“นักโทษ” แห่งเกาะไข่มุก

นายดาญฟู (แขวงเดืองดง เมืองฟูก๊วก จังหวัดเกียนซาง) เกิดจากท้องทะเล ไม่เพียงแต่ทุ่มเทความรักให้กับท้องทะเลเท่านั้น แต่ยังช่วยเหลือครอบครัวที่ยากจนและด้อยโอกาสอย่างแข็งขันอีกด้วย ร่วมมือกันสร้างบ้าน "บ้านชาวนา" ทำงานร่วมกับหน่วยรักษาชายแดนเพื่อเผยแพร่และระดมพลให้ประชาชนปฏิบัติตามกฎระเบียบการทำประมง สร้างความตระหนักรู้ทางกฎหมาย และมีส่วนร่วมในการปกป้องอำนาจอธิปไตยอันศักดิ์สิทธิ์ของท้องทะเลและหมู่เกาะของปิตุภูมิอย่างมั่นคง

“ก้าวสำคัญแห่งชีวิต” กลางทะเล

สมาร์ทโฟนสว่างขึ้น คุณ Danh Phu กดไอคอนที่คุ้นเคยบนหน้าจอ จุดสีเขียวกระพริบปรากฏขึ้น จากหมายเลขเรือประมง พิกัด ความเร็ว และทิศทางการเคลื่อนที่ถูกระบุตำแหน่งอย่างชัดเจนและละเอียด ในอีกไม่กี่ชั่วโมง เรือขนส่งประมงจะทยอยเดินทางมาถึงทีละลำ

มือที่เคยคุ้นเคยกับอวนจับปลา ตอนนี้กลับสามารถทำงานบนสมาร์ทโฟนได้อย่างชำนาญ ตอกย้ำว่าวิถีชีวิตดิจิทัลของชาวประมงได้ก้าวทันเทคโนโลยี ด้วยอุปกรณ์ติดตามการเดินเรือ (VMS) และระบบตรวจสอบย้อนกลับอาหารทะเลอิเล็กทรอนิกส์ (eCDT) ทำให้การจัดการเรือประมงและการระบุแหล่งจับปลากลายเป็นเรื่องง่ายกว่าที่เคย คุณดาญห์ ฟู กล่าวถึงงานนี้ว่า "ตอนแรกผมยังไม่คุ้นเคย รู้สึกว่ามันยากเกินไป แต่ด้วยคำแนะนำจากเจ้าหน้าที่รักษาชายแดน ทุกคนก็เชี่ยวชาญ"

เขาเกิดบนเกาะไข่มุกฟูก๊วก รสชาติเค็มของทะเลแทรกซึมอยู่ในจิตวิญญาณวัยเด็ก เสียงกระซิบของคลื่นทะเล เสียงนกนางนวลโบยบิน และเสียงกล่อมของแม่คือความทรงจำอันงดงามตลอดกาล ชายหนุ่มชาวเขมรผู้นี้เติบโตมากับวัยเยาว์ อาสาเข้าร่วมกองทัพ (พ.ศ. 2521) โดยทำงานที่กองบัญชาการทหารอำเภอฟูก๊วก หลังจากปลดประจำ การ เขาก็กลับบ้านเกิดและหลงใหลในอาชีพประมง

ด้วยสุขภาพที่แข็งแรงและทักษะที่ยอดเยี่ยม เขาจึงได้รับการต้อนรับจากเจ้าของเรือประมงมากมาย ด้วยความรู้ด้านวิศวกรรมเครื่องกล เขาจึงรับหน้าที่หัวหน้าวิศวกรประจำเรือประมงนอกชายฝั่งขนาดใหญ่ เมื่อเขาสั่งสมประสบการณ์มากขึ้น เจ้าของเรือจึงไว้วางใจให้เขารับผิดชอบหน้าที่กัปตันเรือ ด้วยนิสัยขยันขันแข็ง กระตือรือร้น ขยันขันแข็ง และวิจารณญาณที่ดี หลังจากออกเรือไกลๆ ทุกครั้ง เขาจะนำปลากลับมายังเรือประมงบนแผ่นดินใหญ่ได้เต็มลำเสมอ

คุณดาญ ฟู แบ่งปันประสบการณ์การบริหารจัดการเรือประมงผ่านแอปพลิเคชันซอฟต์แวร์ที่ติดตั้งบนโทรศัพท์มือถือ

