ບັນຫາແລະຄວາມສົດໃສດ້ານໃນການພັດທະນາວັນນະຄະດີ

ກປ.ອອນໄລ - ວັນທີ 26 ກັນຍາ, ຢູ່ນະຄອນ ດ່າໜັງ, ສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ ໄດ້ຈັດຕັ້ງກອງປະຊຸມສະຫຼຸບວັນນະຄະດີ ຫວຽດນາມ ພາຍຫຼັງປີ 1975 ດ້ວຍຫົວຂໍ້ “ບັນດາບັນຫາ ແລະ ແງ່ຫວັງພັດທະນາວັນນະຄະດີ”.

Báo Công an Nhân dân•26/09/2025

ນີ້ແມ່ນກອງປະຊຸມຄັ້ງທີ 2 ຂອງ 3 ກອງປະຊຸມລະດັບຊາດ, ໄດ້ເຕົ້າໂຮມນັກປະພັນ, ນັກກະວີ, ນັກຄົ້ນຄ້ວານັບຮ້ອຍຄົນຈາກທົ່ວປະເທດເຂົ້າຮ່ວມ. ງານມະໂຫລານແມ່ນການເຄື່ອນໄຫວ 50 ປີແຫ່ງວັນວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ພາຍຫຼັງການໂຮມປະເທດຊາດເປັນເອກະພາບ, ດ້ວຍຫຼາຍບັນຫາເພື່ອແນໃສ່ຫວນຄືນສູ່ທິດທາງທິດທາງໃນອະນາຄົດ.

ກອງປະຊຸມຢູ່ ນະຄອນ ດ່ານັງ ໄດ້ດຳເນີນໄປດ້ວຍບັນຍາກາດທີ່ເປີດເຜີຍ. ເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມມີນັກຂຽນ ຫງວຽນກວາງທິ໋, ປະທານສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ; ນັກຂຽນ, ນັກຄົ້ນຄວ້າ, ນັກວິຈານວັນນະຄະດີ, ແລະນັກຂຽນທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍລຸ້ນຄົນ.

ບັນດາບັນຫາ ແລະ ທ່າອ່ຽງພັດທະນາຂອງວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ແຕ່ປີ 1975 ຮອດປະຈຸບັນ

ທີ່ກອງປະຊຸມ, ນັກປະພັນ ຫງວຽນບິ່ງເຟືອງ, ຮອງປະທານ ສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ ໄດ້ແນະນຳຫົວຂໍ້ວ່າ: “ບັນດາບັນຫາ ແລະ ທ່າອ່ຽງພັດທະນາຂອງວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ພາຍຫຼັງປີ 1975 ຮອດປະຈຸບັນ”, ເນັ້ນໜັກວ່າ: “ໃນປະຫວັດສາດແຫ່ງການສ້າງສາວັດທະນະທຳຂອງປະເທດຊາດ, 50 ປີບໍ່ແມ່ນໄລຍະເວລາຍາວນານ. ເຄິ່ງສັດຕະວັດໃນຍຸກທີ່ມີການພັດທະນາຢ່າງວ່ອງໄວຄືປະຈຸບັນ, ນັ້ນແມ່ນໄລຍະເວລາທີ່ສາມາດແກ້ໄຂບັນຫາສຳຄັນຫຼາຍຢ່າງ, ແມ່ນແຕ່ສຳຄັນສຳລັບມະນຸດ.”

ກອງປະຊຸມສັງລວມ 50 ປີແຫ່ງວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ພາຍຫຼັງປີ 1975: ບັນດາບັນຫາ ແລະ ແງ່ຫວັງພັດທະນາດ້ານວັນນະຄະດີ -0 — ກປ.ອອນໄລ - ທ່ານ ຫງວຽນກວາງທ້ຽນ, ປະທານສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ, ພ້ອມກັບບັນດານັກຂຽນ, ນັກຄົ້ນຄ້ວາ, ນັກວິຈານວັນນະຄະດີ, ນັກຂຽນທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍລຸ້ນຄົນເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມ.

