คืนเมฆสู่ท้องฟ้า
กล่อมดวงตะวันฤดูร้อนล่องลอยในคืนอันบาง
คืนความทรงจำเต็มหยดมาให้ฉัน
สัมผัสกิ่งดอกฟินิกซ์แดง พรุ่งนี้เราคงต้องจากกัน
รถไฟเที่ยวกลับ สิ้นสุดชานชาลา
ดวงตาของผู้คนหลั่งน้ำตาอ่อนโยน
คืนพระจันทร์แตกที่ธรณีประตู
ดอกหมากร่วงเป็นสีขาว น้ำค้างในตอนกลางคืนมีหมอกหนาทึบ
คืนบทกวีให้ผู้คนบ้าง
ฟังเสียงคลื่น ริมฝั่งกาลเวลา
ที่มา: https://baoquangnam.vn/tra-ve-3156706.html
การแสดงความคิดเห็น (0)