เกี่ยวกับที่สูง

ดาลัด. วิว. ภาพถ่าย: “โวตรัง”

ฉันไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คำว่า "ดาลัต" สองคำนี้ฝังแน่นอยู่ในจิตใต้สำนึกของฉัน แม้ในยามที่ฉันไม่รู้จักรูปร่างของมัน อาจเป็นเพราะแม่เล่าให้ฉันฟังถึงดินแดนบนภูเขาอันหนาวเหน็บตลอดทั้งปี ที่ซึ่งผู้หญิงมีผิวขาว แก้มแดงระเรื่อ ที่ซึ่งผู้คนมักสวมเสื้อสเวตเตอร์ เสื้อโค้ท ผ้าพันคอ และหมวกเวลาออกไปข้างนอก หรือเมื่อฉันเห็นภาพขาวดำของแม่ในชุดเดรสยาว ริมน้ำตกกามลี ริมทะเลสาบซวนเฮือง ที่มีต้นสนโน้มตัวลงทอดเงา หรือเมื่อฉันได้ยินเรื่องราวความรักอันน่าเศร้าที่ดอยต๋องไห่โม ตำนานทะเลสาบถั่นโถ ยอดเขาหล่างเบียง ได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับสถานที่ต่างๆ ที่กลายเป็นแลนด์มาร์กอย่างดอยมงโม ทุ่งลุงติญเยือ และน้ำตกเปรญ หรือตอนที่ฉันซาบซึ้งไปกับท่วงทำนองเพลงรัก บทกวีที่อบอวลไปด้วยหมอกแห่งดินแดนแห่งความฝัน... ฉันไม่รู้และไม่ได้ค้นหาคำตอบให้กับตัวเอง รู้เพียงว่าดาลัตอยู่ในใจฉันเสมอ ความปรารถนาที่จะไปเยือนสักครั้ง เป็นคำตอบจากสมัยเรียนที่ใครคนหนึ่งถามฉันว่าอยากอยู่ที่ไหนในอนาคต ต่อมาเมื่อได้พบปะพูดคุยกับผู้คนมากมาย ฉันจึงตระหนักว่าไม่ใช่ฉันคนเดียวที่ยังคงคิดถึงดินแดนแห่งหมอกแห่งนี้ แม้จะไม่ได้รู้จักมากนักก็ตาม

ฉันยังคงจำความตื่นเต้นเมื่อได้มาเยือนดาลัดครั้งแรกในการเดินทางเพื่อธุรกิจสั้นๆ ได้ มันแตกต่างจากพื้นที่ชายฝั่งที่ฉันเกิด และยิ่งแตกต่างจากเมืองริมแม่น้ำทางตอนใต้ที่ฉันเคยผูกพันมาตั้งแต่เด็ก ฉันมองเมืองนี้ด้วยสายตาของเด็กหนุ่มที่ สำรวจ ทุกสิ่งรอบตัวอย่างพิศวง ช่วงเวลาที่ฉันไปมาหลังจากนั้น ฉันยังคงรู้สึกเช่นนั้น บ้านทุกหลังที่ตั้งอยู่บนเนินสูงชันอย่างน่าหวาดหวั่น ถนนคดเคี้ยวทุกสาย สวนสตรอว์เบอร์รีสีแดงทุกสวน และดอกไม้ทุกพุ่มริมถนนล้วนทำให้ฉันนึกถึงสิ่งแปลกประหลาดมากมาย ฉันมองต้นสนอายุพันปีอย่างเงียบๆ คิดถึงป้อมปราการที่ปกป้องชีวิตชนบททั้งกลางวันและกลางคืน ฉันยืนอยู่บน "หลังคาของที่ราบสูงตอนกลาง" และมองดูท้องฟ้าแบ่งออกเป็นสองซีก ด้านหนึ่งมีเมฆสีเทาหนาทึบเทน้ำลงสู่หุบเขาลึก อีกด้านหนึ่งส่องประกายด้วยแสงแดดสีเหลืองสดใส ฉันขับรถหลังฝนตก มองขึ้นไปบนยอดเขาที่ปกคลุมไปด้วยสายฝนสีขาวขุ่น เมื่อถึงที่หมาย ท้องฟ้าแจ่มใส เมฆจางหาย เหลือเพียงไอน้ำที่ก่อตัวเป็นเมฆขาวบางๆ ลอยอยู่เหนือต้นสนที่เปียกโชกไปด้วยน้ำ ฉันจมอยู่ในความหนาวเย็นของที่ราบสูงบนเนินเขา Cam Ly มองดูเมืองในยามค่ำคืน ค่ำคืนนั้นแจ่มใส ค่ำคืนนั้นสงบเงียบสงัด ค่ำคืนนั้นกลบเสียงอึกทึกของวัน ถนนหนทางระยิบระยับและมืดสลัว น้ำค้างพลิ้วไหวใต้แสงไฟ หญ้าและต้นไม้เปียกชุ่มไปด้วยน้ำค้าง ผมของฉันก็ถูกน้ำค้างอาบจนชา ฉันเดินเตร่ไปตามตรอกซอกซอยที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ถนนคดเคี้ยวขึ้นลง ฟังเสียงเงียบสงัดของราตรี บางครั้ง แสงไฟจากไฟหน้ารถส่องผ่าน แทรกซึมเข้าไปในราตรีอันเงียบสงัด เสียงนั้นดังก้องมาจากที่ไหนสักแห่ง แผ่ซ่านไปชั่วขณะ ก่อนจะนำราตรีกลับคืนสู่ความเงียบสงบ ฉันบอกตัวเองให้ตื่นก่อนพระอาทิตย์ขึ้น เพื่อสัมผัสความงามของที่ราบสูงในยามที่ทุกอย่างยังคงเงียบสงบ ทั้งภูเขาและเนินเขา บ้านเรือนที่เรียงรายกันเป็นแถว สวนที่เงียบสงัด จมอยู่ในสายหมอกที่ไหลเอื่อย เมื่อรุ่งสาง ฉันก็ได้เพลิดเพลินกับปาร์ตี้สายหมอกระยิบระยับที่เต้นรำใต้แสงตะวันแรก ก่อนจะหายลับไปในอากาศ

