ในช่วงฤดูหนาว ฉันคิดถึงข้าวโพดต้มเหนียวๆ สักหม้อจังเลย

เดือนธันวาคมมักมาพร้อมกับความเย็นสบายเล็กน้อย ที่ทำให้ผู้คนต้องห่มผ้าห่มอุ่นๆ และทำให้เช้าวันใหม่ดำเนินไปอย่างเชื่องช้าและนุ่มนวลกว่าปกติ เช้านี้ เมื่อตื่นนอน ฉันรีบสวมเสื้อกันหนาวแล้วลงไปที่ครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้า และท่ามกลางความเย็นที่ยังคงหลงเหลืออยู่บนระเบียง ความรู้สึกคิดถึงอดีตก็พลุ่งพล่านขึ้นมาทันที – กลิ่นหอมของข้าวโพดอบร้อนๆ จากหลายปีก่อน

สมัยก่อน หมู่บ้านของฉันปลูกข้าวสองรอบต่อปี และปลูกผักอื่นๆ เช่น ข้าวโพด มันฝรั่ง และถั่วอีกหนึ่งรอบต่อปี หลังจากเก็บเกี่ยวข้าวโพดแล้ว แม่ของฉันจะคัดแยกข้าวโพดอย่างระมัดระวัง เลือกฝักที่สุกที่สุด อวบที่สุด และมีเมล็ดมากที่สุด มัดรวมกัน แล้วแขวนไว้บนห้องใต้หลังคาในครัวเพื่อใช้ในภายหลัง ข้าวโพดที่แขวนไว้บนห้องใต้หลังคาจะถูกรมควันและให้ความอบอุ่นจากไฟที่ลุกไหม้ตลอดทั้งปี ทำให้สามารถเก็บรักษาได้นานโดยไม่ถูกแมลงกัดกิน มันเป็นเหมือนเสบียงสำรองในฤดูหนาวที่เงียบสงบแต่ยั่งยืน เช่นเดียวกับความอุตสาหะของแม่ฉัน

ในช่วงฤดูหนาวที่อากาศหนาวเย็น เมื่อการทำงานในไร่หยุดชะงักชั่วคราว แม่ของฉันจะนำฝักข้าวโพดที่เก็บไว้ลงมาและแยกเมล็ดข้าวโพดออกจากกัน ฉันยังจำเสียงกระทบกันของเมล็ดข้าวโพดแห้งที่ร่วงลงบนถาด และมือของแม่ที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เร็วกว่าลมมรสุมได้ ข้าวโพดจะถูกล้างให้สะอาดและต้มในน้ำปูนขาวเพื่อเอาเปลือกบางๆ ออก จากนั้นหลังจากล้างเปลือกออกแล้ว แม่จะนำเมล็ดข้าวโพดไปเคี่ยวในเตาแกลบข้าว ซึ่งเป็นเตาชนิดหนึ่งที่เก็บความร้อนได้นานพอที่จะทำให้ข้าวโพดสุกนุ่มโดยไม่เละ

ฉันมักตื่นขึ้นมาด้วยกลิ่นหอมของข้าวโพดนึ่งร้อนๆ ในเช้าฤดูหนาวที่หนาวเย็น การนั่งอยู่หน้าหม้อข้าวโพดนึ่งหอมๆ นั้นทำให้รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก สมัยก่อน ข้าวโพดนึ่งร้อนๆ โรยน้ำตาลเป็นของโปรดของฉัน ความหวานค่อยๆ ละลาย ผสมผสานกับเนื้อสัมผัสเหนียวหนึบของเมล็ดข้าวโพด ช่วยขับไล่ความหนาวเย็นภายนอกไปได้ ข้าวโพดอ่อนต้มให้ความหวานที่อ่อนโยนและละมุน แต่ข้าวโพดนึ่งนั้นเข้มข้น กลมกล่อม และอบอุ่นอย่างน่าประหลาดใจ

