หลังจากที่ต้องอยู่ห่างไกลบ้านมานานกว่า 30 ปี เผชิญกับการเปลี่ยนแปลงของประเทศ ความไม่เที่ยง ความรัก การปล่อยวาง การรับมือ... บางครั้งฉันก็รู้สึกว่าชีวิตช่างซับซ้อนและยากลำบากเหลือเกิน
แต่ในทางกลับกัน ผมกลับพบว่าผมยังมีพลังเหลือเฟือที่จะทุ่มเทให้กับการทำงาน ต่อสู้ชีวิตต่อไป และภาพพ่อในยามยากลำบากจากเงินอุดหนุนที่ยากจนนั้น ทำให้ผมพยายามทำงานทั้งกลางวันและกลางคืน และให้กำลังใจลูกๆ ให้ตั้งใจเรียนเพื่อบรรเทาความทุกข์ยากในอนาคต ภาพนั้น คำพูดของพ่อเหล่านั้น เป็นแรงบันดาลใจให้ผมก้าวผ่าน ผมพยายามทำตัวให้คู่ควรกับการเป็นลูกคนโตในครอบครัวที่พ่อฝากความหวังไว้มากมายให้น้องๆ ได้เดินตามรอย ผมอยู่ไกลจากบ้านเกิด ปัจจุบันทำงานรับเงินเดือนรัฐ ช่วงบ่ายแก่ๆ ของเดือนธันวาคมก็เป็นปีเก่าที่กำลังจะผ่านไป มีทั้งความสุข ความเศร้า ความสำเร็จ และการสูญเสียมากมาย บัดนี้สิ่งต่างๆ ในปีเก่าใกล้จะสิ้นสุดลงแล้ว แต่สิ่งต่างๆ มากมายกำลังจะเริ่มต้นขึ้น ฉันเดินออกจากห้องประชุมประเมินผลและจำแนกประเภทประจำปีสำหรับกลุ่มและบุคคล โดยไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี เมื่อกฎระเบียบเกี่ยวกับการประเมินและจำแนกประเภทบุคคลทั้งหมดมีสัดส่วนที่แน่นอน แต่กลับไม่ได้รับการประเมินตามความสามารถและความทุ่มเทของแต่ละคน ข้าราชการและเจ้าหน้าที่รัฐบางคนทำงานด้วยหัวใจอย่างเต็มเปี่ยม ประยุกต์ใช้ความรู้ที่ได้เรียนรู้จากโรงเรียนอย่างมีประสิทธิภาพ ช่วยลดระยะเวลาในการทำงานของกลุ่มลงได้อย่างมาก ช่วยให้เพื่อนร่วมงานไว้วางใจและพึ่งพากันเพื่อความก้าวหน้าร่วมกัน ช่วยให้ผู้นำนำโครงการริเริ่มต่างๆ ที่สามารถนำไปประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์กับความเป็นจริงของหน่วยงานได้... แต่ด้วยสัดส่วนที่มาก พวกเขากลับไม่ได้รับการประเมินว่าทำงานสำเร็จลุล่วงในระดับที่ยอดเยี่ยม ทันใดนั้น ฉันก็ลืมกฎระเบียบต่างๆ ที่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาไปอย่างรวดเร็ว เมื่อค่ำคืนมาเยือน ความกังวลในชีวิตประจำวันก็ค่อยๆ หายไป จิตวิญญาณของฉันในเวลานี้เต็มไปด้วยโน้ตดนตรีที่เศร้า ลึกซึ้ง และคลุมเครือ บางทีอาจเป็นเพราะความคลุมเครือของคนที่คิดถึงบ้านเกิด บ่ายวันสุดท้ายของปีมักจะทำให้จิตใจของฉันหม่นหมองไปด้วยเสียงอันไพเราะจับใจ หลายครั้งฉันมักภาวนาว่าบ่ายวันสุดท้ายของปีจะมาถึงหรือมาอย่างเชื่องช้า เพียงเพราะงานยังไม่เสร็จ หรือเพื่อให้ฉันมีเวลาเตรียมสิ่งของจำเป็นก่อนต้อนรับปีใหม่ แต่หลายครั้งฉันก็ภาวนาให้มันมาถึงเร็วๆ และยาวนาน เพื่อที่ฉันจะได้หวนรำลึกถึงการเดินทางไกลจากบ้านหลายปี แม้จะไม่ยาวนานนัก แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้ฉันมองเห็นว่าอะไรดีอะไรยาก
