ภาพรวมของวินห์ลอง

1. ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์

จังหวัด หวิญลอง เป็นจังหวัดในแม่น้ำโขงตอนล่าง ตั้งอยู่ระหว่างแม่น้ำเตี่ยนและแม่น้ำเฮา และอยู่ใจกลางภูมิภาคสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง โดยมีจุดชายแดนดังนี้:

ทิศเหนือและทิศตะวันออกเฉียงเหนือติดกับจังหวัด เตี่ยนซาง และเบ๊นเทร

ทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ติดกับ จังหวัด ด่งท้าป

ทิศตะวันออกเฉียงใต้ ติดกับจังหวัดตระวิญ

ไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ ติดกับจังหวัดห่าวซาง จังหวัดซ็อกตรัง และเมืองกานเทอ

พิกัดทางภูมิศาสตร์ของจังหวัดวิญลอง คือ ละติจูด 9 ⁰ 52 ^' 45 ^'' ถึง 10 ⁰ 19 ^' 50 ^'' เหนือ และลองจิจูด 104 ⁰ 41 ^' 25 ^'' ถึง 106 ⁰ 17 ^' 03 ^'' ตะวันออก

จังหวัดหวิญลองมีหน่วยการบริหาร 8 หน่วย ได้แก่ 6 อำเภอ (บิ่ญเติน, ลองโห, หมังทิต, ทามบิ่ญ, จ่าโอน, หวุงเลียม); ตัวเมืองบิ่ญมิญและเมืองหวิญลองมี 109 ตำบล, ตำบล และตำบล (94 ตำบล, 5 อำเภอ และ 10 ตำบล)

ไทย พื้นที่ธรรมชาติทั้งหมดอยู่ที่ 152,017.6 เฮกตาร์ อยู่ในอันดับที่ 12 จาก 13 จังหวัดและเมืองในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง (ใหญ่กว่าเมืองเกิ่นเทอ) พื้นที่เกษตรกรรมอยู่ที่ 118,918.5 เฮกตาร์ คิดเป็น 78.23% พื้นที่นอกเกษตรกรรมอยู่ที่ 33,050.5 เฮกตาร์ คิดเป็น 21.74% พื้นที่เกษตรกรรมมีพื้นที่เพาะปลูกประจำปีอยู่ที่ 72,565.4 เฮกตาร์ คิดเป็น 47.73% ของพื้นที่ธรรมชาติ โดยส่วนใหญ่เป็นพื้นที่นาข้าว (71,069.2 เฮกตาร์) พื้นที่เพาะปลูกไม้ยืนต้นอยู่ที่ 45,372.4 เฮกตาร์ คิดเป็น 29.85% พื้นที่ผิวน้ำสำหรับการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำอยู่ที่ 942.2 เฮกตาร์ คิดเป็น 0.62%

2. ประชากร - แรงงาน

ประชากรเฉลี่ยของจังหวัดทั้งจังหวัดในปี 2556 มีจำนวน 1,040,500 คน (ชาย 513,400 คน หญิง 527,600 คน เขตเมือง 173,720 คน ชนบท 866,780 คน คิดเป็น 6.8% ของประชากรในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงและ 1.4% ของประชากรทั้งประเทศ) ความหนาแน่นของประชากรอยู่ที่ 684 คน/ ^{ตร.กม.} เมืองวิญลองมีความหนาแน่นของประชากรสูงสุดที่ 2,934 คน / ^{ตร.กม.} น้อยที่สุดคืออำเภอตระโอนที่ 509 คน/ ^{ตร.กม.} ชาวกิญคิดเป็นประมาณ 97.3% กลุ่มชาติพันธุ์อื่นๆ คิดเป็น 2.7% (เขมร 21,820 คน คิดเป็นเกือบ 2.1% จีน 4,879 คน และกลุ่มชาติพันธุ์อื่นๆ 216 คน) ชาวกิญกระจายตัวอย่างเท่าเทียมกันในทุกพื้นที่ ชาวเขมรอาศัยอยู่รวมกันใน 48 หมู่บ้าน 10 ตำบลและเมือง 1 แห่งใน 4 อำเภอ: Tra On, Tam Binh, เมือง Binh Minh, Vung Liem; ชาวจีนมีกระจุกตัวอยู่ในเมืองและตำบล Vinh Long

