
បច្ចុប្បន្ននេះ ជនពិការជាច្រើននៅតែអាចធ្វើការ និងចង់ស្វែងរកការងារធ្វើ ដើម្បីឯករាជ្យក្នុងជីវិត។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការស្វែងរកការងារសមរម្យសម្រាប់ពួកគេ គឺជាដំណើរដ៏លំបាកមួយ…
តែងតែ "បដិសេធដោយសមរម្យ"
លោក Pham Van Thu កើតក្នុងឆ្នាំ 1990 រស់នៅក្នុងវួដ Nguyen Dai Nang មានជើងទ្រុឌទ្រោម ដែលធ្វើឲ្យគាត់មិនអាចដើរបានធម្មតា ហើយត្រូវប្រើឈើច្រត់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់តែងតែមានឆន្ទៈក្រោកឡើង មិនចង់ពឹងអ្នកដ៏ទៃអស់មួយជីវិត។
បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សានៅអនុវិទ្យាល័យ គាត់បានសិក្សាផ្នែកជួសជុលអគ្គិសនីនៅមជ្ឈមណ្ឌលគាំពារសង្គមខេត្ត Hai Duong (ពីមុនហៅថាខេត្ត Hai Duong)។ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សា គាត់បានដាក់ពាក្យធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុនអេឡិចត្រូនិចជាច្រើននៅក្នុងសួនឧស្សាហកម្មក្នុងស្រុក។ ដោយជឿថាគាត់នឹងត្រូវបានផ្តល់អាទិភាពក្នុងការជួលដោយសារតែពិការភាពរបស់គាត់ លោក Thu ពោរពេញដោយក្តីសង្ឃឹម។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការពិតមិនដូចការរំពឹងទុកនោះទេ។ លោក Thu បាននិយាយទាំងក្រៀមក្រំថា "ខ្ញុំបានទៅក្រុមហ៊ុនជាច្រើនដើម្បីដាក់ពាក្យការងារ សូម្បីតែធ្លាប់បានព្យាយាមដាក់ពាក្យទៅក្រុមហ៊ុនបរទេសដែលមានឯកទេសខាងផលិតតុក្កតា។
បន្ទាប់ពីបរាជ័យជាច្រើនលើកមក លោក Thu បានសម្រេចចិត្តបើកហាងជួសជុលអគ្គិសនីតូចមួយនៅស្រុកកំណើតរបស់គាត់។ ការងារបច្ចុប្បន្នជួយឱ្យគាត់រកចំណូលបានល្មមៗ ព្រោះតម្រូវការរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនៅតំបន់នោះមិនច្រើនទេ ។ គួបផ្សំនឹងប្រាក់ឧបត្ថម្ភពិការភាពរបស់រដ្ឋ គាត់ត្រូវតែសន្សំសំចៃខ្ពស់ ដើម្បីចំណាយប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់។ ភាពពិតនោះធ្វើឱ្យគាត់មិនហ៊ានគិតចង់រៀបការ និងមានផ្ទះតូចមួយជារបស់ខ្លួន។
ដូចគ្នានេះដែរ លោក Nguyen Van Truong នៅវួដ Bach Dang បានបាត់បង់ដៃឆ្វេងក្នុងឧបទ្ទវហេតុកាលពីក្មេង។ ទោះបីជាមានការលំបាកបើធៀបនឹងមិត្តភក្តិរបស់គាត់ក៏ដោយ គាត់នៅតែព្យាយាមរៀនចប់វិទ្យាល័យ។ ដោយសង្ឃឹមថានឹងមានការងារមានស្ថិរភាព គាត់ក៏បានដាក់ពាក្យចូលបម្រើការងារនៅក្រុមហ៊ុនជាច្រើនក្នុងនិងក្រៅទីក្រុង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់ត្រូវបានគេច្រានចោលម្តងហើយម្តងទៀត ក្រោមហេតុផលថាពិការភាពរាងកាយរបស់គាត់មិនសមរម្យសម្រាប់បរិយាកាសការងាររួម។
បច្ចុប្បន្នគាត់បង្រៀនកីឡាវាយសីដល់ក្មេងៗក្នុងសង្កាត់ ដើម្បីរកប្រាក់ចំណូលផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព ប៉ុន្តែការងារនេះមិនចេះតែមានទេ ហើយប្រាក់ចំណូលក៏មិនខ្ពស់ដែរ ជាពិសេសកូនៗចាប់ផ្តើមចូលរៀន។ “ខ្ញុំនៅតែមានសុខភាពល្អ ដូច្នេះខ្ញុំបន្តស្វែងរកការងារសមរម្យ ទោះបីជាខ្ញុំដឹងថាវាលំបាកខ្លាំងក៏ដោយ” - លោក Truong បានសារភាព។
យោងតាមលោកស្រី Nguyen Thi Nha ប្រធានក្លឹបយុវជនពិការទីក្រុង Hai Phong បច្ចុប្បន្នមានយុវជនពិការរាប់ពាន់នាក់ដែលចង់ស្វែងរកការងារសមរម្យ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ចំនួនជនពិការដែលទទួលយកទៅក្នុងផលិតកម្ម និងគ្រឹះស្ថានអាជីវកម្មនៅតែមានតិចតួច។ ជនពិការភាគច្រើនត្រូវបង្កើតការងារផ្ទាល់ខ្លួន ឬធ្វើការក្នុងគ្រួសារ។
ហេតុផលគឺដោយសារអាជីវកម្មជាច្រើនស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការទទួលយកកម្មករពិការ ដោយបារម្ភថាវានឹងប៉ះពាល់ដល់ប្រសិទ្ធភាពផលិតកម្ម និងអត្ថប្រយោជន៍ សេដ្ឋកិច្ច ។ "អាជីវកម្មជាច្រើនគិតថាការទទួលយកជនពិការគឺដូចជា "ចងខ្លួនឯង" ពីព្រោះពួកគេគិតថាជនពិការរាងកាយឬការយល់ដឹងខ្សោយនឹងពិបាកក្នុងការបំពេញតម្រូវការការងារ" - Ms. Nha shared.

