ត្រូវតែមានភាពយុត្តិធម៌ និងបើកចំហបន្ថែមទៀតក្នុងការទទួលសិល្បៈ

ប្រឈមមុខនឹងមតិចម្រុះអំពីរឿង Southern Forest Land លោកបណ្ឌិត Dao Le Na* មានប្រសាសន៍ថា ទស្សនិកជនត្រូវបើកចិត្តទូលាយក្នុងការទទួលយកសិល្បៈ...

ពីភាពចម្រូងចម្រាសជុំវិញរឿង Southern Forest Land បណ្ឌិត Dao Le Na បានបញ្ចេញមតិថា ផលិតករភាពយន្តក៏ចាំបាច់ត្រូវបើកចិត្តស្តាប់មតិរបស់ទស្សនិកជនផងដែរ។ (រូបថត៖ NVCC)

ភាពយន្តដែលកែសម្រួលតែងតែប្រៀបធៀបនឹងស្នាដៃអក្សរសាស្ត្រ។

ក្នុងនាមជាអ្នកស្រាវជ្រាវភាពយន្ត តើអ្នកយល់យ៉ាងណាចំពោះការយល់ឃើញផ្ទុយគ្នាជុំវិញរឿង Southern Forest Land? តាមគំនិតរបស់អ្នក ហេតុអ្វីបានជាខ្សែភាពយន្ត Southern Forest Land មានភាពចម្រូងចម្រាស?

ភាពចម្រូងចម្រាសរបស់ទស្សនិកជនលើខ្សែភាពយន្តមួយមិនមែនជារឿងចម្លែកនោះទេ ជាពិសេសសម្រាប់ការងារដែលប្រើសម្ភារៈដែលមានពីមុនមក។ តាមគំនិតរបស់ខ្ញុំ ដីព្រៃភាគខាងត្បូង មានភាពចម្រូងចម្រាសដោយសារហេតុផលមួយចំនួន។

ខ្សែភាពយន្តនេះត្រូវបានកែសម្រួលចេញពីស្នាដៃអក្សរសិល្ប៍ Dat rung phuong Nam ដោយអ្នកនិពន្ធ Doan Gioi ដែលជាស្នាដៃអក្សរសាស្ត្រដែលត្រូវបានអ្នកអានជាច្រើនចូលចិត្ត និងចាប់អារម្មណ៍។ ជាការពិត ភាពយន្តដែលកែប្រែគឺតែងតែប្រៀបធៀបទៅនឹងស្នាដៃអក្សរសិល្ប៍មុនៗ ទោះបីជាអ្នកផលិតភាពយន្តបានត្រឹមតែនិយាយថា៖ បំផុសគំនិតដោយស្នាដៃអក្សរសាស្ត្រក៏ដោយ។ លើសពីនេះ ខ្សែភាពយន្តនេះក៏ត្រូវបានកែសម្រួលពីរឿងភាគទូរទស្សន៍ Dat Phuong Nam (ដឹកនាំដោយ Vinh Son) ដែលជាខ្សែភាពយន្តដែលទស្សនិកជនជាច្រើនចូលចិត្ត និងបានក្លាយជាការចងចាំដ៏ស្រស់ស្អាតសម្រាប់មនុស្សជាច្រើននៅពេលគិតអំពីតំបន់ភាគខាងត្បូង។

នៅពេលដែលខ្សែភាពយន្ត Dat Rung Phuong Nam ត្រូវបានចេញផ្សាយ បញ្ហានានាដូចជាស្នេហាជាតិ និងអត្តសញ្ញាណភាគខាងត្បូង ដែលទស្សនិកជនរំពឹងពីស្នាដៃអក្សរសាស្ត្រ និងទូរទស្សន៍ មិនត្រូវបានសម្រេចទេ ដូច្នេះហើយការចម្រូងចម្រាសជាច្រើនបានកើតឡើង។ លើសពីនេះ ភាពយន្តនេះក៏មានរឿងចម្រូងចម្រាសផ្សេងទៀតទាក់ទងនឹងព័ត៌មានលម្អិតនៅក្នុងខ្សែភាពយន្ត ស្គ្រីប រូបភាព បែបផែនពិសេស អ្នកគាំទ្រជាដើម។

