ประเด็นคือ คราวนี้เขามีภารกิจต้องไปเมืองหลวง เกียนจึงถือโอกาสถ่ายภาพชุดหนึ่งเพื่อบันทึก "วัยเยาว์" ของคนรัก เมื่อสองวันก่อนฝนตกหนัก เขาคิดว่าแผนคง "พัง" แน่ แต่วันนี้อากาศแจ่มใส แดดหลังฝนตกทำให้ท้องฟ้าปลอดโปร่ง สะดวกต่อการถ่ายรูปมาก

ขณะที่กำลังชื่นชมต้นชวนชมสีม่วงท่ามกลางต้นชวนชมสีขาว ขณะที่รอเปลี่ยนชุดจากชุดอ่าวหญ่ายแบบดั้งเดิมเป็นชุดผ้าไหมยกดอก โทรศัพท์มือถือของเกียนก็ดังขึ้น "แปลกจัง ถึงเวลาเรียนแล้ว ทำไมหมอไห่คนนี้ถึงโทรมาหาฉัน" เกียนตกใจและกดปุ่มรับสาย

ผู้ร่วมมือดีเด่นได้รับประกาศนียบัตรเกียรติคุณจากกรมป้องกันภัยทางอากาศ - กองทัพอากาศ ภาพ: qdnd.vn

- จริงเหรอ? งั้นฉันก็ตาย! - หลังจากได้ยินประกาศจากไห่ เกียนก็ตื่นตระหนก

เธอสวมชุดผ้าไหมที่เพิ่งเปลี่ยน ก่อนที่ฟองจะพูดอะไร เสียงของเกียนก็พูดด้วยความเศร้า:

- เจอกันใหม่วันหลังถ่ายเสร็จนะ ฉันต้องกลับหน่วยแล้วเพราะมีภารกิจด่วน

หลังจากเลิกกับแฟนสาวแล้ว คีนก็รีบขับรถออกไป

เรื่องราวมีอยู่ว่า ในปีนี้ สำนักข่าวมืออาชีพได้จัดอบรมเชิงปฏิบัติการเกี่ยวกับการปฏิบัติงานด้านสื่อมวลชนโดยใช้อุปกรณ์อัจฉริยะให้กับนักข่าวและเจ้าหน้าที่ประจำของสำนักข่าวหลายแห่ง ในฐานะเจ้าหน้าที่ประจำของหนังสือพิมพ์ ร้อยโทเคียนได้รับการสนับสนุนจากคณะบรรณาธิการ และทางหน่วยงานได้จัดเตรียมเงื่อนไขต่างๆ ให้เขาเข้าร่วมการอบรม ในวันนี้ ได้มีการแนะนำหลักสูตรการถ่ายภาพสื่อมวลชน ด้วยความมั่นใจ เนื่องจากเขามีความรู้เกี่ยวกับเนื้อหานี้พอสมควรอยู่แล้ว เขาจึงตัดสินใจลาเรียนเพื่อไปถ่ายรูปให้แฟนสาว เคียนจึงขอให้ไห่ น้องชายของเขาจากบ้านเกิดเดียวกัน ซึ่งทำงานรับจ้างอยู่ที่ ฮานอย มานั่งในชั้นเรียนเพื่อ "แทนที่" เขา

หลังจากขี่มอเตอร์ไซค์ไปได้สักพัก เกียนก็มาถึงห้องเรียนฝึกหัดในที่สุด ไห่กำลังรอเกียนอยู่หน้าประตูห้องเรียน

- ชื่อของคุณ สถานที่ที่คุณส่งฉันไปฝึก คุณให้ทุกอย่างกับฉัน ทำไมมันยังหลุดออกมาอีก? - คีนถาม

- อาจารย์ถามถูกข้อที่ว่าผมไม่ได้ "ฝึก" ผมเลยตอบว่า "สอบตก" แล้วคาบก็พัก ไปหาอาจารย์เถอะ - ไห่เร่งเร้าให้เกียน

เมื่อพบกับอาจารย์ เกียนก็รู้ทันทีว่าทำไมการแสดงแบบ "คู่" ถึงถูกเปิดเผย ระหว่างเรียน เมื่อถึงเนื้อหาที่นักศึกษาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการจัดองค์ประกอบภาพนางแบบ ชื่อของเกียนถูกเรียกสองครั้ง แต่ไม่มีใครลุกขึ้นตอบ อาจารย์จึงถามซ้ำอีกครั้งว่า "ศิษย์เกียนอยู่ที่นี่หรือเปล่า" ไห่รู้สึกมึนงง ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าเขากำลัง "แสดง" เกียนอยู่ จึงลุกขึ้นยืน หลังจากอาจารย์ถามไปสักพัก ไห่ก็ยังคงยืนยันว่าตนเองคือเกียน "แล้วเกียนเกิดวันอะไร" อาจารย์ยังคงถามต่อไป เมื่อเผชิญกับสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดนี้ ไห่ก็รีบเล่าวันเกิดของตัวเองให้ฟังทันที เมื่อเปรียบเทียบกับข้อมูลในรายชื่อนักเรียน อาจารย์ก็ทำให้ทั้งห้องหัวเราะเมื่อพูดกับไห่ว่า "เธอจำวันเกิดตัวเองไม่ได้เลยเหรอ? ฉันขอให้เธอบอกศิษย์ "ตัวจริง" ให้มาหาฉันเดี๋ยวนี้"

หลังจากที่เกียนยอมรับผิดอย่างตรงไปตรงมาและอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อาจารย์ก็ไม่ได้ "บรรยาย" มากนัก แต่เกียนยังคงรู้สึกละอายใจอย่างมาก แค่อยากหลบอยู่ในดิน เพราะความคิดอันเรียบง่ายของเขา เกียนจึงทำสิ่งที่โง่เขลา ไม่เพียงแต่ละเมิดวินัยเท่านั้น แต่ยังขัดต่อคุณสมบัติของทหารอีกด้วย ช่างเป็นบทเรียนที่ควรจดจำไปตลอดชีวิต!

วินัยทางทหาร

*โปรดไปที่ส่วน การป้องกันประเทศและความมั่นคง เพื่อดูข่าวสารและบทความที่เกี่ยวข้อง