เกมเพลงกล่อมเด็กเวียดนามตอนกลางและตอนใต้

(VHQN) - ในภูมิภาคตอนกลางใต้ มีเพลงกล่อมเด็กมากมายที่สืบทอดกันมาด้วยปากเปล่า ตลอดระยะเวลาหลายปีที่เราค้นคว้าและรวบรวมเพลงกล่อมเด็ก เราได้บันทึกและร่างเพลงกล่อมเด็กไว้หลายเพลง ทั้งระดับเสียงและความยาวของเพลง โดยส่วนใหญ่แล้วเพลงกล่อมเด็กจะดำเนินตามจังหวะของเกม

เกมของเด็กๆ สนุกสนานกันมาก ภาพโดย: ห่าเหงียน

แม้ว่าเนื้อเพลงจะมีสัมผัสคล้องจอง แต่เด็กๆ ก็ให้ความสนใจกับเกม เนื้อเพลงในเพลงกล่อมเด็กมักเป็นเพียงนิสัย จังหวะก็เหมาะสมกับเกม เวลาเล่น เด็กๆ จะไม่สนใจเสียงร้อง บางครั้งพวกเขาก็มีความสุขมากจนร้องไห้ บางครั้งร้องเพลงเหมือนกำลังพูด ร้องเพลงเหมือนกำลังอ่านหนังสือ และไม่เข้าใจแม้แต่เนื้อหาของเพลงกล่อมเด็ก

เด็ก ๆ ในเวียดนามมีเกมกล่อมเด็กพร้อมเพลงมากมาย เด็ก ๆ ทางเหนือมีกิจกรรมต่าง ๆ เช่น นุนานุนอง, ดุงดังดุงเด, ปลิงและเต่า, กระโดดข้ามช่อง, จับธง, จับคู, กรรไกรและเลื่อย, การทอผ้า, การส่งไพ่...

เด็กภาคใต้มี "กุม กุม หนิว", "บัก กิม ทัง", "ช้อน ลา" และ "ช้อน วาง", "หมาก โก โค", "แมว ไล่ หนู", "ใบเตย", "บั๋น โซ", "ไก่ จิก ปลวก", "แม่แพะ พบ ลูก", "ชุม รัม"...

ในจังหวัดทางภาคกลางตอนใต้ มีกิจกรรมต่างๆ เช่น การสานรองเท้าแตะ การโยนรุ้ง การตำสาก การโยนโถ การ "u a u a p" การตีไม้ไผ่ การเรียกลูกวัว การแตกเมล็ด การโยนต้นมะพร้าว การโยนต้นฝ้าย นกกระจอก การ "u tu" บทกลอนเด็ก การทักทายงู การยกบันได...

เราอยากจะแนะนำตัวอย่างบางส่วนเกี่ยวกับวิธีการเล่นให้กับผู้อ่านของเรา

รองเท้าแตะผ่าน

เกมนี้ผู้ประพันธ์บันทึกไว้ที่วัดขงจื๊อ (ฮอยอัน พฤษภาคม 1977) เนื้อเพลงเด็กร้อง: "ส่งรองเท้าแตะมาสิ ส่งให้เท่าๆ กัน ส่งให้เร็ว ส่งให้เก่ง ถ้าไม่ได้ก็ออกไป"...

วิธีการเล่นคือให้เด็ก ๆ ยืนเรียงกันเป็นวงกลม โดยแต่ละคนถือรองเท้าแตะในมือ ร้องเพลงตามจังหวะเพลง และส่งรองเท้าแตะให้กันและกันไปในทิศทางเดียวกัน

เมื่อถึงประโยคที่ว่า “ถ้าไม่ ถ้าไม่” จะมีการส่งต่อรองเท้าแตะไปมาสองครั้ง ใครจับรองเท้าไม่ได้จะถูกคัดออก เกมดำเนินต่อไปแบบนี้จนกว่าจะถึงคนสุดท้าย เกมดำเนินไปอย่างสนุกสนานและมีชีวิตชีวา ผู้ชนะคือคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ (ไม่หลุดออกไป)

ปัดเมล็ดระเบิด

เกมนี้เป็นเกมยอดนิยมสำหรับเด็กอายุ 6-10 ปี เกมนี้เล่นอย่างนุ่มนวลและสง่างาม จับมือกันเป็นคู่ ตบมือกัน แล้วตบมือตัวเอง แสดงถึงความจริงใจ ความเป็นธรรมชาติ และความบริสุทธิ์ของมิตรภาพ อ่านหนังสืออย่างกระตือรือร้นพร้อมเสียงสูงต่ำ หรือร้องเพลงกล่อมเด็ก พื้นที่เล่นไม่ซับซ้อน อาจเป็นมุมหนึ่งของสนามหญ้า นอกซอย ที่ดินเปล่า หรือลานบ้านใต้แสงจันทร์ก็ได้

ในปี พ.ศ. 2543 นักวิจัยด้านนิทานพื้นบ้าน Tran Hong ( ดานัง ) และผู้เขียนบทความนี้ร่วมมือกับ VTV ในเมืองดานังเพื่อผลิตภาพยนตร์เรื่อง Sing Together - Play Together (แนะนำเกม Swipe Explosive Seeds) ซึ่งออกอากาศหลายครั้งทาง VTV3

เด็กสองคนยืนหันหน้าเข้าหากัน ประสานมือไว้ข้างหน้าหน้าอก ร้องเพลงและปรบมือพร้อมกันหนึ่งครั้ง จากนั้นปรบมือข้างหนึ่งไขว้ไปที่มือของคู่ของคุณ (เช่น มือซ้ายของคุณไปที่มือซ้ายของคู่ของคุณ มือขวาของคุณไปที่มือขวาของคู่ของคุณ)

