นับ 'ไลค์' บนความเจ็บปวด: อีกหนึ่งบาดแผลจากรถไฟพลิกคว่ำที่กวางนิญ

รูปภาพจากเหตุการณ์เรือล่มที่จังหวัดกว๋างนิญที่ผ่านการตกแต่งอย่างพิถีพิถันกำลังถูกแชร์ออกไปอย่างกว้างขวาง ไม่ใช่เพื่อการรายงานหรือการแชร์ แต่เพื่อ... นับ "ยอดไลค์" "ยอดวิว" และ "ยอดติดตาม" ต่อความเจ็บปวดที่แท้จริงของเพื่อนร่วมชาติของเรา

ไม่มีใครสามารถเพิกเฉยต่ออุบัติเหตุที่น่าเศร้าที่เกิดขึ้นที่จังหวัดกวางนิญได้ ซึ่งเรือ ท่องเที่ยว ล่ม ทำให้มีผู้ได้รับบาดเจ็บจำนวนมาก ทั้งผู้เสียหายและญาติพี่น้องต่างต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้หัวใจของผู้คนเจ็บปวดยิ่งกว่านั้น ไม่ใช่แค่เสียงร้องไห้ที่ท่าเรือเท่านั้น แต่ยังรวมถึงเสียงหัวเราะเย็นชาไร้หัวใจที่ดังก้องมาจากโลกเสมือนจริงอีกด้วย ซึ่งมี วิดีโอ ปลอมและภาพที่ผ่านการตัดต่ออย่างประณีตที่ถูกแชร์กันอย่างกว้างขวาง ไม่ใช่เพื่อรายงานข่าวหรือแชร์ แต่เพื่อ... นับ "ไลค์" "ยอดวิว" และ "ยอดติดตาม" บนความเจ็บปวดที่แท้จริงของเพื่อนร่วมชาติของเรา

ต้องเรียกตามชื่อของมัน: มันเป็นความเฉยเมยโดยเจตนา มันเป็นเกมการโต้ตอบที่ขัดต่อศีลธรรม มันเป็นบาดแผลที่สองที่ลึกกว่าซึ่งกำลังแทงเข้าไปในจิตสำนึกทางสังคม

ขณะที่เรือเอียงไปตามคลื่นลมแรง ผู้คนบางส่วนต่างรีบเร่งช่วยเหลือผู้ประสบภัย บางคนหลั่งน้ำตาให้กับครอบครัวผู้ประสบภัย และบางคน... หันไปใช้ซอฟต์แวร์ตัดต่อ สร้างวิดีโอปลอมขณะเรือล่ม แทรกเสียงกรีดร้อง และแม้กระทั่งใส่ดนตรีประกอบสุดหลอน เพียงไม่กี่ชั่วโมง แพลตฟอร์มโซเชียลมีเดียหลายแห่งก็เต็มไปด้วยคลิป "สถานที่เกิดเหตุปลอม" บางคนอ้างว่าเป็นพยาน บางคนก็สร้าง "บทวิเคราะห์เชิงลึก" ที่จริงแล้วเป็นการกล่าวเกินจริงที่ไม่มีมูลความจริง

ผู้คนไม่กลัวการทำผิดพลาดอีกต่อไป พวกเขากลัวเพียงว่าจะไม่สามารถแพร่ระบาดได้ทันเวลา

บางทีอาจเป็นเด็กที่กำลังเรียนรู้วิธีหาเงินออนไลน์ หรืออาจเป็นผู้ใหญ่ที่ไร้หนทางในชีวิตจริงและสร้าง โลก เสมือนจริงของตัวเองขึ้นมา แต่ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด การเลือกความทุกข์ทรมานของผู้อื่นมาเป็นจุดเริ่มต้นสู่เป้าหมายส่วนตัวนั้นเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้ในมาตรฐานทางวัฒนธรรมใดๆ

ภาพเหตุการณ์เรือล่มที่จังหวัดกว๋างนิญ ภาพโดย: Pham Cong

วัฒนธรรมไม่ได้หมายถึงแค่สิ่งที่ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่แค่พิพิธภัณฑ์หรือเวทีหรูหราเท่านั้น วัฒนธรรมยังหมายถึงทัศนคติ วิธีที่เรามีปฏิกิริยาต่อความทุกข์ทรมานของผู้อื่น และขอบเขตระหว่างผู้คนในสังคมที่เจริญแล้ว

การแพร่หลายของวิดีโอปลอมและข้อมูลบิดเบือนไม่เพียงแต่สร้างความเสียหายแก่เหยื่อและครอบครัวเท่านั้น แต่ยังทำลายความจริง ทำลายความเชื่อมั่นของสาธารณชนที่มีต่อสื่อกระแสหลัก และที่แย่กว่านั้นคือ ทำลายคุณค่าทางศีลธรรมพื้นฐาน นั่นคือ ความเห็นอกเห็นใจและความเมตตา

