Ακούω στην καρδιά μου την αγωνιώδη λαχτάρα.

Στην καλλιτεχνική δημιουργία, όταν ένας συγγραφέας επενδύει σε μεγάλο βαθμό στο έργο του, τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα, σταδιακά αναπτύσσει ένα ύφος για την ποίησή του. Το ίδιο ισχύει και για την Tran Ha Yen. Από τις προηγουμένως δημοσιευμένες ποιητικές συλλογές της έως την πρόσφατα κυκλοφορήσασα συλλογή της , "Διασχίζοντας τη Διψασμένη Γη ", η Tran Ha Yen έχει ακόμη περισσότερες ευκαιρίες να αφήσει τους αναγνώστες να αντιληφθούν στην ποίησή της τη φωνή μιας τρυφερής και ευγενικής ποιητικής ψυχής. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν η Tran Ha Yen γράφει για την πατρίδα της και τη μητέρα της, δύο εξέχουσες και διαδεδομένες λυρικές εικόνες στην ποίησή της.

Πατρίδα μου, η καρδιά μου είναι γεμάτη λαχτάρα.

Θυμούμενος το παλιό σπίτι, χιλιάδες μίλια μακριά.

Υπάρχει ακόμα ένα άνετο σπίτι τις βροχερές μέρες;

Υπάρχουν ακόμα τα φτερά της μητέρας που με καθοδηγούν απαλά;

(Ένα πουλί στα κύματα στο επεισόδιο "Περνώντας μέσα από τη διψασμένη γη")

Δημοσιευμένα έργα του Tran Ha Yen

Επομένως, η ποίηση της Tran Ha Yen διαθέτει επίσης ένα βαθύ βάθος γλώσσας και συναισθήματος. Η έντονα υποβλητική εικονοποιία στα ποιήματά της προκαλεί μερικές φορές ενσυναίσθηση από τους αναγνώστες μέχρι δακρύων.

Φορώντας ακόμα το ίδιο ξεθωριασμένο καφέ παλτό, φθαρμένο από τον ήλιο και τη βροχή.

Η μητέρα μου μοχθούσε ακούραστα στα μακρινά, πλημμυρισμένα χωράφια.

Μου λείπει η θέα των πελαργών να περπατούν στα χωράφια πίσω από την όχθη του ποταμού.

Με λεπτά πόδια, συνεχίζει το επίπονο ταξίδι της μέσα στα χρόνια.

(Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα που θυμάται τη μητέρα στη συλλογή *Σταγόνες Χρόνου*)

Ωστόσο, η ποίηση Η Τραν Χα Γιεν δεν επιδεικνύει ποτέ συναισθηματική συμπεριφορά. Αντίθετα, είναι πάντα αισιόδοξη και γεμάτη πίστη στη ζωή. μεγαλύτερη αδερφή Να ξέρεις πώς να ξεχνάς τα οδυνηρά παρελθόντα και να κοιτάς προς το μέλλον. Οι ακόλουθοι στίχοι από το "April, the Season Returns" είναι ένας τρόπος για να ξεχάσει η Tran Ha Yen το οδυνηρό παρελθόν της, ένας τρόπος να απελευθερώσει τη θλίψη της στο ποτάμι και τη θάλασσα:

Λοιπόν, η εποχή μόλις άλλαξε.

Ο ήλιος λούζει τα δέντρα μπετέλ με δροσιά σαν μέλι.

Επιστρέφω φέρνοντας μαζί μου τις λύπες μου.

Αφήστε τα στο ποτάμι ή στη θάλασσα για να ξεχάσετε γρήγορα το άτομο.

(Απρίλιος, η εποχή της επιστροφής, στη συλλογή «Διασχίζοντας τη Διψασμένη Γη»)

Όπως και άλλες ποιήτριες σε όλη την ιστορία, η Tran Ha Yen γράφει ποίηση για να εκφράσει τα συναισθήματα και τις συγκινήσεις της . Αυτά είναι τα συναισθήματα μιας γυναίκας που αγαπά τη ζωή, αγαπά τους ανθρώπους, αγαπά το επάγγελμά της και αγαπά την ύπαρξη. Δεν υπάρχει χώρος για μίσος ή δυσαρέσκεια στην ποίηση της Tran Ha Yen. Τα ποιήματά της μπορούν να θεωρηθούν ως η φωνή της ανιδιοτελούς και αγνής ανοχής. Το "Sadness on a Rainy Night " στη συλλογή "Drops of Time" είναι ένα παράδειγμα τέτοιας ποίησης:

Μεγάλη διάρκεια ζωής

Αμέτρητα μονοπάτια οδηγούν από εδώ.

