Αυτό το πιάτο αναφέρεται σε λαϊκά τραγούδια τόσο ελαφρύ όσο ένα νανούρισμα αλλά τόσο βαθύ όσο οι φλέβες της γης, και έγινε το κάλεσμα της πατρίδας για γενιές ανθρώπων της φυλής Κουάνγκ που ζουν στο εξωτερικό. Όποιος έχει απολαύσει ποτέ την ελαφρώς ξινή γεύση του νεαρού τζακφρούτ αναμεμειγμένου με κρέας ιπτάμενου ψαριού θα καταλάβει ότι το παλιό τραγούδι δεν είναι μόνο ένα ερωτικό τραγούδι, αλλά και ένα δυνατό νήμα που συνδέει βουνά με θάλασσες, συνδέοντας τις καρδιές των ανθρώπων με τις καρδιές των ανθρώπων.
Το Κουάνγκ Ναμ έχει δύο ποτάμια που είναι σαν τις δύο πηγές της γης: το Βου Τζία και το Θου Μπον. Το νερό του ποταμού είναι τόσο όσο και η αγάπη. Από την αρχή του χωριού, αυτά τα δύο ποτάμια έχουν μεταφέρει σιωπηλά τις καλλιέργειες, έχουν μεταφέρει τα όνειρα των κατοίκων, έχουν αποθέσει προσχώσεις στις όχθες και έχουν θρέψει πολλές γενιές. Το Θου Μπον δεν είναι μόνο νερό αλλά και η μνήμη του έθνους.
Το ποτάμι κάποτε αντανακλούσε τις βάρκες που διέσχιζαν τα κύματα κατευθυνόμενες προς τις εκβολές του Χόι Αν. Οι βάρκες είχαν φουσκωμένες κοιλιές, πανιά γεμάτα με τον νότιο άνεμο, μετέφεραν σάλτσα ψαριού, αλάτι, κεραμικά, ρύζι, υφάσματα και τον ιδρώτα και τις δεξιότητες πολλών τεχνιτών στις φυλές Κιμ Μπονγκ, Ταν Τσάου και Καμ Φο. Οι βάρκες δεν ήταν μόνο μέσο εμπορίου, αλλά και σύμβολο του πνεύματος του λαού Κουάνγκ: ανθεκτικοί, έμπειροι, που ζούσαν ανάμεσα στο θαλασσινό αεράκι διατηρώντας παράλληλα ανέπαφες τις ρίζες τους.
Το Vu Gia είναι τόσο απαλό όσο το χέρι μιας μητέρας, αγκαλιάζοντας τα χωράφια, ποτίζοντας τις όχθες, εξοικονομώντας κάθε κόκκο προσχωσιγενούς εδάφους για να θρέψει τους χωρικούς σε πολλές περιόδους ξηρασίας. Αυτό το ρυάκι θρέφει σιωπηλά χωριά όπως το Giao Thuy, το Ai Nghia, το Quang Hue , το Ha Nha και το Kiem Lam. Όπου κι αν έχουν περάσει το Vu Gia και το Thu Bon, υπάρχουν ορυζώνες, πράσινες προσχωσιγενείς πεδιάδες, ο ήχος των κοκόρων που κελαηδούν το πρωί και αγροτικά γεύματα όπου τα νεαρά τζακφρούτ μαγειρεμένα με ιπτάμενα ψάρια είναι πάντα η ψυχή ολόκληρου του γεύματος.
Για τους κατοίκους της φυλής Κουάνγκ, τα νεαρά τζακφρούτ και τα ιπτάμενα ψάρια δεν είναι απλώς δύο συστατικά αλλά δύο αναμνήσεις. Νεαρά τζακφρούτ από τα λοφώδη χωράφια των ορεινών περιοχών, ιπτάμενα ψάρια από τη θάλασσα των πεδινών. Η συνάντηση των δύο πραγμάτων σε ένα ζεστό πήλινο δοχείο αποτελεί μια αρμονία εδάφους, κλίματος και ψυχής της γης. Τα νεαρά τζακφρούτ είναι χοντροκομμένα, γλυκά, μεταφέροντας τη μυρωδιά του νεαρού χυμού της ηλιοφάνειας του λόφου. Τα ιπτάμενα ψάρια είναι λαμπερά πράσινα σαν την πλάτη ενός θαλασσοπουλιού, το κρέας τους είναι σφιχτό και έχει το αλμυρό άρωμα της θάλασσας κατά την υγρή εποχή.