ພວກເຮົາທຸກຄົນສາມາດຕົກລົງເຫັນດີວ່າວັນນະຄະດີແລະສິລະປະເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງລັກສະນະແລະຮູບລັກສະນະຂອງຈິດວິນຍານແຫ່ງຊາດ. ການປ່ຽນແປງຊີວິດ, ຈິດວິນຍານຂອງມະນຸດປ່ຽນແປງ, ວັນນະຄະດີກໍ່ມີການປ່ຽນແປງຢ່າງຈະແຈ້ງ. ເມື່ອຍຸກປ່ຽນໄປ, ວັນນະຄະດີກໍ່ປ່ຽນໄປ.

ສາມາດຢືນຢັນໄດ້ວ່າໃນໄລຍະເຄິ່ງສະຕະວັດທີ່ຜ່ານມາ, ແຕ່ປີ 1975 ມາຮອດປັດຈຸບັນ, ປະເທດຊາດຂອງພວກເຮົາໄດ້ຜ່ານຫຼາຍເສັ້ນທາງ ແລະ ຫຼາຍລະດັບຄວາມຮັບຮູ້ເພື່ອພັດທະນາ. ແນ່ນອນວ່າ, ໄລຍະທີ່ປະເທດຊາດເປັນເອກະພາບເມື່ອທຽບໃສ່ໄລຍະທີ່ຍັງມີການແບ່ງແຍກ ແລະ ຕົກຢູ່ໃນສົງຄາມ, ໄດ້ມີການປ່ຽນແປງ ແລະ ຄວາມແຕກຕ່າງທີ່ສຳຄັນ, ທັງຈາກຄວາມຮັບຮູ້ຂອງບຸກຄົນຕໍ່ທົ່ວປວງຊົນ.

ດັ່ງນັ້ນ, ວັນນະຄະດີໃນໄລຍະ 50 ປີຜ່ານມາເປັນແນວໃດ? ມັນແຕກຕ່າງຈາກວັນນະຄະດີກ່ອນປີ 1975 ບໍ? ມັນແຕກຕ່າງກັນໃນທາງໃດແດ່? ມັນດີກວ່າຫຼືຮ້າຍແຮງກວ່າເກົ່າ, ຫຼືພຽງແຕ່ແຕກຕ່າງກັນ? ນີ້ແມ່ນຄຳຖາມຕົ້ນຕໍທີ່ເຮັດໃຫ້ສະມາຄົມນັກປະພັນຈັດຕັ້ງກອງປະຊຸມ 3 ຄັ້ງຢູ່ພາກເໜືອ, ພາກກາງ ແລະ ພາກໃຕ້ຂອງປະເທດ. ກອງປະຊຸມຄັ້ງທຳອິດໄດ້ຈັດຂຶ້ນຢູ່ນະຄອນໂຮ່ຈິມິນໃນວັນທີ 16/9 ແລະ ກອງປະຊຸມຢູ່ດ່ານັງແມ່ນຄັ້ງທີ 2. ຄັ້ງທີ 3 ຈະຈັດຂຶ້ນຢູ່ ຮ່າໂນ້ຍ ໃນຕົ້ນເດືອນຕຸລາ.

ແລະ ໃນກອງປະຊຸມໃນມື້ນີ້, ຄະນະຈັດຕັ້ງປາດຖະໜາຢາກໄຈ້ແຍກ, ວິເຄາະ ແລະ ຕີລາຄາບັນດາບັນຫາວັນນະຄະດີໃນໄລຍະ 50 ປີຜ່ານມາຢ່າງກົງໄປກົງມາ, ໃນດ້ານຄວາມສູງ, ຂະໜາດ, ລັກສະນະ. ພວກເຮົາຈະເບິ່ງຈຸດແຂງ ແລະ ຜົນສຳເລັດທີ່ວັນນະຄະດີບັນລຸໄດ້ໃນໄລຍະ 50 ປີຜ່ານມາ, ພ້ອມດຽວກັນນັ້ນກໍຮັບຮູ້ຢ່າງກົງໄປກົງມາເຖິງຂໍ້ຈຳກັດ, ຈຸດອ່ອນ, ບັນຫາຕ່າງໆທີ່ວັນນະຄະດີໄດ້ພົບພໍ້ໃນໄລຍະມໍ່ໆມານີ້.