Και βήματα

Δεν επέστρεψε ποτέ.

Μόνο εσύ έχεις μείνει

με μια παιδική αγάπη

Θλιβερή βροχερή νύχτα

Η καρδιά μου ακόμα θυμάται...

Ποιητής Τραν Χα Γιεν

Επομένως, η ποίηση του Tran Ha Yen προκαλεί πάντα ενσυναίσθηση και σύνδεση με τους αναγνώστες. Ο συγγραφέας αυτού του άρθρου εξεπλάγη αρκετά διαβάζοντας τους στίχους για βετεράνους, στρατιώτες που είχαν περάσει μάχες και ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν και να θυσιαστούν για την πατρίδα τους, στο ποίημα «Ο Γέρος Στρατιώτης».   ( ποιητική συλλογή) Σταγόνα Χρόνου Είναι δικό της. Με εκπλήσσει γιατί αυτό το θέμα σπάνια συναντάται στην ποίηση του Tran Ha Yen.

Για περισσότερο από τη μισή ζωή του, κουβαλάει όπλο και πηγαίνει στον πόλεμο.

Ίχνη που άφησαν σε κάθε γωνιά της χώρας.

Αν και το πεδίο της μάχης είναι μακριά, τα βήματά μας είναι αδάμαστα.

Η καρδιά μου ακόμα το λαχταρά.

Πόσο αγαπώ την πατρίδα μου.

Ο μόνος τρόπος για να γραφτούν τέτοιοι στίχοι είναι μέσω του σεβασμού και της αγάπης του συγγραφέα για την εικόνα των στρατιωτών του θείου Χο.

Αυτό αποδεικνύεται ακόμη πιο καθαρά από την Tran Ha Yen στη συλλογή της «Διασχίζοντας τη Διψασμένη Γη» (Εκδοτικός Οίκος του Συνδέσμου Συγγραφέων του Βιετνάμ, Απρίλιος 2023). Η συλλογή περιλαμβάνει 58 ποιήματα που έχει επιλέξει προσεκτικά η Tran Ha Yen από τα πρόσφατα έργα της.

Στο * Περνώντας μέσα από τη διψασμένη γη *, η Tran Ha Yen συνεχίζει το θέμα της αγάπης και της ζωής, αλλά σε ένα υψηλότερο και πιο φωτεινό επίπεδο. Ενώ εξακολουθεί να εστιάζει στην εικόνα μιας μητέρας, η μητέρα στο *Το φτερό του γερανού * είναι μια μητέρα που εργάζεται μέρα νύχτα για τα παιδιά της , καταδεικνύοντας πιο ξεκάθαρα τη θυσία και τις ακούραστες προσπάθειες μιας μητέρας να μεγαλώσει τα παιδιά της.

Πόσο αξιολύπητα είναι αυτά τα διστακτικά φτερά!

Ο ήλιος έδυε, σχεδόν έφτανε στον ορίζοντα.

Ο δρόμος για το σπίτι είναι τόσο χαρούμενος.

Ο πελαργός είναι μια μητέρα, που φροντίζει το παιδί της μέρα νύχτα.

( Ο πελαργός είναι μια μητέρα που φροντίζει το παιδί της μέρα νύχτα .)

Είναι ακόμα αγάπη, αλλά είναι η αγάπη της λαχτάρας για εγγύτητα και επανένωση, έστω και αν είναι απλώς μέσα από ένα «άγγιγμα των χεριών»:

Επαφή

Να κυνηγάς τα πάθη

Ανάβω

Ακριβώς όπως τις μέρες που γύρισες σπίτι μαζί μου.

