มุมกล้องที่สัมผัสหัวใจ

การได้รับบทบาทหลายอย่างในเวลาเดียวกัน: นักเขียนที่เฉียบแหลมของหนังสือพิมพ์ลาวดงในด้านวัฒนธรรมและศิลปะ นักวิจารณ์ภาพยนตร์ที่มีชื่อเสียง ช่างภาพที่ได้รับรางวัลอันทรงเกียรติมากมายทั้งในและต่างประเทศ ภัณฑารักษ์และกรรมการผู้ทรงเกียรติในการประกวดภาพถ่ายในประเทศ... ถือได้ว่าการเดินทาง การเขียน และความคิดสร้างสรรค์ของนักข่าวและช่างภาพเวียดวันนั้นน่าชื่นชมอย่างยิ่ง

ในฐานะ “สมาชิกในครอบครัว” เวียดวันไม่ได้เลือกเส้นทางนักข่าวแบบ “ซาลอน” แต่อุทิศตนอย่างแท้จริงเพื่อสัมผัสชีวิต สัมผัสช่วงเวลาที่น่าสนใจ แบ่งปันภาพที่มีชีวิตชีวา และนำเสนออัตลักษณ์ความเป็นมนุษย์สู่สาธารณชน ควรกล่าวถึงว่าหากศิลปินรับบทบาทมากเกินไป บางครั้งเขาก็อาจรู้สึกหนักใจกับงานด้านใดด้านหนึ่ง ในทางกลับกัน เวียดวัน แสดงให้เห็นว่าเขามีความรู้และประสบการณ์ในทุกสาขาอาชีพ

นักข่าวและช่างภาพเวียด วาน ที่นิทรรศการ "แม่ของฉัน" ในกรีซ ภาพโดยตัวละคร

ช่างภาพอาวุโส Quang Phung อธิบายว่า “เวียด วาน อ่านหนังสือเยอะ คิดเยอะ มีประสบการณ์เยอะ ค้นคว้าเยอะ และยังเป็นนักข่าวด้วย การพัฒนาอย่างต่อเนื่องของเขาทำให้ภาพถ่ายของวานมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว สไตล์การถ่ายภาพของวานก็แตกต่างจากคนอื่นเช่นกัน มุมมองของนักข่าวและช่างภาพในวานสนับสนุนซึ่งกันและกัน”

สิ่งที่ผมชอบที่สุดเมื่อได้ยืนอยู่หน้าผลงานของเวียด เวิน คือความรู้สึกราวกับได้ดื่มด่ำไปกับมิติเชิงพื้นที่ที่เขาออกแบบและจัดวางอย่างเป็นธรรมชาติ แต่กลับมองเห็นองค์ประกอบของแสง วัตถุ ผู้คน ทิวทัศน์... อย่างชัดเจน สะท้อนถึงเจตนารมณ์ของตัวแบบและตัวละครหลักของผลงาน จากนั้นผลงานก็เปล่งเสียง มีชีวิตเป็นของตัวเอง และบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองอย่างเงียบๆ กระตุ้นให้เกิดการครุ่นคิดถึงตัวแบบต่างๆ ที่ชื่นชอบการถ่ายภาพ ซึ่งกลายเป็นสไตล์การถ่ายภาพที่คงเส้นคงวาของเขานับตั้งแต่นิทรรศการภาพถ่ายชุด "ศาสนาและชีวิต" (2006) และชุดภาพถ่าย "นายพลในยามสงบ" ที่สะท้อนชีวิตประจำวันของนายพล 12 นาย (2009) จนถึงปัจจุบัน

สไตล์ที่น่าสนใจนี้ไม่ได้ปรากฏเฉพาะในภาพถ่ายเท่านั้น แต่ยังปรากฏอยู่ในบทความแต่ละชิ้นของเขาด้วย ไม่ว่าจะเป็นภาพสะท้อนหรือภาพบุคคลที่เรียบง่าย การมีส่วนร่วมของตัวละคร หรือเรียงความที่มีเนื้อหา ทางวิทยาศาสตร์ ชั้นสูง... ผู้ที่ช่างสังเกตจะสังเกตเห็นว่าเบื้องหลังข้อความหรือเค้าโครงของบทความแต่ละชั้นนั้น มีโครงสร้าง เนื้อหา ความลึก และแม้แต่แสงโพลาไรซ์ เขาพยายามใช้เลนส์โพลาไรซ์ของกล้อง ฟิลเตอร์แห่งสติปัญญา ความละเอียดอ่อนและความมหัศจรรย์ของภาษา และความเห็นอกเห็นใจจากหัวใจ เพื่อบันทึกการสั่นสะเทือนของมนุษย์ไว้ในผลงานของเขา

เวียด วาน กล่าวว่า “การถือกล้องช่วยให้ผมรับรู้ชีวิตรอบตัวในมิติที่กว้างไกลยิ่งขึ้น และถ่ายทอดความรู้สึกส่วนตัวออกมาได้ การถ่ายภาพคือภาษาที่ไร้พรมแดน” ตลอดระยะเวลาการทำงานกว่า 30 ปี เวียด วาน ได้จัดนิทรรศการเดี่ยวมาแล้ว 11 ครั้ง รวมถึงนิทรรศการ “แม่ของฉัน” ที่โฟโตเมเทรีย (กรีซ) ร่วมจัดแสดงนิทรรศการกลุ่มมากกว่า 50 ครั้งในเอเชีย ยุโรป และสหรัฐอเมริกา รวมถึงนิทรรศการ “รางวัลประจำปีครั้งที่ 5 ของงาน Exposure” ที่พิพิธภัณฑ์ลูฟวร์ (ปารีส ประเทศฝรั่งเศส) และตีพิมพ์หนังสือ 7 เล่มในหลากหลายหัวข้อ นอกจากนี้ เขายังได้รับรางวัลภาพถ่ายระดับนานาชาติอันทรงเกียรติมากมาย และผลงานของเขาได้รับการตีพิมพ์ในสื่อสิ่งพิมพ์ภาพถ่ายชื่อดังมากมายในหลายทวีป

ตามรายงานของกองทัพประชาชน

ที่มา: https://baoangiang.com.vn/nhung-goc-may-cham-vao-tam-cam-a424252.html