ខ្ញុំគិតថា ស្ទើរតែគ្រប់ភាពយន្តទាំងអស់នឹងមានភាពចម្រូងចម្រាស ប៉ុន្តែ Southern Forest Land ប្រហែលជាមានភាពចម្រូងចម្រាសជាង ព្រោះភាពយន្តនេះមានគុណសម្បត្តិលេចធ្លោដែលធ្វើឱ្យអ្នកទស្សនារំភើប ប៉ុន្តែក៏មានព័ត៌មានលម្អិតមិនសមហេតុផល និងច្របូកច្របល់ដែលធ្វើឱ្យអារម្មណ៍របស់អ្នកទស្សនាខ្ចាត់ខ្ចាយ។

អ្នកខ្លះនិយាយថា ពេលដែលភាពយន្តត្រូវបានគេយកមកពីការងារអក្សរសាស្ត្រ វាត្រូវនៅដដែល។ តើអ្នកគិតយ៉ាងណាដែរ?

ខ្ញុំមិនប្រើពាក្យថាសម្របខ្លួនទេ ព្រោះវានឹងធ្វើឱ្យមនុស្សជាច្រើនយល់ខុសថា ការសម្របតាមភាពយន្តរក្សាខ្លឹមសារដដែល ប្ដូរតែទម្រង់ ដូច្នេះគេត្រូវតែស្មោះត្រង់នឹងការងារអក្សរសាស្ត្រ។ នេះជាមតិដែលខ្ញុំបានទទួលនៅពេលស្ទង់មតិមនុស្សជាពិសេសនិស្សិត និងនិស្សិតបញ្ចប់ការសិក្សាអំពីពាក្យ "សម្របខ្លួន"។

ខ្ញុំគិតថា ភាសាប៉ះពាល់ដល់របៀបដែលយើងគិតច្រើន ដូច្នេះការប្រើពាក្យ "សម្របខ្លួន" នឹងធ្វើឱ្យមនុស្សគិតថា ប្រសិនបើភាពយន្តយកសម្ភារៈពីអក្សរសិល្ប៍ ត្រូវតែរក្សាខ្លឹមសារដើម បើមិនដូច្នេះទេ វាត្រូវបានគេហៅថាការសម្របខ្លួន។

តាមគំនិតខ្ញុំ ការសម្របតាមខ្សែភាពយន្តគឺជាការសម្របខ្លួន វាគ្មានអ្វីដែលស្មោះត្រង់ ឬមិនស្មោះត្រង់នោះទេ។ ការបន្សាំភាពយន្ត គឺជាពាក្យដែលប្រើសម្រាប់ដាក់ឈ្មោះភាពយន្តដែលយកសម្ភារៈពីប្រភពផ្សេងៗគ្នា៖ ពីអក្សរសិល្ប៍ ស៊េរីទូរទស្សន៍ ភាពយន្តមុនៗ ព្រឹត្តិការណ៍ពិត តួរលេខប្រវត្តិសាស្ត្រ មិនមែនត្រឹមតែអក្សរសិល្ប៍ប៉ុណ្ណោះទេ។

ដូច្នេះ ខ្ញុំប្រើពាក្យមួយសម្រាប់ប្រភេទភាពយន្តនេះគឺ “ការសម្របខ្លួន” មិនមែន “ការផ្លាស់ប្តូរ” ឬ “ការសម្របខ្លួន” ទេ។ វត្ថុស្រាវជ្រាវនៃខ្សែភាពយន្តដែលបានកែសម្រួលរួមមានការថតឡើងវិញ និងជីវប្រវត្តិ ដូច្នេះពាក្យថាការសម្របខ្លួនមិនអាចប្រើនៅក្នុងករណីទាំងនោះបានទេ។ ជាមួយនឹងការថតឡើងវិញ នៅពេលដែលពួកគេផលិតឡើងវិញ ការកំណត់ត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរ។

