ซื้อเหรียญบ้างจำไว้...

BPO - หลานชายตัวน้อยกระซิบว่า "เดือนกรกฎาคมแล้วเหรอคะป้า? ยังไม่ถึงเดือนกรกฎาคมหรอกค่ะ แต่ฝนตกหนักมากเลยใช่มั้ยคะ?" คำพูดของหลานชายตัวน้อยทำให้ฉันนึกถึงสมัยเด็กๆ ขึ้นมาทันที ในวันฝนตก เรามักจะนั่งกอดขาพ่อไว้แน่น มองพ่อเหลาไม้ไผ่เพื่อสานตะกร้าและถาด พลางฟังพ่อเล่านิทานวิเศษอย่างช้าๆ เสียงของเขาอบอุ่นและเชื่องช้าราวกับจังหวะฝนที่ตกหนัก พาเราเข้าสู่โลกของซอนติญ ถวีติญ ทามกัม โซดัว การแกะสลักและการเข้าป่าไผ่ร้อยข้ออย่างกระตือรือร้น... แต่ละเรื่องราวไม่เพียงแต่เป็นความสุขของเด็กๆ เท่านั้น แต่ยังเป็นบทเรียนอันลึกซึ้งเกี่ยวกับมนุษยชาติ ชีวิต และการเสียสละอย่างเงียบๆ ที่ฉันเพิ่งเข้าใจเมื่อโตขึ้น

พ่อเข้มงวดมาก ท่านสอนเราให้รู้จักกิน รู้จักคิด รู้จักทำ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งรู้จักรับผิดชอบ ท่านแทบจะไม่เคยตีเราเลย แต่ทุกครั้งที่เราทำผิดพลาดร้ายแรง ท่านก็จะตีเราด้วยไม้เท้าหวาย และเราจะจดจำมันไปตลอดชีวิต การถูกตีที่เจ็บปวดยังคงฝังแน่นอยู่ในใจเราไปอีกหลายวัน ในตอนนั้น ในสายตาของเรา พ่อเป็นดั่งผู้หวาดผวา พวกเราทุกคนต่างบ่นกัน แต่เมื่อเวลาผ่านไป เมื่อเราปรารถนาให้พ่อถือไม้เท้าหวายและตีพวกเรา มันกลับกลายเป็นเรื่องฟุ่มเฟือย ในช่วงบั้นปลายชีวิต พ่อป่วยหนัก พี่สาวน้องสาวก็เข้ามาดูแลท่านทั้งกลางวันและกลางคืน น้องชายมองไม้เท้าหวายที่ยังคงเหลือสีสันของกาลเวลาอยู่ที่มุมกำแพง พูดว่า "ถ้าพ่อถือไม้เท้าให้เราถูกตีอีกครั้งก็คงจะดี" แต่สิ่งที่เหลืออยู่ก็คือ "ถ้า..."

ฉันจำช่วงบ่ายฤดูร้อนที่ร้อนอบอ้าวได้ ตอนที่เด็กๆ ในละแวกบ้านชวนฉันแอบออกไปเล่นกระโดดขาเดียว ลูกขนไก่ หรือปีนต้นไม้เพื่อขโมยฝรั่งจากเพื่อนบ้าน หลายครั้งที่เรากำลังทะเลาะกัน เราจะได้ยินเสียงพ่อเป่าขลุ่ยลอยผ่านยอดไม้ นุ่มนวลและอ่อนโยนจนทำให้หัวใจเราเจ็บปวด เราลืมไปว่ากำลังแอบออกไปเล่นกัน แล้วเราก็วิ่งกลับมาติดกาวกับรูในกำแพงเพื่อฟังเสียงขลุ่ยอันไพเราะและหวานหูนั้น ในพริบตาเดียว เราก็โตเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว เวลาผ่านไปราวกับสายลมพัดพาเราออกจากหลังคามุงจากเก่าๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ ตอนนี้ทุกคนมีครอบครัวของตัวเอง กำลังดิ้นรนหาเลี้ยงชีพ ส่วนพ่อของเรา ท่านกลับคืนสู่ก้อนเมฆในวันที่ฝนตกปรอยๆ