ត្រូវការចែករំលែក
យោងតាមលោក Bui Quoc Trinh អនុប្រធាននាយកដ្ឋានកិច្ចការផ្ទៃក្នុងបានឲ្យដឹងថា នាពេលថ្មីៗនេះ ទីក្រុងក៏បានអនុវត្តសកម្មភាពជាច្រើនក្នុងការជួយជនពិការ រួមទាំងការបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ និងការបញ្ជូនការងារផងដែរ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សកម្មភាពណែនាំការងារសម្រាប់ក្រុមករណីនេះនៅតែប្រឈមនឹងការលំបាកជាច្រើន និងទាមទារឱ្យមានកិច្ចសហប្រតិបត្តិការពីសហគមន៍សង្គម។
ថ្មីៗនេះ ក្រុមហ៊ុន Amtran Vietnam Technology Co., Ltd. (VSIP Hai Phong Urban, Industrial and Service Area) មានគម្រោងជ្រើសរើសបុគ្គលិកពិការ។ លោកស្រី Nguyen Thi Minh Trang នាយកជាន់ខ្ពស់ទទួលបន្ទុកផ្នែករដ្ឋបាល និងធនធានមនុស្សរបស់ក្រុមហ៊ុនបានជូនដំណឹងថា៖ «តាមផែនការ ក្រុមហ៊ុននឹងជ្រើសរើសកម្មករពិការពី ១-២% ហើយអត្ថប្រយោជន៍ និងសិទ្ធិទាំងអស់របស់ពួកគេត្រូវបានធានាដូចកម្មករផ្សេងទៀតតាមច្បាប់។ លើសពីនេះ ក្រុមហ៊ុនបានពិចារណាផ្តល់ជំនួយផ្នែកលំនៅឋានបន្ថែម ដើម្បីសម្រួលដល់ជនពិការក្នុងជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ និងការធ្វើដំណើរ។
ជាអកុសល បច្ចុប្បន្នអាជីវកម្មដែលមានឆន្ទៈបង្កើតឱកាសការងារសម្រាប់ជនពិការដូចជា Amtran Vietnam នៅតែកម្រ។ មាត្រា 10 នៃក្រឹត្យលេខ 28/2012/ND-CP របស់រដ្ឋាភិបាលបានចែងយ៉ាងច្បាស់ថា: ទីភ្នាក់ងារ អង្គការ និងអាជីវកម្មត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឱ្យជួលជនពិការ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយតាមការពិតវាមិនត្រូវបានអនុវត្តយ៉ាងទូលំទូលាយនិងរីករាលដាលនៅក្នុងអាជីវកម្មទេ។ លោកស្រី Nguyen Thi Nha ប្រធានក្លឹបយុវជនជនពិការទីក្រុងបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ក្នុងដំណើរការណែនាំការងារដល់ជនពិការ យើងត្រូវចុះផ្ទាល់ទៅកាន់អាជីវកម្មនីមួយៗដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលពួកគេឱ្យទទួលយក។ អាជីវកម្មមួយចំនួនស្ម័គ្រចិត្តចុះឈ្មោះជាមួយយើងដើម្បីជ្រើសរើសជនពិការ”។
ដើម្បីជនពិការពិតជាអាចក្រោកឡើងក្នុងជីវិតបាន បន្ថែមពីលើការយកចិត្តទុកដាក់ពីអាជ្ញាធរ ចាំបាច់ត្រូវមានការអមដំណើរពីអ្នកជំនួញ និងសហគមន៍សង្គម។ អាជីវកម្ម កន្លែងផលិត និងបុគ្គលដែលមានលក្ខខណ្ឌអាជីវកម្មគួរតែបើកចិត្ត និងទទួលយកជនពិការឱ្យធ្វើការងារសមរម្យ។
នៅពេលមានការងារធ្វើ ជនពិការមានប្រាក់ចំណូលស្ថិរភាព មានទំនុកចិត្តក្នុងការធ្វើសមាហរណកម្ម ហើយលែងជាបន្ទុកដល់គ្រួសារ និងសង្គមរបស់ពួកគេទៀតហើយ។
ជនពិការមានការលំបាកក្នុងជីវិត ដូច្នេះពួកគេត្រូវការការអាណិតអាសូរ និងការចែករំលែកពីសហគមន៍។ សម្រាប់អ្នកដែលនៅតែអាចធ្វើការបាន ការប្រាថ្នាចង់បានការងារដែលមានស្ថិរភាពគឺជាសេចក្តីប្រាថ្នាស្របច្បាប់ទាំងស្រុង។
ប្រភព៖ https://baohaiphong.vn/chung-tay-ho-tro-nguoi-khuet-tat-526675.html






Kommentar (0)