ในประเด็นนี้ มาตรา 15 ของกฎหมายสถานะทางแพ่ง พ.ศ. 2014 กำหนดว่าภายใน 60 วันนับแต่วันเดือนปีเกิด บิดาหรือมารดามีหน้าที่รับผิดชอบในการจดทะเบียนการเกิดของเด็ก ในกรณีที่บิดาหรือมารดาไม่สามารถจดทะเบียนการเกิดของเด็กได้ ปู่ย่าตายายหรือญาติอื่น ๆ หรือบุคคลหรือองค์กรที่เลี้ยงดูเด็กมีหน้าที่รับผิดชอบในการจดทะเบียนการเกิดของเด็ก
ในการจดทะเบียนการเกิด ผู้ขอจดทะเบียนการเกิดจะต้องยื่นและแสดงเอกสารตามที่กำหนดในมาตรา 9 ของกฤษฎีกาหมายเลข 123/2015/ND-CP ลงวันที่ 15 พฤศจิกายน 11 ได้แก่:
การแจ้งตามแบบที่กำหนดและสูติบัตรต่อหน่วยงานทะเบียนราษฎร์ กรณีไม่มีสูติบัตรให้ยื่นเอกสารจากพยานยืนยันการเกิด หากไม่มีพยาน จะต้องมีคำมั่นสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรเกี่ยวกับการคลอดบุตร ในกรณีจดทะเบียนเกิดสำหรับเด็กที่ถูกทอดทิ้ง จะต้องมีบันทึกยืนยันการละทิ้งเด็กที่จัดทำโดยหน่วยงานผู้มีอำนาจ กรณีการจดทะเบียนการเกิดของเด็กที่ตั้งครรภ์แทนจะต้องมีเอกสารรับรองการตั้งครรภ์แทนตามกฎหมาย
ข้อตกลงเป็นลายลักษณ์อักษรระหว่างบิดามารดาในการเลือกสัญชาติให้บุตร (กรณีบิดามารดาคนใดคนหนึ่งหรือบิดามารดาทั้งสองเป็นชาวต่างชาติ)
เอกสารแสดงตนอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อพิสูจน์ตัวตน เช่น หนังสือเดินทาง บัตรประจำตัวประชาชน หรือเอกสารอื่นที่มีรูปถ่ายและข้อมูลส่วนบุคคลที่ออกโดยหน่วยงานผู้มีอำนาจที่ยังคงใช้งานได้ เป็นต้น
ในกรณีที่บิดามารดาของเด็กจดทะเบียนสมรสแล้วจะต้องแสดงทะเบียนสมรสด้วย
ดังนั้นจะเห็นได้ว่าในกรณีที่เด็กเกิดมาและพ่อแม่อาศัยอยู่ด้วยกันโดยไม่ได้ (ยัง) จดทะเบียนสมรส พ่อหรือแม่ก็ยังคงมีหน้าที่จดทะเบียนการเกิดของเด็กอยู่ ผู้จดทะเบียนการเกิดจะต้องมีสูติบัตรเพื่อยื่นต่อหน่วยงานทะเบียนราษฎร์ ดังนั้นจึงสามารถระบุได้เฉพาะชื่อของมารดาในสูติบัตรของเด็ก แต่ชื่อของบิดาจะเว้นว่างไว้
ให้บันทึกทั้งพ่อและแม่ไว้ในสูติบัตรของเด็กเมื่ออยู่ด้วยกันแต่ยังไม่ (ยัง) สมรส ตามมาตรา 15 ของกฤษฎีกา 123/2015/ND-CP ระเบียบว่าด้วยการจดทะเบียนการเกิดสำหรับเด็กที่บิดายังไม่สามารถระบุตัวบิดาได้ มารดา ดังนี้
– กรณีไม่ระบุตัวบิดา เมื่อจดทะเบียนเกิด ครอบครัว ชาติพันธุ์ บ้านเกิด และสัญชาติของเด็กจะกำหนดตามนามสกุล ชาติพันธุ์ ภูมิลำเนา และสัญชาติของมารดา ส่วนของบิดาในสมุดสถานะทางแพ่งและสูติบัตรเว้นว่างไว้
– หากในเวลาจดทะเบียนเกิด บิดาร้องขอให้ดำเนินการตามขั้นตอนการรับเด็ก คณะกรรมการประชาชนจะรวมกระบวนการรับรองบุตรและการจดทะเบียนการเกิด เนื้อหาการจดทะเบียนเกิดถูกกำหนดตามบทบัญญัติของข้อ 1 ข้อ 4 ของพระราชกฤษฎีกานี้
โดยเฉพาะข้อ 1 มาตรา 25 ของกฎหมายว่าด้วยสถานะทางแพ่ง พ.ศ. 2014 กำหนดขั้นตอนการจดทะเบียนการรับรองบิดา มารดา และบุตร ดังนี้
ผู้ขอจดทะเบียนรับรองความเป็นบิดา มารดา หรือบุตร ต้องยื่นคำแถลงตามแบบและหลักฐานพิสูจน์ความสัมพันธ์ระหว่างบิดา-มารดา หรือบุตร ต่อหน่วยงานทะเบียนสถานภาพทางแพ่ง ในการลงทะเบียนรับรองบิดา มารดา และบุตร จะต้องแสดงตนทุกฝ่าย
ตามมาตรา 14 ของหนังสือเวียน 04/2020/TT-BTP ที่ใช้หลักฐานพิสูจน์ความสัมพันธ์ระหว่างบิดา มารดา และบุตร ดังนี้
1. เอกสารจากหน่วยงานทางการแพทย์ หน่วยงานประเมิน หรือหน่วยงานหรือองค์กรที่มีอำนาจอื่นๆ ในประเทศหรือต่างประเทศ ที่ยืนยันความสัมพันธ์ระหว่างพ่อ-ลูก หรือ ความสัมพันธ์ระหว่างแม่-ลูก
2. ในกรณีที่ไม่มีหลักฐานพิสูจน์ความสัมพันธ์ระหว่างบิดา มารดา และบุตร ตามที่กำหนดไว้ในข้อ 1 ของข้อนี้ คู่สัญญาที่รับรองความเป็นบิดา มารดา และบุตร จะต้องให้คำมั่นเป็นหนังสือต่อบิดา มารดา และบุตร ความสัมพันธ์ตามข้อบังคับที่กำหนดไว้ในข้อ 5 ของหนังสือเวียนนี้ต้องมีพยานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างบิดามารดาและบุตรอย่างน้อยสองคน
ดังนั้นจะเห็นได้ว่าในกรณีที่ไม่มีการตรวจ DNA หรือผลการประเมินคู่กรณียอมรับว่าบิดา มารดา และบุตร จะต้องให้คำมั่นเป็นลายลักษณ์อักษรเกี่ยวกับความสัมพันธ์นี้และมีพยานอย่างน้อยสองคนในการตอบอย่างถูกต้อง กฎระเบียบเพียงพอ หากต้องการออกสูติบัตร ไม่จำเป็นต้องตรวจ DNA
มินฮวา (T / เอช)
