เกี่ยวกับคำที่ซ้ำกันบางคำที่มีต้นกำเนิดจากภาษาจีน: mông muội, mộng mị, mơ mòng

(Baothanhhoa.vn) - ในคอลัมน์ "พูดคุยเกี่ยวกับคำศัพท์" ฉบับก่อนหน้านี้ เราได้วิเคราะห์ความหมายเชิงสัมพันธ์ขององค์ประกอบในคำซ้ำบางคำ เช่น "ho hoan," "hoc hac," "hoc toc," และ "hoi ham" ในบทความนี้ เราจะวิเคราะห์ความหมายขององค์ประกอบในคำซ้ำที่มีต้นกำเนิดจากภาษาจีน เช่น "mong muoi," "mong mi," และ "mo mong" (ส่วนที่อยู่ในเครื่องหมายอัญประกาศหลังหมายเลขรายการคือข้อความต้นฉบับจากพจนานุกรมคำซ้ำภาษาเวียดนาม - สถาบันภาษาศาสตร์ - เรียบเรียงโดย Hoang Van Hanh; บรรทัดใหม่คือการวิเคราะห์ของเรา):

1. “ความไม่รู้ (adj. 1. อยู่ในช่วงแรกของการก่อตัวและพัฒนาของสังคมดั้งเดิม เมื่อชีวิตมนุษย์ไม่แตกต่างจากชีวิตสัตว์มากนัก ยุคดั้งเดิมของชนเผ่าดั้งเดิม 2. (เช่นเดียวกัน) มืดมนและโง่เขลา จิตใจที่ไร้ความรู้ ชีวิตที่ไร้ความรู้”

อักษรจีน 蒙昧 (mèngmì) เป็นคำประสมที่มีต้นกำเนิดจากภาษาจีน [ความหมายในอดีต]: 蒙 (mèng) หมายถึง ความไม่รู้ ความคลุมเครือ การขาดความรู้ (เช่น 朦朧 (mènglóng); 訓蒙 (xúnmèng) = การสอนพื้นฐาน การขจัดความไม่รู้); 昧 (mìu) หมายถึง ความมืด ความหลงผิด (เช่น 迷昧 (mìmì); 暗昧 (yǎnmì)) อักษรจีน 昧 (mìu) ที่หมายถึงความมืด ถูกนำมาใช้เป็นคำนามเพื่ออ้างถึงชั้นควันจากการเผาไหม้ เรียกว่าเขม่าหรือเขม่าตะเกียง

- พจนานุกรมภาษาจีน: “ม้ง: 2. ปกปิด, ปกปิด 9. ในเชิงเปรียบเทียบหมายถึงความไม่รู้และขาดความรู้” [ข้อความต้นฉบับ 蒙: 2.覆蓋; 遮蔽; 9.引申為蒙昧無知]; “มั่วอี 1. มืดมน มืดมน 3. โง่เขลา สับสน 4. สับสน หลง” [ข้อความต้นฉบับ 昧: 1.暗, 昏暗; 3.愚昧, 胡塗; 4.迷亂, 惑亂]; “เหม่ยเหม่ย: 1. มืดมน โง่เขลา 2. เหมือนคลุมเครือ มืดมน” [ข้อความต้นฉบับ 蒙昧: 1.昏昧, 愚昧; 2.猶朦朧,迷糊].

- พจนานุกรมของ Le Van Duc: "mong • noun. ทำให้คลุมเครือ, ทำให้มืดมน; เด็ก ๆ , โง่เขลา: Dong-mong, huan-mong"; "muoi • คำนาม การเป็นคนมืดมน โง่เขลา: am-muoi, hon-muoi, hao-muoi, me-muoi, ngu-muoi"

อ้างอิง: คำว่า Mông lung 朦朧 ซึ่งเป็นคำประสมที่มีต้นกำเนิดจากภาษาจีนเช่นกัน มักถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคำซ้ำซ้อน โดย mông 朦 = ปกคลุม และ lung 朧 = มืด [พจนานุกรมภาษาจีนอธิบายว่า lung 朧 = hôn ám mạo 昏暗貌 = ขาดแสงสว่าง]

