ฮอนบาเป็นเพียงหนึ่งในสถานที่ที่ดร.เยอร์ซินเคยพักอยู่ ทิ้งความทรงจำอันสวยงามไว้ให้เรา ไม่มีเอกสารใดระบุว่าท่านพักอยู่ที่ฮอนบานานเท่าใด แต่การที่ท่านเลือกที่นี่เพื่อศึกษาพืชสมุนไพรก็กลายเป็นสิ่งที่จดจำได้
 |
ในปี 2001 ตอนที่ยังไม่มีถนนขึ้นเขา ผมกับพี่ชายจึงออกค้นหาเส้นทางปีนเขา ผมต้องหยุดพักกลางทางเพราะความเหนื่อยล้า การเดินทางครั้งนั้นทำให้ผมนึกภาพความยากลำบากที่ดร.เยอร์ซินต้องเผชิญมา เขาจะขนส่งสินค้าหรือแม้แต่นำม้าขึ้นเขาไปได้อย่างไร
ในปี พ.ศ. 2547 ทางจังหวัดได้เปิดเส้นทางจากซุ่ยเต้าไปยังยอดเขาโหน่บา ระยะทาง 37 กิโลเมตร คดเคี้ยวและเต็มไปด้วยความงดงามที่ท้าทายให้ทุกคนพิชิต ในขณะเดียวกัน บ้านทำงานของดร.เยอร์ซินก็ได้รับการบูรณะตามเอกสารต้นฉบับ เมื่อถนนเปิด ฉันตั้งใจจะกลับไปด้วยมอเตอร์ไซค์ ถนนสายใหม่นั้นถูกปกคลุมไปด้วยดินแดงในตอนนั้น ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ แต่โหน่บาปรากฏตัวท่ามกลางเมฆหมอกที่ลอยละล่อง ฝนที่ตกลงมาอย่างกะทันหัน มอบความโรแมนติกเล็กๆ ให้กับนักเดินทาง บ้านไม้หลังเก่ายังคงหลงเหลือร่องรอยไว้ ไม่ว่าจะเป็นพื้นคอกม้า พุ่มยาที่ขึ้นอยู่ท่ามกลางวัชพืช ถาดซีเมนต์สำหรับรองน้ำสำหรับหว่านพืช และหินที่เขาปลูกต้นชา... ในเวลานั้น ไม่มีใครคิดที่จะปลูกดอกไม้บนยอดเขาเลย
 |
เวลาผ่านไป ฉันได้ไปฮอนบาอีกครั้ง ไม่ได้ตื่นเต้นเท่าเดิม แต่กลับได้ครุ่นคิดมากขึ้น ฉันจินตนาการทุกเช้า คุณหมอใจดีเดินออกมาจากบ้านไม้ ท่ามกลางสายหมอก หัวเราะอย่างมีความสุข นั่นเป็นเหตุผลที่ นักท่องเที่ยว ที่มาเยือนคานห์ฮวาจึงมักอยากไปเยือนฮอนบาสักครั้ง
ครั้งหนึ่ง เส้นทางขึ้นสู่ยอดเขาโหนบาถูกปิดเนื่องจากดินถล่ม ต่อมาในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2568 หน่วยงานการท่องเที่ยวได้ซ่อมแซมและเปิดให้บริการอีกครั้ง พร้อมกฎระเบียบเกี่ยวกับเส้นทางเพื่อความปลอดภัยและการปกป้องผืนป่า
 |
ครั้งนี้ผมขับรถเปิดประทุนของป่ากงไปยังฮอนบา จากป้ายหยุดรถที่ห่างจากยอดเขา 17 กิโลเมตร รถบัสรับส่งพาเราไปตามถนนที่สร้างขึ้นใหม่ เรียบและสวยงาม ฮอนบายังคงปกคลุมไปด้วยเมฆหมอก เย็นสบายในฤดูร้อนของ คานห์ฮวา นอกจากบ้านของดร.เยอร์ซินที่ได้รับการบูรณะแล้ว สิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจคือดอกไม้! รอบบ้าน ดอกซิมสีม่วงกำลังบานสะพรั่ง เรือนยอดใหญ่ ดอกไม้ใหญ่ และเย็นสบาย มีดอกไฮเดรนเยียที่คุ้นเคยของดาลัต บานสะพรั่งระยิบระยับภายใต้แสงแดดยามเช้า มีดอกสีม่วงห้ากลีบ สร้างบรรยากาศที่อ่อนโยน บนยอดเขายังมีต้นสนสามใบที่ปลูกไว้เป็นสีเขียวชอุ่ม คาดว่าจะแผ่ขยายเป็นป่า
ที่น่าประทับใจที่สุดคือกุหลาบพันธุ์ทับทิมที่ขึ้นเป็นพุ่มเป็นช่อใหญ่ห้อยลงมาจากซอกใบ ใต้ดอกมีพรมสีเขียวของต้นบัวหลวงที่ให้ความรู้สึกสบายตา ส่วนที่โดดเด่นที่สุดคือดอกแกลดิโอลัสญี่ปุ่น หรือที่รู้จักกันในชื่อหญ้าฝรั่น ซึ่งเป็นดอกไม้สีส้มแดงที่ผู้คนเรียกกันว่า ดอกหญ้าฝรั่น ดอกไม้บานตลอดทั้งปี มีกลิ่นหอมหวาน และมีน้ำหวานมาก ดึงดูดผีเสื้อ
 |
เส้นทางปูหินใหม่นำไปสู่หินที่ดร.เยอร์ซินเคยใช้สังเกตการณ์ทางดาราศาสตร์ เส้นทางนี้ตัดผ่านทุ่งหญ้าและดอกไม้นานาพันธุ์ ทำให้ผู้มาเยือนสามารถมองเห็นทิวเขาอันกว้างใหญ่ ซึ่งยังคงมีต้นควินควินาที่เขาปลูกไว้หลงเหลืออยู่บ้าง และบัดนี้กลมกลืนไปกับผืนป่าอันกว้างใหญ่
ชีวิตไม่เคยหยุดนิ่ง ผู้คนมากมายผ่านมาแล้วก็ผ่านไป โดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้ แต่ ดร.เยอร์ซิน เลือกที่จะอาศัยและทำงานที่ญาจางเป็นเวลา 50 ปี โดยทิ้งมรดกและร่องรอย ทางวิทยาศาสตร์ ไว้บนภูเขาที่ชื่อว่าฮอนบา
 |
ฮอนบาในปัจจุบันแตกต่างจากอดีต ดอกไม้เบ่งบาน ผีเสื้อโบยบิน เส้นทางกว้างขึ้น ด้วยความรักที่พวกเขามีต่อดร.เยอร์ซิน คนรุ่นหลังจึงได้ต่อเติมเส้นทางที่เขาเคยเดินป่าและปีนเขา บางทีท่ามกลางความเวิ้งว้างนั้น เขาอาจร้องเพลงสักสองสามเพลง เพื่อให้ผู้คนจดจำเขาไปตลอดกาล
KHUE VIET TRUONG
ที่มา: https://baokhanhhoa.vn/van-hoa/sang-tac/202512/len-hon-ba-bat-gap-co-hoa-12f5f84/
การแสดงความคิดเห็น (0)