តាមគំនិតរបស់ខ្ញុំ គ្មានខ្សែភាពយន្តណាដែលយកសម្ភារៈពីការងារអក្សរសាស្ត្រអាច "ស្មោះត្រង់" ទៅនឹងការងារអក្សរសាស្ត្របានទេ ព្រោះទម្រង់សិល្បៈនីមួយៗមានភាសារៀងៗខ្លួន។ រោងកុន រោងមហោស្រព និងគំនូរមានច្បាប់ និងលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួនសម្រាប់ការគ្រប់គ្រងសម្ភារៈដែលមានស្រាប់។ ដូច្នេះហើយ កាលណាអ្នកផលិតភាពយន្តយកសម្ភារៈពីអក្សរសិល្ប៍មក ច្រើនឬតិចហៅថាការសម្របខ្លួន ព្រោះដើម្បីយកសម្ភារៈពីអក្សរសិល្ប៍ អ្នកផលិតភាពយន្តត្រូវអានអក្សរសិល្ប៍។

ក្នុងនាមជាអ្នកអាន មនុស្សម្នាក់ៗមានរបៀបអានខុសៗគ្នា។ យើងមិនអាចប្រើវិធីនៃការអាន ឬការយល់ដឹងរបស់យើងដើម្បីរិះគន់ ឬវិនិច្ឆ័យការអាន ឬការយល់ដឹងពីអ្នកដទៃនោះទេ។ ដូច្នេះហើយ ពេលសិក្សាការបន្សាំភាពយន្ត អ្វីដែលយើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់គឺស្មារតីនៃការងារអក្សរសាស្ត្រប្រាប់ និងបកស្រាយក្នុងភាពយន្ត។ ស្មារតីនៃការងារអក្សរសាស្ត្រគឺជាអ្វីដែលកើតចេញពីការងារអក្សរសាស្ត្រដែលមនុស្សជាច្រើនយល់ស្របព្រោះការងារអក្សរសាស្ត្រនីមួយៗអាចបង្កើតបញ្ហាផ្សេងៗគ្នាជាច្រើន។

ផលិតករភាពយន្តអាចផ្លាស់ប្តូរ និងប្រឌិតបាន ប៉ុន្តែទស្សនិកជននៅតែអាចទទួលស្គាល់ថា តើស្នាដៃអក្សរសិល្ប៍មួយណាដែលអ្នកផលិតភាពយន្ដបានយកសម្ភារៈពីអ្វី និងអ្វីដែលជាការសម្របខ្លួនរបស់អ្នកផលិតភាពយន្ត។ អ្វីដែលសំខាន់គឺស្មារតីនៃការសន្ទនារបស់ផលិតករជាមួយការងារអក្សរសាស្ត្រ និងស្មារតីនៃការងារអក្សរសាស្ត្រដែលអ្នកអានជាច្រើនយល់ស្របពេលដាក់បញ្ចូលក្នុងភាពយន្ត។

ទន្ទឹមនឹងនោះ មានភាពយន្តជាច្រើនដែលអះអាងថា មានការបំផុសគំនិតដោយស្នាដៃអក្សរសិល្ប៍ ប៉ុន្តែក្រៅពីឈ្មោះតួអង្គ អ្នកទស្សនាមិនអាចមើលឃើញពីស្មារតីនៃស្នាដៃអក្សរសាស្ត្រដែលបង្ហាញនៅក្នុងខ្សែភាពយន្តនោះទេ។

ដូច្នេះហើយ ភាពចម្រូងចម្រាសលើខ្សែភាពយន្តដែលផ្អែកលើអក្សរសិល្ប៍ ឬព្រឹត្តិការណ៍ពិត តួអង្គពិត មិនមែននិយាយអំពីភាពស្មោះត្រង់ ឬប្រឌិតនោះទេ ប៉ុន្តែនិយាយអំពីវិញ្ញាណដែលបានបញ្ជូនមក។ នោះគឺជាបញ្ហាទូទៅដែលមនុស្សជាច្រើនយល់ស្របនៅពេលអានស្នាដៃអក្សរសាស្ត្រ នៅពេលជិតដល់ព្រឹត្តិការណ៍ពិត ក៏ដូចជានៅពេលដែលមានការចាប់អារម្មណ៍លើតួរលេខប្រវត្តិសាស្ត្រ ដែលនៅក្នុងការស្រាវជ្រាវរបស់យើង យើងហៅថា "ការចងចាំរួម" ។

