ชื่อที่พ่อตั้งให้ สัมภาระที่ลูกแบก

BPO - เมื่อเราเกิดมา เราทุกคนจะได้รับชื่อจากพ่อแม่ บางคนมีชื่อที่เข้มแข็ง บางคนมีชื่อที่อ่อนโยนและนุ่มนวล บางคนตั้งชื่อตามดอกไม้ที่แม่รัก บางคนตั้งชื่อตามบุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์ และบางคนก็ถูกเรียกตามชื่อที่พ่อแม่รักที่สุด ไม่ว่าชื่อจะยาวหรือสั้น ธรรมดาหรือพิเศษ เบื้องหลังชื่อนั้นมักจะมีความปรารถนา ความหวัง ความรู้สึกสงบแต่ศักดิ์สิทธิ์ซ่อนอยู่เสมอ

พ่อแม่ตั้งชื่อให้ฉันก่อนที่ฉันจะเกิด และนั่นคือของขวัญอันศักดิ์สิทธิ์ชิ้นแรกที่พ่อของฉันฝากไว้ให้ลูกชายตัวน้อยของเขาอย่างเงียบๆ ชื่อที่ไม่ใช่แค่ไว้เรียกเท่านั้น แต่ยังไว้จดจำ ไว้รัก และไว้เติบโตท่ามกลางความคาดหวังอันเงียบงันของผู้อื่น

พ่อของฉันเป็นลูกชายคนโตของครอบครัวที่อาศัยอยู่ในชานเมือง ฮานอย มาสามชั่วอายุคน ปู่ของฉันมีชื่อเสียงในหมู่บ้านเพราะความรู้และความภักดี ดังนั้นตั้งแต่ยังเด็ก พ่อของฉันจึงถูกสอนให้ใช้ชีวิตอย่างเหมาะสมและเป็นแบบอย่างให้กับน้องๆ ในความคิดของพ่อ "ลูกชายคนโต" ไม่ใช่แค่ตำแหน่ง แต่เป็นความรับผิดชอบในการรักษาประเพณีของครอบครัวและสร้างเกียรติให้แก่บรรพบุรุษ เมื่อแม่ของฉันให้กำเนิดฉัน พ่อของฉันรู้สึกภูมิใจมาก เขาเดินไปทั่วหมู่บ้านและอวดชื่อฉันว่าเวียดฮา ตามคำอธิบายของพ่อ "เวียด" คือประเทศเวียดนาม ซึ่งเป็นสายเลือดของตระกูลลักและฮ่อง "ฮา" คือฮานอย ซึ่งเป็นสถานที่ที่พ่อของฉันเกิด เป็นสถานที่ที่ปู่ของฉันตั้งรกรากและหาเลี้ยงชีพ ซึ่งเป็นที่ที่ความทรงจำตลอดชีวิตถูกเก็บรักษาไว้มากมาย พ่อของฉันเคยพูดว่า “ฉันตั้งชื่อเธอว่าเวียดฮา เพราะฉันต้องการให้เธอจำไว้เสมอว่าเธอคือชาวฮานอย เธอคือชาวเวียดนาม ไม่ว่าคุณจะไปที่ไหนหรือทำอะไรในอนาคต ตราบใดที่เธอเอ่ยชื่อนั้น เธอก็จะจำได้ว่าเธอเป็นใครและมาจากไหน”

ตอนเด็กๆ ฉันไม่เคยสนใจว่าชื่อ "เวียดฮา" ของฉันมีความหมายว่าอย่างไร สำหรับฉัน ชื่อนี้เป็นเพียงชื่อที่ครูเรียกระหว่างเรียกชื่อ และชื่อที่เพื่อนเขียนลงในสมุดบันทึกของพวกเขาขณะปฏิบัติหน้าที่ ไม่มีอะไรพิเศษ มีบางครั้งที่ฉันรู้สึกเขินอายและสับสนเมื่อครูเรียกฉันผิดว่าเป็นผู้หญิงในชั้นเรียนที่มีชื่อเดียวกัน ทุกครั้งที่เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น ทั้งห้องจะหัวเราะคิกคัก และฉันทำได้เพียงก้มหัวลงกับโต๊ะ รู้สึกเขินอายและโกรธ แต่ไม่รู้ว่าจะโกรธใครดี...

อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไป ฉันโตขึ้นและเริ่มพบกับอุปสรรคในชีวิตครั้งแรก ฉันก็ตระหนักทันทีว่าชื่อของฉันมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ฉันไม่เข้าใจเมื่อตอนยังเด็ก ฉันยังจำได้ว่าตอนที่ฉันอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ในชั้นเรียนวรรณคดี คุณครูได้ขอให้ทั้งชั้นเขียนเรียงความสั้น ๆ ในหัวข้อ "คุณคิดอย่างไรกับชื่อของคุณ" ตอนนั้นทั้งชั้นคึกคัก เด็กๆ บางคนหัวเราะคิกคัก บางคนบ่นว่า "ชื่อของฉันช่างธรรมดาเหลือเกิน ฉันควรเขียนว่าอะไรดี" ฉันนั่งเงียบ ๆ อยู่ตรงนั้น เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฉันนึกถึงชื่อของตัวเอง ฉันเริ่มเขียนราวกับว่าความรู้สึกในใจของฉันรอที่จะถูกปลดปล่อยออกมาเป็นเวลานาน ฉันเขียนเกี่ยวกับความหมายของชื่อของฉันตามที่พ่อเคยพูด ว่าทุกครั้งที่ได้ยินพ่อเรียกชื่อเต็มของฉัน ฉันรู้สึกคุ้นเคยและอบอุ่นมาก เหมือนกับการเตือนถึงรากเหง้าของฉัน ฉันส่งเรียงความของฉันอย่างเงียบ ๆ โดยไม่คาดหวังอะไรมาก ไม่กี่วันต่อมา ครูก็คืนกระดาษให้และชมเชยเรียงความของนักเรียนบางคน รวมถึงฉันด้วย ว่าเขียนได้อารมณ์ดีและจริงใจมาก จากนั้นครูก็อ่านเรียงความของฉันออกเสียงต่อหน้าชั้นเรียนโดยไม่คาดคิด ฉันนั่งเงียบๆ หัวใจเต้นแรง ทั้งเขินอายและไม่คุ้นเคยกับการได้ยินคนอื่นอ่านความคิดที่อยู่ภายในใจของฉัน เมื่อเธออ่านจบ เพื่อนคนหนึ่งหันมาหาฉันแล้วกระซิบว่า “ฉันไม่คาดคิดว่าชื่อของคุณจะมีความหมายมากขนาดนี้” คำพูดนั้นทำให้ฉันภูมิใจมาก เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกชัดเจนถึงคุณค่าของชื่อของฉัน