เมื่อเราปล่อยให้ “เนื้อหาที่เป็นพิษ” แพร่กระจายอย่างอิสระ โดยไม่มีการควบคุมหรือการตอบสนอง เรากำลังปล่อยให้คนรุ่นหนึ่งเติบโตขึ้นมาพร้อมกับความคิดที่ว่า “ตราบใดที่ยังมีปฏิสัมพันธ์กัน ไม่ว่าจะถูกหรือผิด จริงหรือเท็จก็ไม่สำคัญ”

ต้องชัดเจนว่านี่ไม่ใช่เรื่องราวส่วนตัวอีกต่อไป นี่คือความท้าทายของยุคดิจิทัล ที่ซึ่งประชาชนทุกคนไม่เพียงแต่เป็นผู้รับข้อมูล แต่ยังเป็นผู้สร้างข้อมูลนั้นด้วย และด้วยเหตุนี้ ความรับผิดชอบจึงเป็นของพวกเราทุกคน ทั้งผู้ทำงานด้านวัฒนธรรม สื่อสารมวลชน นโยบาย การศึกษา และผู้ปกครอง

จำเป็นต้องมีมาตรการที่เข้มงวดยิ่งขึ้นเพื่อต่อสู้กับข่าวปลอมและวิดีโอปลอม ไม่เพียงแต่จากแพลตฟอร์มดิจิทัลเท่านั้น แต่ยังรวมถึงตัวกฎหมายเองด้วย กฎหมายความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์ กฎหมายสื่อมวลชน และคำสั่งเกี่ยวกับการจัดการข่าวปลอม จำเป็นต้องได้รับการบังคับใช้อย่างเข้มงวด และอาจมีการเพิ่มกฎระเบียบใหม่ๆ เพื่อให้สอดคล้องกับลักษณะอันตรายที่เพิ่มมากขึ้นของข่าวปลอมที่เกี่ยวข้องกับภัยพิบัติ

ในเวลาเดียวกัน เราจำเป็นต้องเสริมสร้างการศึกษาด้านสื่อในโรงเรียนและครอบครัว โดยสอนให้เด็กๆ รู้จักแยกแยะวิดีโอปลอม เข้าใจถึงความรับผิดชอบเมื่อแชร์เนื้อหา และโดยเฉพาะอย่างยิ่งการปลูกฝังความเห็นอกเห็นใจซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของความเป็นมนุษย์

เมื่อเรือล่ม น้ำก็สูงขึ้น แต่เมื่อหัวใจมนุษย์แตกสลาย การสูญเสียกลับยิ่งใหญ่กว่ามาก

การกด "ไลก์" แต่ละครั้งบนวิดีโอปลอมเปรียบเสมือนมีดไร้คมที่กรีดลงบนความเจ็บปวดของเหยื่อที่แท้จริง ทุกครั้งที่มีการเผยแพร่ข่าวปลอมออกไป สังคมก็ยิ่งเข้าใกล้ความสับสน ความสงสัย และการขาดการเชื่อมโยงกันมากขึ้น

เราไม่สามารถใช้คำว่า “เสรีภาพในการรับรู้ข้อมูล” มาเป็นข้ออ้างในการกระทำที่ผิดจริยธรรมได้ และเราไม่สามารถใช้ข้ออ้างที่ว่า “มันเป็นแค่โซเชียลมีเดีย” มาล้างมือเราจากความรับผิดชอบต่อสังคมในยุคดิจิทัลได้

ภัยพิบัติรถไฟที่กวางนิญเป็นโศกนาฏกรรม แต่การที่ชุมชนตอบสนองต่อโศกนาฏกรรมนั้นจะเป็นตัวกำหนดว่าเราเป็นใคร

เป็นชุมชนที่รู้จักแบ่งปัน รับฟัง และรักใคร่กันหรือเปล่า? หรือเป็นฝูงชนที่รีบร้อนก่อเรื่องเพื่อแย่งชิงชื่อเสียงเพียงไม่กี่นาที?

ให้เสียงแห่งวัฒนธรรม ความเมตตา และมนุษยธรรม กลบเสียงอันวุ่นวายที่แผ่ซ่านอยู่เบื้องหน้า ให้ทุกการคลิกของเราเป็นเสมือนทางเลือก คือการเลือกที่จะยืนหยัดอยู่ฝ่ายความจริง ฝ่ายมนุษยชาติ และสังคมที่มีศักดิ์ศรี

เพราะท้ายที่สุดแล้ว วัฒนธรรมก็ไม่ใช่สิ่งที่อยู่ห่างไกล แต่เป็นสิ่งที่เป็นวิธีที่เราตอบสนองต่อความเจ็บปวดของเพื่อนมนุษย์ของเรา

ไท ถวี ลินห์ ขอโทษที่โพสต์รูปเหยื่ออุบัติเหตุรถไฟที่จังหวัดกว๋างนิญอย่างผิดพลาด ไท ถวี ลินห์ ขอโทษที่โพสต์รูปลูกๆ ของครอบครัวหนึ่งและเรียกพวกเขาว่าเหยื่ออุบัติเหตุรถไฟที่จังหวัดกว๋างนิญ

ที่มา: https://vietnamnet.vn/dem-like-tren-noi-dau-mot-vet-thuong-khac-tu-vu-lat-tau-o-quang-ninh-2424771.html