ក្មេងស្រីអាយុទើបតែ២០ឆ្នាំដើរទៅបង្អួចក្បែរគ្រែ ។ នាងសម្លឹងមើលទៅពីចម្ងាយ ដោយឃើញរូបស្ត្រីចំណាស់ម្នាក់កាន់កន្ត្រកបន្លែដែលទើបនឹងរើសពីលើភ្នំ។ ស្ត្រីម្នាក់មានរាងតូច និងថ្ងាសជ្រីវជ្រួញបានចូលមកក្នុងផ្ទះហើយទូរស័ព្ទមក៖
"ហេ ម៉ាក់ទើបតែរើសបន្លែបៃតងស្រស់ៗ! តើអ្នកចង់ឱ្យខ្ញុំធ្វើស៊ុប ស្ងោរ ឬចៀនវាទេ?"
"បាទ ឆ្អិនហើយម៉ាក់"
«បាទ ទុកឲ្យខ្ញុំឆ្អិន»។
"ខ្ញុំភ្លេចមានបង្គាខ្លះដែលម៉ាក់ចាប់បានតាមអូរ។ ក្រោយមកខ្ញុំនឹងចម្អិនវាជាមួយទឹកត្រី ហើយជ្រលក់ជាមួយបន្លែ។ វាមានរស់ជាតិឆ្ងាញ់"។
ពេលកំពុងនិយាយ ដៃនាងប្រញាប់រើសយកមកលាងបន្លែ និងស៊ុបឆ្អិន។ នាងយកទឹកត្រីដបជិតទទេមកចាក់ចូលក្នុងខ្ទះក្តៅដាក់ខ្ទឹមបំពង។ ក្លិនឈ្ងុយនៃអាហារបានរសាត់ទៅកន្លែងដែល Nho កំពុងឈរ។
"ក្លិនល្អណាស់ម៉ាក់"
"តើអ្នកឃ្លានទេ?"
"ដំបូងខ្ញុំឃ្លានបន្តិច ប៉ុន្តែឥឡូវនេះក្លិនអាហារឆ្ងាញ់ខ្លាំងណាស់ដែលខ្ញុំទ្រាំលែងបាន"។
"ខ្ញុំឃ្លានដែរ...ឃ្លាន...ឃ្លាន" - សំឡេងមួយទៀតបន្លឺឡើងពីក្មេងស្រីអាយុដប់បីឆ្នាំ។ នាងមានជំងឺអូទីស្សឹមតាំងពីក្មេងមកម្ល៉េះ ដូច្នេះទោះនាងនៅវ័យជំទង់ក៏ដោយ ក៏នាងនៅតែគិត និងធ្វើដូចក្មេង។
"ចាំបន្តិចសិនទៅ ម៉ាក់ទៅភ្លាម!"
រូបភាព
ជាធម្មតានាងជួយម្តាយរបស់នាងធ្វើម្ហូប ប៉ុន្តែថ្ងៃនេះជើងរបស់នាងឈឺខ្លាំងណាស់ រហូតនាងមិនអាចចុះទៅផ្ទះបាយបាន។ ម៉ាក់ឃើញដូច្នេះសូមឲ្យនាងសម្រាកកុំធ្វើដំណើរច្រើនពេក។ នាងបានបម្រើបាយនៅលើតុមូលក្នុងបន្ទប់ចងចាំ ដែលចង្កៀងប្រេងឆាបឆេះ។ នៅតំបន់នេះ វិទ្យុមិនទាន់ចូលដល់ទេ ដូច្នេះពេលយប់ត្រូវពឹងលើពន្លឺភ្លើង។ យើងទាំងបីនាក់អង្គុយនៅតុញ៉ាំអាហារ។ ចាំប្រើចង្កឹះយកបង្គាក្តៅដាក់ក្នុងចានឲ្យម៉ាក់។ រួចងាកទៅក្មេងស្រី ឃើញនាងតូចរើសបង្គាហើយរុញឡើងចុះ។
"តើអ្នកអាចយកវាទេ? អនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំរើសវាឱ្យអ្នក" ។
"ខ្ញុំអាចយកវាបាន អ្នកគ្រាន់តែយករបស់អ្នកឡើង។"
"បាទ... បាទ" - ខ្ញុំចាំបានថាសម្លឹងមើលក្មេងស្រីតូចទាំងកំប្លុកកំប្លែង និងគួរឲ្យអាណិត។
«ចាំលេបថ្នាំក្រោយពេលញ៉ាំរួច»។
"ម៉ាក់ គ្រូពេទ្យប្រាប់ថាពេលណាជើងខ្ញុំវិញនៅព្រឹកនេះ?"
