Eski zanaatkar halk ruhunu koruyor

Kırsalın ruhu eski mesleğe bağlı

Thanh Cong pazarının ( Hanoi ) yakınındaki kalabalık evler arasında Bay Cao Ky Kinh'in evini bulmam zor olmadı. Duvarlarında her türlü geleneksel müzik aletinin asılı olduğu bir yulaf lapası dükkanıydı.

Vardığımda, Bay Kinh oturmuş, yarım kalmış ay lavtasının tellerini akort ediyordu. Saçları ipek gibi beyaz, yüzü kırışık ve gözleri parlaktı. Esmer elleri her teli ve her tahta tuşu ustalıkla ayarlıyordu. Sorumu duyunca hafifçe gülümsedi, lavtayı eline aldı ve sanki cevap vermek ve sesin "gelip gelmediğini" test etmek istercesine "Floating Water Float and Floating Clouds" şarkısının bir kısmını mırıldandı.

Yulaf lapası dükkanının sahibi ve geleneksel müzik aleti yapımcısı, 1958 yılında Hung Yen , Khoai Chau'da doğdu. Bay Cao Ky Kinh'in ailesi, 2006 yılında sabahları yulaf lapası satarak, ardından kıyafet satarak, arabalara bakarak ve un öğüterek geçimini sağlamak için Hanoi'ye taşındı. Dükkan sessiz olduğunda, küçük ahşap masasına dalıp bambu çubuklarından ve tahta parçalarından gitar ve flüt seslerine dağ ve orman seslerine "can verirdi". Babasının müzisyen olduğunu, bu yüzden çocukluğundan beri yontma, oyma, gitar ve flüt seslerine aşina olduğunu söyledi. Babasından geçen saf tutkuyla onu geleneksel müzik aletlerine getiren de bu tanıdık seslerdi.

Bay Kinh her bir tuşa titizlikle dikkat ediyor.

Ay lavtasının akort edilmesine geri dönersek, Bay Kinh bunun en zor adım olduğunu söyledi. Lavta yapmak sıradan bir iş değil, her ayrıntısına dikkat edilen özenli bir süreçtir.

"Bu meslekte ağaç seçimi, oyma detayları ve ölçülerin hassas bir şekilde yapılması gerekir. Ancak en zor kısmı telleri akort etmek ve yayı eline almaktır. Gürültülü şehirde, bazen enstrümanın standart sese ulaşıp ulaşmadığını test etmek için gece geç saatlere kadar beklemek zorunda kalıyorum," diye içini döktü Bay Kinh. Ayrıca, kaliteli bir enstrüman yapmak için Bay Cao Ky Kinh'in Vong, gao, lim, trac, çam gibi kaliteli ağaç türlerini bulup satın alması ve doğal ve narin sesler çıkarması gerekiyor.

Eve girerken Bay Kinh beni her enstrümanla tanıştırdı. Sadece 10 metrekarelik odada, ^her yerde parlak kahverengi boyalı çeşit çeşit müzik aleti asılıydı. Enstrümanlar: Nguyet, pipa, nhi, tinh, day... hepsi sade, oymasız, süslü püslü değillerdi ve kocaman bir duvara asılıydılar. "Burada asılı olan her şeyi çalmayı biliyorum," dedi sesinde gururla.

Bay Cao Ky Kinh'in el işçiliğiyle ürettiği geleneksel müzik aletlerinin "serveti".

Sadece gitar yapmakla kalmıyor, aynı zamanda tamir de ediyor. Bay Kinh'e göre: "Gitar tamir etmek bazen gitar yapmaktan daha zordur. Gitar yapmak sadece doğru tekniği gerektirir, ancak tamir etmek için gitarın eski ruhunu ortaya çıkarmak için dinlemek gerekir."

Birisi bir keresinde ona yüz yıldan eski bir gitar getirmişti. Bay Kinh, gitarın sadece %80'ini restore edeceğine söz vermeye cesaret edebilmişti; ses muhtemelen orijinali kadar mükemmel olmayacaktı. Ancak, tamiri bitirip gitarın sesini duyan müşteri duygulanmış ve "Güzel, çok güzel. Sen sakla ve çal, kaderimiz olarak kabul et," demişti. O zamandan beri Bay Kinh, birçok kişinin yüksek bir fiyat ödeyerek satın almaya gelmesine rağmen, bu eski gitarı özenle saklamış, ama o her zaman başını sallamıştı.

Lutçu'nun Duyguları

Bay Kinh'in dükkânına yulaf lapası yemeye gelen birçok müşteri, duvardaki müzik aletini görünce şaşkınlığını gizleyemedi. Bazıları yemek yerken hayrete düştü, sonra da "Gitarını çıkar da keyfine çal!" diye önerdi. Böylece, sıcak yulaf lapasından yükselen dumanların arasında, kadim bir melodi, eski sokağın her köşesinde usulca ve tutkuyla yankılandı.

Bay Kinh'in dükkanı eskiden hep kalabalıktı, ancak yulaf lapası yemeye gelen çok az müşteri vardı; çoğu ise müzik dinlemek ve enstrümanları dinlemek için geliyordu. Batılı müşteriler bile gelip yemek yiyor ve birkaç parça müzik dinliyordu. Bazı müzisyenler ve şarkıcılar da dükkana uğrayıp sohbet ediyorlardı. Zamanla, küçük yulaf lapası dükkanı geleneksel müziği sevenler için bir buluşma noktası haline geldi.

Bay Kinh için enstrüman yapmak ve çalmak hayatı daha anlamlı kılıyor.

Bir zamanlar hareketli ve kalabalık olan bu yer, son yıllarda tanıdık enstrüman ve vurmalı çalgı sesleri ile yavaş yavaş kaybolmaya başladı. "Günümüzde pop müzik popüler, artık pek çok insan folk müzik dinlemek istemiyor," diye sesi alçaldı.

Bazen insanlar dükkâna uğrayıp "Country şarkılarınızı uzun zamandır duymamıştım, birden özledim sizi." diye soruyor. Bay Kinh, eski şarkıları çalmak için ürettiği "özel" monokordunu neşeyle çıkarıyor. Ayrıca, bilgi ve deneyimini isteyen herkese öğretmekten de mutluluk duyuyor ve istekli.

Bay Kinh'in gitar atölyesi, memleketine duyduğu özlemden, halk müziğine olan sevgisinden ve hem yakın hem de uzak kültür severlerin sevgi ve teşviklerinden doğmuş. Bazen yoğun, bazen sakin olsa da, her gün gitarları üzerinde sıkı çalışıyor. "Gitar yapmak sizi zengin etmez, ama işi bırakırsanız kendinizi çok daha fakir hissedersiniz," diye güldü, gözleri parlayarak.

Kaynak: https://www.qdnd.vn/van-hoa/doi-song/nguoi-tho-gia-giu-hon-dan-gian-959288