คุณ Danh Phu เล่าด้วยสำเนียงใต้ที่หนักแน่นว่า “ในอดีต การระบุแหล่งปลาอาศัยประสบการณ์ล้วนๆ แต่ในปัจจุบัน ด้วยเครื่องจักรสมัยใหม่ การระบุแหล่งปลาจึงง่ายขึ้น” จากประสบการณ์ของชาวบ้าน เมื่อแหล่งปลากลับมา สีของน้ำทะเลจะเปลี่ยนไป และเกิดเป็นระลอกคลื่นที่ผิดปกติ การสังเกตความเข้มข้นและความหนาแน่นของเหยื่อของนกนางนวลยังสามารถประเมินจำนวนปลาได้อีกด้วย

เรื่องราวยิ่งน่าสนใจมากขึ้นเมื่อเขาพูดถึงนิสัยชอบเดินตามฝูงของปลา แต่ละพื้นที่ทะเลจะมีปลาสายพันธุ์เฉพาะถิ่นอาศัยอยู่บ้าง ผู้มีประสบการณ์จะรู้ว่าปลาจะกลับมาเมื่อไหร่ ควรหาประโยชน์จากปลาอย่างไร ควรหาปลาใกล้ฝั่งเมื่อใด และควรออกไปไกลเมื่อใด สำหรับเขา ข้อห้ามคือห้ามหาประโยชน์ในช่วงฤดูวางไข่ของปลา เพื่อปกป้อง อนุรักษ์ และพัฒนาทรัพยากรทางทะเลที่หลากหลายและยั่งยืน

เพื่อจะได้ทุนเล็กๆ น้อยๆ แบบนั้น เขาต้องลงมือปฏิบัติจริงและหาข้อสรุปด้วยตัวเอง นอกจากความจำที่ดีและคุ้นเคยกับแหล่งตกปลาแล้ว เขายังเข้าใจกฎหมายทางทะเลเป็นอย่างดี ทำให้ลูกเรือรู้สึกมั่นใจเมื่อออกหาปลาในทะเล

รักผู้อื่นเหมือนรักตัวเอง

คุณดาญ ฟู วางสมุดบันทึกไว้ที่มุมโต๊ะ กำลังจะปิดไฟและเข้านอน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปลายสายมีเสียงเพื่อนเก่าพูดอย่างกระตือรือร้นว่า "โรงพยาบาลเพิ่งรับผู้ป่วยฉุกเฉิน เด็กมาจากครอบครัวที่ยากจน ครอบครัวกำลังลำบากมาก พ่อเสียชีวิตก่อนวัยอันควร แม่เป็นลูกจ้าง ต้องการความช่วยเหลือจากชุมชนจริงๆ" ก่อนวางสาย เพื่อนของเขาไม่ลืมที่จะให้ข้อมูลที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์ของบุคคลที่จะติดต่อให้ครบถ้วน เมื่อมองไปในยามค่ำคืน รู้สึกเหมือนมีหลุมดำกั้นพวกเขาไว้ คำสั่งให้ช่วยเหลือผู้คนดังก้องอยู่ในหัวของเขา คุณดาญ ฟู เปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อโค้ท และเรียกรถแท็กซี่ไปโรงพยาบาลโดยไม่ลังเล

บนเกาะไข่มุก ผู้คนมักเรียกท่านด้วยชื่อที่คุ้นเคยว่า "ลุงไห่" เนื่องจากลุงไห่ไม่เพียงแต่เข้าถึงง่าย แต่ยังเป็นคนอ่อนไหวทางอารมณ์อีกด้วย ท่านจึงได้ช่วยเหลือผู้คนมากมายทั้งทางวัตถุและจิตวิญญาณ เช่นเดียวกับกรณีของนายเหงียน วัน เหมียว เกิดในปี พ.ศ. 2516 ที่ป่วยเป็นโรคเนื้อตายบริเวณสะโพกและโรคเรื้อรังอื่นๆ อีกหลายชนิด

คุณเหมียวมาจากจังหวัดอื่นและเช่าห้องพักอยู่ที่หมู่บ้านซุ่ยดา ตำบลเดืองโต เมืองฟูก๊วก วันหนึ่งเขารู้สึกปวดเมื่อยตามร่างกายจึงไปหาหมอ หมอสรุปว่าเขาเป็นโรคเนื้อตายบริเวณสะโพกและจำเป็นต้องได้รับการรักษาโดยเร็ว หากเขามาช้าอาจเสี่ยงต่อการพิการ ในเวลานั้นเขามองโลกในแง่ร้ายและต้องการญาติพี่น้องอยู่เคียงข้าง แต่ก็ไม่มีเลย เขาไม่มีเงิน เช่าบ้าน ภรรยาและลูกอยู่ไกล และโรคภัยไข้เจ็บก็กำลังคืบคลานเข้ามา เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาจึงต้องปล่อยให้ตัวเองอยู่กับโชคชะตา

