตามแรงลม เมื่อพ่อกับฉันกลับถึงบ้าน ปู่ก็จะรีบออกไปเก็บใบมะขามเปียกด้วยตะกร้าและเก้าอี้ ลูกชายของป้าเซาของฉัน ชื่อเชียน จะแบกตาข่ายไปที่ขอบสระน้ำ ป้าเซาตัวเล็กมาก ดำ และผอมมาก เขาโยนตาข่ายอย่างเรียบร้อย กลมกว่าตัวโอ เมื่อดึงตาข่ายขึ้น ปลานิลที่ผอมแห้งเพราะขาดอาหารก็จะกระโดดไปมาในตาข่าย เขารีบหยิบขึ้นมาใส่ตะกร้าให้ปู่ของฉัน

ภาพประกอบ

มื้อเย็นวันฝนตกที่บ้านปู่ของฉัน ปลานึ่งใบมะขาม แกงส้มใบมะขามอ่อนและปลานิล ราดพริกเล็กน้อย ฉันคนข้าวกับปลานึ่งที่ปู่เก็บมาฝาก นึกถึงน่องไก่ทอดที่แม่เคยทำแล้วอยากกินมาก หันกลับมา พ่อกินอย่างเอร็ดอร่อย ร้องด้วยความชื่นชม ทุกครั้งที่พ่อกลับมาตอนใบมะขามอ่อนออก พ่อจะกินจานนี้เสมอ ทำไมพ่อถึงได้กินอร่อยจัง ฉันสงสัยมาตลอด

มีคำถามและข้อสงสัยมากมาย แต่เมื่อฉันโตขึ้น ฉันจึงได้รู้คำตอบด้วยตัวเอง

ตอนนี้คุณยายของฉันจากไปแล้ว ฉันยุ่งกับงานเลยไม่ได้ไปบ้านคุณยายนานมากแล้ว พ่อของฉันก็ยังคงเหมือนเดิม เขากลับบ้านเกิดเพียงไม่กี่ครั้งต่อปี ฉันสงสัยว่าลูกสาวของฉันยังทำอาหารที่เขาชอบอยู่หรือเปล่า

มุมหนึ่งแถวมะขามบนถนนเหงียนเว้ เมืองหมีทอ

เมืองเล็กๆ ที่ฉันอาศัยอยู่ก็เต็มไปด้วยต้นมะขามเขียวที่ผลัดใบ ออกใบใหม่ ดอกไม้บานสะพรั่ง ออกผล ทุกวันที่ไปทำงาน ตอนนี้ฉันมักจะใส่ใจกับฤดูกาลของใบมะขามอ่อน ฉันไปตลาดหรือหาพ่อค้าแม่ค้าในสวน และฉันก็ซื้อเป็นพวงเล็กๆ กลับบ้านเกิดให้แม่ทำต้มยำปลา ตอนนี้ฉันสัมผัสได้ถึงรสชาติแสนอร่อยของต้มยำปลาที่เรียบง่ายนี้ เปรี้ยวและเย็น ส่วนผสมไม่มาก แค่ปลานิดหน่อย ใบมะขามอ่อนหนึ่งกำมือ ผักชีเล็กน้อย และพริกหั่นบางๆ แต่รสชาติอร่อยจนบรรยายไม่ถูก พ่อของฉันยังคงกินและชื่นชมมัน แต่เขาไม่อุทานอีกต่อไป ในดวงตาลึกๆ ของเขาไม่มีความสุขและความยินดีเหมือนในอดีตอีกต่อไป

แกงส้มใบมะขามอ่อนก็ยังคงรสชาติอร่อยเหมือนเดิม แม่ของฉันก็ยังปรุงรสให้ถูกวิธีแบบที่พ่อชอบเหมือนอย่างยายของฉันเคยทำ แต่...มีอาหารบางอย่างที่อร่อยเพราะรสชาติ แต่ที่อร่อยกว่านั้นก็คือความทรงจำอันแสนหวานในอดีต

กองทัพกำแพง

แหล่งที่มา