Từ phim Đất rừng phương Nam: Cần cởi mở trong tiếp nhận nghệ thuật

ផ្ទាំងរូបភាពនៃខ្សែភាពយន្ត Southern Forest Land ។ (ប្រភព៖ ផលិតករ)

ភាពយន្ត និងអក្សរសិល្ប៍ខុសពីប្រវត្តិសាស្ត្រ។

ថ្មីៗនេះ មតិសាធារណៈត្រូវបានញុះញង់អំពីភាពយន្ត Southern Forest Land ដែលមានព័ត៌មានលម្អិតរសើបដែលបំភ្លៃប្រវត្តិសាស្ត្រ។ តើអ្វីជាទស្សនៈរបស់អ្នក?

ភាពយន្ត និងអក្សរសិល្ប៍មានភាពខុសប្លែកពីប្រវត្តិសាស្ត្រក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រដែលផ្តោតលើការកត់ត្រាព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានកើតឡើងតាមទស្សនៈរបស់អ្នកប្រវត្តិសាស្រ្ត ខណៈដែលភាពយន្តប្រើព្រឹត្តិការណ៍ដើម្បីនិយាយអំពីបញ្ហាផ្សេងទៀត។ ដើម្បីរៀនប្រវត្តិសាស្ត្រ អ្នកត្រូវរកឯកសារស្រាវជ្រាវមកអាន។ ភាពយន្តមិនប្រើប្រវត្តិសាស្ត្រដើម្បីនាំយកព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះទៅកាន់អ្នកទស្សនានោះទេ ប៉ុន្តែគោលបំណងគឺប្រើប្រវត្តិសាស្ត្រដើម្បីនិយាយអ្វីមួយអំពីមនុស្ស មនុស្សជាតិ ស្នេហាជាតិ ឬបញ្ហាស្មុគស្មាញនៅក្នុងចិត្តសាស្ត្ររបស់តួអង្គ។

តាមគំនិតរបស់ខ្ញុំ ការប្រឌិត ឬបំភ្លៃព័ត៌មានលំអិតនៅក្នុង ដីព្រៃភាគខាងត្បូង ជាពិសេសនៅក្នុងខ្សែភាពយន្តប្រវត្តិសាស្ត្រ ឬភាពយន្តដែលកំណត់ក្នុងបរិបទប្រវត្តិសាស្ត្រជាទូទៅមិនមែនជាបញ្ហានោះទេ ព្រោះព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រខ្លួនឯងក៏មានការចម្រូងចម្រាស ទស្សនៈ ភស្តុតាង និងឯកសារជាច្រើន។

មិនថាភាពយន្តយកសម្ភារៈមកពីប្រភពណានោះទេ វានឹងមានឥទ្ធិពលលើ "ការចងចាំរួម" របស់ទស្សនិកជន។ ដូច្នេះហើយ យើងមិនគួរគិតថា "ខ្ញុំផលិតភាពយន្តសម្រាប់តែការកម្សាន្ត" ដូច្នេះយើងអាចផ្តល់ព័ត៌មានដោយសេរី បង្កើតអ្វីទាំងអស់ និងព្រងើយកន្តើយនឹងឥទ្ធិពលនៃភាពយន្តមកលើការចងចាំរបស់អ្នកទស្សនានោះទេ។ ខ្សែភាពយន្តនេះអាចនឹងប៉ះទង្គិចជាមួយនឹងការចងចាំរួមរបស់មនុស្សជាច្រើនកាលពីអតីតកាល ប៉ុន្តែវាបង្កើតការចងចាំថ្មីសម្រាប់ទស្សនិកជនថ្មី អ្នកដែលមិនមានការចងចាំច្រើនអំពីតំបន់ភាគខាងត្បូង។

