ตื่นเช้ามารดน้ำผักใบเขียวในสวน สูดอากาศบริสุทธิ์อย่างมีความสุข เปิดโทรศัพท์อ่านบทความเกี่ยวกับกลิ่นหอมของกาแฟและชาเวียดนาม
อ่าน อ่านซ้ำ อ่านจบ แล้วฟัง เสียงใสกังวานในหู ก้องกังวานจากกลิ่นชาไกลลิบกลางทะเลและท้องฟ้าแห่งปิตุภูมิ ดังก้องกังวานจากเสียงของตรินห์ กง เซิน ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งใน เว้ สู่เสียงกระซิบเตือนว่ากาแฟไม่ได้มีไว้จิบ กาแฟเปรียบเสมือนจูบยามเช้า แวะร้านที่คุ้นเคยเพื่อสัมผัสจูบนั้นในกลิ่นหอมของกาแฟ...
ฟังแล้วรู้สึกเหม่อลอยไปหมดเลยค่ะ เช้านี้ฉันดื่มมันไปพลางๆ ตอนนี้กำลังนั่งเขียนอะไรในโทรศัพท์อยู่ในสวน กาแฟทิ้งบางอย่างไว้... ให้ระลึกถึงและรัก
วันที่ลูกสาวกลับมาบ้าน ผมขอให้เธอให้เช่าขายกาแฟ ตั้งแต่บ่ายวันที่ 30 ถึงวันที่ 5 ของเทศกาลเต๊ด หลังจากเทศกาลเต๊ด ผมกลับบ้านมาตั้งใจเรียนและตั้งใจฟังพ่อ ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกปวดใจ ครอบครัวของครูมีลูกสาวสุดที่รัก แต่ดูแลเธอไม่ได้หรือ? ให้ผมขายกาแฟให้เช่าสัก 5 วันในช่วงเทศกาลเต๊ด ผมอ้อนวอนอยู่เรื่อย แต่แม่บอกว่า "ให้ผมได้สัมผัสด้วยตัวเองเถอะ สัมผัสเพื่อรู้คุณค่าของเงิน เพื่อรู้วิธีดูแลสิ่งต่างๆ ก่อนออกไปสู่โลกกว้าง..." เมื่อฟังภรรยาพูด เธอก็พยักหน้าเห็นด้วยเล็กน้อย
เช้าวันแรกของปีใหม่ ตามธรรมเนียมการกลับไปเยี่ยมหลุมศพปู่ย่าตายาย ฉันรู้สึกไม่สบายใจและรู้สึกผิด ทุกคนถามหาลูกฉันอยู่ไหน พวกเขาบอกว่าฉันขายกาแฟ ฉันขายกาแฟ พ่อแม่ฉันออกไปเพลิดเพลินกับฤดูใบไม้ผลิ ฉันสำลักน้ำลาย ไม่กล้าพูดอะไร
เช้าวันที่สอง ครอบครัวทั้งหมดออกไปดื่มกาแฟกันที่ร้านที่ลูกสาวเช่า เธอเป็นพนักงานเสิร์ฟ ส่วนพ่อแม่ของเธอเป็นแขก
ก๋วยเตี๋ยวชามที่กินไม่หมดถูกยกออกมากินกับพ่อแม่ กล้องกำลังถ่ายอยู่ เจ้าของร้านโทรมาดุฉันที่ไม่กินที่โต๊ะลูกค้า ลูกสาวบอกว่าใช่ โต๊ะนี้โต๊ะพ่อแม่ฉัน
ขายแล้ว ไม่มีเวลากิน ก๋วยเตี๋ยวเละ แฉะ เพิ่งกินเสร็จ ลูกค้าเรียก วิ่งมาเสิร์ฟ เช็ดโต๊ะ เท้าสองข้างว่องไว
กาแฟทิ้งบางอย่างไว้... ที่จะจดจำและรัก
(ส่งผลงานเข้าประกวด “ความประทับใจกาแฟและชาเวียดนาม” โครงการ “เชิดชูกาแฟและชาเวียดนาม” ครั้งที่ 2 ปี 2567 จัดโดย หนังสือพิมพ์ หงอย ลาว ดง )
กราฟิก: CHI PHAN
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)