เมื่อทราบเรื่องราวนี้ คุณดาญ ฟู จึงมาเยี่ยมและให้กำลังใจเขาว่า "สุขภาพคือทรัพย์สินที่มีค่าที่สุดของมนุษย์ ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณ" ดังนั้นเขาจึงดูแลทุกขั้นตอน ตั้งแต่ค่ารักษาพยาบาลไปจนถึงค่าครองชีพประจำวัน ด้วยค่าใช้จ่ายในการรักษาที่สูง นอกจากเงินส่วนตัวแล้ว เขายังได้ระดมเพื่อนๆ มาร่วมแรงร่วมใจกันช่วยเหลือ ทั้งมากบ้างน้อยบ้าง ในวันออกจากโรงพยาบาล คุณเหงียน วัน เหมียว กุมมือที่บอบช้ำจากสภาพอากาศไว้แน่น พร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า

คนโบราณสอนไว้ว่า “ชีวิตที่มั่นคงนำไปสู่ธุรกิจที่มีความสุข” หมายความว่าเมื่อชีวิตมั่นคงแล้วเท่านั้นจึงจะรู้สึกมั่นคงและมีความสุขในการทำธุรกิจ การไปเยี่ยมบ้านของนายเตี่ยนแรม (หมู่บ้านกิองเกอ ตำบลฟู่ลอย อำเภอซางถั่น จังหวัด เกียนซาง ) ยังคงมีกลิ่นสีทาบ้านอยู่ เมื่อมองดูบ้านที่กว้างขวางและได้รับการดูแลอย่างดี พื้นกระเบื้องเงางาม ไม่มีใครคิดว่าบ้านนี้เคยเป็นกระท่อมโทรมๆ

ภายใต้ร่มเงาต้นไม้เขียวขจี คุณเตียนแรมเล่าเรื่องราวชีวิตส่วนตัวของเขาให้ฟัง เนื่องจากครอบครัวมีพี่น้องหลายคน หลังจากแต่งงาน เขาและภรรยาจึงขอแยกกันอยู่คนละที่ และสร้างบ้านชั่วคราวหลังเล็กๆ ขึ้นที่หน้าหมู่บ้าน เมื่อเวลาผ่านไป บ้านก็ทรุดโทรมลงอย่างหนัก ตอนกลางวันแดดส่องกระทบพื้น กลางคืนเขานอนนับดาวบนท้องฟ้า วันที่แย่ที่สุดคือฝนตกและลมแรง ผ้าห่มและมุ้งเปียกโชก ไม่ต่างอะไรกับสนามหญ้า ความปรารถนาเดียวของเขาคือการสร้างบ้านหลังใหม่ เพื่อที่ภรรยาและลูกๆ จะได้ไม่ต้องลำบาก

จากนั้นโครงการ “บ้านพักเกษตรกร” จึงเริ่มต้นขึ้น คุณดาญ ฟู ได้บริจาคเงิน 50 ล้านดองให้ครอบครัวเพื่อสร้างบ้าน ในวันวางศิลาฤกษ์ เพื่อนบ้านทุกคนมารวมตัวกันและช่วยเหลือคนงาน นอกจากเงินสนับสนุนและเงินออมแล้ว เขาและภรรยายังได้ขอยืมเงินจากญาติพี่น้องเพื่อก่อสร้างงานเพิ่มเติม เขาวางกระถางบอนไซไว้ที่มุมบ้าน และอวดอ้างว่าจะปลูกกล้วยไม้เพิ่มอีกสักสองสามกระถางหน้าระเบียงบ้านเพื่อต้อนรับฤดูดอกไม้บานในปีหน้า

ไฟแห่งอาชีพจะลุกโชนตลอดไป

หลังจากบรรจุสินค้าแล้ว ภาพของปลากะตักที่พิมพ์บนกล่องดูเหมือนจะทำให้คิดถึงอดีต: "ปลากะตักหอมกว่าปลากะตัก/ เพราะฉันรักน้ำปลา ฉันจึงหนีแม่เพื่อตามคุณมา"

การพูดถึงปลากะตักก็เหมือนกับการพูดถึงวัตถุดิบของเกาะต่างๆ เกาะเพิร์ล (ฟูก๊วก) เกาะมงเตย เกาะเมย์รุตจ่อง เกาะดัมงาง และเกาะธม... นอกจากความงดงามราวกับบทกวีแล้ว ยังมีวัฒนธรรมของหมู่บ้านหัตถกรรมชื่อดังอีกด้วย น้ำปลาฟูก๊วกคือแก่นแท้ของ อาหาร เวียดนาม รสชาติและอารมณ์ที่นำพาความทรงจำ "จดจำเมื่อไกล รักเมื่อใกล้"