ពេលឮសំណួររបស់កូន ចង្កឹះក្នុងដៃក៏ដួលដោយនាងមិនដឹងខ្លួន។ នាងបានដឹងថាជើងរបស់កូនស្រីនាងនឹងមានការលំបាកជាសះស្បើយ។ នាងក៏បានសន្សំប្រាក់ខ្លះដើម្បីទិញកូនរទេះរុញ ព្រោះថា ញ៉ូ នឹងមិនអាចដើរជាមួយឈើច្រត់បានទៀតទេ។
គ្រូពេទ្យមិនបានប្រាប់ខ្ញុំទេ ប៉ុន្តែគួរតែមិនអីទេ។ ព្យាយាមលេបថ្នាំតាមវេជ្ជបញ្ជាដើម្បីឱ្យបានឆាប់ជាសះស្បើយ។
"បាទ"។
តាមពិតថ្នាំនេះគ្រាន់តែកាត់បន្ថយការឈឺចាប់ភ្លាមៗដែលធ្វើទារុណកម្មជើងដ៏ទន់ខ្សោយរបស់ក្មេងស្រីនោះប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែមិនអាចជួយនាងឱ្យជាសះស្បើយដូចនាងបាននិយាយនោះទេ។ ប៉ុន្តែនាងស្រឡាញ់កូនស្រី ហើយមិនចង់ឱ្យនាងឈឺចាប់ ដូច្នេះនាងមិនចង់ប្រាប់នាងពីការពិតដ៏ជូរចត់នេះឡើយ ។
តាំងពីកុមារភាពមក Nho និង Mai ជាកូនអកុសល ខ្វះសេចក្តីស្រលាញ់ពីគ្រួសារ។ កុមារកំព្រាពីរនាក់ត្រូវបានស្ត្រីម្នាក់មកពីភាគនិរតីដែលមិនមានប្តីឬកូនហើយធ្វើដំណើរទៅកាន់ទីក្រុង Da Lat ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត។ បន្ទាប់ពីរស់នៅលើទឹកដីនេះអស់រយៈពេលជាងម្ភៃឆ្នាំ ដោយឆ្លងកាត់ការងារជាច្រើន និងការងារសប្បុរសធម៌ នាងឃើញថាកុមារទាំងពីរនាក់នេះស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដ៏គួរឱ្យអាណិតបំផុត ទើបនាងយកពួកគេមកចិញ្ចឹម។ អ្នកទាំងពីរមិនមែនជាបងប្អូនបង្កើតទេ តែត្រូវបានស្ត្រីចិត្តល្អនោះ មកមើលថែ ទើបពួកគេមានភាពស្និទ្ធស្នាលដូចសាច់ឈាម។ ដោយខំចិញ្ចឹមកូនឈឺពីរនាក់តែម្នាក់ឯង នាងព្រមលក់ទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់ ដើម្បីបង់ថ្លៃព្យាបាលកូន។ ប៉ុន្តែនាងមិនដែលត្អូញត្អែរទេព្រោះនាងពេញចិត្តនឹងអ្វីដែលនាងបានធ្វើ។ ផ្ទះបណ្តោះអាសន្នតូចមួយនៅលើភ្នំគឺជាទ្រព្យសម្បត្តិតែមួយគត់ដែលនៅសេសសល់សម្រាប់ម្តាយនិងកូនសម្រាប់ជ្រកកោនពីភ្លៀងនិងព្រះអាទិត្យ។ សម្រាប់នាងនៅពេលនេះ សម្ភារៈទាំងអស់ដែលនាងមានមិនអាចប្រៀបធៀបទៅនឹងកូនស្រីចិញ្ចឹមពីរនាក់របស់នាងបានទេ។
