ขณะขับรถผ่านทุ่งนาอันกว้างใหญ่ช้าๆ ฉันได้กลิ่นควันข้าวไหม้ในสายลม ชวนให้นึกถึงกลิ่นเก่าๆ ที่คุ้นเคย จู่ๆ ฉันก็รู้สึกคิดถึงบ้านเกิดขึ้นมาอย่างลึกซึ้ง นึกถึงวันเก่าๆ ที่เคยตามพ่อไปเผาฟางข้าวในทุ่งนาทุกบ่าย
บ้านเกิดของฉันปลูกข้าวปีละสองครั้ง โดยจะเก็บเกี่ยวในฤดูหนาว-ฤดูใบไม้ผลิตามหลังฤดูร้อน-ฤดูใบไม้ร่วง โดยปกติจะเก็บเกี่ยวในฤดูหนาว-ฤดูใบไม้ผลิในช่วงปลายเดือนเมษายนถึงต้นเดือนพฤษภาคม เมื่อข้าวในทุ่งหมดลง ทุกๆ คนก็จะมีข้าวสีทองเต็มตะกร้า ช่วงเวลาสั้นๆ ระหว่างฤดูข้าวทั้งสองฤดูคือวัน "พักผ่อนในทุ่ง" และควายและวัวก็จะถูกปล่อยให้ออกไปวิ่งเล่นในทุ่ง สำหรับพวกเราเด็กๆ แล้ว วันเหล่านี้มีความสุขยิ่งกว่าเทศกาลตรุษจีนเสียอีก เพราะเพิ่งจะสอบปลายภาคเสร็จและปิดเทอมฤดูร้อนสามเดือนไปแล้ว ในชนบทอันกว้างใหญ่ ทุ่งนาเหลือเพียงตอซังเปล่าๆ ดินก็แห้งและแข็ง ในช่วงบ่ายที่มีลมพัดแรงและกว้างขวางในชนบท เราสามารถวิ่งเล่น ว่าว ต่อสู้กับจิ้งหรีด และดำดิ่งลงไปในตอซังได้ตลอดบ่ายโดยไม่เบื่อ
ในบ้านเกิดของฉัน หลังจากเก็บเกี่ยวข้าวแล้ว ฟางจะถูกนวดทันที ฟางจะถูกโรยให้ทั่วทุ่งเพื่อให้แห้ง ประมาณหนึ่งสัปดาห์ต่อมา ผู้คนก็เริ่มเผาฟาง พ่อของฉันบอกว่านี่เป็นการกำจัดศัตรูพืชจากพืชผลก่อนหน้านี้ เพื่อไล่หนู และขี้เถ้าของฟางหลังจากเผาแล้วจะเป็นปุ๋ยอินทรีย์สำหรับปลูกในไร่ในช่วงฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง ในช่วงบ่ายของเดือนพฤษภาคม เมื่อดวงอาทิตย์ค่อยๆ ลับขอบฟ้าไปด้านหลังภูเขา มีเพียงริ้วสีเหลืองบนท้องฟ้า ราวกับว่ากำลังเสียใจกับการจุดไฟมาทั้งวัน ลมในตอนบ่ายพัดเข้ามา ทำให้ดงไผ่สั่นไหว พ่อของฉันหยิบคราดสามง่ามแล้วไปที่ทุ่ง หลังจากเดินตรวจดูรอบๆ แล้ว เขาใช้คราดดึงฟางให้ทั่วทุ่งแล้วจุดไฟ คลื่นควันลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าในช่วงบ่ายอย่างเศร้าสร้อยเป็นริ้วแสงคล้ายเมฆ ควันลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าสีฟ้ากว้างใหญ่ ผสมผสานกับลมใต้ที่พัดแรงไปทั่วชนบท นำพากลิ่นอบอุ่นที่คุ้นเคย กลิ่นบ้านเกิดที่คุ้นเคยกลับมา กลิ่นนั้นหอมฉุนของบ้านเกิด กลิ่นฟางข้าวที่เพิ่งตากใหม่ เมล็ดข้าวหักที่ยังเหลืออยู่แตกกรอบและมีกลิ่นถั่วหอมๆ เด็กๆ ในบ้านเกิดของฉันตอนเด็กๆ มักวิ่งตามพ่อไปเผาฟางในทุ่งนา ใบหน้าเปื้อนโคลนจากการวิ่งไปมาช่วยจุดไฟ เล่นกับขี้เถ้า นั่งอยู่บนขอบทุ่ง มองควันขาวลอยขึ้นมาพร้อมกับความคิดที่ล่องลอยและความฝันในวัยเด็ก เราเคยถามกันว่าควันจะลอยไปไหน เมือง ทะเล หรือภูเขาอีกฝั่ง และแอบหวังไว้ว่าเราจะเป็นเหมือนควันนั้น บินไปทุกหนทุกแห่ง ไปถึงดินแดนที่ไกลกว่าทุ่งนาในหมู่บ้าน
เด็ก ๆ ในสมัยนั้นต่างแยกย้ายกันไปคนละทิศคนละทาง ไปสู่ดินแดนอันห่างไกลตามที่เคยฝันไว้เมื่อครั้งยังเป็นเด็ก เช่นเดียวกับฉันในวันนี้ ที่อยู่ห่างจากบ้านหลายพันไมล์ กลิ่นควันจากทุ่งนาแปลก ๆ ทำให้หัวใจของฉันเต็มไปด้วยความคิดถึงวันเก่า ๆ
ลิงค์ที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)