Οι κάτοικοι της φυλής Quang πρέπει να χρησιμοποιούν αλεσμένο κουρκουμά, τσίλι, σκόρδο, κρεμμυδάκια και μια πλούσια σάλτσα γαύρου για να σιγοβράσουν τα ιπτάμενα ψάρια. Η κατσαρόλα τοποθετείται σε χαμηλή φωτιά για πολλές ώρες, το νεαρό τζακφρούτ είναι μαλακό αλλά όχι λιωμένο, το ιπτάμενο ψάρι απορροφάται αλλά δεν διαλύεται, το βρασμένο νερό πήζει σε ένα χρυσοκαφέ χρώμα που μοιάζει ταυτόχρονα με χώμα και φως του ήλιου. Πάρτε ένα κομμάτι νεαρό τζακφρούτ και μυρίστε τη μυρωδιά της υπαίθρου, πάρτε ένα κομμάτι ιπτάμενου ψαριού και ακούστε τον ψίθυρο της θάλασσας. Δεν είναι απλώς ένα πιάτο, είναι μια ιστορία για τα βουνά και τη θάλασσα, το μήνυμα μιας μητέρας στο παιδί της, μια ανάμνηση της εποχής της συγκομιδής και της εποχής του φεγγαριού, η αρμονία μεταξύ των δύο ψυχών του λαού Quang.
Η γενιά μας μεγάλωσε όταν η χώρα μόλις είχε εισέλθει στην εποχή του συνεταιρισμού. Οι αναμνήσεις ήταν από γεύματα ανακατεμένα με καλαμπόκι, πατάτες, μανιόκα και μπανάνες. Κάθε κόκκος ρυζιού κουβαλούσε τρεις ή τέσσερις φέτες αποξηραμένης μανιόκας. Από περιόδους πέμπτης περιόδου, όταν όλη η ομάδα δεν μπορούσε πλέον να ακούσει λέξη λόγω της πείνας. Από παντελόνια με δύο μπαλώματα στο κάτω μέρος, από άσπρα πουκάμισα που ξεθώριαζαν στο χρώμα του κοντζί. Από φορές που πηγαίναμε να μαζέψουμε χαρτιά για να κάνουμε μικρά σχέδια και λίγους μήνες αργότερα λαμβάναμε ανακυκλωμένα κιτρινισμένα σημειωματάρια που τα λατρεύαμε σαν θησαυρούς.
Αυτές οι δυσκολίες δημιουργούν τον χαρακτήρα των Κουάνγκ: ανθεκτικό, ειλικρινή και με σεβασμό στην αγάπη και την αφοσίωση. Το χωριό, το ποτάμι, ο δρόμος, το δέντρο μπανιάν δίπλα στο νερό, η γέφυρα από μπαμπού, το γεύμα γεμάτο με μανιόκα με ιπτάμενα ψάρια μαγειρεμένα με νεαρά τζακφρούτα... όλα είναι σαν κομμάτια ενός παζλ που δημιουργούν την ψυχή της πατρίδας, που ρέει μαζί με κάθε άνθρωπο των Κουάνγκ που φεύγει μακριά.
Τα νεαρά τζακφρούτ μαγειρεμένα με ιπτάμενα ψάρια δεν αποτελούν επομένως μόνο φαγητό αλλά και πηγή νοσταλγίας. Είναι το κάλεσμα των προγόνων μας από την παλιά εστία. Είναι μια υπενθύμιση ότι όσο μακριά κι αν πάνε οι άνθρωποι της φυλής Κουάνγκ, μέσα από πολλές εποχές δυσκολιών, ένα λαϊκό τραγούδι είναι αρκετό για να τους δέσει τα πόδια.
Μέσα στη φασαρία μιας ξένης χώρας, σήμερα το πρωί κοίταξα παλιές φωτογραφίες, μόνο και μόνο για να δω ένα πιάτο με βραστό ιπτάμενο ψάρι με νεαρό τζακφρούτ, αλλά η μύτη μου ήταν πικάντικη, σαν να αντηχούσε ο ήχος του νερού Vu Gia, σαν να άγγιξε τη μνήμη μου η μυρωδιά του προσχώματος Thu Bon.
Είμαι πολύ μακριά, αλλά το ποτάμι της πόλης μου ρέει ακούραστα προς τις εκβολές των ποταμών Χαν και Ντόι για να ενωθεί με τον ωκεανό. Από την πηγή εξακολουθούν να στέλνονται προς τα κάτω νεαρά τζακφρούτα, από την άκρη του ποταμού εξακολουθούν να στέλνονται προς τα πάνω ιπτάμενα ψάρια.
Πηγή: https://baodanang.vn/co-tich-mot-mon-an-3311013.html
Σχόλιο (0)