ចាំមើលទៅភ្នំស្រល់ដែលនៅស្ងៀម។ យប់នេះគ្មានព្រះច័ន្ទទេ ពេលនេះមានតែពន្លឺចង្កៀងប្រេង និងពន្លឺភ្លើងតូចៗពីរបីពីផ្កាភ្លើងដែលស្រែករកមិត្ត។ ភ្នែករបស់នាងសម្លឹងទៅឆ្ងាយ។ នាងបានទទួលអារម្មណ៍ពីសម្រស់នៃធម្មជាតិ ភាពអាថ៌កំបាំងនៃពេលយប់ និងនឹកឃើញដល់ពេលដែលជើងរបស់នាងនៅមានសុខភាពល្អ។ កាលពីប្រាំឆ្នាំមុន Nho គឺជាអត្តពលិកវ័យក្មេងដ៏ល្អម្នាក់ ដែលបានឈ្នះមេដាយជាច្រើន។ ក្តីសុបិនដ៏ធំបំផុតរបស់នាងគឺការលេងឱ្យជម្រើសជាតិមួយថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែពេលនោះសុបិននោះនៅតែជាសុបិនជារៀងរហូត នៅពេលព្រឹកដ៏ស្រស់ស្អាតមួយ ជើងនាងមិនអាចលើកបាន។ គិតដល់អ៊ីចឹងហើយ ទឹកភ្នែកពីរជួរក៏ស្រក់មកក្នុងភ្នែករបស់ Nho។ ក្មេងស្រីដែលមានក្តីសុបិន និងមហិច្ឆតាជាច្រើនត្រូវដាក់ពួកគេមួយឡែក។ នាងមានអារម្មណ៍ថាគ្មានប្រយោជន៍ ហើយរស់នៅក្នុងភាពអស់សង្ឃឹម។ ជាសំណាងល្អ នាងបានជួបជីដូនរបស់នាង ដែលឥឡូវនេះ Nho ហៅថាម្តាយ ដែលបានផ្តល់កម្លាំងចិត្តជាច្រើនដល់នាងក្នុងការរស់នៅ។
"ទីក្រុង Da Lat ស្ថិតនៅលើខ្ពង់រាប Lam Vien គឺជាឋានសួគ៌នៃផ្កាជាច្រើនប្រភេទ៖ ផ្កាកុលាប ផ្កា chrysanthemums gladiolus hydrangeas..." - សំឡេងរបស់ Mai តូចបន្លឺឡើង។ គាត់កំពុងអានពាក្យនៅលើកាសែតដាក់កញ្ចប់បាយស្អិតដែលម្តាយគាត់បានទិញនៅក្នុងក្រុងនៅព្រឹកនោះ។
"Mai សូមអានឱ្យខ្ញុំនូវបទចម្រៀងអំពីផ្កាកុលាប ផ្ការីក ផ្ការីក និងខេម... មានអ្វីម្តងទៀត?"
"ផ្កាកុលាប, chrysanthemum, gladiolus, hydrangea" ។
"ត្រូវហើយ! Hydrangea"
ឆ្ងល់រហូតសួរថា៖ «មានរឿងអីប្អូនស្រី?
"ខ្ញុំក៏មិនដឹងដែរ ខ្ញុំមិនដឹងថាហេតុអ្វីទេ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលខ្ញុំលឺឈ្មោះផ្កានេះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ពិសេស។ ខ្ញុំគិតថាវាស្អាត"។
ទោះបីជានាងរស់នៅក្នុងទីក្រុង Da Lat ក៏ដោយ ដោយហេតុផលខ្លះ Nho មិនដែលបានឃើញផ្កា hydrangea ពីមុនមក ដូច្នេះនៅពេលដែលនាងបានលឺឈ្មោះផ្កានោះ នាងមានអារម្មណ៍ប្លែក ហើយពិតជាចង់ឃើញវាណាស់។
"តើមានរូបភាពផ្កានោះនៅក្នុងកាសែតទេ? បង្ហាញវាទៅ Hai" ។
ចាំកាន់កាសែតក្នុងដៃរបស់ម៉ៃយ៉ាងលឿន ហើយហុចឱ្យខ្ញុំ។ ការខកចិត្តដ៏ធំមួយ: កាសែតមិនបានបោះពុម្ពរូបភាពនៃផ្កាទេហើយប្រសិនបើវាកើតឡើងនោះវានឹងមានតែពណ៌ខ្មៅនិងសប៉ុណ្ណោះដែលមិនបង្ហាញពីពណ៌ពិតរបស់វា។
ចាំសួរម៉ៃថា "តើអ្នកស្គាល់ hydrangea ទេ?"
