Ο δάσκαλός μας Phan Dang - Phan Hua Thuy!

«Γεια σε όλους, φέτος μου έχει ανατεθεί από το Διοικητικό Συμβούλιο να είμαι ο καθηγητής τάξης για το μάθημα Λογοτεχνίας του Δημοτικού. Το όνομά μου είναι Φαν Ντανγκ.»

Ήταν ένα πρωινό στα τέλη Οκτωβρίου του 1986, όταν η τάξη Λογοτεχνίας μας, K10, συνάντησε τον δάσκαλό μας. Έχουν περάσει σχεδόν σαράντα χρόνια και αυτοί οι μαθητές, τότε 18-20 ετών, πλησιάζουν τώρα τα 60, έχοντας σχεδόν ολοκληρώσει έναν πλήρη κύκλο ζωής. Ξαφνικά συνειδητοποιούμε πόσο τυχεροί ήμασταν που μας δίδαξε στα πανεπιστημιακά μας χρόνια, και ακόμη περισσότερο, που τον είχαμε ως καθηγητή μας μετά τα πρώτα δύο χρόνια.

Ο καθηγητής Phan Dang (τέταρτος από δεξιά) κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής εκδρομής με φοιτητές της Σχολής Λογοτεχνίας.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, αν και δεν ήταν πλέον ο σύμβουλος μαθημάτων μας, στον νέο του ρόλο ως Προϊστάμενος του Τμήματος Λογοτεχνίας, παραμείναμε κοντά του μέχρι το τέλος της φοιτητικής μας ζωής. Ακόμα και μετά την αποφοίτηση, σε πολλές από τις επαγγελματικές μας προσπάθειες, είχαμε την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε, έχοντας την τύχη να λάβουμε τις βαθιές γνώσεις του για την πατρίδα μας που λίγοι άλλοι κατείχαν. Επιστρέφοντας στην πρώτη μας συνάντηση μαθημάτων των φοιτητικών μας χρόνων...

Αφού συστήθηκε, πιθανώς σκεπτόμενος ότι οι μαθητές της τάξης, που προέρχονταν από πολλές διαφορετικές περιοχές, μπορεί να μην είχαν ακούσει καθαρά το όνομά του, ο δάσκαλος πήρε ένα κομμάτι κιμωλίας, σηκώθηκε, έγραψε «Phan Đăng» στον πίνακα και μετά γύρισε προς το μέρος μας και είπε: «Στην πραγματικότητα, το όνομα του πατέρα μου για μένα ήταν Đang, όχι Đăng. Όταν ξεκίνησα το σχολείο, ο δάσκαλός μου άκουσε το όνομά μου και είπε: "Μαθητή, άσε με να προσθέσω την προφορά, το όνομά σου Đang θα είναι Đăng, ακούγεται καλύτερα. Αλλά πήγαινε να ρωτήσεις τον πατέρα σου αν υπάρχουν ταμπού που σχετίζονται με αυτό το όνομα, αν όχι, τότε το όνομά σου θα είναι Đăng". Ρώτησα τον πατέρα μου και συμφώνησε, έτσι πήρα το όνομα Đăng που βλέπεις στον πίνακα.»

Αλλά δεν είμαι σίγουρος αν ο δάσκαλος θα αλλάξει το όνομά μου. Στην τάξη μου, υπήρχε ένας τύπος που ονομαζόταν Λε Κου, ο οποίος ήταν πολύ έξυπνος. Πιθανότατα τον γνωρίζετε ήδη. Τότε, δεν ήταν όλοι οι γονείς εγγράμματοι, οπότε ονόμαζαν τους γιους τους απλώς "Κου" και τις κόρες τους "Μπεπ". Ο δάσκαλος είπε στον Λε Κου: "Το όνομα αυτού του μαθητή είναι Κου, οπότε άσε με να το αλλάξω. Θα προσθέσω και γενειάδα, ξέρεις. Μια γενειάδα κάνει το γράμμα U 'Ư', οπότε θα το αλλάξω σε Λε Κου." Αυτός ο φίλος μου, του οποίου το όνομα άλλαξε σε Λε Κου, αργότερα έγινε πολύ επιτυχημένος.

Γιατί σας λέω αυτές τις ιστορίες; Είναι για να δείτε ότι ένα όνομα συνδέεται με ολόκληρη τη ζωή ενός ατόμου, αλλά όταν ήμουν στο σχολείο, ο δάσκαλος μπορούσε να το αλλάξει για να κάνει τους μαθητές του καλύτερους, πιο επιτυχημένους και πιο αξιοθαύμαστους. Αυτοί ήταν οι δάσκαλοι του παρελθόντος. Όσο για τους δασκάλους τώρα, ειδικά σε πανεπιστημιακό επίπεδο, θα το ανακαλύψετε σταδιακά.