ນັກປະພັນ ແທງຖາວ ແບ່ງປັນວ່າ: ວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ພວມກ້າວເຂົ້າສູ່ໄລຍະເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ, ຮຽກຮ້ອງບັນດານັກປະພັນຕ້ອງກ້າຄິດປະດິດສ້າງດ້ານສິລະປະຢ່າງກ້າຫານ ແລະ ຮັກສາຫຼັກຖານຂອງຊາດ.

ທີ່ກອງປະຊຸມ, ມີຫຼາຍຄວາມເຫັນໄດ້ເຫັນດີວ່າ: ວັນນະຄະດີ, ສິລະປະແມ່ນເນື້ອໃນ ແລະ ລັກສະນະຈິດວິນຍານຂອງຊາດ. ທຸກໆການປ່ຽນແປງໃນຊີວິດ, ທຸກໆຫນ້າປະຫວັດສາດໃຫມ່ເຮັດໃຫ້ເຄື່ອງຫມາຍຂອງມັນຢູ່ໃນວັນນະຄະດີ. ຖ້າຫາກວ່າໄລຍະກ່ອນປີ 1975 ຕິດພັນກັບສົງຄາມເພື່ອເອກະລາດ, 50 ປີທີ່ຜ່ານມາແມ່ນໄລຍະແຫ່ງການໂຮມປະເທດຊາດ, ປະດິດສ້າງ, ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັນ, ມີຈຸດຫັນປ່ຽນປະຫວັດສາດຫຼາຍຢ່າງ.

ເຄິ່ງສັດຕະວັດຂອງວັນນະຄະດີພາຍຫຼັງປີ 1975 ໄດ້ສ້າງບັນດານັກປະພັນ, ນັກກະວີເປັນກຸ່ມໃຫຍ່, ມີຫຼາຍຜົນງານໄດ້ສະທ້ອນເຖິງຂະບວນການສ້າງສາ ແລະ ນະວັດຕະກຳແຫ່ງຊາດ, ວາດພາບຊີວິດມະນຸດດ້ວຍຄວາມສະຫງົບ. ວັນນະຄະດີກໍ່ປະກອບສ່ວນປິ່ນປົວບາດແຜສົງຄາມ, ເສີມຂະຫຍາຍຈິດໃຈມະນຸດສະທຳ ແລະ ຄວາມສາມັກຄີປະເທດຊາດ.

ແນວໃດກໍດີ, ນອກເໜືອໄປຈາກຜົນສຳເລັດແລ້ວ, ຄວາມຄິດເຫັນຕ່າງໆຍັງຊີ້ອອກຢ່າງກົງໄປກົງມາເຖິງຂໍ້ຈຳກັດ. ນັກຄົ້ນຄ້ວາບາງຄົນໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ວັນນະຄະດີໃນ 50 ປີທີ່ຜ່ານມາບໍ່ໄດ້ສ້າງຜົນງານອັນໃຫຍ່ໂຕຢ່າງແທ້ຈິງ. ຍັງຂາດຄວາມຫຼາກຫຼາຍ, ຂາດທ່າອ່ຽງທີ່ເຂັ້ມແຂງ ແລະຊັດເຈນ. ບໍ່ມີຕົວເລກທີ່ພົ້ນເດັ່ນ ແລະ ວຽກງານດີເລີດເພື່ອຢັ້ງຢືນທ່າທີສາກົນ. ຄວາມຄິດເຫັນບາງຄົນເວົ້າວ່າວັນນະຄະດີແມ່ນ "ຫ່າງໄກຈາກຊີວິດ", ບໍ່ໃກ້ຊິດກັບບັນຫາການເຜົາໄຫມ້ຂອງສັງຄົມ, ບໍ່ເຂົ້າໄປໃນຄວາມໂສກເສົ້າທາງວິນຍານ, ຄວາມເຈັບປວດແລະຮອຍແຕກຂອງຊຸມຊົນຫລັງສົງຄາມ.

"ຄວາມຮັບຜິດຊອບທາງສັງຄົມແລະການເຊື່ອມໂຍງກັບສາກົນ - ສອງຄວາມຕ້ອງການທີ່ຂາດບໍ່ໄດ້ຂອງວັນນະຄະດີໃນຍຸກໂລກາພິວັດ."

