គណៈប្រតិភូមកពីសកលវិទ្យាល័យឧស្សាហកម្ម និងសេដ្ឋកិច្ច ឡុងអាន បានទៅសួរសុខទុក្ខមាតាបិតាជាតិវៀតណាម Vo Thi Xe
ប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ប្រជាជនវៀតណាមគឺជាការតស៊ូដ៏យូរអង្វែងឥតឈប់ឈរប្រឆាំងនឹងគ្រោះមហន្តរាយធម្មជាតិ និងសត្រូវដើម្បីរស់រានមានជីវិត និងអភិវឌ្ឍន៍ពីសម័យស្តេច Hung ដល់សម័យ ហូជីមិញ ។ ថ្វីត្បិតតែគ្រោះធម្មជាតិបង្កការខូចខាត បើធៀបនឹងការឈ្លានពានរបស់សត្រូវ ការបាត់បង់ និងការឈឺចាប់គឺគុណនឹងមួយពាន់ដង។
វាមកពីការឈឺចាប់ និងការបាត់បង់នោះ ដែលឆន្ទៈ និងភាពធន់ត្រូវបានបង្រួបបង្រួម បង្កើតកម្លាំងដើម្បីជំនះរាល់ការលំបាក និងឧបសគ្គ ប្រែក្លាយការបាត់បង់ និងការឈឺចាប់ទៅជាកម្លាំងដើម្បីឆ្ពោះទៅមុខ។ តាមទំនៀមទំលាប់ ទំនៀមទំលាប់ និងជំនឿរបស់ជនជាតិវៀតណាម ព្រលឹងដូនតាដែលបានតស៊ូដើម្បីប្រទេស និងប្រជាជនតែងតែគោរពបូជា។
ពីខាងត្បូងទៅខាងជើង ប្រជាជនបានកសាងប្រាសាទ និងទីសក្ការៈបូជាជាច្រើន ដើម្បីរំលឹកដល់កូនចៅជំនាន់ក្រោយអំពីគុណរបស់បុព្វបុរសដែលបានកសាងប្រទេសនេះ។
ក្នុងពិធីបុណ្យធំៗដូចជា ពិធីបុណ្យព្រះវិហារ Hung ពិធីបុណ្យ Saint Giong ពិធីបុណ្យ Saint Tran Hung Dao ពិធីបុណ្យ Dong Da ... ដែលប្រារព្ធឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំ ដើម្បីគោរពដល់ការរួមចំណែកដ៏ធំធេងរបស់បុព្វបុរសរបស់យើងដែលបានកសាង ការពារ និងប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការឈ្លានពានរបស់បរទេស។ សីលធម៌នៃ«ពេលផឹកទឹកត្រូវនឹកឃើញប្រភពរបស់វា» បានដក់ជាប់នូវមនសិការរបស់គ្រួសារវៀតណាមគ្រប់រូប។
នៅគ្រប់ពិធីបុណ្យសហគមន៍ និងខួបមរណភាពរបស់ជីដូនជីតា និងឪពុកម្តាយក្នុងគ្រួសារ ពិធីដំបូងគឺដើម្បីរំលឹកដល់បុព្វការីជនដែលបានចូលរួមចំណែកក្នុងការបង្កើតគ្រួសារ។
ក្នុងពិធីបុណ្យគម្រប់ខួបមរណភាព និងពិធីគោរពបូជា ក្រុមគ្រួសារតែងតែមានចង្ហាន់ដាច់ដោយឡែកសម្រាប់យោធិនដែលបានស្លាប់ដើម្បីប្រទេសជាតិយ៉ាងឧឡារិក។ ច្បាស់ណាស់ ក្នុងមនសិការរបស់ប្រជាជនវៀតណាមទាំងអស់ ទំនាក់ទំនងរវាងប្រវត្តិសាស្ត្រអតីតកាល-បច្ចុប្បន្ន-អនាគត គឺជាទំនាក់ទំនងដ៏រឹងមាំ “មិនអាចកាត់ផ្តាច់ មិនអាចកាត់ផ្តាច់បាន”។ នោះហើយជាទស្សនវិជ្ជានៃជីវិត “ពេលផឹកទឹកនឹកឃើញប្រភព” “ពេលស៊ីផ្លែត្រូវនឹកឃើញអ្នកដាំដើមឈើ”។
