ดอกไม้เดือนเมษายน

ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่เดือนเมษายนของทุกปี หัวใจของฉันโหยหาดินแดนแห่งอดีต เพราะที่นั่นมีดอกไม้นานาพันธุ์ที่หลั่งไหลเข้ามาในความทรงจำของฉัน เดือนเมษายนมาถึงเมื่อแสงแดดส่องผ่านใบหน้าของฉัน สาดส่องลงมาบนถนนอันร้อนระอุ ส่องผ่านรอยร้าวของหน้าต่างห้องของฉันทุกเช้า หลายคนไม่ชอบเดือนเมษายนเพราะทนกับความหยาบกระด้างและความแห้งแล้งของเดือนไม่ได้ แต่ฉันรักเดือนเมษายนในแบบที่ไม่เหมือนใคร แปลกแต่จริง เพราะมันทั้งใกล้ชิดและเปี่ยมไปด้วยบทกวี

เมื่อได้มีโอกาสไปเที่ยวหลายที่ ผ่านเดือนเมษายนที่ร้อนอบอ้าวมาหลายครั้ง ฉันก็ตระหนักได้ว่ามีฤดูกาลดอกไม้ที่สงวนไว้เฉพาะเดือนเมษายนเท่านั้น ฉันจำได้ว่ารู้สึกซาบซึ้งใจมากเมื่อได้ยืนอยู่ใต้ต้นฝ้ายที่หมู่บ้านต้นหนึ่งซึ่งกำลังออกดอก ดอกไม้แต่ละดอกเปรียบเสมือนเปลวไฟสีชมพูที่ส่องสว่างท้องฟ้าชนบทในมุมหนึ่ง ชาวบ้านเล่าว่าทุกครั้งที่กลับจากการเดินทางไกลและเห็นต้นฝ้ายที่หมู่บ้านต้นหนึ่ง พวกเขาก็รู้ว่าใกล้จะถึงบ้านแล้ว เห็นวัยเด็กที่สั่นไหวเหมือนผีเสื้อ เห็นรอยยิ้มเขินอายของเพื่อนเก่าที่เอาดอกฝ้ายมาติดผมของเธอ... และไม่ว่าเด็กๆ ในหมู่บ้านจะมาและไปกี่ครั้ง ต้นฝ้ายก็ยังคงยืนนิ่งอยู่เคียงข้างชีวิต เฝ้าดูปีที่ผ่านไป ฉันพิงต้นฝ้ายเพื่อฟังความเงียบสงบของเวลาภายใต้ท้องฟ้าสีแดง

ขณะเดินผ่านถนนในเดือนเมษายน บางครั้งฉันหยุดที่มุมถนน ยืนมองร้านค้าที่แออัดไปด้วยผู้คนอย่างเหม่อลอย ฉันโหยหาฝนฤดูร้อนที่โปรยปรายผ่านดอกลิลลี่ในใจกลาง กรุงฮานอย ทุกๆ เดือนเมษายน ดอกลิลลี่ดูเหมือนจะกีดขวางฝีเท้าของผู้คน ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างก็จดจ่ออยู่กับการหันศีรษะไปมองตะกร้าดอกไม้ที่วางเรียงรายอยู่ริมถนน เพื่อนพาฉันไปรอบๆ เมืองเก่า ทันใดนั้น ฉันก็เห็นฮานอยเก่าๆ ที่เงียบสงบซึ่งยังคงซ่อนตัวอยู่ภายใต้แสงแดดของเดือนเมษายนทุกหยด และดูเหมือนว่าดอกลิลลี่จะสร้างเดือนเมษายนที่พิเศษมากสำหรับฮานอย เมษายนที่เรียบง่ายแต่บริสุทธิ์

