ครอบครัวของฉันมาจากหมู่บ้านชาวประมงเล็กๆ แห่งหนึ่ง ซึ่งอาศัยอยู่ที่นี่มา 5 ชั่วอายุคนแล้ว หมู่บ้านนี้ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของเมืองญาจาง (ปัจจุบันเรียกว่าแขวงนามญาจาง) มีแม่น้ำกวานเจื่องไหลผ่าน ไหลตามลำน้ำไปยังปากแม่น้ำ มุ่งหน้าตรงสู่ทะเลตะวันออก ผู้คนมักเรียกที่นี่ว่าหมู่บ้านชาวประมงกว้าแบ ชื่อฟังดูเรียบง่ายแบบชนบท
ฉันมีโอกาสได้เดินทางไปทำงานหลายที่และได้พบปะเพื่อนใหม่มากมาย สิ่งหนึ่งที่ฉันตระหนักได้คือ ฉันสามารถเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้ แม้กระทั่งวิธีเรียกชื่อ แต่ฉันไม่สามารถเปลี่ยนชื่อบ้านเกิดได้ แทนที่จะเลี่ยงหรือจงใจเรียกชื่อบ้านเกิดอย่างไพเราะ ฉันยินดีที่จะแนะนำหมู่บ้านชาวประมงกวาเบให้พวกเขารู้จัก
ในแต่ละเรื่องราวเหล่านั้น ฉันรู้สึกเหมือนได้หวนรำลึกถึงช่วงเวลาอันแสนคิดถึงในวัยเด็ก ณ หมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้ ภาพเรือประมงแล่นกลับ แล่นฝ่าหมอก บรรทุกอาหารทะเลสดนานาชนิด ภาพการค้าขายที่คึกคักที่ฉันยังคงจำได้และเรียกมันว่า "เสียงแห่งหมู่บ้านชาวประมง" เสียงแห่งความสุขที่ส่งสัญญาณการเริ่มต้นวันใหม่และผลผลิตอันอุดมสมบูรณ์
ความทรงจำในตอนบ่ายที่พ่อพาเราไปชายหาดและสอนว่ายน้ำ ผุดขึ้นมาในหัว ค่อยๆ กลายเป็นนักว่ายน้ำที่เก่งมากโดยไม่กลัวอะไรเลย บางครั้งเราถึงกับจินตนาการว่าตัวเองเป็นนักว่ายน้ำที่เก่งกาจบนสนามแข่งสีน้ำเงิน
ทะเลบ้านเกิดของเราหล่อเลี้ยงเราอย่างเงียบงันให้เติบโตขึ้นทุกวัน มันยังนำความอุดมสมบูรณ์มาสู่ชาวประมง ดังนั้นทุกครั้งที่เดินทางไกลกลับ จึงเป็นบทเพลงแห่งความสุขจากการเดินทางอันเหน็ดเหนื่อยในทะเล
สำหรับฉันแล้ว ทะเลบ้านเกิดคือทุกสิ่งทุกอย่าง! มันคือภาพบ้านอันเป็นที่รักของฉัน ที่มีปู่ย่าตายาย พ่อแม่ พี่น้อง และคนที่ฉันรักทุกคนยืนหยัดเคียงข้างกันในกรอบแห่งความทรงจำ เมื่อฉันกลับมาที่นี่อีกครั้ง ฉันกลับรู้สึกว่าฉันไม่จำเป็นต้องโตเป็นผู้ใหญ่อีกต่อไป...!
ดึ๊กเป่า
ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/chao-nhe-yeu-thuong/202512/ve-voi-bien-que-huong-7970fc4/










การแสดงความคิดเห็น (0)