เยี่ยมลุงโฮที่บัวโนสไอเรส

เที่ยวบินจากเวียดนามสู่บัวโนสไอเรส (เมืองหลวงของอาร์เจนตินา) ถือเป็นหนึ่งในเที่ยวบินที่ยาวที่สุดในโลก โดยใช้เวลาบินมากกว่า 32 ชั่วโมงต่อเที่ยว ไม่รวมเวลาต่อเครื่องและเปลี่ยนเครื่อง เมื่อบินไป-กลับนี้ คุณจะภูมิใจในสุขภาพและความอดทนของตัวเอง

บัวโนสไอเรสเป็นที่รู้จักในหลายชื่อ แต่ชื่อที่ได้รับความนิยมมากที่สุดคือ "ปารีสแห่งใต้" เมื่อมองจากด้านบน เมืองนี้ดูเหมือนจะปกคลุมไปด้วยสีเขียวเย็นตา ผืนหญ้าสีเขียวสลับกับอาคารสถาปัตยกรรมขนาดใหญ่ที่ชาวฝรั่งเศสวางผังไว้อย่างประณีตตั้งแต่ศตวรรษที่ 19

อาหารสไตล์ฝรั่งเศสและไวน์ชั้นเลิศจะดึงดูดใจนักชิมไวน์ทุกคน ใจกลางภูมิภาคอเมริกาใต้แห่งนี้เต็มไปด้วยวัฒนธรรมและสถาปัตยกรรมอันหลากหลายที่คล้ายคลึงกับสังคมยุโรป สร้างความประหลาดใจให้กับผู้มาเยือนด้วยการผสมผสานระหว่างพื้นที่แบบยุโรปแท้ๆ (ฝรั่งเศส) และจิตวิญญาณละตินอเมริกาอันโอ่อ่า (อาร์เจนตินา)

ผู้เขียนนำดอกไม้ไปแสดงความเคารพลุงโฮ ณ อนุสาวรีย์ โฮจิมินห์ ใจกลางเมืองบัวโนสไอเรส

ทั้งอาร์เจนตินาและฝรั่งเศสต่างก็มีวิถีชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์ บัวโนสไอเรสและปารีสแทบจะไม่เห็นผู้คนเดินบนถนนที่พลุกพล่านพร้อมแซนด์วิชในมือและรีบเร่งไปยังจุดนัดพบเลย สำหรับคนที่นี่ การรับประทานอาหารคือความสุขและไม่ต้องเร่งรีบ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การดื่มกาแฟได้กลายเป็นวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ของทั้งสองประเทศไปแล้ว

เมื่อมาเยือนบัวโนสไอเรส หนึ่งในสถานที่ที่นักท่องเที่ยวต้องไปเยือนคือสุสานเรโคเลตา หนึ่งในสุสานที่สวยที่สุดในโลก สุสานแห่งนี้เป็นสุสานสาธารณะแห่งแรกของเมือง สร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1822 ด้วยรูปแบบสถาปัตยกรรมที่มีเอกลักษณ์และเป็นระเบียบเรียบร้อย ทำให้อาคารหลังนี้โดดเด่นสะดุดตา การเดินชมสุสานที่งดงามแปลกตาแห่งนี้ให้ความรู้สึกราวกับมีเวทมนตร์ มากกว่าความกลัวในหนังสยองขวัญ

สวนสุสานแห่งนี้ยังเป็นที่ฝังศพของบุคคลสำคัญมากมาย รวมถึงสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งของอาร์เจนตินา เอวา "เอวิตา" เปรอง เธอเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติของความฝันถึงอิสรภาพ ความสุข และความเท่าเทียมกันสำหรับทุกเพศ และยังเป็นตัวละครที่ได้รับการยกย่องในเพลงดัง "Don't cry for me, Argentina" ของมาดอนน่า นักร้องระดับตำนาน

จุดหมายปลายทางที่มีความหมายอย่างยิ่งสำหรับนักท่องเที่ยวชาวเวียดนามคืออนุสาวรีย์โฮจิมินห์ ซึ่งตั้งอยู่ในใจกลางเมืองหลวง อนุสาวรีย์โฮจิมินห์ได้รับการเปิดอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 30 สิงหาคม 2555 เพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งมิตรภาพระหว่างชาวเวียดนามและอาร์เจนตินา ผมโชคดีที่ได้ใช้เวลาช่วงสุดท้ายของการเดินทางด้วยการมอบดอกไม้และรำลึกถึงท่าน ปิดท้ายการเดินทางด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยายได้และหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยความคิดอันลึกซึ้ง

แหล่งที่มา