ครัวหน้าหนาวที่รัก

ข้างนอก ลมมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือพัดเข้ามา ทำให้หลังคาสังกะสีกรอบแกรบ และพัดผ่านรอยแยกในประตู ใบไม้ร่วงสุดท้ายของฤดูใบไม้ร่วงกำลังร่วงหล่นอย่างเงียบๆ ท้องฟ้าและพื้นดินที่แห้งแล้งกำลังต้อนรับฤดูหนาวใหม่ ฉันกับพี่สาวคลานออกมาจากใต้ผ้าห่มและรอให้แม่หาเสื้อผ้าที่อบอุ่นมาให้

พวกเราแต่ละคนกัดกันจนกระทบกัน ลมพัดแรงไปทั่วทั้งบ้าน อากาศหนาวมาก ความเย็นจับตัวเป็นก้อนในผมแห้งของเรา รู้สึกเหมือนมีคนมาตัดผิวหนังของเรา พ่อตื่นเช้าและกำลังยุ่งอยู่ในครัว ไฟที่ลุกโชนดูเหมือนจะเร่งเร้าให้เรารีบลงไปข้างล่าง

เสียงไม้แห้งแตกดังกรอบแกรบ เปลวไฟลุกโชนขึ้นสูง โอบล้อมหม้อน้ำที่กำลังเดือดพล่าน ฉันกับพี่สาวนั่งใกล้กัน โอบล้อมพ่อเพื่อให้ร่างกายอบอุ่น มือของเราถูกผิงไฟเพื่อกันความหนาวเย็น ใบหน้าแดงก่ำของเราหัวเราะอย่างสนุกสนาน อบอุ่นมาก! นั่นคือความรู้สึกที่ฉันจำได้เสมอเกี่ยวกับห้องครัวเก่าของครอบครัวเราเมื่อฤดูหนาวมาถึง ห้องครัวเล็กๆ เต็มไปด้วยเขม่าควัน แต่ยังคงจุดไฟด้วยไฟแห่งความรักอยู่เสมอ มีสถานที่แห่งหนึ่งเต็มไปด้วยไม้แห้ง พร้อมกับกระสอบขี้เลื่อยหลายกระสอบที่วางซ้อนกันอยู่ที่มุมห้อง

ตู้ไม้สีน้ำตาลเข้มวางอยู่เหนือชามน้ำสี่ใบเพื่อป้องกันมด ตู้สามชั้นนี้วางอยู่ที่นั่นตั้งแต่ก่อนที่ฉันจะเกิด ชั้นล่างที่โปร่งสบายใช้เก็บหม้อและกระทะ ถุงเกลือ ขวดน้ำปลา ซีอิ๊ว และน้ำส้มสายชู ชั้นที่สองปูด้วยราวไม้แนวตั้งคลุมชามและจาน และมีตะกร้าหวายสำหรับใส่ตะเกียบแขวนอยู่ด้านนอก ชั้นสุดท้ายปิดด้วยประตูที่เปิดออกเหมือนตู้ ใช้เก็บน้ำมันหมูสีเหลืองทอง โถน้ำตาลดอกบ๊วย เครื่องเทศแห้ง และอาหารเหลือ

สิ่งที่ฉันชอบที่สุดคือทุกเช้าหลังจากแปรงฟันและล้างหน้าด้วยน้ำอุ่น ฉันและพี่สาวจะมารวมตัวกันผัดข้าวกับพ่อ พ่อจะโรยข้าวเย็นจากวันก่อนด้วยน้ำเล็กน้อยเพื่อให้ข้าวนิ่ม หัวหอมแห้งที่แม่เก็บไว้ในตะกร้าที่แขวนไว้ในครัวก็จะถูกหยิบออกมา ไขมันหมูหนึ่งช้อนจะแข็งตัวเป็นสีขาว เสียงมันหมูเดือดปุดๆ กลิ่นหอมของหัวหอมทอด และมันหมูทอดกรอบที่เหลืออยู่สองสามชิ้น

เมล็ดข้าวกลิ้งไปมาอย่างเท่าเทียมกันในกระทะขณะที่พ่อคนข้าว ไฟถูกเปิดไว้ต่ำเพื่อให้ข้าวค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลทองมันวาว กลิ่นของข้าว กลิ่นของไฟ และกลิ่นของไขมัน ดูเหมือนจะผสมผสานกัน หอมและกรอบ ทำให้ทุกคนอยากกิน พ่อตักข้าวขึ้นมาแล้วแบ่งให้พวกเราเท่าๆ กัน ชามเต็มสามชาม ในขณะที่ชามของพ่อแม่ของฉันยังเล็กอยู่ เราค่อยๆ เพลิดเพลินกับข้าวในชามเล็กๆ แต่ไม่เคยรู้สึกอิ่มเลย แต่อาหารเช้าในฤดูหนาวนั้นอร่อยและอิ่มท้อง ทำให้เราไม่รู้สึกหิวตลอดปีการศึกษาที่ยาวนาน

หลังเลิกเรียน ฉันแค่อยากจะรีบกลับบ้านให้เร็วที่สุด ในระยะไกล มีควันลอยฟุ้งจากห้องครัวเล็กๆ แม่กำลังทำอาหารกลางวันอยู่ กลิ่นหอมของอาหารลอยฟุ้งออกมา เรียกให้ลูกๆ รีบๆ เข้า แม่ใช้มืออย่างชำนาญในการก่อไฟ ปลาแห้งทอดกรอบ ถั่วลิสงเค็มแต้มสีขาว หรือซอสมะเขือเทศสีแดงสดแวววาว... อาหารจานง่ายๆ ที่แม่เตรียมอย่างพิถีพิถันเต็มไปด้วยความรักที่รอคอยให้สามีและลูกๆ กลับมา