แม่ของฉันไม่ได้แค่ต้มข้าวโพดกินกับน้ำตาลเท่านั้น บางครั้งเธอก็ใส่ถั่วแดงหรือถั่วดำลงไปด้วย บางครั้งก็ผัดหัวหอมก่อนนำข้าวโพดต้มไปผัด – แต่ละจานล้วนเป็นอาหารที่ให้ความอบอุ่นในวันที่หนาวเย็น ทุกจานที่เธอทำนั้นเต็มไปด้วยความรัก เรียบง่ายแต่สมบูรณ์แบบ และสร้างความประทับใจไม่รู้ลืมแม้ว่าเราจะเติบโตขึ้นแล้วก็ตาม

ตอนที่ฉันยังเด็ก ทุกฤดูหนาว หม้อข้าวโพดต้มของแม่มักเป็น "สัญญาณ" ว่าวันนั้นอากาศอบอุ่น แค่ได้กลิ่นข้าวโพดต้มลอยมาก็รู้แล้วว่าเตาของแม่กำลังลุกไหม้ มันเป็นกลิ่นหอมของข้าวโพดเหนียวนุ่ม เคี้ยวหนึบ ผสมกับความหวานของน้ำตาล บางครั้งก็มีกลิ่นหัวหอมเจียว รวมถึงกลิ่นควันจางๆ จากเตาและความอบอุ่นจากเปลวไฟ ฉันยังจำเช้าเหล่านั้นได้ดี ที่ได้นั่งเบียดอยู่ข้างเตา ฟังเสียงฟืนแตกเปาะแปะ มองดูแม่คนข้าวโพดต้ม ความร้อนแผ่ซ่านขึ้นมาทำให้แก้มของแม่แดงระเรื่อ

ตอนนี้ฉันโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว อาศัยอยู่ในครัวที่ทันสมัยและมีอุปกรณ์ครบครันกว่าเมื่อก่อน กลิ่นหอมของข้าวโพดอบร้อนๆ จึงกลายเป็นเพียงความทรงจำอันแสนพิเศษ เพียงแค่ความเย็นเล็กน้อยในเดือนธันวาคมก็ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงลมพัดผ่านชายคาบ้านอีกครั้ง ได้เห็นมือที่คล่องแคล่วของแม่ และได้กลิ่นข้าวโพดอบนุ่มๆ หอมกรุ่นที่ทำให้หัวใจฉันอบอุ่น วันเวลาที่เรียบง่ายเหล่านั้น ความอบอุ่นแบบสบายๆ – ข้าวโพดอบร้อนๆ สักหม้อ ผ้าห่มหนาๆ และเสียงหัวเราะของแม่ – กลับกลายเป็นสิ่งที่ผู้คนหวงแหนไปตลอดชีวิต

เดือนธันวาคมทำให้จิตใจอ่อนโยนลง ความหนาวเย็นไม่เพียงแต่แทรกซึมเข้าสู่ผิวหนังเท่านั้น แต่ยังปลุกสิ่งต่างๆ ที่เคยคิดว่าหลับใหลให้ตื่นขึ้น ท่ามกลางความวุ่นวายของชีวิตสมัยใหม่ มีบางครั้งที่ฉันแค่อยากนั่งลงข้างๆ หม้อข้าวโพดร้อนๆ ปล่อยให้กลิ่นหอมของวัยเด็กอบอวลไปทุกๆ ลมหายใจ

ในวันที่อากาศหนาวเย็นเช่นนี้ในช่วงปลายปี แม้เพียงความทรงจำเล็กๆ ก็เพียงพอที่จะทำให้เช้าวันนั้นอบอุ่นขึ้นได้ และฉันเข้าใจดี เพราะข้าวโพดหวานนึ่งในฤดูหนาวนั้นไม่ใช่แค่เพียงอาหารจานหนึ่ง แต่ยังเป็นส่วนหนึ่งที่อบอุ่นของวัยเด็ก ครอบครัว และแม่ด้วย

เฮวียน มินห์

ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/dieu-gian-di/202512/mua-lanh-nho-noi-ngo-nep-bung-cfd0c5c/