จนกระทั่งบัดนี้เมื่อฉันเลือกผืนแผ่นดินนี้เป็นที่อยู่อาศัย เมื่อเริ่มคุ้นชินกับชีวิตประจำวัน ฉันยังคงให้เวลาตัวเองอย่างสงบเพื่อชื่นชมเมืองนี้ด้วยสายตาของนักเดินทางที่ไม่เร่งรีบ

ฉันเดินตามเส้นทางที่อเล็กซานเดอร์ เยอร์ซิน เคยสำรวจที่ราบสูง ไปจนถึงพื้นที่รอบจัตุรัส ซึ่งมีรูปปั้นของเขากำลังมองดูภูเขาลังเบียงซ่อนตัวอยู่ในเมฆ จินตนาการถึงทิวทัศน์ของเมืองดาลัตเมื่อนักสำรวจก้าวเท้าเข้ามา ที่นั่นมีบ้านเรือนและทุ่งนาของชนกลุ่มน้อย ผู้ซึ่งเกิดในภูเขาและป่าไม้ และอุทิศชีวิตทั้งหมดให้กับภูเขาและป่าไม้ ฉันไปที่ด่านเกียเพื่อชมเนินสนสีเขียวที่ทอดยาวไปตามแม่น้ำดาดัง ไหลลงสู่ทะเลสาบซุ่ยหวาง ทะเลสาบด่านเกียอันกว้างใหญ่ที่มีคลื่นควันคลุ้ง เพื่อดูโรงไฟฟ้าพลังน้ำอังโครตที่เปรียบเสมือนบ้านพักตากอากาศอันงดงามท่ามกลางป่าสนสีเขียว ติดกับน้ำตกที่ไหลทั้งกลางวันและกลางคืน ฉันเยี่ยมชมพระราชวังที่แปดเปื้อนไปด้วยกาลเวลา พระราชวังหลวง เพื่อสัมผัสก้อนกรวดแต่ละก้อน กิ่งก้านแต่ละกิ่ง ใบหญ้าแต่ละใบ และกำแพงมอสแต่ละแห่งที่ยังคงมีสีทองอร่ามของอดีต ฉันหยุดอยู่นานหน้าซากวิลล่าที่ทรุดโทรม ด้วยความรู้สึกเสียใจและโศกเศร้า สงสัยว่าเจ้าของเก่ายังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว หากพวกเขารู้ว่าบ้านสวย ๆ ที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะกลายเป็นเพียงซากปรักหักพัง พวกเขาคงเศร้าใจไม่น้อย