แต่บางครั้งในเดือนเมษายน ฉันมักจะจมอยู่กับความคิดถึงสีชมพูสดใสในแสงแดดยามเช้า โครงไม้เลื้อยของดอกเฟื่องฟ้านั้นสวยงามมากจนทำให้ผู้คนรู้สึกคิดถึงอดีตท่ามกลางความพลุกพล่านของไซง่อน ดอกไม้ไม่มีกลิ่นแต่ก็มักจะหว่านความคิดถึงเล็กน้อยในใจของผู้คน บางครั้งฉันคิดว่าดอกไม้รู้ว่าตัวเองไม่มีกลิ่น ดังนั้นเมื่อมันออกจากกิ่ง มันจึงพยายามรักษาสีของมันไม่ให้ซีดจาง เก็บกลีบที่ร่วงหล่น ฉันจำไซง่อน จำวันที่เรียนรู้ที่จะเป็นคนเมือง จำช่วงเวลาที่ฉันหลงทางที่สี่แยกที่พลุกพล่าน ดังนั้นทุกครั้งที่ฉันมองดูดอกเฟื่องฟ้า ฉันก็จะนึกถึงไซง่อนในเดือนเมษายน

ดอกไม้อีกชนิดที่ทำให้เดือนเมษายนส่องประกายในตัวฉันตลอดไป ดอกไม้ที่มักจะหันไปทางดวงอาทิตย์ ซึ่งฉันมักจะถูกสอนมาตั้งแต่เด็ก และทุกครั้งที่ฉันพบกับความยากลำบากหรือสะดุดล้มในชีวิต ฉันยังคงเชื่อในดอกทานตะวันในความทรงจำ ดอกไม้นั้นเข้มแข็งเสมอ หันไปทางแสงสว่างที่สดใสในชีวิตของฉัน เมื่อเดือนเมษายนมาถึง ฉันคิดถึงเมืองดาลัต- ลัมดง คิดถึงฤดูกาลของดอกทานตะวันสีทองอร่ามเหมือนทุ่งนาในฤดูข้าวสุก ยืนอยู่บนเนินสูง มองดอกทานตะวันที่ชูหัวขึ้นอย่างภาคภูมิใจ ฉันรู้สึกหัวใจเต้นแรงราวกับว่าไม่ว่าจะผ่านเหตุการณ์มากมายเพียงใด ฉันเพียงแค่ต้องมาที่นี่ ยืนและมองดอกทานตะวันที่บานสีเหลือง ไม่เคยก้มหัวให้ดวงอาทิตย์ เมื่อนั้นทุกอย่างจะสงบสุข ฉันจึงรู้ว่าฉันต้องไม่หยุดเมื่อเผชิญกับความยากลำบาก เพราะทุกคนต้องค้นหาแสงสว่างของตัวเอง

เส้นทางกลับ ห่าซาง ในเดือนเมษายนปกคลุมไปด้วยสีขาวบริสุทธิ์ผสมกับสีเขียวของต้นไม้และภูเขา สีของดอกโบฮิเนียค่อยๆ จางหายไปตามหุบเขาหินท่ามกลางสายฝนและแสงแดดจากฤดูกาลหนึ่งไปสู่อีกฤดูกาลหนึ่ง อากาศค่อนข้างหนาว ฉันเดินตามถนนไปยังหมู่บ้าน ข้ามเนินเขาที่ลาดชัน ฉันเหยียดแขนออกและสูดกลิ่นดินและท้องฟ้าเข้าไปอย่างเต็มปอด ลมพัดกระโชกทำให้ช่อดอกโบฮิเนียที่โผล่ออกมาจากภูเขาและเนินเขาพลิ้วไหว สร้างคลื่นลูกคลื่นราวกับว่าช่อดอกโบฮิเนียลอยอยู่กลางป่าสีเขียว ฉันกลับไปยังที่ราบและนำดอกโบฮิเนียสีขาวบริสุทธิ์ที่ลอยอยู่ในหุบเขาติดตัวมาด้วย

ตลอดเดือนเมษายนที่เงียบสงบของชีวิต คุณจะได้พบกับดอกไม้นานาพันธุ์ เช่น ดอกบาน ดอกซาว ดอกบาร์ริงตัน ดอกโรโดเดนดรอน ดอกราชพฤกษ์... ดอกไม้แต่ละชนิดส่งกลิ่นหอมละมุนให้บานสะพรั่งอย่างเงียบๆ ประดับเดือนเมษายนที่สดใส บางครั้งฉันคิดว่าจะไม่มีวันออกจากเดือนเมษายนที่ร้อนระอุและเร่าร้อนได้ ทุกครั้งที่เดือนเมษายนผ่านดินแดนแปลกหน้า ฉันรู้ว่าจะมีดอกไม้นานาพันธุ์รอฉันอยู่ที่นั่น...

แหล่งที่มา