ต้นปี พ.ศ. 2521 ทหารพลพตได้บุกเข้าไปในเขตแดนเวียดนามอย่างไม่ยั้งคิด ก่ออาชญากรรมอันโหดร้ายต่อประชาชนของเรา รวมถึงที่อำเภอบายนุ้ยในจังหวัดอานซาง ซึ่งเป็นที่ตั้งของกองพลที่ 4 เจ้าหน้าที่และทหารของกองพลได้ต่อสู้อย่างแน่วแน่เพื่อต่อต้านการโจมตี กลุ่มและบุคคลจำนวนมากที่ต่อสู้อย่างกล้าหาญได้รับการเผยแพร่อย่างกว้างขวางในหน่วย ในระหว่างการประชุมที่กองพลจัดขึ้นเพื่อรับฟังทหารที่มีผลงานโดดเด่นในหน่วยเล่าถึงการต่อสู้กับกองกำลังของพลพต ผมได้บันทึกตัวอย่างการต่อสู้ไว้หลายกรณี ด้วยกำลังใจจากเจ้าหน้าที่ในกรมโฆษณาชวนเชื่อ ทุกวันหลังจากใช้เวลากลางคืนกับเพื่อนร่วมงาน ทางการเมือง ที่ปฏิบัติหน้าที่ในการต่อสู้เพื่อปกป้องกองบัญชาการกองพล ณ จุดตรวจ ผมจึงสละเวลาเขียนตัวอย่างการต่อสู้และส่งไปยังหนังสือพิมพ์กองทัพประชาชนอย่างกล้าหาญ

ภาพประกอบ: qdnd.vn

บ่ายวันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังปลูกผักกับพี่ชาย หัวหน้าฝ่ายโฆษณาชวนเชื่อก็ประกาศอย่างยินดีว่า "วันนี้ผมเห็นว่าหนังสือพิมพ์กองทัพประชาชนตีพิมพ์บทความของคุณ!" พอได้ยินดังนั้น ผมก็รีบเดินกลับไปที่สำนักงานและมองหาหนังสือพิมพ์กองทัพประชาชน ผมเห็นบทความของผมชื่อ "ชั่วโมงสุดท้ายของการรบ" ในหน้าแรกของหมวด "การต่อสู้เพื่อปกป้องชายแดน" เกี่ยวกับหัวหน้าหน่วยรบเล ซวน นาม (กรมทหารที่ 20) ผู้บังคับบัญชาการรบอย่างกล้าหาญกับกองทัพของพล พต ผมดีใจมากที่ได้อ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า และบทความนั้นก็เกือบจะตีพิมพ์ซ้ำทุกตัวอักษร ผมดีใจมากที่ได้อวดเรื่องนี้กับทุกคนที่ผมพบเห็น ครึ่งเดือนต่อมา ในหมวดเดียวกันนี้ บนหน้าแรกของหนังสือพิมพ์กองทัพประชาชน ก็มีบทความของผมชื่อ "มือปืนและกระเป๋ายา" เกี่ยวกับทหารและพยาบาลเหงียน วัน หุ่ง ผู้ซึ่งรักษาทหารที่บาดเจ็บอย่างกล้าหาญภายใต้การยิงของข้าศึก และร่วมรบกับสหายร่วมรบเพื่อต่อต้านการตอบโต้ของข้าศึกที่ชายแดน เกียนซาง ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ฉันได้รับมอบหมายจากหัวหน้าแผนกโฆษณาชวนเชื่อให้ทำงานเป็นนักเขียนให้กับจดหมายข่าว Victory ของแผนก

ได้รับมอบหมายงานใหม่ ถึงแม้จะยากลำบากแต่ก็เปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น ทุกครั้งที่ผมลงพื้นที่เพื่อเขียนข่าว สัมภาระของผมก็คือกระเป๋าเป้ ปืน AK และระเบิดมือสองลูก ผมเดินทางจากหน่วยหนึ่งไปอีกหน่วยหนึ่งด้วยวิธีการต่างๆ มากมาย ตั้งแต่รถบัส เรือ ไปจนถึงการเดินเท้า... การเดินทางไปและเขียนงานตามคำแนะนำของสหายผู้รับผิดชอบข่าว ตลอดระยะเวลาที่อยู่ในหน่วย ผมได้เห็นตัวอย่างและความยากลำบาก ความยากลำบาก และการเสียสละของสหายในการรบด้วยตาตัวเอง ซึ่งยิ่งตอกย้ำความรับผิดชอบของผม...

ปลายเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2521 ผมถูกส่งตัวไปศึกษาที่ภาคเหนือ ตลอดเส้นทางอาชีพทหารในภาคเหนือ ก่อนจะกลับมาใช้ชีวิตพลเรือนอีกครั้ง ช่วงเวลาแห่งการเริ่มต้นเป็นนักข่าว การทำงานเป็นทหารเขียนข่าวในกองพลที่ 4 ซึ่งอยู่ติดชายแดนตะวันตกเฉียงใต้นั้นยังคงอยู่ในใจผมเสมอมา ผมรู้สึกขอบคุณหนังสือพิมพ์ทหารเขต 9 หัวหน้าฝ่ายโฆษณาชวนเชื่อของกองพลที่ 4 และหนังสือพิมพ์กองทัพประชาชน ที่คอยชี้นำและสนับสนุนผมตลอดเส้นทางแห่งการเป็นนักข่าว ด้วยหน้าที่ของนักข่าว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงที่ผมทำงานเป็นนักข่าวให้กับหนังสือพิมพ์ทหารภาคตะวันตกเฉียงเหนือ (เขต 2) และนักข่าวประจำแนวร่วมห่าเตวียน และต่อมาเป็นบรรณาธิการบริหารของหนังสือพิมพ์ทหารเขต 2 ถึงแม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบาก ลำบากยากเข็ญ และบางครั้งก็เต็มไปด้วยอันตราย แต่ผมก็ได้เรียนรู้และมุ่งมั่นมากขึ้นจากเพื่อนร่วมรบ ตั้งแต่สไตล์ของผู้นำและผู้บังคับบัญชาทุกระดับ ไปจนถึงทหารผู้เป็นที่รักในสนามรบ...

    ที่มา: https://www.qdnd.vn/van-hoa/doi-song/noi-diu-dat-den-con-duong-lam-bao-882645