เหมือนสายน้ำที่ไหลไปตลอดกาล

ภาพประกอบ : เหวียน ตรัง

มีผู้คน ฉาก และเรื่องราวที่ดูเหมือนจมลงสู่อดีตอันไกลโพ้น สลายหายไปเหมือนเมฆและลมบนท้องฟ้า หรือถูกบดบังด้วยฝุ่นผงแห่งอวกาศและกาลเวลา... แต่ยังคงอยู่ในใจตลอดไป ดูเหมือนว่าความทรงจำได้จำแนกและประทับตรา "ที่คงอยู่ตลอดไป" ไว้บนภาพและความทรงจำเหล่านี้ ดังนั้น แม้ว่าจะไม่มีคำสาบานแห่งชีวิตนิรันดร์ แต่ความทรงจำเหล่านี้ยังคงอยู่ในส่วนลึกของหัวใจทุกๆ คน อบอุ่น เป็นที่รัก และใกล้ชิดเหมือนลมหายใจ

ในความคิดที่กระจัดกระจายของการรำลึกและการลืม ท่ามกลางความกว้างใหญ่ไพศาลของชีวิต ภาพของปู่ย่าตายายและแม่ของฉัน - ที่จากไปตลอดกาล - ยังคงปรากฏอยู่เสมอและกลับมาอย่างชัดเจนและติดตรึงอยู่ในความทรงจำของฉัน ตอนที่ฉันเกิด ปู่และย่าของฉันไม่ได้มีชีวิตอยู่แล้ว แต่โชคดีที่ปู่และย่าของฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันใช้ชีวิตอยู่กับปู่ย่าตายายอย่างมีความสุข ได้รับความรักและการดูแลจากท่านตลอดวัยเด็ก

บ้านของเราไม่ไกลจากบ้านปู่ย่ามากนัก แต่ในเวลานั้นยังไม่มียานพาหนะใด ๆ ทุกครั้งที่ฉันกลับบ้านเกิดของแม่ ฉันกับแม่ก็จะเดินเล่นด้วยกันเสมอ แม่ของฉันมีตะกร้าใบเล็กอยู่ในมือ หมวกทรงกรวยสีขาวบนศีรษะ และเสื้อเชิ้ตรัดเอวที่มีตะเข็บเย็บด้วยมืออย่างประณีต งดงามไม่แพ้สตรีในวรรณคดี คือ อ่อนโยน กตัญญูต่อพ่อแม่ และมีความรับผิดชอบต่อครอบครัว แม้ว่าแม่ของฉันจะแต่งงานไปอยู่ไกลทุกๆ สองสามเดือน แต่เธอก็ยังเดินทางกลับไปเยี่ยมพ่อแม่ของเธออยู่

ฉันและพี่ชายติดตามแม่ไปเยี่ยมปู่ย่าตายายมาตั้งแต่เราอายุ 3-5 ขวบ เพราะเราคุ้นเคยกันดีกับถนนทุกสายและภูมิประเทศที่เปลี่ยนไปทุกปีและทุกฤดูกาล ช่วงเดือนมกราคมและกุมภาพันธ์ นาข้าวจะสุกและน้ำจะเกือบท่วมฝั่งแล้ว ในเดือนมีนาคม ทุ่งนาจะเขียวขจีอุดมสมบูรณ์ เดือนพฤษภาคม ทุ่งนาแห้งแล้ง น้ำตื้น ข้าวสุกเป็นสีเหลืองทอง เดือนสิงหาคมเป็นวันที่ฟ้าแลบและฝนตก พื้นที่ชนบทเป็นสีขาวไปด้วยน้ำ วันเดือนธันวาคมที่มีฝนปรอยและลมหนาว ความหนาวเย็นรุนแรง และความเงียบเหงาบนเขื่อน

ฉันไม่รู้ว่าความคุ้นเคยที่บางครั้งฉันคิดว่าน่าเบื่อนั้นได้กลายมาเป็นต้นกำเนิดของความรักที่มีต่อบ้านเกิดเมืองนอนของฉันทางสายเลือด เมื่ออยู่ห่างไกลเราจึงตระหนักว่าวันเวลาในวัยเด็กที่อาศัยอยู่ในบ้านเกิดเมืองนอนของเราได้กลายเป็นความทรงจำอันแสนอบอุ่น เป็นแหล่งที่มาของความรู้สึกที่ลึกซึ้งที่มีต่อปู่ย่าตายาย พ่อแม่ และผืนแผ่นดินที่เลี้ยงดูเรามา

สมัยก่อนทุกครั้งที่ฉันกับแม่ไปเยี่ยมปู่ย่าตายาย เวลาใกล้ซอยเข้าบ้าน ฉันจะรีบวิ่งไปข้างหน้าก่อนจะเข้าไปในสนาม ฉันจะตะโกนว่า “ปู่ ย่า ตายาย!” โดยทั่วไป ปู่ย่าตายายจะปรากฏตัวเหมือนเทพเจ้าหรือนางฟ้า แต่ไม่ใช่ในหมอกของเทพนิยาย แต่จะปรากฏตัวจากในห้องครัว คอกหมู หรือเล้าไก่ พวกเขายิ้มและต้อนรับเราอย่างยินดีด้วยอ้อมแขนเปิดกว้าง คนหนึ่งกอดขาเขา คนหนึ่งจับมือเขา และอีกคนก็ถูกเขายกขึ้นสูงและหัวเราะ