ថាមពលនៃខ្សែភាពយន្តគឺអស្ចារ្យណាស់ ជាពិសេសខ្សែភាពយន្តដែលផ្អែកលើសម្ភារៈប្រវត្តិសាស្ត្រ។ នៅ ដេត ភួងណាម ផលិតករភាពយន្តចង់បង្ហាញនូវមនោសញ្ចេតនាស្នេហាជាតិ និងអត្តសញ្ញាណភាគខាងត្បូងដែលបង្ហាញពេញស្នាដៃអក្សរសាស្ត្ររបស់អ្នកនិពន្ធ Doan Gioi ទៅកាន់រឿងភាគទូរទស្សន៍ Dat phuong nam ដោយអ្នកដឹកនាំរឿង Vinh Son ដូច្នេះគាត់ត្រូវតែផ្សព្វផ្សាយធាតុទាំងនេះនៅក្នុងខ្សែភាពយន្តដើម្បីផ្គូផ្គងការចងចាំស្នេហាជាតិ និងអត្តសញ្ញាណភាគខាងត្បូងរបស់ទស្សនិកជន។ ការផ្សព្វផ្សាយនេះអាចជារឿងប្រឌិតជាប្រវត្តិសាស្ត្រ ប៉ុន្តែនៅក្នុងការចងចាំរបស់សហគមន៍ វាត្រូវបានទទួលយក សូម្បីតែលើកទឹកចិត្តក៏ដោយ។

ការបង្កើតសិល្បៈដោយផ្អែកលើសម្ភារៈប្រវត្តិសាស្ត្រតែងតែជាប្រធានបទដ៏រសើប និងចម្រូងចម្រាស។ ពីករណីដីព្រៃភាគខាងត្បូង តើយើងគួរបើកចិត្តឲ្យបានច្រើនពេលទទួលសិល្បៈដែរឬទេ?

បាទ ការទទួលស្នាដៃសិល្បៈពីសម្ភារៈប្រវត្តិសាស្ត្រតែងតែជាបញ្ហារសើប និងចម្រូងចម្រាស។ ដូច្នេះតាមគំនិតខ្ញុំ ទស្សនិកជនត្រូវបើកចិត្តឲ្យទូលាយក្នុងការទទួលសិល្បៈ។ ទោះយ៉ាងណាការបើកចិត្តទូលាយយ៉ាងណានោះត្រូវដឹងឲ្យច្បាស់។ បើកចិត្តឱ្យទូលាយដើម្បីយល់ថាភាពយន្តគឺជាស្នាដៃប្រឌិតរបស់អ្នកផលិតភាពយន្ត ដូច្នេះយើងកំពុងសម្លឹងមើលទស្សនៈរបស់អ្នកផលិតភាពយន្តអំពីព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រ ឬពេលវេលាប្រវត្តិសាស្ត្រជាក់លាក់មួយ ហើយចាំបាច់ត្រូវទទួលយកវាដោយស្ងប់ស្ងាត់។

នោះគឺនៅពេលដែលអ្នកផលិតភាពយន្ដប្រឌិតប្រវត្ដិសាស្រ្ដ គាត់ត្រូវមើលថាតើការប្រឌិតនោះមានប្រសិទ្ធភាព និងស្របជាមួយនឹងរូបភាពផ្សេងទៀតនៅក្នុងខ្សែភាពយន្ត ដើម្បីបង្កើតសារទូទៅ ឬស្មារតីរួមដែលអ្នកផលិតភាពយន្តចង់បង្ហាញ។

យើងគួរបើកចិត្តទទួល ប៉ុន្តែមិនទទួលដោយមិនខ្វល់ខ្វាយឡើយ។ នៅពេលដែលយើងយល់ថាភាពយន្តមានសមត្ថភាពក្នុងការបង្កើតការចងចាំរួម យើងក៏គួរតែទទួលយកវាដោយការយល់ដឹងផងដែរ។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះ យើងគួរតែមើលភាពយន្តជាការផ្ដល់យោបល់លើអ្វីមួយ ជាជាងជឿទាំងស្រុងលើអ្វីដែលភាពយន្តនោះនាំមក។

ខ្សែភាពយន្ត Southern Forest Land បានបង្កភាពចម្រូងចម្រាសជាច្រើន។

ដូច្នេះ តើអ្នកគិតថាត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីផ្តល់ឱ្យការសម្របតាមប្រវត្តិសាស្ត្រ និងស្នាដៃប្រឌិតជីវិតថ្មីក្នុងសង្គមបច្ចុប្បន្ន?

