ของขวัญในวัยเด็ก
ชมพู่เป็นไม้ต้นขนาดเล็ก โดยปกติต้นละต้นจะมีความสูงเพียง 3-5 เมตร ส่วนต้นใหญ่ที่สุดจะสูงเพียง 8-10 เมตร ด้วยการเจริญเติบโตที่แข็งแรง ชมพู่จึงไม่เพียงแต่ทนแล้ง ทนน้ำ แต่ยังต้านทานโรคและแมลงได้ดีมากอีกด้วย
ต้นชมพู่มีทรงพุ่มกว้าง ช่วยสร้างพื้นที่สีเขียวที่เย็นสบาย นั่นอาจเป็นเหตุผลที่คนในบ้านเกิดของฉันมักเลือกปลูกต้นชมพู่ในสวนหลังบ้าน
ที่น่าสนใจคือ จากจุดประสงค์เริ่มแรกเพื่อให้ร่มเงา ต่อมาได้กลายมาเป็นไม้ผล ต่อมา ต้นชมพู่ก็ค่อยๆ กลายมาเป็นแหล่งรายได้ที่ช่วยพัฒนา เศรษฐกิจ ของครอบครัว
สำหรับเด็กๆ ในชนบท ส้มจี๊ดเป็นของขวัญที่เก็บไว้สำหรับวัยเด็ก ทุกฤดูร้อน เราจะพักการเรียนและเดินเล่นชิลล์ๆ ตามตรอกซอกซอยต่างๆ ทั่วหมู่บ้าน มองไปรอบๆ และรอให้ต้นส้มจี๊ดแต่ละต้นออกผล
พวกเราตะลึงเมื่อเห็นใบรูปไข่สีเขียวมีดอกไม้สีขาวไม่กี่ดอกที่เติบโตเป็นกระจุกเล็กๆ อยู่ด้านบน ซึ่งดึงดูดผีเสื้อนานาชนิดให้บินวนเวียนไปมา
ความตื่นเต้นของเด็กๆ เกิดขึ้นตั้งแต่ผลยังอ่อนอยู่เท่าเมล็ดถั่วเขียว จนกระทั่งเปลี่ยนเป็นสีเหลืองทองราวกับหยดน้ำผึ้ง เมื่อเปลือกนอกของผลเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลเข้ม ก็เป็นช่วงเวลาที่ผลสุกเต็มที่เช่นกัน
เด็กๆ จะตามพ่อแม่ไปที่สวนเพื่อเก็บส้มคัมควอต พ่อของฉันปีนขึ้นไปบนต้นไม้อย่างรวดเร็ว โดยใช้จอบกับตะขอเหล็กอย่างชำนาญ ดึงส้มคัมควอตออกมาจากยอดสุดของต้นไม้ หลังจากเก็บเสร็จแล้ว พ่อจะค่อยๆ หย่อนส้มคัมควอตลงไปยังโคนต้น ซึ่งฉันกับแม่รออยู่
เมื่อเก็บเกี่ยวผลผลิตได้ตามปริมาณที่ต้องการแล้ว ทุกคนในครอบครัวจะมัดรวมกันเป็นมัด โรยใบเขียวสดลงไป แล้วแม่ก็จะนำผลผลิตไปขายที่ตลาดในเช้าวันรุ่งขึ้น นี่ก็เป็นวิธีหนึ่งที่แม่จะได้หารายได้เสริมเล็กๆ น้อยๆ มาปรับปรุงอาหารของครอบครัว
ยา
ส้มจี๊ดไม่เพียงแต่เป็นผลไม้ที่สะอาดและดีต่อสุขภาพเท่านั้น แต่ยังเป็นยาพื้นบ้านที่ดีสำหรับทั้งเด็กและผู้ใหญ่อีกด้วย บางครั้งเมื่อเด็กๆ กลับมาจากแดด พวกเขาก็แค่เด็ดผลไม้มากินเป็นพวงๆ ก็ได้ ทั้งดีต่อสุขภาพและเย็นสบาย ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้อีกแล้ว
สิ่งที่น่าสนใจที่สุดคือส่วนต่างๆ ของต้นส้มจี๊ด (ใบ ผล เมล็ด) ทั้งหมดสามารถนำมาใช้ทำยารักษาโรคหวัด ลดไข้ ขับเสมหะ กระตุ้นการย่อยอาหาร...ได้เป็นอย่างดี
ฉันจำได้ว่าตอนที่เราเป็นหวัดหรือไอ แม่รู้สึกสงสารเรา จึงไปที่สวนเพื่อเก็บลูกพลับมาให้เรากิน แล้วอาการไอเรื้อรังของเราก็หยุดลงทันที
หรือบางครั้งเมื่อเราสะอึก แม่ก็จะหยิบผลไม้สุกมาบดกับน้ำผึ้งเล็กน้อย จากนั้นค่อยๆ นึ่งผสมกับน้ำดื่ม แล้วอาการสะอึกก็จะหายไปโดยสิ้นเชิง
ทุกฤดูกาล แม่ของฉันจะเก็บเมล็ด ตากเปลือกให้แห้ง แล้วเก็บไว้ทำเป็นยาต้มดื่มเพื่อกำจัดพยาธิให้พี่น้องของฉันและฉัน บางครั้งแม่และพี่สาวในหมู่บ้านของฉันก็จะต้มใบกุหลาบเพื่อสระผม ซึ่งไม่เพียงแต่ทำความสะอาดหนังศีรษะ ขจัดรังแค แต่ยังทำให้ผมนุ่มลื่นอีกด้วย ไม่น่าแปลกใจเลยที่เมื่อแม่หรือพี่สาวของฉันสระผมเสร็จ กลิ่นหอมของกุหลาบจะติดตัวไปตลอดบ่ายฤดูร้อน
ยิ่งไปกว่านั้น คุณแม่ยังใช้เวลาแช่ไวน์ส้มจี๊ดสักสองสามขวดให้ปู่ย่าตายายทั้งสองฝั่งดื่มทุกครั้งที่ท่านเหนื่อยล้าหรืออากาศเปลี่ยนแปลง คุณแม่มักเล่าว่าแพทย์แผนตะวันออกหลายคนใช้ไวน์ส้มจี๊ดรักษาอาการวิงเวียนศีรษะ อ่อนเพลีย หูอื้อ ฯลฯ ได้อย่างมีประสิทธิภาพมาก
เพียงชั่วพริบตา เราก็ทิ้งวัยเด็กไว้เบื้องหลัง ออกเดินทางสู่ดินแดนต่างถิ่น แต่ภาพต้นส้มจี๊ดแห่งบ้านเกิดของเราก็ยังคงเป็นความทรงจำที่มิอาจลืมเลือน บางครั้งเมื่อฉันมีโอกาสได้กลับบ้านเกิดในยามที่ต้นส้มจี๊ดสุกงอม ฉันก็ค่อยๆ เดินวนไปรอบๆ ต้นไม้ สูดกลิ่นผลไม้สุกงอมที่ลอยมาตามลม หัวใจของฉันเต็มไปด้วยความรู้สึกโหยหา
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)