"ខ្ញុំមិនដឹង" - ក្មេងស្រីបានឆ្លើយយ៉ាងខ្លីព្រោះនាងពិតជាមិនដឹងដែរ។
"មិនអីទេ ចូលគេងទៅ វាយឺតហើយ"
យប់នោះ Nho បោះចោល ដេកមិនលក់។ នាងគិតអំពីឈ្មោះផ្កានោះ ហើយពិតជាចង់ឃើញវាណាស់។
នៅព្រឹកបន្ទាប់ពេលដែលខ្ញុំភ្ញាក់ពីដំណេក ខ្ញុំបានសួរម្តាយរបស់ខ្ញុំអំពី hydrangeas ។ ចម្លែកមិនត្រឹមតែមិនឆ្លើយនាងក៏ដើរចេញ។ ជាលើកទីមួយដែលនាងមានការភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះទង្វើរបស់ម្តាយនាងចំពោះនាង។ ធម្មតាអ្វីដែលនាងសួរ ម្តាយនាងនឹងឆ្លើយយ៉ាងហ្មត់ចត់ ហេតុអ្វីមិនលើកនេះ? ចងចាំថាចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍តានតឹង។ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ Nho ម្តងម្កាលបានសួរម្តាយនាងនូវសំណួរនោះ ប៉ុន្តែអាកប្បកិរិយារបស់នាងនៅតែដដែល។ នាងមានអារម្មណ៍អន់ចិត្ត មិនយល់ពីអ្វីដែលម្តាយនាងខឹងនឹងនាង។
រហូតដល់ថ្ងៃមួយ Mai បានទាញសៀវភៅកត់ត្រាចាស់មួយដែលមាននៅលើគ្រែរបស់នាងចេញ។ សៀវភៅកត់ត្រាគឺចម្លែក វាស្ថិតនៅក្នុងផ្ទះយូរណាស់មកហើយ ប៉ុន្តែនេះជាលើកដំបូងដែលនាងបានឃើញវា។ កុំភ្លេចងាកទៅទំព័រដំបូងសូមមើលពាក្យ "កំណត់ហេតុប្រចាំថ្ងៃរបស់ម្តាយជាលើកដំបូង" ។ នាងចាប់ផ្តើមអានទំព័រនីមួយៗដោយចង់ដឹងចង់ឃើញ។ ដល់ចំណុចនេះ ស្រក់ទឹកភ្នែក៖ "ចាំទេ ព្រះនាងអើយ ទោះបីខ្ញុំមិនបានផ្តល់កំណើតឱ្យអ្នកក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំចាត់ទុកអ្នកជាកំណប់នៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំចង់បានជួបអ្នកឱ្យបានឆាប់ ដើម្បីបំពេញនូវអ្វីដែលអ្នកខ្វះខាតពីមុនមក។ អូ! នាងបានចូលទៅជិត ហើយយកទារកនោះយ៉ាងលឿន នៅពេលនោះ អ្នកកំពុងដេកនៅក្នុងដៃរបស់លោកស្រី Huong ល្អណាស់ អ្នកបានឈប់យំ ហើយញញឹម ពន្លឺព្រះអាទិត្យពេលព្រឹកបានរះលើវាលស្មៅ Hydrangea រួមជាមួយនឹងស្នាមញញឹមដ៏បរិសុទ្ធរបស់អ្នក មើលទៅពិតជាស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់។ អនាគតព្រោះវាមិនបាននាំសំណាងមកអ្នក»។