ខ្ញុំគិតថាទស្សនិកជនសព្វថ្ងៃមើលភាពយន្តច្រើនណាស់ ដូច្នេះហើយពួកគេបើកចំហចំពោះភាពយន្តប្រឌិតអំពីមុខវិជ្ជាប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ពួកគេគ្រាន់តែប្រតិកម្មនៅពេលដែលវិញ្ញាណនៃភាពយន្តខុសពីការចងចាំរបស់ពួកគេអំពីទឹកដីនោះ មនុស្ស ឬព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រ។

នោះមិនមែនមានន័យថា ភាពយន្តប្រវត្តិសាស្ត្រអាចបង្កើតរឿងដោយសេរីនោះទេ ប៉ុន្តែត្រូវការការណែនាំពីអ្នកជំនាញផ្នែកប្រវត្តិសាស្ត្រ នៅពេលភ្ជាប់ខ្សែភាពយន្តទៅនឹងការកំណត់ប្រវត្តិសាស្ត្រជាក់លាក់មួយ។ នោះគឺផលិតករភាពយន្តត្រូវតែមានហេតុផលសម្រាប់ជម្រើសរបស់គាត់។ ដំបូន្មាននេះគឺជាបណ្តាញយោងសម្រាប់អ្នកផលិតភាពយន្តដើម្បីសម្រេចថាតើធាតុណាដែលត្រូវកេងប្រវ័ញ្ច និងធាតុណាដែលត្រូវលុបចោល ថាតើត្រូវប្តូរឈ្មោះទឹកដី មនុស្ស ឬព្រឹត្តិការណ៍ ឬរក្សាវាឱ្យនៅដដែល។

ខ្ញុំគិតថាអ្នកផលិតភាពយន្តគួរតែមានអារម្មណ៍សេរីក្នុងការច្នៃប្រឌិតជាមួយនឹងសម្ភារៈប្រវត្តិសាស្ត្រ ដរាបណាការច្នៃប្រឌិតរបស់ពួកគេសមនឹងការចងចាំរួមនៃព្រឹត្តិការណ៍នោះ ឬផ្តល់នូវទស្សនៈថ្មីដែលសំបូរទៅដោយមនុស្សជាតិ ជួយទស្សនិកជនឱ្យមើលឃើញបញ្ហាផ្សេងទៀតដែលជំរុញពួកគេ បន្ថែមលើការចងចាំដែលមានស្រាប់របស់ពួកគេ នោះខ្សែភាពយន្តពិតជានឹងបញ្ចុះបញ្ចូលទស្សនិកជន។

ការពិភាក្សាគឺចាំបាច់សម្រាប់ការអភិវឌ្ឍន៍។

រោងកុនវៀតណាមកំពុងជួបបញ្ហាប្រឈម និងការលំបាកជាច្រើន។ បើមានបញ្ហាជាមួយភាពយន្ត តើការជជែកគ្នាគួរមានភាពស៊ីវីល័យ និងស្ថាបនាជាងនេះឬទេ?

សម្រាប់ខ្ញុំ ការជជែកវែកញែកតែងតែចាំបាច់សម្រាប់ការអភិវឌ្ឍន៍។ ពេញមួយប្រវត្តិសាស្ត្រ មានរឿងចម្រូងចម្រាសជាច្រើន ហើយថែមទាំងមានការតវ៉ាចំពោះស្នាដៃអក្សរសាស្ត្រ និងសិល្បៈ ដែលក្រោយមកបានក្លាយជាស្នាដៃដ៏ល្បីល្បាញក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រសិល្បៈ។ អ្វីដែលខ្ញុំបារម្ភនោះ គឺមានការជជែកដេញដោលគ្នាយ៉ាងខ្លាំងមិនត្រឹមតែសំដៅទៅលើភាពយន្តប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏សំដៅលើអ្នកផលិតភាពយន្ត អ្នកដែលចូលរួមក្នុងការជជែកដេញដោល ឬអំពាវនាវឲ្យធ្វើពហិការភាពយន្ត ដោយប្រើភាសាមិនសមរម្យ។