ກອງປະຊຸມໄດ້ຕັ້ງຄຳຖາມວ່າ: ວັນນະຄະດີຕະຫຼອດ 50 ປີທີ່ຜ່ານມາໄດ້ເສີມຂະຫຍາຍຈິດໃຈແຫ່ງຊາດ, ໄດ້ປຸກຈິດສຳນຶກ, ປະກອບສ່ວນຮັກສາ ແລະ ສ້າງຈິດໃຈສາມັກຄີປອງດອງຊາດຢ່າງແທ້ຈິງ? ວັນນະຄະດີໄດ້ຊ່ວຍຊີວິດທາງດ້ານວັດທະນະທຳແລະຈິດໃຈຂອງປະຊາຊົນໃນໄລຍະທີ່ວຸ້ນວາຍບໍ? ໃນຂອບເຂດກວ້າງຂວາງ, ວັນນະຄະດີໄດ້ປົກປັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍເອກະລັກວັດທະນະທຳພື້ນເມືອງບໍ? ມັນໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ປະຊາຊົນມີຄວາມຫມັ້ນຄົງຫຼາຍຂຶ້ນໃນການປະເຊີນຫນ້າກັບພະຍຸຂອງຍຸກໂລກາພິວັດບໍ?

ຕາມອາຈານວັນນະຄະດີ, ນັກປະພັນມາຍວັນຮ່ວາງ: ການສຶກສາຕ້ອງການປະດິດສ້າງ, ວັນນະຄະດີຕ້ອງກັບຄືນສູ່ພາລະກິດເດີມຄື: ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນ, ປົດປ່ອຍປະຊາຊົນຈາກຄວາມມືດມົວ, ກ້າວໄປສູ່ຄວາມດີ. ນີ້ແມ່ນທັງຄວາມຮັບຜິດຊອບແລະຄວາມປາດຖະຫນາທີ່ບໍ່ປ່ຽນແປງຂອງວັນນະຄະດີ.

ໃນສະພາບການໂລກາພິວັດ, ບັນຫາການເຊື່ອມໂຍງໄດ້ເນັ້ນໜັກເຖິງ. ນັກປະພັນຮວ່າງທິແອງເຊື່ອໝັ້ນວ່າ, ເພື່ອພັດທະນາ, ວັນນະຄະດີຫວຽດນາມບໍ່ສາມາດຢືນຢູ່ນອກຂະບວນການສາກົນ. ຕ້ອງມີບັນດາຜົນງານທີ່ມີຄວາມສາມາດແລກປ່ຽນ, ປຶກສາຫາລື ແລະ ຢືນຢັນເອກະລັກຂອງຫວຽດນາມ ກ່ອນເພື່ອນມິດສາກົນ. ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ການເຊື່ອມໂຍງບໍ່ໄດ້ຫມາຍຄວາມວ່າການລະລາຍ. ວັນນະຄະດີຫວຽດນາມຕ້ອງຮັກສາເອກະລັກຫຼັກຂອງຕົນ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ມີການປະດິດສ້າງຮູບແບບ, ເປີດກວ້າງຫົວຂໍ້, ຍົກສູງຄຸນນະພາບໃຫ້ທັນກັບໂລກ.

