ຄວາມຝັນຕາເວັນອອກກາງ

Mohammad Reza Shajarian - Ảnh 1. — Mohammad Reza Shajarian ຮ້ອງເພງຢູ່ນະຄອນຫຼວງຂອງອີຣ່ານໃນວັນທີ 20 ຕຸລາ 2008 - ພາບ: AFP

ແຕ່ຖ້າເຈົ້າຖາມວ່າ ເຈົ້າຮູ້ບໍ່ວ່າ Mohammad Reza Shajarian ແມ່ນໃຜ, ຫຼາຍຄົນຄົງຈະສັ່ນຫົວ. ເນື່ອງຈາກວ່າ Shajarian ແມ່ນພຽງແຕ່ນັກຮ້ອງຂອງອີຣ່ານ, ຍ້ອນວ່າລາວເປັນວັດທະນະທໍາວັດຖຸບູຮານທີ່ບໍ່ໄດ້ເປັນຈຸດໃຈກາງຂອງຄວາມສົນໃຈໃນມື້ນີ້.

ແຕ່ການສະແດງຂອງລາວສໍາລັບຊຸດຄອນເສີດ Tiny Desk ຂອງ NPR (ອົງການສື່ມວນຊົນທີ່ບໍ່ຫວັງຜົນກໍາໄລຂອງອາເມລິກາທີ່ມີຜູ້ຕິດຕາມ 11.3 ລ້ານຄົນ, ດ້ວຍແນວຄວາມຄິດຂອງການເຊື້ອເຊີນນັກດົນຕີຈາກຊຸບເປີສະຕາເຊັ່ນ Taylor Swift ແລະ Adele ໄປຫາສິລະປິນຈາກວັດທະນະທໍາທີ່ຖືກທໍາລາຍ, ຮ້ອງເພງປະມານ 15-20 ນາທີໃນຫ້ອງການ NPR ທີ່ມີຜູ້ຊົມພຽງແຕ່ກຸ່ມຂອງພະນັກງານ).

ເຖິງແມ່ນວ່າຜູ້ທີ່ບໍ່ຄຸ້ນເຄີຍກັບດົນຕີເປີເຊຍກ່ອນທີ່ຈະໄດ້ອອກຄໍາເຫັນວ່າ "ການເຄື່ອນໄຫວ" vocal ລາວແມ່ນ unreal.

Shajarian, ໃນເສື້ອ, ໂສ້ງ, ເສື້ອຍືດແລະແວ່ນຕາສີຂາວ, ເບິ່ງບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບອາຈານຂອງມະຫາວິທະຍາໄລ, ພ້ອມກັບນັກດົນຕີທີ່ຫຼິ້ນເຄື່ອງດົນຕີພື້ນເມືອງຂອງເປີເຊຍເຊັ່ນ: Setar, Kamancheh, drums ເປີເຊຍ, ໄດ້ສະແດງເພງຮັກເກົ່າທີ່ສືບທອດກັນມາຫຼາຍລຸ້ນຄົນ.

Mohammad Reza Shajarian

ພວກເຮົາບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າລາວຮ້ອງເພງຫຍັງ, ບໍ່ມີຄໍາບັນຍາຍ, ຮູບແບບການຮ້ອງເພງບໍ່ຄຸ້ນເຄີຍ, ແຕ່ຄວາມບໍ່ຄຸ້ນເຄີຍທັງຫມົດບໍ່ສາມາດປ້ອງກັນພວກເຮົາຈາກຄວາມຮູ້ສຶກຂອງສຽງຂອງ Shajarian ເປັນຈົດຫມາຍເຖິງສະຫວັນ, ຄໍາອະທິຖານເທິງດິນຊາຍທະເລຊາຍ; ສຽງບາງຄັ້ງກໍດັງຂຶ້ນ, ບາງຄັ້ງກໍລອຍ, ບາງຄັ້ງກໍລອຍ, ບາງຄັ້ງກໍເຊົາ, ສ້າງຜົນງານທີ່ບໍ່ມີໃຜທຽບເທົ່າ.

ໃນຕອນທ້າຍຂອງໂຄງການ, ໃນເວລາທີ່ນັກດົນຕີທັງຫມົດເຂົ້າຮ່ວມກັບ Shajaran, ມັນເປັນຊ່ວງເວລາທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາເຂົ້າໃຈຢ່າງແທ້ຈິງ: ດົນຕີແມ່ນພາສາທີ່ບໍ່ມີໄລຍະທາງ, ບໍ່ມີຊາຍແດນຕິດ, ແລະພວກເຮົາບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງເຂົ້າໃຈດົນຕີທີ່ຈະຍ້າຍອອກໄປ.

ຄວາມຂັດແຍ້ງຢູ່ໃນຕາເວັນອອກກາງແລະສະຕະວັດຂອງ Eurocentrism ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາລືມວ່າຕາເວັນອອກກາງແມ່ນເຄີຍເປັນບ່ອນປູຂອງອາລະຍະທໍາ, cradle ຂອງດົນຕີ; ພວກເຮົາລືມວ່າ kamancheh ເປັນຄາຣະວາຂອງ violin ໄດ້, oud ເປັນຄາຣະວາຂອງກີຕາ, ຫຼື Santur ເປັນຄາຣະວາຂອງ piano ໄດ້.

