ครัวฤดูหนาวที่รัก

ข้างนอก ลมมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือพัดเข้ามาอย่างแรง พัดผ่านหลังคาสังกะสี และซึมผ่านรอยแตกของประตู ใบไม้ร่วงใบสุดท้ายร่วงหล่นอย่างเงียบเชียบ ท้องฟ้าและพื้นดินแห้งผากต้อนรับฤดูหนาวใหม่ ฉันกับพี่สาวคลานออกมาจากใต้ผ้าห่มเพื่อรอแม่หาเสื้อผ้าอุ่นๆ

เสียงฟันกระทบกันของทุกคน ลมพัดเอื่อยๆ ไปทั่วบ้าน หนาวมาก ความเย็นปะทะกับผมแห้งๆ ของเรา รู้สึกเหมือนมีใครมาบาดผิวเรา พ่อตื่นแต่เช้าและกำลังวุ่นอยู่ในครัว แสงไฟริบหรี่ราวกับจะเร่งเร้าให้เรารีบลงไปข้างล่าง

เสียงไม้แห้งแตกเปรี๊ยะลุกไหม้ เปลวไฟลุกโชนขึ้นสูงโอบล้อมหม้อน้ำเดือดพล่าน ฉันกับพี่สาวนั่งใกล้กัน โอบกอดพ่อไว้เพื่อให้ร่างกายอบอุ่น มือของเราถูกประคบอุ่นเหนือกองไฟเพื่อป้องกันความหนาวเย็น ใบหน้าแดงก่ำแตกกรังของเราหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน อบอุ่นเหลือเกิน! นั่นคือความรู้สึกที่ฉันจำได้เสมอเกี่ยวกับห้องครัวเก่าของครอบครัวเราเมื่อฤดูหนาวมาเยือน ห้องครัวเล็กๆ ปกคลุมไปด้วยเขม่าควัน แต่กลับสว่างไสวด้วยไฟแห่งความรักเสมอ มีที่ว่างแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยไม้แห้ง พร้อมกับกระสอบขี้เลื่อยหลายกระสอบกองอยู่ที่มุมห้อง

มีตู้ไม้สีน้ำตาลเข้มวางอยู่เหนือชามน้ำสี่ใบเพื่อป้องกันมด ตู้สามชั้นนี้อยู่ตรงนั้นมาตั้งแต่ก่อนที่ฉันจะเกิด ชั้นล่างโปร่งสบายใช้เก็บหม้อ กระทะ ถุงใส่เกลือ ขวดน้ำปลา ซีอิ๊ว น้ำส้มสายชู ฯลฯ ชั้นที่สองปูด้วยคานไม้ตั้งตรงคลุมจาน และมีตะกร้าหวายสำหรับใส่ตะเกียบแขวนอยู่ด้านนอก ชั้นสุดท้ายปิดสนิท มีประตูเปิดออกเหมือนตู้ ใช้เก็บน้ำมันหมูสีเหลืองทอง โถน้ำตาลดอกบ๊วย เครื่องเทศแห้ง และอาหารดอง

สิ่งที่ฉันชอบที่สุดทุกเช้าคือหลังจากแปรงฟันและล้างหน้าด้วยน้ำอุ่น ฉันกับพี่สาวจะมารวมตัวกันผัดข้าวกับพ่อ ข้าวเย็นที่หุงไว้เมื่อวานพ่อจะโรยน้ำเล็กน้อยเพื่อให้ข้าวนิ่มลง หัวหอมแห้งที่แม่เก็บไว้ในตะกร้าที่แขวนอยู่ในครัวก็หยิบออกมา น้ำมันหมูสีขาวที่แข็งตัวหนึ่งช้อน เสียงน้ำมันหมูที่ลุกไหม้และเดือดปุดๆ กลิ่นหอมของหัวหอมทอด และหมูทอดกรอบที่เหลืออีกสองสามชิ้น

ขณะที่พ่อคนเมล็ดข้าวก็กลิ้งไปบนกระทะอย่างสม่ำเสมอ ความร้อนถูกปรับให้ต่ำลงเพื่อให้ข้าวค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลทองมันวาว กลิ่นข้าว กลิ่นไฟ และกลิ่นไขมัน ผสมผสานกัน หอมกรุ่นและกรอบ ทำให้ทุกคนอยากกิน พ่อตักข้าวขึ้นมาแบ่งให้พวกเราอย่างเท่าๆ กัน ชามเต็มสามชาม ในขณะที่ชามของพ่อแม่ยังเล็กอยู่ พวกเราค่อยๆ เพลิดเพลินกับข้าวในชามเล็กๆ แต่ก็ไม่รู้สึกอิ่ม แต่อาหารเช้าในฤดูหนาวที่แสนอร่อยและอิ่มท้องเหล่านี้ ทำให้พวกเราไม่รู้สึกหิวตลอดปีที่ต้องเรียนหนังสือเป็นเวลานาน

หลังเลิกเรียน ฉันแค่อยากจะรีบกลับบ้านให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ควันลอยฟุ้งไกลลิบจากครัวเล็กๆ ในระยะไกล แม่กำลังทำอาหารกลางวันอยู่ กลิ่นหอมของอาหารลอยฟุ้ง เรียกให้ลูกๆ รีบๆ หน่อย มือของแม่ช่างชำนาญในการก่อไฟ ปลาแห้งทอดกรอบสักสองสามชิ้น ถั่วลิสงเค็มสีขาว หรือซอสมะเขือเทศสีแดงสดแวววาว... อาหารจานง่ายๆ ที่แม่ปรุงอย่างพิถีพิถัน เปี่ยมล้นด้วยความรัก รอคอยสามีและลูกๆ กลับมา

