ห้องเรียนที่จุดประกายความหวัง

ที่นี่คำพูดกลายเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดการเดินทางเพื่อสร้างชีวิตใหม่ให้กับผู้ที่ทำผิดพลาด

การเดินทางของชอล์กสีขาว...

เมื่อวันที่ 2 มิถุนายนที่ผ่านมา ณ ศูนย์ฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพ ติดลายเชา ได้เปิดชั้นเรียนพิเศษด้านการรู้หนังสืออย่างเป็นทางการ โดยมีนักเรียน 31 คนเข้าร่วม พวกเขาไม่ใช่นักเรียนธรรมดา แต่เป็นอดีตผู้ติดยาเสพติดที่กำลังพยายามเข้ารับการบำบัด ฟื้นฟู และเตรียมความพร้อมสำหรับการกลับคืนสู่สังคม ชั้นเรียนนี้จัดขึ้นโดยความร่วมมือระหว่างกรมตำรวจสืบสวนอาชญากรรมยาเสพติด ตำรวจภูธรจังหวัดลายเชา ศูนย์ฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด หน่วยงานท้องถิ่น และสมาคมอดีตครู

คุณโด ถิ โอนห์ ประธานสมาคมอดีตครูประจำตำบลซานถัง เมืองไลเจา ซึ่งห่างหายจากการสอนชอล์กและกระดานดำมานานกว่า 15 ปี เป็นหนึ่งในครูคนแรกๆ ที่รับหน้าที่สอนหนังสือ “ดิฉันมองว่านี่เป็นเรื่องที่ดีและมีมนุษยธรรม ถึงแม้ดิฉันจะเกษียณแล้ว แต่ความรู้ของดิฉันอาจเลือนหายไป แต่ดิฉันจะพยายามถ่ายทอดความรู้นี้ให้นักเรียนจดจำได้ง่ายและเข้าใจง่ายที่สุด” คุณโอนห์กล่าว

ในพื้นที่ที่ไร้ซึ่งเสียงหัวเราะของนักเรียน โปรเจกเตอร์ หรือกระดานเกียรติยศ มีเพียงชอล์กสีขาว กระดานดำ และดวงตาที่เปล่งประกายของผู้คนผู้หลงทาง พวกเขามาจากทั่วทุกสารทิศ แบกรับอดีตอันมืดมน แต่ความปรารถนาอันเรียบง่ายร่วมกันคือ การเรียนรู้ที่จะอ่านเขียนเพื่อสร้างชีวิตใหม่

นางสาวโด ทิ โออันห์ สอนนักเรียนในช่วงบำบัดยาเสพติด

หนึ่งในนั้นคือคุณหวางถินิญ (อายุ 63 ปี ชาวบ้านหุยเกย ตำบลตาเจีย อำเภอเถินอุยเอน) เธอไม่เคยไปโรงเรียนเลยเพราะครอบครัวยากจน ชีวิตของเธอวนเวียนอยู่กับการเสพติด “การที่มีคุณครูคอยช่วยเหลือและสอนฉัน ฉันรู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่ ราวกับว่าฉันมีโอกาสเริ่มต้นใหม่” เธอกล่าวด้วยอารมณ์

ในทำนองเดียวกัน นายบุย วัน ฟอง (เกิดเมื่อปี พ.ศ. 2528 เขตเซินเดือง จังหวัด เตวียนกวาง ) เผยว่า “ตอนนี้ผมกลับมาใช้กระดานดำและชอล์กอีกครั้ง พร้อมได้รับกำลังใจจากคุณครูและเจ้าหน้าที่ ผมรู้สึกเหมือนได้พบกับแสงสว่างหลังจากผ่านวันอันมืดมนมาหลายวัน”

แนวคิดในการเปิดชั้นเรียนการรู้หนังสือนี้เกิดขึ้นจากพันตรี บุ่ย วัน เติง ผู้อำนวยการศูนย์บำบัดยาเสพติด คุณเติงเชื่อว่า “การเรียนรู้การอ่านออกเขียนได้ คือการเรียนรู้ที่จะเป็นมนุษย์” ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับนักเรียนในการเข้าถึงคุณค่าทางสังคม ชั้นเรียนนี้จะใช้เวลา 3-6 เดือน สัปดาห์ละ 3 ครั้ง โดยมีเป้าหมายเพื่อช่วยให้นักเรียนพัฒนาความรู้ พัฒนาทักษะชีวิต และที่สำคัญที่สุดคือ ฟื้นคืนความมั่นใจและความมุ่งมั่นในการเอาชนะใจผู้ที่หลงทาง

เจ้าหน้าที่ศูนย์บำบัดยาเสพติดคอยดูแลและช่วยเหลือเด็กนักเรียนอย่างกระตือรือร้น

ผู้ที่หว่านตัวอักษรก็หว่านศรัทธา

นอกจากจะมีอดีตครูผู้สอนแล้ว ยังมีผู้ช่วยพิเศษ คุณตัน โซอัง เซิน อีกด้วย เดิมทีเซินเคยเป็นครูในพื้นที่ภูเขาของอำเภอซินโฮ แต่เซินถูกจำคุกเนื่องจากความผิดพลาดในการช่วยเพื่อนซื้อเฮโรอีน หลังจากได้รับการปล่อยตัวจากคุก ตกงาน และรู้สึกหดหู่ใจ เขากลับเข้าสู่วังวนของการเสพติดอีกครั้ง หลังจากดิ้นรนเอาชีวิตรอดมาได้สามปี เซินจึงสมัครใจเข้ารับการบำบัด ตอนนี้ เมื่อเขาสามารถกลับมาสู่เวทีได้อีกครั้ง เขามองว่านี่เป็นโอกาสที่จะกอบกู้อดีต