ແລະມໍລະດົກດົນຕີນັ້ນບໍ່ເຄີຍຕາຍໄປ. ຍັງມີນັກດົນຕີຫຼາຍຄົນທີ່ມາຈາກດິນແດນເຫຼົ່ານັ້ນ.

ໃນຕອນອື່ນຂອງ Tiny Desk, ຜູ້ຊົມຫຼາຍກວ່າ 1.3 ລ້ານຄົນໄດ້ເບິ່ງ Rahim AlHaj, ນັກສິລະປິນຊາວອີຣັກ, ການສະແດງສຽງດັງ, ເຄື່ອງດົນຕີທີ່ມີອາຍຸ 5,000 ປີ, ພ້ອມກັບ drummer daf, ຍັງເປັນ drum ບູຮານ.

AlHaj ຫຼິ້ນບົດປະພັນຂອງຕົນເອງໂດຍອີງໃສ່ລະບົບດົນຕີ maqam ຂອງປະເພນີອາຣັບ, ດ້ວຍຫົວຂໍ້ທີ່ບໍ່ສາມາດງ່າຍດາຍກວ່າ: ຄວາມຝັນ, ມິດຕະພາບ, ນົກບິນ, ສຽງທີ່ອົບອຸ່ນ ...

ຟັງການຫຼີ້ນຂອງ AlHaj, ຄົນເຮົາສາມາດຈິນຕະນາການຊີວິດຂອງຊາວອີຣັກ ທຳ ມະດາ, ບໍ່ຄືກັບສິ່ງທີ່ຄົນເຮົາມັກເຫັນໃນໂທລະພາບ. ຢູ່ທີ່ນີ້, ຊີວິດຂອງພວກເຂົາເຕັມໄປດ້ວຍບົດກະວີ, ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຝັນ, ເຕັມໄປດ້ວຍອາລົມ, ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມບໍລິສຸດອັນມະຫາສານ.

ໃນອີກຕອນໜຶ່ງທີ່ເປັນຍຸກສະໄໝໃໝ່ທີ່ມີຍອດວິວຫຼາຍກວ່າ 1 ລ້ານວິວ, NPR ໄດ້ເຊີນກຸ່ມສາວອິດສະລາແອນ A-WA, ເອື້ອຍນ້ອງສາມຄົນທີ່ມີເພງດັງ, Habib Galbi, ເພງພື້ນເມືອງຂອງເຢເມນທີ່ຮ້ອງໃນພາສາ Judeo-Arabic, ພາພວກເຂົາໄປທັດສະນະໃນທົ່ວເອີຣົບແລະສະຫະລັດ.

ບໍ່ໄດ້ຕິດຕາມດົນຕີຄລາສສິກແລະນັກວິຊາການຂອງປະເພນີຕາເວັນອອກກາງ, A-WA ເລືອກທີ່ຈະຜະສົມຜະສານທີ່ທັນສະໄຫມ, ອົງປະກອບສາກົນເຊັ່ນ: hip hop ແລະ reggae, ພ້ອມກັບເຄື່ອງດົນຕີຕາເວັນຕົກ, ແຕ່ເນື້ອເພງຍັງຄົງຮັກສາຄໍານິຍາມທາງສາສະຫນາແລະຄໍາປຽບທຽບຈາກ Holy Land.

ສໍາລັບການສະແດງຂອງເຂົາເຈົ້າຢູ່ໃນຫ້ອງການ NPR, ພວກເຂົາເຈົ້າເລືອກທີ່ຈະສະແດງ Hana Mash Hu Al Yaman, ເພງກ່ຽວກັບການ exile ເລີ່ມຕົ້ນຊີວິດໃຫມ່ໃນແຜ່ນດິນສັນຍາ. ເລື່ອງນີ້ແມ່ນມາຈາກຄໍາພີໄບເບິນ, ແຕ່ຍັງເປັນເລື່ອງທີ່ທັນສະໄຫມຂອງສະຕະວັດນີ້.

ຄວາມຝັນຂອງ “ແຜ່ນດິນທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍເຂົ້າສາລີ ແລະເຂົ້າບາເລ, ໝາກອະງຸ່ນ ແລະໝາກກອກເທດ, ໝາກເດື່ອ ແລະໝາກພິລາ” ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນຄວາມຝັນຂອງຜູ້ຄົນຕັ້ງແຕ່ສະໄໝຂອງສາດສະດາໂມເຊເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເປັນຄວາມຝັນຂອງຄົນໃນທຸກມື້ນີ້.

ຄົນເຮົາອາດຈະມາຈາກບ່ອນໃດ, ເກີດໃນຍຸກໃດ, ເຊື່ອໃນສາສະໜາໃດກໍໄດ້, ແຕ່ສຸດທ້າຍ, ເຂົາເຈົ້າກໍຄົງຈະຝັນຄືກັນ.

HIEN TANG

ທີ່ມາ: https://tuoitre.vn/nhung-giac-mo-trung-dong-2025062909155023.htm