( Αγγίζοντας τις Τέσσερις Εποχές )

Αυτά είναι τα χαρούμενα επιφωνήματα της ποίησης του Tran Ha Yen ως απάντηση στην ευτυχία της ζωής. Χαρά από το να ζεις με πάθη, χαρά από το να αγαπάς. Και αυτή είναι επίσης η ευτυχία της ζωής, η ευτυχία ενός ποιητή. Απλώς ρίχνοντας μια ματιά στους τίτλους των ποιημάτων στο " Διασχίζοντας τη Διψασμένη Γη", μπορούμε εύκολα να το διακρίνουμε: "Ψυχή Πατρίδας", "Άρωμα Φθινοπώρου", "Φως του Ήλιου σε Χρυσές Κλωστές", "Παλιά Μονοπάτια του Χθες", "Ο Μάρτιος και Εσύ", "Απρίλιος, η Εποχή Επιστρέφει", "Σε παρακαλώ, Άσε με να Δανειστώ τον Ώμο Σου "... όλα μοιράζονται τον ίδιο φωτεινό και καθαρό τόνο.

Θα πρέπει επίσης να προστεθεί ότι η γλώσσα, η ομοιοκαταληξία και ο ρυθμός στη συλλογή «Διασχίζοντας τη Διψασμένη Γη» είναι πιο περιεκτικά και περιεκτικά από τις προηγούμενες ποιητικές συλλογές του Tran Ha Yen, και η ομοιοκαταληξία στα ποιήματα που είναι γραμμένα στο μέτρο lục bát (έξι-οκτώ) είναι επίσης πιο επιδέξια και εκλεπτυσμένη. Μου αρέσουν οι στίχοι για τις πρώτες σταγόνες της εποχής, σταγόνες βροχής που φέρνουν τον συγκινητικό ήχο της ροής της ζωής:

Η αγάπη που έχω στη ζωή μου

Σαν μια φούσκα που σκάει, μια καρδιά που παρασύρεται στη θλίψη.

Η ζωή κυλάει σαν καταρρακτώδης βροχή.

Πού μεταφέρουν τις ρίζες τους τα πεσμένα φύλλα;

( Η περίοδος των βροχών μόλις ξεκίνησε )

Αυτό σηματοδοτεί ένα νέο βήμα προς τα εμπρός για την ποίηση του Tran Ha Yen στη συλλογή «Περνώντας μέσα από τη διψασμένη γη ».

Τέλος, θα ήθελα να μιλήσω για την καλλιτεχνική μορφή της ποίησης της Tran Ha Yen. Χαρακτηρίζεται από απλότητα και έλλειψη περίτεχνης γλώσσας. Από την αρχή μέχρι το τέλος, η ποίηση της Tran Ha Yen ακολουθεί σταθερά ένα καλλιτεχνικό ύφος βάθους, ευκολίας ανάγνωσης, απομνημόνευσης και συναισθηματικής απήχησης. Ενώ πολλοί νέοι ποιητές τείνουν να επιδιώκουν τη γλωσσική μοναδικότητα για να δημιουργήσουν μια αίσθηση ατομικότητας και περιττής καινοτομίας, η Tran Ha Yen παραμένει πιστή στο πιο ειλικρινές και απλό στυλ γραφής. Αυτή ακριβώς είναι η προσήλωσή της στην καλλιτεχνική παράδοση της βιετναμέζικης ποίησης.

Το ποίημα «Tuy Hoa Afternoon» στη συλλογή «Εσύ και η Νοσταλγία» περιέχει στίχους τέτοιας απλότητας:

Το απόγευμα στο Τούι Χόα, ατενίζω την ήσυχη, απαλά ρέουσα θάλασσα.

Απαλά κύματα κυματίζουν στον απέραντο, βαθύ γαλάζιο ωκεανό.

Ακούω στην καρδιά μου την αγωνιώδη λαχτάρα.

Όπου κι αν είσαι, με θυμάσαι ακόμα...;

Είναι τόσο συγκινητικό και συγκινητικό.

Έτσι, η ποίηση της Tran Ha Yen γινόταν όλο και καλύτερη, κερδίζοντας μια σταθερή θέση ανάμεσα στις γυναίκες ποιήτριες στην πόλη Χο Τσι Μινχ. Έχει γίνει μια κορυφαία γυναίκα ποιήτρια. Αυτό είναι πραγματικά ικανοποιητικό.

Σύνδεσμος πηγής: https://thanhnien.vn/tho-tran-ha-yen-nghe-trong-tim-noi-nho-nhung-quan-that-185230618164833872.htm