“เมื่อมองดูนักเรียนที่ไม่รู้หนังสือ ผมจึงตระหนักว่าผมต้องเปลี่ยนแปลง พยายามให้มากขึ้น และมุ่งมั่นที่จะฝึกฝนเพื่อที่จะกลับมาทำสิ่งนั้นอีกครั้ง ผมเคยสอนมาก่อน จึงเข้าใจดีว่าการอ่านและการเขียนมีความสำคัญต่อชีวิตของคนๆ หนึ่งมากเพียงใด” ซอนเล่า

การเรียนรู้เกี่ยวกับชั้นเรียนทำให้หลายคนได้เห็นเรื่องราวอื่นๆ เกี่ยวกับการเดินทางเพื่อสร้างชีวิตใหม่ เช่น กรณีของนักเรียนชื่อ วังโมโช ชาวลาฮู ในตำบลปาอู อำเภอเมืองเต๋อ ชายหนุ่มผู้ติดยาเสพติด ไม่เคยรู้จักวิธีจับปากกาเขียน เมื่อได้รับคำสั่งให้เขียนครั้งแรก คุณโชก็ทำพลาด ขยับปากกาจากมือขวาไปมือซ้ายโดยไม่รู้ว่าต้องจับปากกาเขียนอย่างไร หลังจากเรียนไปได้สักพัก จากที่เคยใช้มือซ้ายตัดหญ้า เขาจึงเปลี่ยนมาใช้มือขวาและสามารถเขียนตัวเลขตั้งแต่ 1 ถึง 9 ได้

“ฉันจับมือโชและคอยชี้แนะการตีแต่ละครั้ง การเห็นความก้าวหน้าของเขาเป็นแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่สำหรับทั้งชั้นเรียน” คุณครูอัญห์เล่า

ส่วนฟุง วัน ดิญ (อายุ 37 ปี จากตำบลเมืองทาน อำเภอเถินอุยเอน) ซึ่งไม่เคยไปโรงเรียนมานานกว่า 20 ปีแล้ว เพราะชีวิตที่ไร้ซึ่งความเจริญ โรงเรียนคือความหวังสุดท้ายของดิญที่จะก้าวเข้าสู่ชีวิตที่เจริญแล้ว “ตอนนี้ฉันหวังว่าจะอ่านออกเขียนได้ เพื่อความเข้าใจที่มากขึ้นและใช้ชีวิตที่ดีขึ้น หลังจากเลิกยาเสพติดได้สำเร็จ ฉันอยากเป็นพลเมืองที่ดี” ดิญกล่าวด้วยความมุ่งมั่น

วังโมโชเป็นนักเรียนถนัดซ้าย หลังจากเรียนสองบทเรียนแรก เขาก็เรียนรู้การเขียนด้วยมือขวา

การรู้หนังสือ - สะพานสู่การหลีกหนีความยากจนและการกลับคืนสู่สังคม

การเดินทางแห่งการเรียนรู้การอ่านและการเขียนของผู้ที่ถูกลืมกำลังพิสูจน์สิ่งหนึ่ง นั่นคือ ความรู้ไม่ได้เลือกปฏิบัติในเรื่องอายุ อดีต หรือสถานะ แต่ละตัวอักษรที่เรียนรู้คือก้าวไปข้างหน้าเพื่อเอาชนะปมด้อย สู่ชีวิตใหม่

การเปิดชั้นเรียนไม่เพียงแต่เป็นกิจกรรม ทางการศึกษา เท่านั้น แต่ยังมีความสำคัญทางสังคมอย่างยิ่งยวด มันคือการแบ่งปันและการขยายชุมชน จากครูผู้มุ่งมั่นในอาชีพการให้ความรู้แก่ผู้คน ไปจนถึงเจ้าหน้าที่ตำรวจและทหารที่ทุ่มเทให้กับงานบำบัดยาเสพติด

จากห้องเรียนเล็กๆ นั้น แต่ละบรรทัดได้เขียนโชคชะตาที่ดูเหมือนจะแตกสลายขึ้นมาใหม่ มือที่เคยหลงทาง ตอนนี้กำลังเรียนรู้ที่จะเขียนชื่อของตัวเอง เพื่อกำหนดนิยามชีวิตใหม่

เราหวังว่าชั้นเรียนนี้จะได้รับการดูแลรักษาและขยายเพิ่มเติม เพื่อให้การขจัดความไม่รู้หนังสือไม่ได้หยุดอยู่แค่การให้ความรู้เท่านั้น แต่ยังสร้างความมั่นใจและกำลังใจให้กับนักเรียนในการเดินทางกลับสู่ครอบครัวและสังคม เมล็ดพันธุ์แห่งตัวอักษรไม่เพียงแต่จะช่วยให้นักเรียนรู้จักอ่านออกเขียนได้เท่านั้น แต่ยังจะค่อยๆ สร้างความตระหนักรู้ เข้าถึงบริการสังคมได้อย่างมั่นใจ และหลีกหนีจากวงจรอุบาทว์ของความยากจน ความล้าหลัง และการติดยาเสพติด” พันตรี บุ่ย วัน เติง กล่าว

ที่มา: https://giaoducthoidai.vn/lop-hoc-thap-sang-hy-vong-post737528.html