ຕາງໜ້າໃຫ້ນັກຂຽນລຸ້ນໜຸ່ມ, ດ້ວຍທ່າອ່ຽງຂອງຜູ້ອ່ານທີ່ປະເຊີນໜ້າກັບສິ່ງທ້າທາຍ AI ຕາມນັກຂຽນ ຮວ່າງທິແອງ, ໃນໄລຍະຜ່ານມາ, ບົດບາດຂອງຜູ້ອ່ານແມ່ນຕ້ອງດູດຊຶມຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ແລະ ຮັບຮູ້ບັນດາຜົນງານ. ໃນມື້ນີ້, ພາລະບົດບາດນີ້ມີການປ່ຽນແປງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ດ້ວຍການພັດທະນາເຕັກໂນໂລຢີ, ຜູ້ອ່ານແມ່ນທັງຜູ້ບໍລິໂພກແລະຜູ້ສ້າງ. ພວກເຂົາອ່ານ, ຫຼັງຈາກນັ້ນຂຽນການທົບທວນຄືນ, ສ້າງເນື້ອຫາທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບວຽກງານແລະເຂົ້າຮ່ວມໃນຂະບວນການເຜີຍແຜ່ມູນຄ່າຂອງວຽກງານນັ້ນ. ນະວັດຕະກໍານີ້ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ພື້ນທີ່ວັນນະຄະດີມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍ ແລະ ມີຄວາມຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນ, ສ້າງເງື່ອນໄຂສະດວກໃນການເຊື່ອມຕໍ່ວັນນະຄະດີກັບປະຊາຊົນ. ດັ່ງນັ້ນ, ການອ່ານໃນຍຸກດິຈິຕອນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຜູ້ອ່ານເຮັດຫຼາຍກ່ວາພຽງແຕ່ໄດ້ຮັບຂໍ້ມູນ. ພວກເຂົາເຈົ້າຕ້ອງເຄົາລົບຜູ້ຂຽນ, ຮັກສາຈິດໃຈໃນການສົນທະນາ ແລະ ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນເວລາແບ່ງປັນ ຫລື ໃຫ້ຄຳເຫັນໃນວຽກງານ...

ຕາມຄະນະຈັດຕັ້ງແລ້ວ, ກອງປະຊຸມຢູ່ນະຄອນດ່ານັ້ງບໍ່ພຽງແຕ່ສະຫຼຸບ 50 ປີແຫ່ງວັນວັນນະຄະດີເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງເປີດກ້ວາງທິດທາງໃໝ່. ບັນດາຜູ້ແທນລ້ວນແຕ່ເຫັນດີເປັນເອກະສັນກັນວ່າ, ເພື່ອໃຫ້ວັນນະຄະດີຫວຽດນາມພັດທະນາຢ່າງເຕັມທີ່ຄື: ຕ້ອງຍູ້ແຮງການປະດິດສ້າງບົນພື້ນຖານເອກະລັກແຫ່ງຊາດ. ປະດິດສ້າງວິທີການວິພາກວິຈານ, ເອົາໃຈໃສ່ຄວາມສໍາຄັນກັບທິດສະດີເພື່ອມາພ້ອມກັບການສ້າງ. ເປີດກວ້າງການພົບປະແລກປ່ຽນສາກົນ, ນຳເອົາວັນນະຄະດີຫວຽດນາມອອກສູ່ໂລກ.

ຮອງສາດສະດາຈານ Dinh Tri Dung, ຮອງປະທານຖາວອນຂອງສະມາຄົມວັນນະຄະດີ ແລະ ສິລະປະ Nghe An ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ຖ້າວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ຢາກກ້າວອອກສູ່ໂລກ, ມັນຕ້ອງກ້າທີ່ຈະເຈາະເລິກເຖິງຄວາມເປັນຈິງ, ເຂົ້າສູ່ຄວາມໂສກເສົ້າ ແລະ ຄວາມມຸ່ງມາດປາດຖະໜາຂອງຜູ້ຄົນໃນທຸກວັນນີ້, ບໍ່ພຽງແຕ່ຢຸດຕິການສະທ້ອນຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ໃນໄລຍະເຄິ່ງສັດຕະວັດຜ່ານມາ, ວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ພາຍຫຼັງປີ 1975 ໄດ້ຕິດພັນກັບປະເທດຊາດ, ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງການປ່ຽນແປງອັນໃຫຍ່ຫຼວງ, ແຕ່ຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດຫຼາຍຢ່າງ. ກອງປະຊຸມຢູ່ນະຄອນດ່ານັງຄັ້ງນີ້ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນໂອກາດເພື່ອແນມເບິ່ງຄືນຫຼັງເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງເປັນການລະນຶກເຖິງຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງນັກຂຽນຕໍ່ສັງຄົມ.