ចាំបង្វែរទំព័របន្ទាប់ដើម្បីអាន លុះដល់ទំព័រចុងក្រោយ នាងបានផ្អាក ហើយអានពាក្យនីមួយៗដោយប្រយ័ត្នប្រយែង៖ «ចាំថាអ្វីដែលខ្ញុំបានគិតគ្រប់ពេលនេះគឺខុស ខ្ញុំពិតជាស្រលាញ់អ្នក ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនគួរលាក់វាពីអ្នកទៀតទេ ថ្ងៃនេះខ្ញុំបានទៅទីក្រុងដើម្បីយករទេះរុញមកអ្នក។ ជើងរបស់អ្នកខ្សោយណាស់ ពេលនេះពិបាកនឹងងើបឡើងវិញ។ ប្រសើរជាងចង់ឱ្យអ្នកអង្គុយលើរទេះរុញ។ ទៅ ខ្ញុំនឹងយកអ្នកទៅទីនោះ ទោះខ្ញុំចាស់ក៏នៅតែមានសុខភាពល្អអាចការពារអ្នកបាន សូមទុកចិត្តខ្ញុំនៅរសៀលនេះ ខ្ញុំនឹងយករទេះរុញមកជូនអ្នកវិញ ហើយវាប្រហែលជាមិនមានតម្លៃសម្ភារៈទេ ប៉ុន្តែវានឹងនាំមកនូវតម្លៃខាងវិញ្ញាណច្រើនដល់អ្នក។
អានវគ្គនេះភ្លាម Nho លែងមានអារម្មណ៍ក្រៀមក្រំនឹងជើងរបស់នាងទៀតហើយ។ នាងបានទាយរឿងនេះជាយូរមកហើយ។ នាងមានមោទនភាពចំពោះម្ដាយរបស់នាង ហើយចង់ដឹងអំពីអំណោយនៅរសៀលនេះ។ កំណត់ហេតុប្រចាំថ្ងៃក៏និយាយអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលម្តាយមានចំពោះម៉ៃ និងគម្រោងសប្បុរសធម៌នាពេលខាងមុខរបស់នាង។
ពេលរសៀលធ្លាក់បន្តិចម្តងៗនៅលើខ្ពង់រាប Lam Vien ដែលមានខ្យល់បក់ខ្លាំង។ ពន្លឺថ្ងៃដែលស្រពោនបានបង្អួតម្តាយ និងកូននៅលើភ្នំ។ ក្លិនផ្កាដ៏ស្រស់ស្អាតបានបន្តសាយភាយ។ អង្គុយលើកៅអីរុញដោយម្តាយខ្ញុំ ខ្ញុំដកដង្ហើមធំ ដើម្បីរីករាយនឹងខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធ។ ប៉ុន្តែនាងមិនអាចមើលឃើញអ្វីបានទេ ព្រោះភ្នែករបស់នាងត្រូវបានគ្របដោយក្រណាត់រហូតដល់នាងឃើញអំណោយ។
ពេលឮកង់ឈប់ នាងស្មានថានាងហៀបនឹងទទួលរបស់វេទមន្តខ្លាំងណាស់។
"យើងនៅទីនេះ អ្នកអាចដោះក្រវិលបានឥឡូវនេះ"
វាលផ្កាដ៏អស្ចារ្យមួយបានបង្ហាញខ្លួននៅចំពោះមុខភ្នែករបស់នាង។ ផ្កាមានច្រើនពណ៌៖ ផ្កាឈូក ខៀវខ្ចី សសុទ្ធ។ មានផ្កាកូនកាត់រវាងពណ៌ពីរដែលមើលទៅពិតជាទាក់ទាញភ្នែក។ នាងត្រេកអរជាខ្លាំង ជាលើកដំបូងក្នុងជីវិតដែលនាងបានឃើញផ្កាដ៏ស្រស់ស្អាត និងគួរឱ្យស្រឡាញ់បែបនេះ។
"តើអ្នកចូលចិត្តវាទេ?"
"ខ្ញុំចូលចិត្តវាខ្លាំងណាស់" ។
"ដឹងទេថានេះជាផ្កាអ្វី?"