เปิด: ร้องเพลงปรบมือ - สองมือตบกัน ร้องเพลงต่อไป: Popping seed - ยกมือขวาขึ้นแล้วตีมือขวาของเพื่อน ร้องเพลงต่อไป: Do - สองมือตบกัน ร้องเพลงต่อไป: Banh beo - ยกมือซ้ายขึ้นแล้วตีมือซ้ายของเพื่อน และทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะร้องเพลงพร้อมกัน

คุณสามารถเล่นเพลงกล่อมเด็กอื่นๆ ต่อได้ เช่น "หม้อทรงกลมมีฝาเอียง กรรไกรตัดเสื้อ ไถทำนา ขลุ่ยทำคันดิน กับดักปลา หนังสติ๊กยิงนก เข็มเย็บผ้า หอกล่าสัตว์ ผ้าคลุมศีรษะ แก้วมัคสำหรับค้าขาย พิมพ์เค้ก เหยือกไวน์" การปรบมือเร็วขึ้นเรื่อยๆ ใครตามไม่ทันหรือปรบมือผิดคนจะแพ้ การปรบมือต้องสอดคล้องกับเนื้อเพลง

บัซ!

จำนวนผู้เล่นมีตั้งแต่ 6 ถึง 8 คน ใช้ไม้มาตรฐานที่เรียกว่า "คอตดอง" เด็กคนหนึ่งทำหน้าที่เป็น "คนๆ นั้น" โดยยื่นมือออกไปให้เด็กคนอื่นๆ วางนิ้วชี้ (ห้ามดึงขึ้นหรือลง)

เด็กๆ ทำหน้าที่เป็น "the" และร้องเพลงทั้งเพลง จนกระทั่งถึงคำว่า "ap" พวกเขาจึงกำมือไว้ ใครก็ตามที่ไม่สามารถดึงมือกลับคืนมาได้ จะต้องปิดตาเพื่อนของตนและปล่อยให้พวกเขาซ่อนตัว เมื่อเพื่อนซ่อนตัว เด็กๆ จะลืมตาและออกไปตามหาเพื่อน พร้อมกับร้องเพลงไปด้วย

เด็กที่ซ่อนตัวอยู่ต้องวิ่งกลับไปที่เสาประตูอย่างรวดเร็ว ไม่ให้เด็กที่วิ่งตามจับได้ เมื่อถึงเสาประตูแล้ว ต้องกอดเสาประตูแล้วร้องว่า “ปัง” หากเด็กที่วิ่งตามจับใครไม่ได้ ก็ต้องหลับตาลงและเล่นต่อ

เดินช้าๆ

เนื้อเพลงกล่อมเด็ก: "Dung dang dung de พาเด็กๆ ออกไปเล่นกัน ไปที่ประตูสวรรค์ อธิษฐานกับลุงป้า ปล่อยให้เด็กกลับบ้าน ปล่อยให้แพะไปโรงเรียน ปล่อยให้คางคกอยู่บ้าน ปล่อยให้ไก่ข่วนในครัว หุงข้าวเหนียว ครอบครัวฉันทำซุปหวาน ซดซดซดซดซด นั่งลงตรงนี้"

วิธีการเล่นคือให้เด็กๆ จับมือกันเป็นคู่หรือเรียงแถวกัน 4-5 คน เดินและร้องเพลงไปด้วย เวลาร้องเพลงหรืออ่านคำว่า “dung” ให้แกว่งแขนไปข้างหน้า เวลาอ่านคำว่า “dang” ให้แกว่งแขนไปข้างหลัง ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนถึงประโยคสุดท้าย แล้วย่อตัวลง จากนั้นก็ยืนขึ้น ร้องเพลงต่อตั้งแต่ต้น แล้วเล่นต่อ

ชิ ชิ ชาน ชาน

ต้องการพื้นที่กว้างขวาง พร้อมที่ให้เด็กๆ ซ่อนตัว เด็กหลายคนเล่นด้วยกัน การเลือกเด็ก ให้ปิดตาพวกเขา แล้วหาเด็กที่ซ่อนตัวอยู่ เด็กโตจะรวมกลุ่มเด็กที่ชอบเล่น ยืนเป็นวงกลม ยกมือขวาขึ้น แล้วให้เด็กแต่ละคนวางนิ้วชี้ของมือขวาลงบนฝ่ามือข้างนี้ แล้ววางนิ้วชี้ของมือซ้ายลงบนนิ้วชี้ของมือขวา

หัวหน้ากลุ่มสวดว่า “จิจิจังจัง นกพ่นไฟ ม้าบวมแล้ว ราชาสามองค์ จักรพรรดิห้าองค์ ผู้พิพากษาไปหามัน บัซ... บูม... บูม” เมื่อถึงบรรทัดสุดท้าย “บูม” นักเรียนสามารถยืดช่วงเว้นเสียงให้ยาวหรือสั้นได้ตามต้องการ เพื่อสร้างเซอร์ไพรส์ให้นักเรียนคนอื่นๆ เมื่อถึงเสียง “บูม” เพราะเมื่อสวดเสียง “บูม” สุดท้ายของเพลง นักเรียนจะรีบประสานมือขวาไว้ทันที และนักเรียนต้องรีบดึงนิ้วออก

เด็กที่ถูกหัวหน้าจับนิ้วต้องถูกปิดตาและค้นหา หากจับไม่ได้ก็ต้องเริ่มใหม่ เกมนี้มักจะเล่นในบ้านเพื่อให้ทุกคนตกลงกันว่าจะซ่อนตัวอยู่ตรงไหน

แหล่งที่มา