ไม่ใช่แค่ฉันเท่านั้น แต่คนไกลบ้านก็มักจะคิดถึงบ้านเกิดช่วงปลายปีเช่นกัน ความปรารถนาที่จะกลับบ้านไปพบญาติพี่น้องอย่างรวดเร็วหลังจากห่างหายไปนาน หลายคนอยากโอบกอดภาพความทรงจำในวัยเด็กที่คุ้นเคย ไม่ว่าจะเป็นทุ่งนา เนินดิน ที่ราบลุ่ม หรือรั้วไผ่ที่คดเคี้ยวเลียบแม่น้ำสายเล็ก พวกเขาคิดถึงพ่อแม่ที่ทำงานหนักมาตลอดชีวิต มือที่ด้านชา เก็บเงินทุกบาททุกสตางค์เพื่อเลี้ยงดูลูกให้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ หวังว่าพวกเขาจะมีอนาคตที่สดใส หลีกหนีชีวิตชาวนาที่ทำงานหนักจนเหน็ดเหนื่อย หันหลังให้ฟ้า เมื่อนึกถึงภาพพี่น้องที่รวมตัวกันรอบโต๊ะอาหารเมื่อครั้งที่ฉันกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดเมื่อปลายปีที่แล้ว ฉันรู้สึกตื่นเต้นมาก แม้ว่าอาหารมื้อเย็นจะเรียบง่าย แต่ช่วงเวลาที่ได้อยู่ร่วมกันนั้นไม่มากนัก เพราะทุกคนต่างยุ่งและเร่งรีบกับงานของตัวเองในครอบครัวเล็กๆ เหล่านี้คือร่องรอยแห่งความรักที่ยากจะลบเลือน ไม่มีอะไรทดแทนได้ นั่งอยู่คนเดียวในบ้านเกิดเมืองที่สองที่ฉันเลือก เมืองดาลัด ดอกไม้นับพัน ชวนฝันในยามบ่ายปลายฤดูหนาว สายลมอ่อนๆ ที่พัดผ่าน อากาศเย็นสบายยิ่งตอกย้ำความทรงจำอันแสนเรียบง่ายและแปลกประหลาดเกี่ยวกับบ้านเกิดของฉัน ซึ่งเป็นพื้นที่ชนบทที่ยากจน จิตวิญญาณของฉันได้หลีกหนีจากความวุ่นวาย บางครั้งก็ริมฝั่งบ่อปลา บางครั้งก็อยู่รอบพุ่มกล้วยหลังฤดูร้อน บางครั้งก็แกว่งไกวในสวนผลไม้... บางครั้งก็เดินเลียบแม่น้ำไปเก็บแอปเปิลป่า แล้วเลือกสถานที่ที่มีลำธารใสเย็นไหลเอื่อยเพื่อดื่มด่ำกับความสุข... เมื่อนึกถึงช่วงเวลาเหล่านั้น ฉันก็รู้สึกสงบและผ่อนคลายอย่างประหลาด ปีสุริยคติใกล้จะสิ้นสุดลงแล้ว และเทศกาลเต๊ตก็อยู่ไม่ไกล ฉันจินตนาการถึงชนบทที่ไม่พลุกพล่านวุ่นวาย เป็นสถานที่เรียบง่าย ชนบทที่ชีวิตยากลำบาก แต่ทุกอย่างกลับสงบและอ่อนโยน ที่แห่งนั้นมีบ้านเรือนเรียบง่ายที่ผู้คนผ่านไปมาไม่มากนัก เป็นสถานที่ที่ผมเกิดและเติบโตมา ทิ้งความทรงจำอันล้ำลึกในวัยเด็ก ความประทับใจอันลึกซึ้งเกี่ยวกับปู่ย่าตายาย พ่อแม่ และคนที่ผมรักที่ผมอยากกลับไปเสมอ
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)