"តើផ្កាប្រភេទនេះជាអ្វី ម៉ាក់? ពួកវាស្អាតណាស់"។
"ទាំងនេះគឺជា hydrangeas ដែលជាអំណោយដែលខ្ញុំស្រឡាញ់សម្រាប់អ្នក។ ហើយនេះក៏ជាចម្លើយចំពោះសំណួរដែលអ្នកបានសួរខ្ញុំអស់រយៈពេលមួយឆ្នាំមកហើយ។ ខ្ញុំសុំទោសដែលធ្វើអោយអ្នកព្រួយបារម្ភគ្រប់ពេលវេលា"។
"បាទ ខ្ញុំពិតជាដឹងគុណអ្នកខ្លាំងណាស់ ម៉ាក់"
វាប្រែថាម្តាយរបស់ Nho បានលួចដាំគ្រាប់ពូជ និងដាំផ្កាទាំងនេះ។ គ្រប់ពេលនេះនាងមិននិយាយអ្វីដែលធ្វើឱ្យកូនស្រីភ្ញាក់ផ្អើល។
"អ្នកដឹងទេ ពេលខ្ញុំដាំផ្កាទាំងនេះ ខ្ញុំស្ទាក់ស្ទើរណាស់ ព្រោះវាជាការចងចាំមិនល្អសម្រាប់អ្នក។ ប៉ុន្តែវាគឺដោយសារតែអ្នកចង់ឃើញ hydrangeas ទាំងនេះ ទើបខ្ញុំសម្រេចចិត្តដាំវា។ ពេលខ្លះ ទោះបីជារឿងក្នុងជីវិតមិនល្អក៏ដោយ ក៏យើងមិនគួរជៀសវាងវាជារៀងរហូត។ ចូរយើងព្យាយាមប្រឈមមុខនឹងវា ព្រោះអ្នកណាដឹង ភាពសោកសៅអាចប្រែក្លាយជារីករាយ" ។
"ខ្ញុំដឹងគ្រប់យ៉ាង ម៉ាក់"
"អ្នកណាប្រាប់អ្នកនោះ?"
"ខ្ញុំសុំទោសដែលបានអានកំណត់ហេតុប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកម៉ាក់" ។
"មិនអីទេ អ្នកនឹងដឹងឆាប់ ឬក្រោយមក វាគ្រាន់តែជាបញ្ហានៃពេលវេលាប៉ុណ្ណោះ"។
«ម៉េចមិនរើសផ្កាដែលដុះរួចហើយឲ្យប្អូនស្រីជំនួសការដាំ?! - ចេះតែឆ្ងល់សួរម៉ាក់។ នាងមើលទៅឆ្កួតៗ ប៉ុន្តែពេលខ្លះមានគំនិតល្អគួរសម។
"ព្រោះខ្ញុំចង់ឱ្យ Nho មានជីវិតថ្មីដូចផ្កានេះ ដើមដំបូងវាគ្រាន់តែជាគ្រាប់ពូជដ៏ថ្លៃថ្លា ហើយប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះវាក្លាយជាផ្កាដ៏ស្រស់បំព្រង។ តើអ្នកឃើញឃ្មុំទាំងនោះទេ? អរគុណដល់ពួកវា ផ្កានេះងាយលម្អង ហើយផ្ទុយទៅវិញ ដោយសារលំអង ឃ្មុំមានប្រភពអាហារសម្រាប់ខ្លួនឯង។ វាដូចគ្នាជាមួយយើង យើងជួយអ្នកដទៃដោយអចេតនា។"
ដោយស្តាប់នូវទំនុកចិត្តរបស់ម្តាយនាង Nho បានមើលទៅជើងនាង។ ឥឡូវនេះនាងគិតថាអព្ភូតហេតុមិនស្ថិតនៅលើថាតើជើងរបស់នាងបានជាសះស្បើយឬអត់នោះទេ ប៉ុន្តែនៅក្នុងអ្វីដែលនាងបានរៀនពីម្តាយរបស់នាង។ ជីវិតកាន់តែស្រស់ស្អាត និងវិជ្ជមានជារៀងរាល់ថ្ងៃ គឺជាវ៉ាលីដែលនាងត្រូវការ។ នាពេលដ៏ខ្លីខាងមុខនេះ នាង និងប្អូនស្រីនឹងដើរតាមម្តាយធ្វើកិច្ចការសប្បុរសធម៌ក្នុងរទេះរុញផ្ទាល់ខ្លួន។ នាងនឹងជួយមនុស្សអកុសលបានឃើញផ្កាដែលពួកគេប្រាថ្នាចង់បានបំផុត ដូចជាថ្ងៃនេះ ជាលើកទីមួយក្នុងជីវិតរបស់នាង ដែលនាងអាចសរសើរផ្កា hydrangeas នៅលើខ្ពង់រាប Lam Vien ។