Εκείνη η πρώτη συνάντηση μεταξύ δασκάλου και μαθητών, για κάποιο λόγο, παραμένει τόσο ζωντανή στις αναμνήσεις μας σαν να ήταν μόλις χθες, ακόμα και μετά από σχεδόν 40 χρόνια. Την ίδια μέρα, ενώ συζητούσαμε τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζαν οι μαθητές, όχι μόνο με τα έξοδα φαγητού και διαβίωσης, αλλά και με τα σχολικά είδη και τα σχολικά βιβλία, ο δάσκαλος αφηγήθηκε: «Αν έχεις ένα τετράδιο για να γράψεις, είσαι τυχερός. Όταν ήμουν στο σχολείο, ο καθένας μας είχε έναν ξύλινο δίσκο φτιαγμένο από έναν ξυλουργό κατόπιν αιτήματος των γονιών μας. Όταν μαθαίναμε γραφή, ρίχναμε άμμο στον δίσκο, τον λειαίναμε με τα χέρια μας και γράφαμε κάθε γράμμα στην άμμο με το δάχτυλό μας. Το γράφαμε ξανά και ξανά μέχρι να κατακτήσουμε το γράμμα, μετά κουνούσαμε τον δίσκο για να λειάνουμε ξανά την άμμο και εξασκούμασταν στη γραφή ενός άλλου γράμματος...»

Ο δάσκαλος Phan Dang και το έργο του "Hoang Viet Nhat Thong Du Dia Chi" κέρδισαν το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου το 2022.

Τις τελευταίες μέρες, μετά την είδηση ​​του θανάτου του δασκάλου μας, κ. Ντανγκ, δεκάδες γενιές μαθητών του ταξίδεψαν από πολλές περιοχές στο Χουέ , στο μικρό του σπίτι δίπλα στον ποταμό Αν Κούου (Χουέ) για να ανάψουν θυμίαμα και να τον αποχαιρετήσουν. Στις σελίδες των μαθητών του στο Facebook, υπάρχει μια έκρηξη θλίψης για τον αγαπημένο τους δάσκαλό.

Η δημοσιογράφος Dinh Nhu Hoan, φοιτήτρια του τμήματος Λογοτεχνίας K7 και πρώην Αναπληρώτρια Αρχισυντάκτρια της εφημερίδας Nhan Dan, θυμήθηκε δύο καθηγητές στο τμήμα Λογοτεχνίας: «Οι φοιτητές Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Hue τότε θυμούνται ακόμα τη ρήση: "Η αρετή της "Αρετής" μάθαμε από τον Δάσκαλο Thang και η ανθρωπιά της "Ανθρωπότητας" μάθαμε από τον Δάσκαλο Dang". Κάθε μαθητής έτρεφε μια μοναδική εκτίμηση για την έννοια της "Ανθρωπότητας" του Δασκάλου Dang.

Στην τάξη μου (Λογοτεχνία K10), υπήρχε ένας μαθητής ονόματι Phan Quang Mười, ο οποίος τραυματίστηκε ως αποτέλεσμα του πολέμου. Όταν προετοιμαζόμασταν για την αποφοίτηση, ο καθηγητής συναντήθηκε με τον Mười κατ' ιδίαν και του είπε: «Δεδομένων των συνθηκών σου, η εύρεση εργασίας δεν θα είναι εύκολη. Δεν έχω πολλά να σε βοηθήσω, οπότε άσε με να το συζητήσω με το τμήμα και το πανεπιστήμιο. Ίσως προσπαθήσουμε να σε κρατήσουμε εδώ και να κανονίσουμε μια δουλειά για σένα, ίσως σε ακαδημαϊκά θέματα». Αν και ο Mười δεν έμεινε στο τμήμα με τη δουλειά που θα μπορούσε να του είχε προσφέρει ο καθηγητής, αυτή η καλοσύνη, αυτή η πράξη ανθρωπιάς, θα τον συνοδεύει για πάντα. Τώρα, ο Mười είναι επικεφαλής του διοικητικού τμήματος στην εφημερίδα Quảng Nam .

Ένα από τα μεγαλύτερα άγχη της γενιάς των φοιτητών μας ήταν πιθανώς... η πείνα. Το τυπικό φοιτητικό γεύμα έδωσε αφορμή για όρους όπως «εθνική σούπα» και «ωκεάνια» σάλτσα ψαριού. Και το να μας κάνουν ακόμα πιο πεινασμένους με αυτές τις μεγάλες, παρατεταμένες διαλέξεις απλώς ενέτεινε την πείνα. Ευτυχώς, τα μαθήματα με τον καθηγητή Ντανγκ μας έκαναν πάντα να τα περιμένουμε με ανυπομονησία και να ευχόμαστε να διαρκούσαν για πάντα! Όχι μόνο λόγω της ποσότητας γνώσεων που περιείχε στις διαλέξεις του, αλλά και λόγω του στυλ διδασκαλίας του: σοβαρός αλλά και πνευματώδης, διορατικός αλλά προσγειωμένος, ήσυχος αλλά και επιδραστικός.

