ตอนฉันอายุ 3 ขวบ วัยที่ฉันสามารถสังเกตและจดจำสิ่งที่น่าสนใจในจิตใต้สำนึกได้ แม่จูงมือฉันไปตลาดเพื่อค้าขาย ไหล่ของเธอเต็มไปด้วยมัดกกหนักๆ เพื่อขายให้กับครัวเรือนที่เชี่ยวชาญการทำเสื่อ แม้ว่ามัดกกจะดูเบา แต่เมื่อนำมารวมกันแล้วกลับหนักมากเมื่อเทียบกับไหล่ผอมๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งที่หนักเพียง 45 กิโลกรัม
บ้านอยู่ห่างจากตลาดประมาณ 5 กิโลเมตร แม่ถือโอกาสแบกสัมภาระในยามที่หมอกเริ่มมืด ฉันเดินตามหลังไปติดๆ เห็นเหงื่อไหลจากไหล่ลงมาถึงหลัง เปียกโชกเสื้อ ไหล่ที่ยุ่งเหยิงแบกภาระความกังวลไว้ท่ามกลางชีวิตที่เร่งรีบ
ตอนผมอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 เนื่องจากต้องซื้ออุปกรณ์การเรียนเพิ่ม แม่จึงต้องรับงานขายน้ำปลาเพิ่ม เธอได้น้ำปลามาจากคนรู้จัก แล้วเทใส่ขวดเล็กๆ แล้วขายให้เพื่อนสนิท งานก็ง่ายขึ้นเมื่อแม่ “ยึด” จักรยานเก่าจากบ้านปู่ย่ามาขนน้ำปลาไปขาย แม่ใช้คานไม้หนาๆ พาดเบาะจักรยาน ทั้งสองข้างมีตะกร้าใส่น้ำปลากลั่นสำเร็จรูปประมาณ 10 ขวด แม่พาผมไปนั่งที่เบาะหลังแล้วขับรถพาผมไปขายกับแม่
ทันใดนั้น ฉันก็มองเห็นได้อย่างชัดเจน เหงื่อยังคงไหลซึมอยู่ ชายเสื้อเปียกโชกไปหมด ไหล่ที่ไม่ตรงของเธอก็เอียงไปทางขวาอย่างเห็นได้ชัด ฉันนั่งอยู่ตรงนั้น เฝ้าสังเกตอย่างเหม่อลอยว่ากำลังเห็นอะไรอยู่ แต่นั่นเป็นเรื่องจริง! ไหล่ของแม่เอียงเพราะภาระของครอบครัว แต่แม่กลับไม่บ่นแม้แต่น้อย
หลังจากทำงานหนักมาหลายปี ตอนนี้แม่ก็มีโอกาสได้พักผ่อนและอยู่ร่วมกับลูกๆ หลานๆ ในครอบครัว บางครั้งฉันก็ใช้โอกาสนี้นวดไหล่เบาๆ เพื่อบรรเทาความเจ็บปวด หลายครั้งที่แค่เดินตามหลังหรือมองท่านจากระยะไกล ก็ทำให้รู้สึกแสบตาและน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
ไม่เพียงแต่ผมต้องขอบคุณแม่เท่านั้น ผมยังต้องขอโทษแม่ด้วย ที่ยอมอดทนต่อความยากลำบากและความยากลำบากในชีวิต เพื่อที่เราจะได้เป็นอย่างทุกวันนี้ แม่แบกรับชีวิตไว้ด้วยสองไหล่ แม่แบกอนาคตของลูกๆ ไว้ด้วยความเสียสละและความรักอันยิ่งใหญ่ของแม่ ขอแม่ขอโทษแม่ที่ไหล่บางๆ ของแม่ด้วยเถิด!
ดึ๊กเป่า
ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/chao-nhe-yeu-thuong/202510/thuong-doi-vai-gay-cua-me-70d26c0/






การแสดงความคิดเห็น (0)