แรงงานอายุ 15 ปีขึ้นไป จำนวน 630,195 คน (ชาย 338,081 คน หญิง 292,024 คน เขตเมือง 87,514 คน ชนบท 542,940 คน) แรงงานอายุ 15 ปีขึ้นไปที่ทำงานอยู่ปัจจุบัน จำนวน 613,045 คน (เขตเมือง 89,902 คน ชนบท 523,143 คน) ภาครัฐ 30,983 คน (5.05%) ภาคเอกชน 566,020 คน (92.33%) ภาคการลงทุนจากต่างประเทศ 16,042 คน (2.62%)

3.ภูมิประเทศ

จังหวัดหวิญลองมีภูมิประเทศค่อนข้างราบเรียบ มีความลาดชันน้อยกว่า 2 องศา ระดับความสูงจากระดับน้ำทะเลค่อนข้างต่ำ (ระดับความสูงสัมบูรณ์อยู่ระหว่าง 0.6 ถึง 1.2 เมตร คิดเป็น 90% ของพื้นที่ธรรมชาติ) มีเพียงเมืองหวิญลองและเมืองตระโอนเท่านั้นที่มีระดับความสูงเฉลี่ยประมาณ 1.25 เมตร เป็นพื้นที่ราบลุ่มน้ำปากแม่น้ำชนิดหนึ่ง ภูมิประเทศใต้ท้องจังหวัดมีลักษณะเป็นแอ่งน้ำอยู่ตรงกลางจังหวัด ค่อยๆ สูงขึ้นไปใน 2 ทิศทาง ตามแนวแม่น้ำเตี่ยน แม่น้ำเฮา แม่น้ำหม่างถิต และตามแนวแม่น้ำและคลองขนาดใหญ่ โดยทั่วไปภูมิประเทศของจังหวัดแผ่ขยายไปตามแม่น้ำเตี่ยนและแม่น้ำเฮา ค่อยๆ ลดระดับลงจากเหนือจรดใต้ ได้รับผลกระทบจากน้ำเค็ม น้ำท่วมไม่มาก สามารถแบ่งได้เป็น 3 ระดับ ดังนี้

- พื้นที่ที่มีระดับความสูงตั้งแต่ 1.0-2.0 เมตร (คิดเป็นร้อยละ 37.17 ของพื้นที่) ตามแนวแม่น้ำหัว แม่น้ำเตี่ยน แม่น้ำหม่างติ๊ด ตามแนวแม่น้ำใหญ่และคลอง ตลอดจนเกาะกลางแม่น้ำและเนินดินของอำเภอวุงเลียมและอำเภอตราโอน

- พื้นที่ระดับความสูงตั้งแต่ 0.4-1.0 เมตร (คิดเป็นร้อยละ 61.53 ของพื้นที่) ส่วนใหญ่เป็นพื้นที่ปลูกข้าวนาปี 2-3 ฤดู ผลผลิตสูง มีศักยภาพในการชลประทานแบบแรงโน้มถ่วงได้ค่อนข้างมาก และให้ผลผลิตสูง โดยพื้นที่ทางด้านเหนือทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1A จะได้รับผลกระทบจากน้ำท่วมในช่วงเดือนสิงหาคมของทุกปี

- พื้นที่ที่มีระดับความสูงน้อยกว่า 0.4 เมตร (คิดเป็นร้อยละ 1.3 ของพื้นที่) เป็นพื้นที่ลุ่มและมีน้ำท่วมขังลึก

ด้วยสภาพภูมิประเทศเช่นนี้ ในอนาคตเมื่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลกส่งผลกระทบต่อพื้นที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงโดยทั่วไปและจังหวัดหวิงลองโดยเฉพาะ การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่มีระดับน้ำทะเลสูงขึ้น 1 เมตร จากการคำนวณพบว่าอำเภอหวุงเลียมและอำเภอตระโอนจะได้รับผลกระทบจากความเค็ม และพื้นที่ประมาณ 606 ^{ตร.กม.} (เกือบ 40% ของพื้นที่) ในพื้นที่ตอนกลางของจังหวัดจะถูกน้ำท่วม ส่งผลกระทบต่อผลผลิตทางการเกษตร การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและการประมง ส่งผลกระทบต่อโครงสร้างพื้นฐาน (ระบบถนน งานก่อสร้าง บ้านเรือน ฯลฯ) ส่งผลกระทบต่อสภาพแวดล้อมการดำรงชีวิตของประชาชนและสิ่งแวดล้อมทางนิเวศวิทยา ความหลากหลายทางชีวภาพของท้องถิ่น