ขณะนั้นเองแม่ของฉันก็มาถึงพร้อมกับวางตะกร้าที่อยู่ในมือลง ตะกร้านั้นโดยปกติจะมีกล้วยสุกจำนวนหนึ่ง กิ่งหมากเขียว บางครั้งก็ห่อใบพลูและยาสูบ หรือปลาเฮอริ่งจำนวนหนึ่งโหลที่ห่อด้วยใบตองแห้งอย่างระมัดระวัง เธอจะดุแม่ด้วยความรักที่ “ซื้อของมากเกินไป” จากนั้นก็หยิบพัดใบตาลมาพัดเด็กๆ แต่ละคน พร้อมกับยิ้มอย่างรักใคร่และเอาใจใส่

คุณแม่ก็ใช้หมวกพัดตัวเพื่อซับเหงื่อ และเล่าเรื่องราวในครอบครัวและการเรียนของเด็กๆ ให้ปู่ย่าฟังอย่างไม่เร่งรีบ ถามปู่ย่าตายายว่าคุณส่งจดหมายกลับบ้านหรือเปล่า? เมื่อใดจึงจะเก็บเกี่ยวผลผลิตจากทุ่งนอกลำธาร? ถั่วปลายซอยเริ่มออกผลปีนี้แล้ว สักวันหนึ่งลูกหลานของฉันจะมาช่วยเก็บ...

เขาฟังนิทานแล้วเล่าให้คุณย่าและคุณแม่ฟัง แล้วปล่อยให้เราทั้งสามคนนั่งบนเปลญวน ยิ่งเปลไม้ไผ่แกว่งไกลเท่าใด เราก็ยิ่งหัวเราะอย่างมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น ความรู้สึกหวานอ่อนโยน ไม่เพียงครั้งหนึ่งแต่เป็นเวลาหลายทศวรรษยังคงสดใหม่ในใจของฉัน

หลังจากผ่านไประยะหนึ่งเมื่อเราไม่ได้กลับบ้าน ปู่และย่าของฉันก็แวะมาเยี่ยมลูกๆ หลานๆ ทุกๆ ครั้งที่ปู่ย่าตายายมา ฉันและพี่น้องจะวิ่งออกมา พูดคุยและแย่งกอดกัน ทั้งครอบครัวก็คึกคักไปด้วยความสุข พ่อต้มน้ำเพื่อชงชา แล้วบอกให้น้องชายของฉันไปหน้าร้านเพื่อซื้อไวน์ แม่ผ่าใบพลู หุงข้าว และทำไก่ ในช่วงรับเงินอุดหนุน อาหารสองมื้อต่อวันจะผสมข้าวโพดและมันฝรั่ง แต่การเลี้ยงอาหารปู่ย่าตายายก็มักจะเป็นอาหารที่ใส่ใจและพิเศษเสมอ

ตอนนั้นฉันคิดว่าปู่และย่าของฉันเป็นแขกผู้มีเกียรติของครอบครัว เมื่อฉันโตขึ้นอีกหน่อย ฉันเข้าใจว่าพ่อแม่ของฉันทำเช่นนั้นไม่ใช่เพราะสุภาพ แต่เป็นเพราะแสดงความเคารพและกตัญญูต่อปู่ย่าตายายของพวกเขา เพราะเราไม่สามารถสุภาพกับญาติพี่น้องได้เป็นสิบปีหรือแม้แต่ตลอดชีวิต เป็นการปฏิบัติอย่างจริงใจที่มาจากความรักและความเคารพต่อพ่อแม่

บางครั้งเมื่อพ่อแม่ของเราไปทำธุรกิจในต่างแดน ปู่ย่าตายายของเราก็จะมาพักและดูแลเรา เธอกวาดบ้าน ทำความสะอาด จัดสิ่งของให้เรียบร้อยสะอาด เขาถามหลานแต่ละคนว่าเป็นอย่างไรบ้างที่โรงเรียน รู้จักบทกวีหรือเรื่องราวใดบ้าง และอยากเล่าเรื่องใดให้เขาฟัง จากนั้นเขาก็ออกไปที่สวน มองดูแถวปลูกชาที่เพิ่งปลูก มองดูผักกาดมัสตาร์ดที่เพิ่งปลูกใหม่ ปลูกไม้ค้ำสำหรับให้ต้นแตงและสควอชไต่ขึ้นไปบนโครงระแนง มองดูว่ามีรังผึ้งสร้างเป็นชั้นๆ กี่ชั้น จากนั้นก็เล่นกับหลานๆ ของเขา

กาลเวลาผ่านไปหลายสิบปี ปู่ย่าของฉันก็เสียชีวิตไปแล้ว แม่ของฉันก็ติดตามเมฆขาวเพื่อกลับไปหาปู่ย่าของเธอเช่นกัน ในปรโลก พวกเขาคงจะได้กลับมาพบกันอีกครั้งและคอยดูแลเราเหมือนเช่นที่พวกเขาเคยทำมาตลอดชีวิต

สำหรับเรา จากกระแสความรักที่ไม่มีที่สิ้นสุดจากปู่ย่าตายายและพ่อแม่ของเรา จากความทรงจำอันแสนหวานที่ "คงอยู่ตลอดไป" เรายังคงปลูกฝังความรักและความกตัญญูกตเวทีให้แก่ลูกๆ และหลานๆ ของเราต่อไป รุ่นต่อรุ่น ดั่งสายน้ำที่ไหลไปตลอดกาล...

ที่มา: https://baogialai.com.vn/nhu-dong-song-chay-mai-post322187.html