ច្បាប់
រស់នៅយ៉ាងស្រស់ស្អាតជាមួយនឹងរង្វាន់សរុបរហូតដល់ 448 លានដុង
ជាមួយនឹងប្រធានបទ ស្រឡាញ់បេះដូង ដៃកក់ក្តៅ ការប្រលង ជីវិតដ៏ស្រស់ស្អាត លើកទី 3 គឺជាកន្លែងលេងដ៏ទាក់ទាញសម្រាប់អ្នកបង្កើតមាតិកាវ័យក្មេង។ តាមរយៈការរួមចំណែកស្នាដៃដែលបង្ហាញតាមរយៈទម្រង់ផ្សេងៗដូចជា អត្ថបទ រូបថត វីដេអូ... ជាមួយនឹងខ្លឹមសារវិជ្ជមាន អារម្មណ៍ និងគួរឱ្យទាក់ទាញ ការបង្ហាញដ៏រស់រវើកសមរម្យសម្រាប់វេទិកាផ្សេងៗនៃ កាសែត Thanh Nien។
រយៈពេលនៃការដាក់ស្នើ៖ ចាប់ពីថ្ងៃទី 21 ខែមេសា ដល់ថ្ងៃទី 31 ខែតុលា ឆ្នាំ 2023។ បន្ថែមពីលើទម្រង់នៃអនុស្សាវរីយ៍ របាយការណ៍ កំណត់ចំណាំ និងរឿងខ្លីៗ ឆ្នាំនេះ ការប្រកួតបានពង្រីកដើម្បីបញ្ចូលរូបថត និងវីដេអូនៅលើ YouTube។
ការប្រកួតប្រជែង ការរស់នៅដ៏ស្រស់ស្អាត លើកទី 3 របស់កាសែត Thanh Nien បង្ហាញពីគម្រោងសហគមន៍ ដំណើរស្ម័គ្រចិត្ត អំពើល្អរបស់បុគ្គល សហគ្រិន ក្រុមក្រុមហ៊ុន សហគ្រាសក្នុងសង្គម និងជាពិសេសយុវជនក្នុងជំនាន់ Gen Z បច្ចុប្បន្ន ដូច្នេះគួរតែមានប្រភេទការប្រកួតដាច់ដោយឡែកដែលឧបត្ថម្ភដោយ ActionCOACH វៀតណាម។ ការបង្ហាញខ្លួនរបស់ភ្ញៀវដែលជាម្ចាស់ស្នាដៃសិល្បៈ អក្សរសាស្ត្រ និងសិល្បៈករវ័យក្មេងដែលយុវវ័យចូលចិត្ត ក៏ជួយឱ្យប្រធានបទនៃការប្រកួតនេះរីករាលដាលយ៉ាងខ្លាំង បង្កើតការអាណិតអាសូរដល់យុវជន។
អំពីធាតុប្រលង៖ អ្នកនិពន្ធអាចចូលរួមជាទម្រង់អនុស្សាវរីយ៍ របាយការណ៍ កំណត់ចំណាំ ឆ្លុះបញ្ចាំងពីរឿងពិត ព្រឹត្តិការណ៍ពិត ហើយត្រូវមានរូបភាពអមជាមួយតួអង្គ។ អត្ថបទពិពណ៌នាអំពីបុគ្គល/ក្រុមដែលបានធ្វើសកម្មភាពជាក់ស្តែង ដើម្បីជួយបុគ្គល/សហគមន៍ ការផ្សព្វផ្សាយរឿងដ៏កក់ក្តៅ មនុស្សធម៌ និងសុទិដ្ឋិនិយម ស្មារតីវិជ្ជមាន។ ចំពោះរឿងខ្លី ខ្លឹមសារអាចផ្សំឡើងពីរឿងពិត ឬប្រឌិត តួអង្គ ព្រឹត្តិការណ៍ជាដើម ។ ការប្រកួតត្រូវសរសេរជាភាសាវៀតណាម (ឬភាសាអង់គ្លេសសម្រាប់ជនបរទេស អ្នករៀបចំនឹងមើលការខុសត្រូវលើការបកប្រែ) និងមិនលើសពី 1,600 ពាក្យ (រឿងខ្លីមិនត្រូវលើសពី 2,500 ពាក្យ)។