คุณดาญฟูและภรรยามีความภาคภูมิใจในอาชีพการทำน้ำปลาแบบดั้งเดิมของครอบครัวเสมอ

หลังจากเก็บออมเงินทุนมาหลายปี คุณดาญ ฟู ได้ปรึกษากับภรรยาเรื่องการเปิดโรงงานผลิตน้ำปลา ในปี พ.ศ. 2540 บริษัทเอกชนไห่เหงียนได้เริ่มดำเนินการอย่างเป็นทางการ และสร้างงานให้กับเพื่อนบ้าน

ด้วยวัตถุดิบท้องถิ่นอย่างปลากะตักและเกลือทะเล ประกอบกับประสบการณ์การหมักและสกัดน้ำปลามาอย่างยาวนาน ทำให้โรงงานของเขาสามารถผลิตน้ำปลาโปรตีนสูงได้สำเร็จ ผลิตภัณฑ์นี้เป็นน้ำปลาธรรมชาติ 100% ปราศจากสารกันบูดหรือสารปรุงแต่งรสชาติ ดีต่อสุขภาพและปลอดภัยต่อผู้บริโภค

เมื่อพูดถึงมาตรฐาน คุณ Danh Phu กล่าวว่า น้ำปลาที่ดีต้องผ่านเกณฑ์ 4 ประการ ได้แก่ สี ความใส กลิ่น และรสชาติ พูดง่ายๆ คือ น้ำปลามีสีเหลืองฟาง ระยิบระยับเหมือนน้ำผึ้ง เมื่อสัมผัสกับแสงจะใส มีรสเค็มหวานที่กลมกลืน มีกลิ่นหอมอ่อนๆ มีรสโปรตีนตามธรรมชาติ และไม่ฉุนเกินไป

แม้จะอายุมากแล้ว แต่นายดาญ ฟู ยังคงได้รับความไว้วางใจจากประชาชนให้ดำรงตำแหน่งหัวหน้ากลุ่มที่อยู่อาศัย หัวหน้ากลุ่มเรือและความปลอดภัย และกลุ่มสามัคคีทางทะเล นอกจากนี้ เขายังให้การสนับสนุนเรือประมงสองลำ ลำหนึ่งคือเรือประมงที่ร่วมมือกับท้องถิ่นในการป้องกัน ช่วยเหลือ และบรรเทาสาธารณภัย อีกลำหนึ่งคือเรือประมงที่ร่วมมือกับเจ้าหน้าที่รักษาชายแดนเพื่อเผยแพร่กฎหมายทางทะเล ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขายังสั่งทำธงชาติและรูปลุงโฮหลายพันรูป เพื่อมอบให้กับเจ้าของเรือประมงเมื่อออกสู่ทะเล

เมื่อพูดถึงชาวประมงชราผู้รักทะเลอย่างลึกซึ้ง พันโท Danh Tam ผู้บัญชาการการเมืองประจำหน่วยบัญชาการรักษาชายแดนท่าเรือ Duong Dong (หน่วยรักษาชายแดนจังหวัด Kien Giang) กล่าวว่า "ลุง Danh Phu เป็นบุคคลที่มีเกียรติของชาวเขมร เป็นทหารผ่านศึกแบบฉบับ เขามีส่วนร่วมอย่างแข็งขันกับหน่วยรักษาชายแดนในการเผยแพร่และเผยแพร่กฎหมายทางทะเล ร่วมมือกันเพื่อปลดใบเหลืองของอุตสาหกรรมอาหารทะเลของเวียดนาม"

พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว ท้องถนนสว่างไสวไปด้วยแสงไฟ ขณะที่เดินผ่านบ้านหลังนั้น คุณดาญฟูยังคงห่อของขวัญอย่างขะมักเขม้น หลังจากจับมือกันอย่างมั่นคงแล้ว เขาก็พูดอย่างกระตือรือร้นว่า “เราต้องรีบไปโรงเรียนพรุ่งนี้เช้า เพื่อแจกรางวัลให้กับนักเรียนยากจนที่มีผลการเรียนดี”

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง ปลายสายมีเสียงชายหนุ่มประกาศด้วยความตื่นเต้นว่า "เรือของเราเพิ่งเทียบท่า การเดินทางปลอดภัยและราบรื่นดี ทุกคนสบายดีครับ ลุงไห่"

ที่มา: https://www.qdnd.vn/phong-su-dieu-tra/cuoc-thi-nhung-tam-guong-binh-di-ma-cao-quy-lan-thu-16/nguoi-vac-tu-va-dao-ngoc-832825