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ฉันเริ่มเห็นว่าชื่อนั้นมีความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวมาก ฉันฝึกเซ็นชื่อด้วยความภาคภูมิใจอย่างเงียบๆ ทุกครั้งที่ฉันเขียนชื่อของตัวเองลงบนกระดาษหรือเอกสาร ฉันจะเขียนแต่ละจุดอย่างระมัดระวัง เหมือนกับว่าฉันกำลังแกะสลักส่วนหนึ่งของต้นกำเนิดและความรักของพ่อลงบนหน้ากระดาษ

เมื่อเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ฉันเริ่มใช้ชีวิตอยู่ห่างไกลจากบ้าน การอาศัยอยู่ในเมืองที่พลุกพล่านและเสียงดังทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองหลงทางท่ามกลางผู้คนมากมายที่แปลกหน้า บางครั้งเมื่อฉันคิดถึงบ้าน ฉันก็โทรหาพ่อ แม้ว่าพ่อจะยังดูจริงจังและเงียบๆ แค่ได้ยินฉันพูดว่า "พ่อ ผมเอง - เวียดฮา!" ฉันก็รู้ว่าพ่อกำลังยิ้มอยู่ปลายสาย รอยยิ้มที่เงียบแต่เต็มไปด้วยความภูมิใจ

ตอนนี้ฉันได้เป็นพ่อแล้ว ฉันเข้าใจความหมายอันศักดิ์สิทธิ์ของการตั้งชื่อลูกมากขึ้นกว่าเดิม ฉันยังตั้งชื่อลูกด้วยชื่อที่เรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยความรักที่ฉันอยากจะส่งไปให้ เช่นเดียวกับที่พ่อทำกับฉัน และถ้าวันหนึ่งลูกของฉันมานั่งบนตักฉันแล้วถามว่า "พ่อ! ทำไมฉันถึงตั้งชื่อนี้" หรือ "ชื่อฉันหมายความว่าอะไร พ่อ" ฉัน จะยิ้มและบอกเขาด้วยความรักและความภาคภูมิใจว่าชื่อนี้เกิดจากความรัก ความไว้วางใจ และสิ่งดีๆ ทั้งหมดที่พ่อแม่ต้องการส่งให้ลูก ฉันเชื่อว่าสักวันหนึ่ง ลูกของฉันจะเข้าใจเช่นเดียวกับฉันว่าชื่อไม่ใช่แค่เสียงเรียกเท่านั้น แต่ยังเป็นเครื่องหมายแห่งต้นกำเนิดของความรักอันเงียบงันและสิ่งที่ติดตัวลูกไปตลอดชีวิต

สวัสดีความรัก ซีซั่น 4 ธีม "พ่อ" เปิดตัวอย่างเป็นทางการในวันที่ 27 ธันวาคม 2567 บนสื่อสิ่งพิมพ์ 4 ประเภทและโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัลของวิทยุ-โทรทัศน์และหนังสือพิมพ์ บิ่ญเฟื้อก (BPTV) สัญญาว่าจะนำคุณค่ามหัศจรรย์ของความรักอันศักดิ์สิทธิ์และสูงส่งของพ่อมาสู่ประชาชน
กรุณาส่งเรื่องราวสุดประทับใจเกี่ยวกับพ่อของคุณมาที่ BPTV โดยเขียนบทความ เขียนความรู้สึก บทกวี เรียงความ คลิป วิดีโอ เพลง (พร้อมบันทึกเสียง)... ทางอีเมล chaonheyeuthuongbptv@gmail.com สำนักงานเลขานุการบรรณาธิการ สถานีวิทยุโทรทัศน์และหนังสือพิมพ์บิ่ญเฟื้อก เลขที่ 228 ตรันหุ่งเดา เขตเตินฟู เมืองด่งโซวาย จังหวัดบิ่ญเฟื้อก หมายเลขโทรศัพท์ 0271.3870403 ช่วงเวลาในการรับบทความคือตั้งแต่บัดนี้จนถึงวันที่ 30 สิงหาคม 2568
บทความคุณภาพจะได้รับการตีพิมพ์ จ่ายค่าลิขสิทธิ์ และได้รับรางวัลพิเศษ 1 รางวัล และรางวัลยอดเยี่ยมอีก 10 รางวัลเมื่อจบหัวข้อ
เรามาเขียนเรื่องของพ่อต่อกับ “Hello Love” ซีซั่น 4 กันเถอะ เพื่อให้เรื่องราวของพ่อได้แพร่หลายไปสัมผัสหัวใจของทุกๆ คน!

ที่มา: https://baobinhphuoc.com.vn/news/19/174443/ten-cha-dat-hanh-trang-con-mang