ការជជែកវែកញែកបែបនេះនឹងធ្វើឱ្យអ្នកស្តាប់ពិបាកទទួលយក បើទោះបីជាពួកគេកំពុងរួមចំណែកគំនិតដើម្បីធ្វើឱ្យខ្សែភាពយន្តកាន់តែប្រសើរឡើងក៏ដោយ។ លើសពីនេះ នៅពេលដែលការជជែកពិភាក្សាគ្នាកាន់តែក្តៅគគុក មតិដែលបានផ្តល់ទោះជាមានគោលបំណងយ៉ាងណានោះ នឹងត្រូវបកស្រាយ ឬបដិសេធមិនស្តាប់ដោយជៀសមិនរួច។

ទស្សនិកជនមានសេរីភាពក្នុងការសម្រេចចិត្តថាតើត្រូវមើលភាពយន្តឬអត់។ សមាជិកទស្សនិកជនម្នាក់ៗក៏មានសិទ្ធិមានទស្សនៈផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងការទទួលការងារនេះ។ ដូច្នេះហើយ រាល់ការអត្ថាធិប្បាយ យើងក៏ត្រូវវិភាគឲ្យបានត្រឹមត្រូវដែរ មិនថាការសរសើរ ឬរិះគន់ភាពយន្តនោះទេ។

ម៉្យាងវិញទៀត ផលិតករភាពយន្តក៏ត្រូវបើកចិត្តស្តាប់មតិយោបល់របស់អ្នកទស្សនាផងដែរ ព្រោះនៅពេលដែលភាពយន្តមួយត្រូវបានបញ្ចប់ តួនាទីរបស់អ្នកនិពន្ធត្រូវបានបញ្ចប់។ ទស្សនិកជននឹងបកស្រាយនូវអ្វីដែលពួកគេឃើញនៅក្នុងខ្សែភាពយន្ត ហើយមិនអាចរំពឹងថាអ្នកនិពន្ធនឹងពន្យល់បានទេ។

ទោះបីក្នុងដំណាក់កាលអភិវឌ្ឍន៍ស្គ្រីប និងដំណាក់កាលផលិតភាពយន្ត ផលិតករមានអត្ថន័យ និងសារលាក់កំបាំងក្នុងសាច់រឿង ដោយចេតនាបញ្ចូលចំណុចនេះ ឬលម្អិតនោះ ប៉ុន្តែពេលភាពយន្តចេញ គឺគ្មានអ្នកណាឃើញរឿងទាំងនោះឡើយ ដូច្នេះផលិតករភាពយន្តនៅតែត្រូវស្តាប់ ដើម្បីស្វែងយល់ពីបទពិសោធន៍សម្រាប់ភាពយន្តនាពេលអនាគត។

អរគុណ TS!

* អ្នកស្រាវជ្រាវភាពយន្ត លោកបណ្ឌិត Dao Le Na ប្រធាននាយកដ្ឋានសិក្សាសិល្បៈ មហាវិទ្យាល័យអក្សរសាស្ត្រ សាកលវិទ្យាល័យ វិទ្យាសាស្ត្រ សង្គម និងមនុស្សសាស្ត្រ សាកលវិទ្យាល័យជាតិទីក្រុងហូជីមិញ។

- អ្នកនិពន្ធសៀវភៅ៖ Horizons of Images: ពីអក្សរសិល្ប៍ដល់ភាពយន្ត តាមរយៈរឿង Kurosawa Akira (2017); ភាពយន្តជប៉ុន និងវៀតណាមសហសម័យ៖ ការផ្លាស់ប្តូរវប្បធម៌ និងឥទ្ធិពល (និពន្ធនាយកឆ្នាំ ២០១៩); និទានរឿង ដំណក់ទឹកភ្លៀង (ប្រលោមលោក ២០១៩)...

ប្រភព