Dźwięk fletu mong u podnóża szczytu Pu Lon

[reklama_1]

Występy napisane i wykonane przez siebie

Występ dzieci niemal w pełni syntezował wszystkie formy sztuki ludu Mong w okresie Nowego Roku. Od gry na fletach, dudach, rzucania piłkami, tańca… A najlepszy był występ chłopców grających na dudach i wykonujących jednocześnie salta.

Uczniowie Klubu wystawiają przedstawienie na boisku szkolnym.

Ten program jest trochę długi, bardzo atrakcyjny, płynny, jakby nie było w nim żadnych „błędów”. Nauczyciel Vi Van Hung, lider zespołu szkolnego, skomentował: „Dzisiaj poszło ci bardzo dobrze, ponad moje oczekiwania”. Następnie wyjaśnił mi: Ten występ jest trochę skomplikowany, na przykład, granie na flecie i jednoczesne wykonywanie salt, wymaga wielu ćwiczeń, trzeba to naprawdę kochać, żeby to robić. Ponieważ podczas wykonywania salt, trzeba utrzymać dźwięk fletu w odpowiednim rytmie, w odpowiedniej melodii, w przeciwnym razie nie tylko zabrzmi źle, ale również zespół taneczny będzie rozstrojony.

Byłem oszołomiony namiętnymi oczami śledzącymi kołyszące się, zalotne ruchy dłoni przy zmianie pasa ruchu; dłonie niczym pędy bambusa, jednocześnie miękkie i silne, gdy przechodziły z tańca z parasolką do tańca galopującego konia… Nauczyciel Hung kontynuował: To spektakl samodzielnie wyreżyserowany i wykonany przeze mnie, skomponowany przeze mnie!

Zapytałem ze zdziwieniem: „Jesteś Tajką, jak możesz wystawiać przedstawienia Mong?”

Musisz się uczyć, bracie. Jestem członkiem Zespołu Sztuk Performatywnych Okręgu Ky Son, więc wiele się nauczyłem od artystów z Mong. Dodatkowo, zaprosiliśmy pana Vu Lau Phonga, artystę grającego na fletni Pana, do okazjonalnego nauczania dzieci. Gdyby nie pan Phong, prawdopodobnie w przyszłości nikt w Tay Son nie usłyszałby już dźwięku fletni Pana...

Przynieś dźwięk fletni Pana „daleko”...

Dr La Thi Thanh Huyen – wicedyrektorka szkoły średniej z internatem dla osób etnicznych w Tay Son, przewodnicząca klubu – powiedziała: Ky Son to region o bogatym potencjale turystycznym , zwłaszcza w zakresie turystyki ludowej i kulturowej. Naszą ambicją jest zbudowanie modelu szkoły turystycznej, a tym samym kształcenie uczniów w zakresie podstawowych umiejętności niezbędnych do znalezienia pracy w branży turystycznej, a jednocześnie rozwijanie u nich świadomości potrzeby studiowania i orientacji zawodowej w przyszłości.

Celem powstania Klubu jest przede wszystkim przyciągnięcie uwagi studentów, rozbudzenie miłości i dumy z unikalnych wartości kulturowych ludu Mong, aby poczuli się oni odpowiedzialni za zachowanie i promowanie tożsamości kulturowej swojej grupy etnicznej... Ponadto, uczestnicząc w Klubie, studenci są informowani o wielu innych tematach, takich jak walka z małżeństwami dzieci, porzucanie złych zwyczajów...

Pani Huyen szczerze powiedziała: Według badania, tylko 41,58% uczniów uważa, że turystyka jest bardzo ważna. Nie zniechęca nas to jednak. Powodem jest to, że niektórzy uczniowie nie do końca rozumieją znaczenie branży turystycznej dla rozwoju gospodarczego , dla zmiany życia ich samych, ich rodzin i ich wiosek.

„Nawet jeśli są turyści, dzieci mogą uczestniczyć w zajęciach artystycznych, które im służą. To zmieni ich myślenie i nastawienie. Stopniowo zrozumieją, że turystyka to nie tylko „wychodzenie”, ale także doświadczanie, cieszenie się i odczuwanie wielu rzeczy. Uprawianie turystyki to nie tylko taniec i śpiew, ale także oprowadzanie turystów, zarządzanie, promowanie i marketing turystyki…” – zapewniła pani Huyen.

Vu Ba Tuan, uczeń klasy 9A, zwierzył się: „Oprócz śpiewu, tańca i gry na flecie, nasi nauczyciele zapoznali nas również z potencjałem turystycznym gminy i nauczyli nas kilku umiejętności turystycznych. Chciałbym, aby coraz więcej turystów z całego świata przyjeżdżało do mojego rodzinnego miasta. Piękne i świeże miejsca, takie jak wioski Huoi Giang 1 i Huoi Giang 2, gdzie rośnie cenny żeń-szeń z siedmioma liśćmi i jednym kwiatem; albo turyści przybędą na górę Si Di, gdzie znajdują się cenne lasy Po Mu i Sa Mu, piękne jak z obrazka i o chłodnym klimacie”.

Klub Konserwacji Sztuki Ludowej Etnicznej Mong w Szkole

Żegnając się z Pu Lon, żegnając się z nauczycielami i uczniami szkoły podstawowej z internatem Tay Son, nie mogłem powstrzymać smutku. Pu Lon już zasłonął zasłony, żeby zasnąć. Pospiesznie, w zapadającym zmroku, dźwięk fletu mongowskiego wciąż trzymał mnie za stopy. Dźwięki, choć jeszcze niekompletne, melodie fletu, których nie opanowałem, rozbrzmiewały i będą rozbrzmiewać daleko i szeroko…

„
Pani Tran Thi My Hanh – Dyrektor Departamentu Kultury i Sportu prowincji Nghe An: Klub Ochrony Ludowej Sztuki Etnicznej Mongów w Szkole z Internatem Mniejszości Etnicznej Tay Son to doskonały przykład przyciągania uwagi uczniów, rozbudzania miłości i dumy z unikalnych wartości kulturowych ludu Mong, tak aby poczuli się oni odpowiedzialni za ochronę i promowanie swojej tożsamości etnicznej… Ponadto, uczestnicząc w Klubie, uczniowie zdobywają wiedzę na wiele innych tematów, takich jak walka z małżeństwami dzieci i porzucanie złych zwyczajów. W przyszłości Departament może zapewnić dodatkowe wsparcie finansowe na wyposażenie Klubu w narzędzia do jego działalności.

Źródło