คนในชนบทมักคิดถึงบ้านเกิดเสมอ
จิบไวน์และรำลึกเรื่องราวเก่าๆ
เหมือนนกที่ใช้ชีวิตอยู่ใจกลางเมือง
หายไประหว่างชั้นสูง

คนบ้านนอกยังอยากกลับบ้านเกิดเมื่อถึงวาระสุดท้าย
นอนอยู่บนวัยเด็กของฉัน
เมฆสีฟ้าบนท้องฟ้าและแสงแดดสดใสในหุบเขา
ตรงที่ใบเกิด ใบไม้ก็จะร่วงกลับสู่แหล่งกำเนิด
ระดับน้ำขึ้นสูง น้ำไหลลงต่ำ
น้ำซึมผ่านหินขรุขระ
มีผู้คนไปนำบ้านเกิดมาด้วย
สำเนียงคันทรีที่มีแต่โคลน
ฉันเปรียบเสมือนชั้นตะกอนที่ทับถมอยู่ในชั้นลึก
อีกหนึ่งพันปีฉันยังคงคิดถึงบ้านเกิดของฉัน...
ที่มา: https://baogialai.com.vn/tho-dao-an-duyen-long-que-post320843.html
การแสดงความคิดเห็น (0)