ฉันเดินเล่นรอบทะเลสาบซวนเฮืองอันเงียบสงบ ท่ามกลางถนนในเมืองที่พลุกพล่าน มองดูนกกระเต็นโบยบินขึ้นลง พลางครุ่นคิดว่าความทรงจำมากมายเพียงใด เรื่องราวขึ้นลงมากมายเพียงใด ถูกเก็บไว้ในทะเลสาบลึกแห่งนี้ ฉันมองดูอาคารต่างๆ ที่ทอดยาวไปตามผิวน้ำทะเลสาบใสสะอาด นี่คือบ้านถวีต้าสีขาวสง่างามริมทะเลสาบ นี่คือโรงแรมดาลัตพาเลซอันโอ่อ่าที่ถักทอเรื่องราวความรักของจักรพรรดิและราชินีองค์สุดท้ายของประเทศ และเป็นสถานที่ที่ได้ประจักษ์ถึงความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ในแต่ละยุคสมัยในอดีต นี่คือหอปากกาของโรงเรียนลีเซ เยอร์ซิน อันเก่าแก่ ทอดยาวท่ามกลางสายหมอกยามเช้า ทอดยาวอย่างสง่างามเพื่อนำพาความปรารถนาแห่งความรู้ไปไกลแสนไกล นี่คือเนินเขาคูอันเขียวชอุ่ม ไกลออกไปคือเทือกเขาเขียวขจี นี่คือตลาดดาลัตที่ครั้งหนึ่งเคยสง่างาม ปัจจุบันตั้งอยู่ท่ามกลางอาคารโดยรอบอย่างสงบสุข นี่คือจัตุรัสลัมเวียน ที่มีดอกไม้สองชนิดที่เป็นเอกลักษณ์ของเมืองบนภูเขา คึกคักไปด้วยนักท่องเที่ยว นี่คือร้านกาแฟ Thanh Thuy สีม่วงริมทะเลสาบ เสียงรถแห่ศพดังกึกก้องราวกับเสียงสะท้อนจากดินแดนอันไกลโพ้น

ฉันหลงใหลในหมู่บ้านใจกลางเมือง สวนผลไม้หลากสีสัน ฟังเรื่องราวการเดินทางตั้งแต่ยุคการถมดินจนกลายมาเป็นหมู่บ้านห่าดง วันแถ่ง ไท่เฟี้ยน ดาเทียน ดาฟู และเจืองซวน... ซึ่งล้วนมีส่วนช่วยสร้างแบรนด์แห่งดินแดนแห่งผักและดอกไม้ ดอกไม้แต่ละดอกและพันธุ์ผักแต่ละชนิดล้วนมีชีวิตชีวาด้วยเรื่องราวตั้งแต่เริ่มปลูก จนกลายเป็นอาหารพิเศษที่แพร่หลายไปทั่วทุกหนแห่งหลังจากเวลาผ่านไปหลายปี

ฉันมองผืนแผ่นดินในแนวนอนเพื่อเห็นร่องรอยต่างๆ จากสถานที่ต่างๆ ที่เคยไปเยือน แต่ฉันก็อยากมองในแนวตั้ง เพื่อทำความเข้าใจการเดินทางแห่งการค้นพบ เพื่อรู้จักชั้นเชิงทั้งตื้นและลึกของภูมิประเทศแต่ละแห่ง ครั้งแรกที่ฉันเห็นดาลัตเมื่อสิบห้าปีก่อน มันเป็นเมืองที่ทันสมัยผสมผสานกับความเก่าแก่ของตะวันตก ฉันไม่ได้คิดถึงดาลัตในอดีตเลย ฉันแค่อยากเข้าใจสถานที่ที่ฉันอาศัยอยู่ให้มากขึ้นอีกนิด ผ่านเรื่องราวของคนโบราณ หน้าหนังสือที่เปื้อนไปด้วยกาลเวลา

ดาลัตดูแปลกตาเมื่อเทียบกับความยาวของประเทศ แต่กลับมีร่องรอยทางประวัติศาสตร์มากมาย ทั้งความเปลี่ยนแปลงของกาลเวลา ความคิดถึงที่ถ่ายทอดผ่านความทรงจำจากรุ่นสู่รุ่น ความงดงามและความเลือนราง ผืนดินและถนนหนทางทุกตารางนิ้วของประเทศล้วนมีร่องรอยของความเสื่อมโทรม มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ฉันอยากสำรวจ แต่แล้วฉันก็เลือกวิธีที่ง่ายที่สุด นั่นคือการรักดินแดนแห่งนี้ เฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อเหมือนตอนเริ่มต้น เฝ้ารอที่จะได้สัมผัสจังหวะการเต้นของหัวใจเมือง ฟังเสียงแห่งความสุขและความเศร้าโศกที่แผ่ซ่านไปทั่วดินแดนสูง

ที่มา: https://baolamdong.vn/van-hoa-nghe-thuat/202504/ve-chon-cao-nguyen-9100206/