4. ภูมิอากาศ - อุทกวิทยา

สภาพอากาศ : จังหวัด หวิญลองตั้งอยู่ในเขตมรสุมเขตร้อน อากาศร้อนชื้นตลอดทั้งปี อุณหภูมิค่อนข้างสูง และมีรังสีความร้อนสูง

- อุณหภูมิ: อุณหภูมิเฉลี่ยของจังหวัดวิญลองในแต่ละปีอยู่ระหว่าง 27.3 - 28.4 ⁰ องศาเซลเซียส ซึ่งอุณหภูมิสูงสุดคือปี 2553 ในปีนี้อุณหภูมิเฉลี่ยรายเดือนอยู่ที่ประมาณเท่ากับหรือสูงกว่าค่าเฉลี่ยหลายปีประมาณ 0.4-1.0 ⁰ องศาเซลเซียส อุณหภูมิสูงสุดคือ 36.9 ⁰ องศาเซลเซียส อุณหภูมิต่ำสุดคือ 17.7 ⁰ องศาเซลเซียส และอุณหภูมิเฉลี่ยกลางวันและกลางคืนคือ 7.30 ⁰ องศาเซลเซียส

ปริมาณรังสีในจังหวัดนี้ค่อนข้างสูง โดยมีชั่วโมงแสงแดดเฉลี่ยต่อวันอยู่ที่ 7.5 ชั่วโมง ปริมาณรังสีสังเคราะห์แสงต่อปีสูงถึง 79,600 แคลอรี/ ^{ตารางเมตร} ระยะเวลาการส่องสว่างเฉลี่ยต่อปีอยู่ที่ 2,550-2,700 ชั่วโมง/ปี อุณหภูมิและรังสีที่อุดมสมบูรณ์เป็นสภาวะที่เอื้ออำนวยต่อการเจริญเติบโตและพัฒนาการของพืช

- ความชื้นในอากาศเฉลี่ยอยู่ที่ 81-85% เดือนกันยายนมีความชื้นสูงสุดอยู่ที่ 90% และเดือนที่มีความชื้นต่ำสุดอยู่ที่ 74% (มีนาคม เมษายน)

- จำนวนวันฝนตกเฉลี่ยต่อปีอยู่ที่ 100-115 วัน โดยมีปริมาณน้ำฝนเฉลี่ย 1,300-1,690 มิลลิเมตรต่อปี ปริมาณน้ำฝนในฤดูแล้งมีปริมาณเท่ากับหรือสูงกว่าค่าเฉลี่ยในรอบหลายปีโดยประมาณ แต่ปริมาณน้ำฝนในฤดูฝนมีปริมาณเท่ากับหรือต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในรอบหลายปีโดยประมาณ โดยทั่วไป ปริมาณน้ำฝนรายเดือนในพื้นที่ส่วนใหญ่ของจังหวัดในช่วงเดือนฝนจะมีปริมาณน้อยกว่าค่าเฉลี่ยในรอบหลายปีเพียง 35-50% เท่านั้น

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา จังหวัดวิญลองไม่เคยมีสภาพภูมิอากาศที่รุนแรงเลย ถึงแม้ว่าในบางพื้นที่จะเกิดพายุทอร์นาโด น้ำท่วม ฟ้าผ่าในช่วงฤดูฝน หรือฝนตกผิดฤดูกาลเป็นบริเวณกว้าง อิทธิพลของความกดอากาศต่ำในทะเลตะวันออกทำให้ฝนตกติดต่อกันหลายวันก็ตาม