บางครั้งฉันก็ตกใจเพราะจำใบหน้า มือ และรูปร่างของพ่อได้ไม่ชัดนัก... เพราะช่วงเวลาที่ยากลำบากเหล่านั้น การมีรูปถ่ายที่ระลึกของทั้งครอบครัวจึงเป็นเรื่องฟุ่มเฟือย ดังนั้นเมื่อคิดถึงพ่อ ฉันจึงรู้เพียงแต่ว่าต้องมองหาสถานที่ที่เขาเคยผูกพัน แต่ทุกสิ่งดูเหมือนจะถูกปกคลุมด้วยฝุ่นผงตามกาลเวลา ดวงดาวเปลี่ยนแปลง กาลเวลาผ่านไป ความรักที่เหมือนแสงอาทิตย์จางๆ ในวันฝนตกก็คืบคลานกลับมา นี่คือต้นแอปริคอตเก่าแก่ที่ทุกฤดูใบไม้ผลิพ่อเคยเรียกพี่น้องมาเก็บใบ นี่คือต้นนมที่น่าจะดูมีอายุเท่าฉันแต่ยังคงมีกิ่งก้านและใบเขียวชอุ่ม นี่คือต้นกล้วย (ซึ่งน่าจะผ่านลูกหลานมาหลายรุ่นแล้ว) ที่เขียวขจีท่ามกลางสายฝนที่เทกระหน่ำ... สนามหญ้าหน้าบ้านและซอยหลังบ้านปกคลุมไปด้วยมอส แต่รูปร่างของพ่อเป็นเพียงความทรงจำ ฉันนึกถึงวันเก่าๆ ที่ผู้คนดูแลสวนสีเขียว สวนแห่งนี้เต็มไปด้วยผักและผลไม้ มีทั้งน้ำเต้า ฟักทอง และใยบวบที่ห้อยผลไม้ไว้ เกรปฟรุตห้อยตามกิ่งก้าน และบ่อผักโขมน้ำเขียว... ทุกเช้า พ่อจะแบกฉันไว้บนบ่าข้างหนึ่งและตะกร้าใบเล็กอีกข้างหนึ่งไปขายที่ตลาด คุณพ่อโชคดีมากที่มีตลาด ก่อนที่ท่านจะขายของในตลาดเสร็จ ผลผลิตที่ปลูกเองทั้งหมดก็หายไปหมด ความทรงจำนั้นดูเหมือนจะเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่มันเป็นสิ่งที่ฉันจะติดตัวไปตลอดกาล

ฉันเดินเตร็ดเตร่ไปตลาด เสียงพ่อค้าแม่ค้าขายผักขายปลาเรียกหากัน ตลาดบ่ายยังคงคึกคักไปด้วยผู้ซื้อและผู้ขาย แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกหลงทางและไม่คุ้นเคย ราวกับมีเสียงเศร้าๆ ดังผ่านมา ฉันกำลังมองหาอะไรบางอย่าง หรือแค่อยากซื้อเหรียญสักสองสามเหรียญไว้เป็นความทรงจำ... หวังว่าจะได้เก็บภาพเล็กๆ ของพ่อไว้เมื่อหลายปีก่อน การคิดถึงใครสักคนก็เหมือนการเล่นซ่อนหา เมื่อเราพยายามตามหา มันก็หายไปราวกับความฝันในแม่น้ำคา และฉันเข้าใจ ความทรงจำก็เหมือนขโมย กาลเวลาจะพรากทุกอย่างไป ทว่ามีคนบางคนที่จากไปตลอดกาล แต่ภาพของพวกเขายังคงปรากฏในใจเรา วันหนึ่งเราก็ตระหนักได้ทันทีว่าเราจำเสียง แววตา เสียงพูดของพวกเขาไม่ได้อีกต่อไป... แต่ความรู้สึกเลือนราง เจ็บปวดลึกๆ ในใจยังคงอยู่ ไม่เคยจางหาย

พ่อ! ผมแก่แล้ว บ่ายวันนี้ฝนตก ผมคิดถึงพ่อและร้องไห้ฟูมฟายเหมือนเด็กๆ ผมรู้ว่าไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ ไม่ว่าความทรงจำเกี่ยวกับพ่อจะเลือนลางแค่ไหน พ่อจะอยู่เคียงข้างผมเสมอ เพราะผมคือสายใยที่งดงามที่สุดจากพ่อ และผมจะเก็บทุกบาททุกสตางค์เพื่อระลึกถึงพ่อตลอดไป

สวัสดีความรัก ซีซั่น 4 ธีม "พ่อ" เปิดตัวอย่างเป็นทางการตั้งแต่วันที่ 27 ธันวาคม 2567 บนสื่อสิ่งพิมพ์ 4 ประเภทและโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัลของสถานีวิทยุโทรทัศน์และหนังสือพิมพ์ บิ่ญเฟื้อก (BPTV) สัญญาว่าจะนำคุณค่าอันน่าอัศจรรย์ของความรักอันศักดิ์สิทธิ์และสูงส่งของพ่อมาสู่สาธารณชน
กรุณาส่งเรื่องราวสุดซึ้งเกี่ยวกับคุณพ่อมายัง BPTV โดยการเขียนบทความ บันทึกความรู้สึก บทกวี เรียงความ คลิป วิดีโอ เพลง (พร้อมบันทึกเสียง)... ทางอีเมล chaonheyeuthuongbptv@gmail.com สำนักงานเลขานุการบรรณาธิการ สถานีวิทยุโทรทัศน์และหนังสือพิมพ์บิ่ญเฟื้อก เลขที่ 228 ตรัน ฮุง เดา เขตเติน ฟู เมืองด่ง โซวาย จังหวัดบิ่ญเฟื้อก หมายเลขโทรศัพท์ 0271.3870403 เปิดรับบทความตั้งแต่วันนี้ถึง 30 สิงหาคม 2568
บทความที่มีคุณภาพจะได้รับการตีพิมพ์ พร้อมจ่ายค่าลิขสิทธิ์ และได้รับรางวัลพิเศษ 1 รางวัล และรางวัลยอดเยี่ยม 10 รางวัลเมื่อจบหัวข้อ
มาเขียนเรื่องราวของพ่อต่อในซีซั่น 4 “Hello Love” กันเถอะ เพื่อให้เรื่องราวของพ่อได้แพร่หลายและเข้าถึงหัวใจของทุกๆ คน!

ที่มา: https://baobinhphuoc.com.vn/news/19/174501/mua-vai-xu-nho