ดอกบัวหอมฤดูร้อน

ในหมู่บ้านใดๆ ในช่วงฤดูร้อน กลิ่นหอมของดอกบัวจากสระน้ำและทุ่งนาจะหอมฟุ้งไปทั่ว เป็นภาพที่คุ้นเคยและน่าคิดถึง มักสัมพันธ์กับช่วงเวลาที่มีหลังคามุงจาก รั้วไม้ไผ่ และเงาของนกกระสาขาวที่พลิ้วไหว กาลเวลาอาจเปลี่ยนแปลง แต่สระบัว สระบัว หรือหนองบัวยังคงเหมือนเดิมเสมอ โดยมีใบบัวสีเขียวเข้มขนาดใหญ่พลิ้วไหวตามสายลมฤดูร้อน แผ่กระจายเข้าสู่หัวใจของเราราวกับความทรงจำในวัยเด็กที่เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก

ดอกบัวเป็นสีสันแห่งฤดูร้อนที่สดใส ไม่ว่าจะเป็นแดดจ้าหรือฟ้าร้อง กลีบดอกสีชมพูสดใสยังคงส่งเสียงเจื้อยแจ้วบนใบหรือแกว่งไกวบนกลีบเลี้ยงดอกเก่า หล่อเลี้ยงเมล็ดบัวสีน้ำตาลที่ส่งกลิ่นหอม ซึ่งกลายมาเป็นชารสเลิศรสของแม่และยาย

สระบัวก็เช่นเดียวกัน มักจะมีเสียงลมพัดเบาๆ จากดงไผ่ที่อยู่ไกลออกไป เสียงใบไม้กระทบกันดังสนั่นเหมือนเสียงหัวเราะของเด็กสาว บางครั้งเราจะได้เห็นนกบนไม้ไผ่ยืนนิ่งรอลูกปลาหรือปลาที่หลงมาจับแดด...เพื่อล่าเหยื่อ บางทีทุกคนอาจคิดว่าสระบัวจะมีปลามากเท่ากับสระอื่นๆ แต่ที่จริงแล้ว การอยู่ร่วมกับก้านบัวที่เต็มไปด้วยหนามนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เมื่อดอกบัวโตขึ้น ปลาดุกบางชนิดที่มีเกล็ดบางจะไปซ่อนตัวที่อื่น สระบัวจึงมีเพียงปลาเก๋า ปลาเก๋าแดง ปลากะพงขาว...ซึ่งเป็นปลาที่มีเกล็ดแข็งว่ายไปมาอย่างอิสระในป่าหนามของดอกบัว! ดังนั้นปลาเก๋าในสระบัวจึงอ้วนอยู่เสมอเพราะได้รับอาหารอย่างอุดมสมบูรณ์ ทุกครั้งที่ฟ้าร้องเรียกฝนฤดูร้อน ปลาเก๋าก็จะลอยตัวอย่างอิสระบนผิวน้ำ

ดอกบัวเป็นดอกไม้ เป็นภาพ เป็นฉาก สำหรับทุกคน แต่สำหรับผู้ปลูก ดอกบัวคือ “ข้าว มันฝรั่ง ข้าวโพด” ที่ต้องเก็บเกี่ยวเพื่อเลี้ยงชีพ ต้นบัวที่บอบบางได้มาจากบ่อโคลนและให้ทุกสิ่งแก่ชีวิต รากบัวตุ๋นกินเย็นๆ เช่น เผือก มันเทศ ใบบัวใช้ห่อข้าวเหนียว ข้าวเขียว ดอกบัวเป็นดอกไม้ที่สูงส่งและสง่างาม ดังนั้นผู้ชื่นชอบดอกไม้จึงมักจะนำดอกบัวไปวางไว้ในห้องเพื่อดื่มด่ำกับรสชาติฤดูร้อนอันเร่าร้อนของชนบท เมล็ดบัวใช้ทำซุปหวาน ทำแยม หรือข้าวเหนียว หน่อบัวเขียวต้มเพื่อเอาเมล็ด การกินจะให้ความรู้สึกหอมกรุ่นและเต็มไปด้วยความรักและคิดถึงสีสันของมาตุภูมิ

ในวัยเด็กสระบัวเป็นสถานที่ที่คุ้นเคยและวิเศษเสมอในการเล่น ฤดูร้อนมาถึง ดอกบัวจะบานสะพรั่งท่ามกลางใบไม้ ฝนฤดูร้อนหลังจากแสงแดดจ้าสาดส่องลงมาบนใบไม้ ทำให้ดอกบัวมีสีเขียวมากขึ้น ปลากะพงและปลาช่อนจะอ้วนขึ้นจากการเคี้ยวรากบัว... พวกมันเต้นรำและสะบัดหางไปทั่วบ่อ ในวัยเด็ก เราหยิบคันเบ็ดออกมา มองหาไส้เดือนหรือไข่มดเป็นเหยื่อ และไปที่บ่อเพื่อตกปลากะพง ปลากะพงตัวเล็กเท่านิ้วเท้า ไม่เคยโตเท่าปลานิลหรือปลาช่อน เนื่องจากปลากะพงเป็นปลาที่ตะกละมาก หากเราปล่อยเหยื่อ เราก็จะดึงมันขึ้นมาทันที เด็กๆ หลายคนสวมหมวกผ้า คลุมหัวด้วยใบบัว และตกปลาอย่างไม่ย่อท้อ หากเราปล่อยคันเบ็ดสักสองสามคัน ในครั้งเดียว เราก็จะได้ปลากะพงทอดหอมๆ หลายจาน ในสระบัวยังมีปลาสวยงามแปลกๆ หลายชนิด เช่น ปลาหางธง ปลาหางหงส์ ปลาหางหงส์ ปลาหางหงส์ ว่ายน้ำกับปลากะพงและปลาคาร์ป และมักถูกจับมาใส่ตู้ปลา ไม่เพียงแต่มาตกปลาเท่านั้น เด็กๆ หลายคนยังชอบมาเล่นว่าวที่นี่อีกด้วย การปล่อยว่าวให้ลอยไปพร้อมกับนอนไขว่ห้างบนหญ้าและพุ่มไม้ สูดกลิ่นดอกบัวที่หอมฟุ้งทำให้ฤดูร้อนในชนบทน่าจดจำยิ่งขึ้น นั่นคือฤดูร้อนที่สดใสด้วยแสงแดดสีทองและกลิ่นดอกบัวที่หอมฟุ้ง

ดวง ตรัง หวง

แหล่งที่มา