ດຣ ແລະນັກວິຈານ Tran Huyen Sam ໃຫ້ຮູ້ວ່າ, ຫົວຂໍ້ຂອງກອງປະຊຸມແມ່ນ “ບັນດາບັນຫາ ແລະ ແງ່ຫວັງພັດທະນາວັນນະຄະດີ”, ສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດແມ່ນການເຊື່ອມຕໍ່ວັນນະຄະດີ ແລະ ຜູ້ອ່ານໃນຍຸກດີຈີຕອນ. ສິ່ງທ້າທາຍອີກອັນຫນຶ່ງແມ່ນການປ່ຽນແປງນິໄສການຕ້ອນຮັບສາທາລະນະ. ໃນຍຸກດິຈິຕອນ, ຜູ້ອ່ານສາມາດເຂົ້າເຖິງແຫຼ່ງຂໍ້ມູນທີ່ນັບບໍ່ຖ້ວນ, ແຕ່ຍັງໄດ້ຮັບອິດທິພົນໄດ້ງ່າຍຈາກການໄຫຼເຂົ້າຂອງວັດທະນະທໍາປະສົມ, ທີ່ບໍ່ເລືອກ. ດັ່ງນັ້ນ, ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງວັນນະຄະດີແມ່ນຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າ: ວິທີການຮັກສາຜູ້ອ່ານດ້ວຍຄຸນຄ່າທີ່ແທ້ຈິງ, ດ້ວຍພະລັງຂອງຄໍາເວົ້າແລະຄວາມຄິດ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ນັກປະພັນຍັງຕ້ອງໝູນໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີ, ສື່ພິມເອເລັກໂຕຣນິກ, ເຄືອຂ່າຍສັງຄົມເພື່ອຊຸກຍູ້ວຽກງານຂອງຕົນຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ, ຍົກສູງຄວາມສາມາດແກ່ງແຍ້ງກັບວັນນະຄະດີສາກົນ.

ຄະນະຈັດຕັ້ງຕ້ອງເນັ້ນໜັກເຖິງຈິດໃຈ “ຊື່ສັດ ແລະ ເຄົາລົບຄວາມແຕກຕ່າງ”, ເພື່ອກໍ່ສ້າງວັນນະຄະດີທີ່ມີເອກະລັກສະເພາະ ແລະ ມີຄວາມສາມາດເຊື່ອມໂຍງ ແລະ ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນວັດທະນະທຳມະນຸດ. ສິລະປະ, ທຸກຮູບແບບສິລະປະເກີດຂຶ້ນເພື່ອຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນ, ແກ້ໄຂເລື່ອງມະນຸດ. “ສະນັ້ນ, ເມື່ອເວົ້າເຖິງວັນນະຄະດີ, ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນເວົ້າເຖິງຄຸນຄ່າຂອງຊີວິດຈິດວິນຍານຂອງຊຸມຊົນ, ບຳລຸງສ້າງວັດທະນະທຳແຫ່ງຊາດ, ສ້າງເສັ້ນທາງໄປສູ່ຄຸນນະພາບຂອງມະນຸດ”, ນັກວິຈານ Tran Huyen Sam ກ່າວຕື່ມ.

ທ່ານປະທານສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ ຫງວຽນກວາງທິ໋ ເນັ້ນໜັກວ່າ: “ວັນນະຄະດີແມ່ນນ້ຳໃຈຈິດວິນຍານຂອງປະເທດຊາດ, ພວກເຮົາຕ້ອງໄດ້ຮັບຟັງສຽງເວົ້າໃນອະດີດ, ແຕ່ສຳຄັນກວ່ານັ້ນແມ່ນສ້າງບັນດາຄຸນຄ່າໃໝ່ໃຫ້ແກ່ອະນາຄົດ, ເພື່ອໃຫ້ວັນນະຄະດີພ້ອມກັບການພັດທະນາຂອງປະເທດຊາດຢ່າງແທ້ຈິງ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ນຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີດີຈີຕອນເພື່ອເຜີຍແຜ່ວຽກງານໃຫ້ປະຊາຊົນໄດ້ຮັບຖືວ່າແມ່ນມາດຕະການແກ້ໄຂພື້ນຖານເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ວັນນະຄະດີຫວຽດນາມສືບຕໍ່ຢືນຢັນທີ່ຕັ້ງໃນສະພາບໂລກາພິວັດ.

ທີ່ມາ: https://cand.com.vn/Chuyen-dong-van-hoa/-nhung-van-de-dat-ra-va-trien-vong-phat-trien-van-hoc-i782555/