Ερευνητής Phan Dang (Phan Hua Thuy)

Τόπος καταγωγής: Ντονγκ Χα, Κουάνγκ Τρι

Σπούδασα στη Σχολή Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Χιούε.

Εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (ΗΠΑ)

Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Εκπαίδευσης της Χουέ, στο Πανεπιστήμιο Επιστημών της Χουέ και στην Βουδιστική Ακαδημία του Βιετνάμ στη Χουέ.

* Έντυπα βιβλία:

- Ποίηση και πεζογραφία του Nguyen Cu Trinh

- Ποιήματα και Πεζογραφία του Αυτοκράτορα Τουκ Ντοκ, Τόμοι Ι και ΙΙ (επιμέλεια)

- Ποιήματα και Πεζογραφία του Tu Duc, Τόμος III, - Το Ιερό Διάταγμα του Tu Duc για την Αυτομελέτη και Ερμηνεία (μεταγραφή, σχολιασμοί, εισαγωγή)

- Dai Nam Hoi Dien Su Le (συν-επιμέλεια και συλλογή)

- Γεωγραφικό Λεξικό Hoang Viet (μετάφραση, σχολιασμοί, εισαγωγή)

- Hoang Viet Nhat Thong Du Dia Chi (μετάφραση, σχολιασμός, εισαγωγή, πρώτη έκδοση - 2005)

- O Chau Can Luc, μαζί με τον Van Thanh (μετάφραση, σχολιασμός, εισαγωγή)

- Βιετναμέζικα σινο-βιετναμέζικα κείμενα (πανεπιστημιακό εγχειρίδιο)

- Βιετναμέζικη Ιστορική Αφήγηση (μεταγραφή, σχολιασμοί, εισαγωγή)

* Αρκετές συν-συγγραφικές εργασίες και πολυάριθμες επιστημονικές ερευνητικές εργασίες και παρουσιάσεις τόσο στην εγχώρια όσο και στη διεθνή σκηνή.

Πριν από δύο χρόνια, όταν ο καθηγητής τιμήθηκε με το βραβείο Α για το έργο του "Hoang Viet Nhat Thong Du Dia Chi" στα 5α Εθνικά Βραβεία Βιβλίου το 2022 (που διοργανώθηκαν από κοινού από το Υπουργείο Πληροφοριών και Επικοινωνιών, τον Σύνδεσμο Εκδοτών του Βιετνάμ και το Ραδιόφωνο της Φωνής του Βιετνάμ το βράδυ της 3ης Οκτωβρίου 2022 στο Ανόι), οι φοιτητές του παντού μοιράστηκαν με χαρά τα καλά νέα, τηλεφωνώντας για να ενημερώσουν τους συναδέλφους τους αποφοίτους του διδακτικού προσωπικού.

Μετά την τελετή απονομής των βραβείων, η Le Thanh Ha (από την τάξη Λογοτεχνίας του K13 - νυν Διευθύντρια του Εκδοτικού Οίκου Thanh Nien στο Ανόι) κάλεσε τους δασκάλους σε ένα γεύμα αργά το βράδυ και στη συνέχεια η Ha έστειλε στις φίλες της συγκινητικές φωτογραφίες των δασκάλων και των μαθητών μαζί εκείνο το βράδυ σε μια γωνιά της παλιάς πόλης. Ήταν απλώς ένα μοίρασμα της χαράς με τους δασκάλους, αλλά μπορούσα να διαισθανθώ σε αυτές τις φωτογραφίες τόση ζεστή στοργή μοναδική για τους μαθητές που, μέσω του δασκάλου τους, είχαν επιλέξει το μονοπάτι της λογοτεχνίας!

Παρατηρώντας αργότερα τους τομείς έρευνας και μετάφρασης του καθηγητή, εκτός από τον τομέα της βουδιστικής κουλτούρας, στον οποίο έχαιρε πάντα μεγάλου σεβασμού από τους ειδικούς σε αυτόν τον τομέα, η ιστορία της εθνικής κυριαρχίας σε αρχαία κείμενα τον ενδιέφερε πάντα. Όταν μετέφρασε το βιβλίο "Hoang Viet Nhat Thong Du Dia Chi" του Le Quang Dinh, το οποίο θεωρείται η πρώτη γεωγραφική πραγματεία της δυναστείας Nguyen, γραμμένη αμέσως μετά τη στέψη του αυτοκράτορα Gia Long.