ตอนที่พ่อกับพี่น้องกำลังงีบหลับ แม่ชวนฉันไปทำขนมขิง ฉันมีความสุขมาก หั่นขิงแก่ๆ อย่างระมัดระวังข้างเตาที่ร้อนแดง เพื่อดูแม่ทำน้ำตาลให้เป็นคาราเมล น้ำตาลละลายช้าๆ และติดเป็นขนม ทั่วทั้งครัวอบอวลไปด้วยกลิ่นหอม แม่หยิบขนมสีขาวนุ่มๆ ยาวๆ ออกมาแล้วตัดเป็นลูกกวาดสวยๆ พอพ่อกับพี่น้องตื่นขึ้น ขนมก็สุกพอดี ทุกคนในครอบครัวต่างเพลิดเพลินกับขนมรสเผ็ดที่ละลายในปาก มันเป็นของขวัญที่อบอุ่นที่ช่วยให้พ่อกับฉันผ่านพ้นฤดูหนาวไปได้

เมื่อพ่อเกษียณอายุ ท่านก็ได้เรียนรู้วิธีทำเหล้าข้าว ดังนั้นในฤดูหนาว ครัวของข้าพเจ้าจึงเต็มไปด้วยไฟและกลิ่นหอมอยู่เสมอ ข้าพเจ้าและพี่สาวน้องสาวชอบนำหนังสือมาเข้าครัวเพื่อดูแลไฟและศึกษาเล่าเรียน เหล้าแต่ละหยดกลั่นจากไข่มุกสวรรค์ หยดลงมาจากท่อทองแดงสู่ไหหนังปลาไหล กลิ่นหอมของยีสต์และเหล้ายังคงเข้มข้นและติดตรึง กลิ่นของมันเทศที่ฝังอยู่ในขี้เถ้าร้อนๆ นั้นอบอวล ครอบครัวทั้งหมดมารวมตัวกันเพื่อแบ่งปันความหวานอมเปรี้ยว พ่อเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับสนามรบในสมัยก่อนอย่างภาคภูมิใจ ท่านและสหายต่างเปียกโชกด้วยความหนาวเย็นท่ามกลางสายฝนของระเบิดและกระสุนปืน แต่ไม่มีใครบ่น ทุกคนมุ่งมั่นที่จะเอาชนะความยากลำบากทั้งปวง โดยคิดถึงวันแห่งเกียรติยศและชัยชนะ ในเวลาว่าง แม่สอนให้พี่สาวน้องสาวและข้าพเจ้าถักผ้าพันคอรูปทรงต่างๆ เช่น ทรงเพชร ทรงเกลียวเชือก ทรงสี่เหลี่ยม ทรงดอกจัน...

มือเล็กๆ ขยับเข็มโครเชต์ตามคำสั่งของแม่ ก้อนไหมพรมหลากสีสันระยิบระยับใต้แสงไฟ ผ้าพันคอสีฟ้า ผ้าพันคอสีเหลือง... ความอบอุ่นและความรักถูกมอบให้กับผู้รับ และเงินที่ได้จากการขายผ้าพันคอจะถูกนำไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ ซึ่งเป็นของขวัญส่งท้ายปีจากแม่ที่มอบให้กับลูกๆ ที่เชื่อฟังอย่างสุดหัวใจ

แต่วันที่ดีที่สุดก็ยังคงเป็นวันที่เรากลับบ้านในเดือนสิบสอง ห้องครัวดูคึกคักและอบอุ่น ทุกคนในครอบครัวยุ่งแต่ก็มีความสุข พ่อคนไส้กรอกหมูที่หอมกรุ่นอยู่เสมอ แม่ทำขนมถั่ว ขนมงา แยมขิง แยมมะเฟืองอย่างชำนาญ พวกเราเด็กๆ วิ่งเข้าวิ่งออกคั้นถั่ว ปอกเปลือกถั่วลิสง เช็ดใบ... เพื่อช่วยพ่อแม่

ลองชิมแยมขิงรสหวานเผ็ดชิ้นหนึ่ง ลูกอมถั่วลิสงกรุบกรอบหอมกรุ่น สายตาของเด็กๆ เต็มไปด้วยความชื่นชม อิ่มเอมใจและความสุข แม้ท้องฟ้าภายนอกจะมืดครึ้ม แต่สายฝนเย็นยะเยือกก็ไม่อาจเข้าถึงห้องครัวของฉันได้ ที่นั่นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสุขที่หาสิ่งใดเปรียบมิได้

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วราวกับความทรงจำ พ่อของฉันจากไปในดินแดนแห่งเมฆขาว ห้องครัวเก่าๆ หายไปแล้ว ฤดูหนาวปล่อยให้ความกังวลพึมพำกับสายลมหนาว ในดินแดนต่างถิ่น ฉันนั่งนับความทรงจำเก่าๆ ความรักที่หอมหวานและหอมกรุ่นในครัวฤดูหนาวอันอบอุ่น...

(อ้างอิงจาก nguoihanoi.vn)

ที่มา: https://baophutho.vn/than-thuong-can-bep-mua-dong-226458.htm