เมื่อพ่อและพี่น้องของฉันนอนหลับ แม่ก็ชวนฉันไปทำขนมขิง ฉันมีความสุขมาก ฉันหั่นขิงเก่าอย่างพิถีพิถันที่เตาไฟที่ร้อนจัดเพื่อดูแม่ทำให้คาราเมลน้ำตาลเป็นคาราเมล น้ำตาลละลายช้าๆ จากนั้นจึงติดเป็นขนม ห้องครัวทั้งหมดเต็มไปด้วยกลิ่นหอม แม่ดึงขนมสีขาวนุ่มๆ ยาวๆ ออกมาแล้วหั่นเป็นชิ้นๆ น่ารัก เมื่อพ่อและพี่น้องของฉันตื่นขึ้น ขนมก็เสร็จเรียบร้อย ทุกคนในครอบครัวต่างเพลิดเพลินกับขนมรสเผ็ดที่ละลายในปาก แม่ให้พ่อและฉันเป็นของขวัญที่อบอุ่นเพื่อป้องกันอาการไอเพื่อให้ผ่านพ้นฤดูหนาวไปได้

เมื่อพ่อของฉันเกษียณอายุ เขาได้เรียนรู้วิธีทำไวน์ข้าว ดังนั้นในช่วงฤดูหนาว ครัวของฉันจึงเต็มไปด้วยไฟและมีกลิ่นหอมอยู่เสมอ ฉันกับพี่สาวชอบนำหนังสือไปที่ครัวเพื่อดูแลไฟและอ่านหนังสือ ไวน์แต่ละหยดที่เป็นแก่นแท้ของไวน์ถูกกลั่นจากไข่มุกแห่งสวรรค์ผ่านท่อทองแดงที่หยดลงในโถหนังปลาไหล กลิ่นหอมของยีสต์และไวน์นั้นแรงและติดค้างอยู่ กลิ่นของมันเทศที่ฝังอยู่ในขี้เถ้าร้อนๆ นั้นสุกงอม ทุกคนในครอบครัวมารวมตัวกันเพื่อแบ่งปันความหวานและความขม พ่อของฉันเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับสนามรบเก่าด้วยความภาคภูมิใจ พ่อของฉันและสหายของเขาเปียกโชกไปด้วยความหนาวเย็นจากฝนระเบิดและกระสุนปืน แต่ไม่มีใครบ่น ทุกคนมุ่งมั่นที่จะเอาชนะความยากลำบากทั้งหมดอยู่เสมอ โดยคิดถึงวันแห่งเกียรติยศและชัยชนะ ในเวลาว่าง แม่ของฉันสอนพี่สาวและฉันถักผ้าพันคอเป็นรูปทรงต่างๆ เช่น ทรงเพชร ทรงเกลียวเชือก ทรงสี่เหลี่ยม ทรงดอกจัน...

มือเล็กๆ ขยับไปมาด้วยตะขอโครเชต์ตามคำสั่งของแม่ ลูกบอลขนสัตว์สีสันสดใสแวววาวภายใต้แสงไฟ ผ้าพันคอสีน้ำเงิน ผ้าพันคอสีเหลือง... ความอบอุ่นแห่งความรักถูกมอบให้กับผู้รับ และเงินที่ได้จากการขายผ้าพันคอจะถูกนำไปใช้ซื้อเสื้อผ้าใหม่ ซึ่งเป็นของขวัญส่งท้ายปีจากแม่ที่มอบให้กับลูกๆ ที่เชื่อฟังมากของเธอ

แต่วันที่ดีที่สุดยังคงเป็นวันที่ชัปเดินเล่นและกลับมา ห้องครัวดูคึกคักและอบอุ่น ทุกคนในครอบครัวยุ่งแต่มีความสุข พ่อมักจะคนไส้กรอกหมูที่มีกลิ่นหอมอยู่เสมอ แม่ทำขนมถั่ว ขนมงา แยมขิง แยมมะเฟืองอย่างชำนาญ พวกเราเด็กๆ วิ่งเข้าวิ่งออกเพื่อบีบถั่ว ปอกเปลือกถั่วลิสง เช็ดใบไม้... เพื่อช่วยพ่อแม่ของเรา

เด็กๆ ต่างพากันชิมแยมขิงรสหวานเผ็ดและขนมถั่วกรอบหอมกรุ่น ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความชื่นชม ความพึงพอใจ และความสุข แม้ว่าท้องฟ้าภายนอกจะมืดครึ้ม แต่สายฝนเย็นก็ไม่อาจเข้าถึงห้องครัวของฉันได้ สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสุขที่หาสิ่งใดมาเปรียบเทียบได้

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วในความทรงจำ พ่อของฉันไปดินแดนแห่งเมฆขาว และห้องครัวเก่าๆ ก็ไม่มีอีกแล้ว ฤดูหนาวทำให้ความกังวลพึมพำในสายลมหนาว ในดินแดนต่างถิ่น ฉันนั่งนับความทรงจำเก่าๆ สมุนไพรหอมหวานแห่งความรักในห้องครัวฤดูหนาวที่อบอุ่น...

(อ้างอิงจาก nguoihanoi.vn)

ที่มา: https://baophutho.vn/than-thuong-can-bep-mua-dong-226458.htm