ចូលដល់សម័យហូជីមិញ ប្រពៃណីនោះត្រូវបានលើកកម្ពស់ឡើងដល់កម្រិតខ្ពស់ និងត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយគោលនយោបាយដឹងគុណ។ ថ្ងៃទី 27 ខែកក្កដា ឆ្នាំ 1947 ត្រូវបានជ្រើសរើសដោយបក្ស និង រដ្ឋាភិបាល ជាថ្ងៃរំលឹកដល់វីរជន យុទ្ធជនពលី ទាហានរបួស និងឈឺ ដែលមិនបានលះបង់ឈាម និងឆ្អឹង “ស្លាប់ដើម្បីជាតិមាតុភូមិ”។
78 ឆ្នាំបានកន្លងផុតទៅ (ថ្ងៃទី 27 ខែកក្កដាឆ្នាំ 1947 ដល់ថ្ងៃទី 27 ខែកក្កដាឆ្នាំ 2025) ។ រៀងរាល់ខែកក្កដា ក្នុងដួងចិត្តប្រជាជនវៀតណាមគ្រប់រូប យើងចងចាំនូវវីរជន យុទ្ធជនពលី យុទ្ធជនពិការ និងទាហានឈឺក្នុងជួរកងទ័ពរំដោះ ទាហានរបស់ពូ ហូ ដែលបានឆ្លងកាត់ភ្លើង និងគ្រាប់កាំភ្លើង ដើម្បីរំដោះមាតុភូមិ ទទួលបានឯករាជ្យ និងសេរីភាពជូនជាតិ និងបង្រួបបង្រួមប្រទេស។ ពួកគេជាមនុស្សដ៏អស្ចារ្យ «ស្លាប់ជារូបកាយ ប៉ុន្តែពួកឥស្សរជននៅតែមាន» ដែលស័ក្តិសមនឹងទទួលបានកិត្តិយស និងត្រូវចងចាំជារៀងរហូត។
តាមរយៈសង្រ្គាមតស៊ូពីរប្រឆាំងនឹងអាណានិគមនិយម ចក្រពត្តិនិយម និងព្រំដែនភាគនិរតី តៃនិញ ក៏ទទួលរងការឈឺចាប់ និងការបាត់បង់ច្រើនដែរ ព្រោះកន្លែងនេះជាសមរភូមិដ៏កាចសាហាវពីរ។ តៃនិញ (ចាស់) ធ្លាប់ជាកន្លែងរៀបចំមូលដ្ឋានទ័ពរំដោះជាច្រើន ដែលល្បីល្បាញសម្រាប់ការិយាល័យកណ្តាលភាគខាងត្បូង ដែលជាទីបញ្ជាការមួយក្នុងចំណោមទីបញ្ជាការក្នុងសង្គ្រាមតស៊ូប្រឆាំងនឹងសហរដ្ឋអាមេរិក ដើម្បីសង្គ្រោះប្រទេស។ ឡុងអាន (ចាស់) គឺជាសមរភូមិដ៏កាចសាហាវ ដែលបានវាយប្រយុទ្ធជាមួយអាមេរិកដោយផ្ទាល់ តាំងពីថ្ងៃដំបូង នៅពេលដែលកងទ័ពអាមេរិក បោះជើងលើទឹកដីនេះ។ ពាក្យមាសទាំងប្រាំបី៖ «ភក្ដីភាព ខ្ជាប់ខ្ជួន ប្រជាជនទាំងមូល ប្រយុទ្ធនឹងសត្រូវ» ដែលមជ្ឈិមបានលើកមកសង្ខេបអំពីភក្ដីភាព និងភាពខ្ជាប់ខ្ជួនចំពោះមាតុភូមិ និងការខ្ជាប់ខ្ជួនប្រយុទ្ធនឹងសត្រូវរបស់ប្រជាជនឡុងអានទាំងមូល។
ខែកក្កដា គឺជាខែដែលប្រជាជនវៀតណាមទាំងមូល រំលឹកដល់វីរជន យុទ្ធជនពលី យុទ្ធជនដែលរងរបួស និងឈឺ - អ្នកដែលមិនបានលះបង់ឈាម និងឆ្អឹង ដើម្បីសន្តិភាព និងឯករាជ្យជាតិ។
ដើម្បីបង្ហាញពីការដឹងគុណ មនុស្សជំនាន់បច្ចុប្បន្ន ជាពិសេសយុវជនត្រូវបន្តការគិត និងទស្សនៈវិស័យ ចាត់វិធានការយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ និងធ្វើការទម្លាយឱ្យខ្លាំងនូវផ្នែកដែលមាតុភូមិត្រូវការក្នុងយុទ្ធសាស្ត្រនាំប្រទេសឆ្ពោះទៅកាន់យុគសម័យថ្មី។/.
សាស្ត្រាចារ្យរង បណ្ឌិត Dang Thi Phuong Phi
ប្រភព៖ https://baolongan.vn/uong-nuoc-nho-nguon-suc-manh-noi-sinh-ben-bi-a199436.html
Kommentar (0)