อุทกวิทยา: จังหวัดหวิงห์ลองได้รับผลกระทบจากระบบน้ำขึ้นน้ำลงแบบกึ่งกลางวันและกลางคืนที่ไม่สม่ำเสมอของทะเลตะวันออก ผ่านแม่น้ำสายหลักสองสาย ได้แก่ แม่น้ำเตี่ยนและแม่น้ำเฮา ร่วมกับแม่น้ำหม่างติ๊ดและระบบคลองต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง:

- แม่น้ำโกเชียน เป็นสาขาของแม่น้ำเตี๊ยน มีความยาว 90 กิโลเมตร ส่วนที่ผ่านเมืองวิญลองมีความกว้างหน้าตัดเฉลี่ย 1,700 เมตร ความลึก 7-10 เมตร อัตราการไหลอยู่ระหว่าง 1,814-19,540 ^{ลูกบาศก์} เมตรต่อวินาที

- แม่น้ำหัวเป็นสาขาแม่น้ำโขงที่ใหญ่เป็นอันดับสอง ไหลผ่านประเทศเวียดนาม มีความยาวประมาณ 75 กม. ปริมาณน้ำเฉลี่ยอยู่ระหว่าง 1,154 - ^{12,434 ม3} /วินาที

- แม่น้ำหม่างติ๊ดเชื่อมระหว่างแม่น้ำเตี่ยนและแม่น้ำเฮา ปากแม่น้ำฝั่งแม่น้ำเตี่ยนมีขนาดใหญ่กว่าฝั่งแม่น้ำเฮา เนื่องจากอิทธิพลของกระแสน้ำขึ้นสูงจากแม่น้ำโคเจียนและแม่น้ำเฮา แม่น้ำหม่างติ๊ดจึงไหลไปสองทิศทาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อน้ำขึ้นสูง น้ำจะไหลเข้ามาจากปากแม่น้ำควอยอันและแม่น้ำจ่าโอน เมื่อน้ำลง น้ำจะไหลออกจากปากแม่น้ำทั้งสองฝั่งด้านบน พื้นที่ที่ติดกับปากแม่น้ำทั้งสองฝั่งคือปากแม่น้ำบาเกอ (สี่แยกท่าฮาญ) ห่างจากแม่น้ำเฮา 17 กิโลเมตร แม่น้ำหม่างติ๊ดไม่ได้รับผลกระทบจากความเค็ม จึงมีน้ำจืดตลอดทั้งปี เหมาะแก่การเกษตร อุตสาหกรรม และการดำรงชีวิตประจำวันของชาวบ้าน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพื้นที่ทางตอนเหนือของแม่น้ำหม่างติ๊ดมีระดับน้ำต่ำ การระบายน้ำจึงทำได้ยาก

ระดับน้ำและแอมพลิจูดของน้ำขึ้นน้ำลงบนแม่น้ำค่อนข้างสูง ความเข้มข้นของน้ำขึ้นน้ำลงก็แรง ในฤดูน้ำหลาก แอมพลิจูดของน้ำขึ้นน้ำลงอยู่ที่ประมาณ 70-90 ซม. และในฤดูแล้ง แอมพลิจูดของน้ำขึ้นน้ำลงจะขึ้นๆ ลงๆ อยู่ที่ 114-140 ซม. เมื่อรวมเข้ากับระบบคลองส่งน้ำภายในแปลง จึงมีศักยภาพในการชลประทานแบบไหลเองได้ดี ช่วยให้พืชผลเจริญเติบโตและพัฒนาได้

สภาพอากาศและภูมิอากาศค่อนข้างเอื้ออำนวยต่อการเกษตรกรรมแบบผสมผสานและแบบเข้มข้น และเหมาะสมกับการพัฒนาความหลากหลายทางชีวภาพตามธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากปริมาณน้ำฝนมีปริมาณมากเพียง 6 เดือนในฤดูฝน ประกอบกับน้ำท่วมจากพื้นที่ต้นน้ำของแม่น้ำโขง ทำให้บางพื้นที่เกิดน้ำท่วมขังในพื้นที่ ส่งผลกระทบต่อผลผลิตทางการเกษตร วิถีชีวิตของประชาชน และระบบนิเวศในพื้นที่

พอร์ทัลข้อมูลจังหวัด