Το έργο έχει τεράστια σημασία για την οικοδόμηση του έθνους και την εγκαθίδρυση της δυναστείας Νγκουγιέν. Η τεράστια περιοχή που εκτείνεται από Νότο προς Βορρά, όπως περιγράφεται στο βιβλίο, συμβολίζει τη δύναμη και την ισχύ του Βιετνάμ κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Στην παρουσίαση του βιβλίου στο Χουέ, ο καθηγητής εξήγησε ότι επειδή πρόκειται για γεωγραφικό έργο, περιέχει πολλά τοπωνύμια, προσωπικά ονόματα και ονόματα τοπικών προϊόντων, γραμμένα τόσο με κινεζικούς όσο και με βιετναμέζικους χαρακτήρες, γεγονός που καθιστά τη μετάφραση αρκετά δύσκολη.

Αλλά εμείς, οι μαθητές του, καταλαβαίνουμε ότι, με τις γνώσεις και την εμπειρία του, η μετάφραση κλασικών κινεζικών και βιετναμέζικων κειμένων ήταν αρκετά ισχυρή ώστε να δημιουργήσει ένα αυθεντικό έγγραφο που επιβεβαιώνει την επικράτεια του έθνους, ενώ παράλληλα καταδεικνύει την ανεξαρτησία και την πολιτιστική κληρονομιά ενός αυτοδύναμου έθνους στις αρχές του 19ου αιώνα - αυτή ήταν η σιωπηλή του συμβολή στην Πατρίδα.

Δεν υπήρχε μόνο το βιβλίο «Hoang Viet Nhat Thong Du Dia Chi», αλλά ο δάσκαλος μετέφραζε επιμελώς και πολλά άλλα βιβλία που σχετίζονταν με την εθνική κυριαρχία, τη θαλάσσια και νησιωτική κυριαρχία κ.λπ., αλλά ποτέ δεν κατάφερε να τα ολοκληρώσει. Αυτές οι φιλοδοξίες παραμένουν ανεκπλήρωτες στα αρχαία χειρόγραφα στη μικρή σοφίτα του μικρού του σπιτιού. Από εκείνη τη σοφίτα, κοιτάζοντας απέναντι από τον ποταμό, το παλάτι An Dinh αντικατοπτρίζεται στον ποταμό An Cuu, με τα νερά του καθαρά και ηλιόλουστα.

Ο Σεβάσμιος Φαν Ντανγκ μίλησε σε σεμινάριο για τη βουδιστική κληρονομιά στην επαρχία Κουάνγκ Τρι, το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Παγόδα Σακ Του, στην περιοχή Τριέου Φονγκ.

Με το πέρασμα του χρόνου, μετά από αμέτρητες δοκιμασίες και ταλαιπωρίες στη ζωή, και αφού ταξιδέψουμε αμέτρητα μίλια, μπορεί να μην θυμόμαστε όλα τα ποιήματα που δίδαξε ο δάσκαλός μας ή τα έργα που με κόπο δημιούργησε. Σίγουρα όμως, εμείς, οι μαθητές του, θα θυμόμαστε ακόμα την εικόνα ενός σύγχρονου μελετητή και όλες τις άλλες γλυκόπικρες αναμνήσεις που δεν είναι πάντα εύκολο να τις αφηγηθούμε.

Η καλή τύχη είναι κάτι που δεν βιώνουν όλοι στη ζωή. Και αν υπάρχει μια τύχη που θα συνεχίσει να επηρεάζει γενιές φοιτητών Λογοτεχνίας σαν εμάς, είναι ότι είχαμε την τύχη να ΜΑΘΟΥΜΕ από τον δάσκαλό μας -μια λέξη με κεφαλαίο για το «Μάθετε»- επειδή όχι μόνο μας δίδαξε ακαδημαϊκά, αλλά ήταν η πιο ζωντανή ενσάρκωση αυτού που συχνά λέμε σήμερα: «Προσωπική διδασκαλία».

Και δανειζόμαστε τα λόγια ενός ανώτερου συναδέλφου που αναφέρθηκε στην αρχή αυτού του άρθρου, όταν θυμόμαστε τον δάσκαλό μας: «Η μάθηση από αυτόν δεν αφορούσε μόνο την ακαδημαϊκή γνώση, αλλά και το πώς να μάθουμε πώς να είμαστε καλοί άνθρωποι. Τόσες πολλές γενιές μαθητών τον ακολούθησαν, γίνοντας έντιμοι, έντιμοι, δίκαιοι και περιφρονώντας τον πλούτο. Και έγινε ένα πανύψηλο βουνό μέσα στον καθένα μας. Τώρα, αυτό το βουνό έχει εξαφανιστεί για πάντα!»

Λε Ντουκ Ντουκ

Πηγή: https://baoquangtri.vn/thay-phan-dang-phan-hua-thuy-cua-chung-toi-189480.htm