2. “การฝัน I. คำนาม (และคำกริยา) สิ่งที่ปรากฏขึ้นในจิตใจขณะนอนหลับ (โดยทั่วไป) การนอนหลับที่เต็มไปด้วยความฝัน “หลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน ฉันหวังว่าคืนนี้จะปราศจากความฝัน” (เหงียน ดุย)” II. คำคุณศัพท์ (เช่นเดียวกัน) ล้ำยุค ไม่สมจริง ไม่สามารถปฏิบัติได้จริง เป็นเพียงสิ่งที่เป็นความฝัน”

Mộng mị 夢寐 เป็นคำประสมที่มีต้นกำเนิดจากภาษาจีน [ความหมายในอดีต]: mộng 夢 หมายถึง ความฝัน การเหม่อลอยขณะหลับ (เหมือนความฝัน ฝันถึงผู้คนในอดีต); mị 寐 หมายถึง การนอนหลับ การหลับสนิท (เหมือนง่วงนอน)

พจนานุกรมภาษาจีนอธิบายว่า "ความฝัน: 1. ขณะหลับ เปลือกสมองไม่หยุดทำงานโดยสิ้นเชิง ส่งผลให้สมองมีกิจกรรมต่อเนื่อง 2. ภาพลวงตา 3. จินตนาการ 4. ภาษาที่เป็นรูปเป็นร่างของจินตนาการ ภาพลวงตา"; [ข้อความต้นฉบับ 夢: 1.睡眠時局部大腦皮質還沒有完全停止活動而引起的腦中的表象活動; 2.做夢; 3.想象; 4.比喻空想,幻想]; “การนอนหลับ: หลับไป, เข้าสู่การนอนหลับ” [ข้อความต้นฉบับ 寐: 1.睡, 入睡]; “ความฝัน: 1 หมายถึงความฝันขณะนอนหลับ 2 หมายถึงสภาวะที่คลุมเครือหรือสับสน” [ข้อความต้นฉบับ 夢寐: 1.謂睡夢; 2.比喻蒙昧狀態].

3. การฝัน (กริยา, เก่า) เหมือนกับการฝัน “จงรักต่อไป จงจดจำต่อไป จงฝันต่อไป ฉากเก่าๆ จะไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว” (เชอ หลาน เวียน)

"Mơ màng" เป็นคำประสมที่มีรากศัพท์ภาษาจีน [ความหมายในอดีต]: "mơ" เป็นคำภาษาจีน เดิมเป็นอักษรจีน 迷 หมายถึง "mei" (迷) ซึ่งหมายถึงสภาวะหมดสติ (เช่น การเหม่อลอย); "mòng" เป็นคำภาษาจีน เดิมเป็นอักษรจีน 懵 หมายถึง "ความมืด" หรือ "ความไม่รู้" ซึ่งพจนานุกรมภาษาจีนให้คำจำกัดความว่า "หมดสติและไม่รู้; สับสน" [ข้อความต้นฉบับ 昏昧無知;糊塗] ในส่วนของความสัมพันธ์ "ông-ong" เรายังเห็นกรณีอื่นๆ เช่น "huấn mông" ↔ "huấn mòng" ด้วย

ดังนั้น "มงหมี่" (ดั้งเดิม) "มงหมี่" (เพ้อฝัน) และ "โมมง" (เพ้อฝัน) จึงเป็นคำประสมที่มีต้นกำเนิดจากภาษาจีน (พบได้ในภาษาจีน) หรือมีองค์ประกอบที่มีต้นกำเนิดจากภาษาจีน เนื่องจากองค์ประกอบทั้งสองหรืออย่างใดอย่างหนึ่งได้สูญเสียความหมายไปแล้ว หรือมีความหมายไม่ชัดเจน คำเหล่านี้จึงมักถูกพิจารณาว่าเป็นคำซ้ำซ้อน

หว่าง ตรินห์ ซอน (ผู้ร่วมเขียน)

ที่มา: https://baothanhhoa.vn/ve-mot-so-tu-lay-goc-han-mong-muoi-mong-mi-mo-mong-246373.htm