អំពីរង្វាន់៖ ការប្រកួតនេះមានតម្លៃរង្វាន់សរុបជិត ៤៥០លានដុង។
ក្នុងនោះក្នុងប្រភេទអត្ថបទ របាយការណ៍ និងកំណត់ចំណាំមាន៖ ១ រង្វាន់៖ តម្លៃ ៣០,០០០,០០០ដុង; រង្វាន់ទី២៖ រង្វាន់នីមួយៗមានតម្លៃ ១៥,០០០,០០០ដុង; រង្វាន់ទី៣៖ រង្វាន់នីមួយៗមានតម្លៃ ១០,០០០,០០០ដុង; រង្វាន់លួងចិត្តចំនួន 5៖ រង្វាន់នីមួយៗមានតម្លៃ 3,000,000 ដុង។
រង្វាន់ 1 សម្រាប់អត្ថបទដែលអ្នកអានចូលចិត្តបំផុត (រួមទាំងការចូលមើល និងការចូលចិត្តនៅលើ ថាញ់នៀន អនឡាញ)៖ មានតម្លៃ 5,000,000 ដុង។
សម្រាប់រឿងខ្លី៖ រង្វាន់សម្រាប់អ្នកនិពន្ឋរឿងខ្លីដែលចូលរួមក្នុងការប្រលង៖ រង្វាន់ទី១៖ មានតម្លៃ ៣០,០០០,០០០ដុង; រង្វាន់ទី 1 មានតម្លៃ 20,000,000 ដុង; រង្វាន់ទី៣៖ រង្វាន់នីមួយៗមានតម្លៃ ១០,០០០,០០០ដុង; រង្វាន់លួងចិត្តចំនួន 4៖ រង្វាន់នីមួយៗមានតម្លៃ 5,000,000 ដុង។
គណៈកម្មាធិការរៀបចំក៏បានប្រគល់រង្វាន់ចំនួន 1 ដល់អ្នកនិពន្ធជាមួយនឹងអត្ថបទអំពីសហគ្រិនដែលរស់នៅយ៉ាងស្រស់ស្អាត៖ មានតម្លៃ 10,000,000 ដុង និង 1 រង្វាន់ដល់អ្នកនិពន្ធជាមួយនឹងគម្រោងសប្បុរសធម៌ឆ្នើមរបស់ក្រុម/សមូហភាព/សហគ្រាស៖ មានតម្លៃ 10,000,000 ដុង។
ជាពិសេស គណៈកម្មាធិការរៀបចំនឹងជ្រើសរើសតួអង្គកិត្តិយសចំនួន 5 ដែលត្រូវបានបោះឆ្នោតដោយគណៈកម្មាធិការរៀបចំ៖ រង្វាន់ 30,000,000 ដុង/ករណី; រួមជាមួយនឹងរង្វាន់ជាច្រើនទៀត។
អត្ថបទ រូបថត និងវីដេអូ ដើម្បីចូលរួមក្នុងការប្រលង អ្នកអានផ្ញើមកកាន់អាស័យដ្ឋាន៖ [email protected] ឬតាមប្រៃសណីយ៍ (អាចអនុវត្តបានសម្រាប់តែប្រភេទការប្រលងអត្ថបទ និងរឿងខ្លីប៉ុណ្ណោះ)៖ ការិយាល័យនិពន្ធកាសែត Thanh Nien ៖ 268 - 270 Nguyen Dinh Chieu, Vo Thi Sau Ward, District 3, Ho Chi Minh ការងារផ្នែកសរសេរ៖ ទីក្រុងហូជីមិញ ( ការប្រលង LIVING BEAUTIFULLY លើកទី 3 - 2023) ។ ព័ត៌មានលម្អិតនិងច្បាប់ត្រូវបានផ្សាយនៅលើទំព័រ ការរស់នៅដ៏ស្រស់ស្អាត របស់កាសែត Thanh Nien ។
ប្រភពតំណ
Kommentar (0)