سوادآموزی به دانش‌آموزان در مناطق کوهستانی - سفری از پیوند و نزدیکی

(روزنامه دن تری) - برای دانش‌آموزان اقلیت‌های قومی و کوهستانی، معلمان روزانه تلاش می‌کنند تا آنها را از طریق پشتکار و فداکاری به سواد و دانش نزدیک‌تر کنند.

کلاس درس جایی است که پیوند و ارتباط آغاز می‌شود.

در بسیاری از مدارس مناطق کوهستانی مانند ها گیانگ ، لائو کای، لای چائو و دین بین، دانش‌آموزانی که وارد کلاس اول می‌شوند، در درجه اول از زبان‌های مادری خود مانند زبان‌های همونگ، دائو و تایلندی استفاده می‌کنند. بنابراین، آموزش زبان ویتنامی به سفری تبدیل می‌شود که نیاز به صبر، فداکاری و حمایت نزدیک دارد.

برای بسیاری از دانش‌آموزان کلاس اول در مناطق کوهستانی، اولویت اول آموزش سواد نیست، بلکه آشنایی، گپ زدن و ایجاد ارتباط است. (عکس: ارائه شده توسط مصاحبه‌شونده).

خانم نه تو فوئونگ، معلم مدرسه پو کوا در کمون نیم تونگ، منطقه مئو واک، استان ها گیانگ، گفت: «اولین نکته مهم آموزش سواد نیست، بلکه آشنایی، گپ زدن و ایجاد حس نزدیکی است. تنها در این صورت است که بچه‌ها به تدریج زبان ویتنامی را به عنوان بخشی آشنا از زندگی خود می‌پذیرند.»

او داستان دانش‌آموز جوانی به نام تو می می را تعریف کرد که به ویژه از دوران اولیه تدریسش به یاد داشت: «می نمی‌توانست به زبان ویتنامی استاندارد صحبت کند و والدینش هم ویتنامی صحبت نمی‌کردند. آموزش به او هم یک چالش و هم یک انگیزه بود. هر روز، فقط دیدن اینکه او یک کلمه جدید دیگر یاد می‌گیرد، مرا خوشحال می‌کرد، انگار که قدرت بیشتری پیدا کرده بودم.»

برای کمک به دانش‌آموزان در یادگیری مؤثرتر زبان ویتنامی، بسیاری از معلمان در مدارس مناطق کوهستانی، روش‌های آموزشی انعطاف‌پذیر و بصری را اتخاذ کرده‌اند. معلمان به جای استفاده صرف از کتاب‌های درسی، کودکان را به حیاط مدرسه می‌برند، به اشیاء واقعی اشاره می‌کنند، از تصاویر، فیلم‌ها و بازی‌ها استفاده می‌کنند - همه اینها با هدف ایجاد یک فضای یادگیری دوستانه و طبیعی انجام می‌شود.

خانم فوئونگ گفت: «گاهی اوقات، هنگام تدریس در مورد مرغ‌ها، من نه تنها سخنرانی می‌کنم، بلکه به دانش‌آموزان اجازه می‌دهم یک مرغ واقعی را ببینند، صدای آن را بشنوند و آن را توصیف کنند. دانش‌آموزان سریع‌تر به خاطر می‌سپارند، معنی را عمیق‌تر درک می‌کنند و به تدریج در صحبت کردن به زبان ویتنامی اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کنند.»

یک درس زبان ویتنامی برای دانش‌آموزان کلاس اول در مدرسه‌ای در یک منطقه کوهستانی دورافتاده (تصویر از TikTok NV).

علاوه بر این، معلمان زبان‌های قومی دانش‌آموزان را نیز یاد می‌گیرند تا ارتباط را تسهیل کرده و پشتیبانی بهتری ارائه دهند. روش تدریس دو زبانه - ترکیب زبان مادری و ویتنامی - نه تنها به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا دروس را راحت‌تر درک کنند، بلکه حس آشنایی با فرهنگ خود را نیز ایجاد می‌کند.

در مدرسه‌ای که خانم فوئونگ در آن کار می‌کند، دانش‌آموزان هر هفته یک درس زبان ویتنامی اضافی دریافت می‌کنند. علاوه بر این، در سایر دروس مانند ریاضی یا مطالعات اجتماعی، معلمان نیز به طور انعطاف‌پذیری مطالب را به زبان مادری دانش‌آموزان توضیح می‌دهند تا به آنها در درک بهتر کمک کنند.

خانم فوونگ به اشتراک گذاشت: «برای مثال، هنگام آموزش شمارش، ابتدا به زبان همونگ می‌شمارم، سپس به زبان ویتنامی می‌روم تا بچه‌ها مفهوم را درک کنند. این روش به آنها کمک می‌کند تا آن را راحت‌تر درک کنند و به خاطر بسپارند.»

خانواده و جامعه با هم کار می‌کنند.

نه تنها مدارس، بلکه خانواده‌ها و جوامع نیز نقش حیاتی در کمک به دانش‌آموزان اقلیت‌های قومی برای غلبه بر موانع زبانی دارند. بسیاری از والدین، حتی آنهایی که به زبان ویتنامی مسلط نیستند، همیشه سعی می‌کنند به روش‌های خودشان از فرزندانشان حمایت کنند.

خانم ها، که در سفرهای داوطلبانه زیادی به ارتفاعات شرکت کرده است، در مدرسه‌ای در مونگ خوئونگ ( لائو کای )، داستان مادر جیانگ تی پائو، دانش‌آموز کلاس اول، را تعریف کرد: «او نمی‌تواند ویتنامی استاندارد را بخواند یا صحبت کند، اما هر روز فرزندش را به موقع به مدرسه می‌آورد. در خانه، از فرزندش می‌خواهد کلمات جدیدی را که یاد گرفته تکرار کند. اگر کودک نمی‌فهمد، لبخند می‌زند و با تشویق سر تکان می‌دهد. به تدریج، دختر کوچک اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرده است.»

خانم ها و دانش‌آموزانش در مدرسه‌ای در یک منطقه کوهستانی (عکس: ارائه شده توسط مصاحبه‌شونده).

در برخی مناطق، سازمان‌هایی مانند انجمن‌های زنان و اتحادیه‌های جوانان نیز کلاس‌های داوطلبانه عصرگاهی را برای کمک به دانش‌آموزان در تمرین گوش دادن و صحبت کردن به زبان ویتنامی ترتیب می‌دهند. اگرچه این کلاس‌ها ساده و بدون تخته سیاه و گچ هستند، اما مکانی را فراهم می‌کنند که دانش‌آموزان می‌توانند بدون ترس از اشتباه کردن تمرین کنند.

علاوه بر این، در بسیاری از مناطق، دانش‌آموزان در مناطق کوهستانی از طریق هدایای کاربردی مانند لباس، کفش و لوازم ضروری از مدارس و جوامع نیز حمایت دریافت می‌کنند. این چیزهای ساده به ایجاد گرمی و دلگرمی کمک می‌کنند و به آنها کمک می‌کنند تا در مسیر چالش‌برانگیز خود به مدرسه، استوارتر باشند.

آموزش، سفری از صبر و شکیبایی و به اشتراک گذاشتن است.

به گفته بسیاری از کارشناسان آموزش، از جمله محققان دانشگاه آموزش - دانشگاه تای نگوین و موسسه علوم تربیتی ویتنام، مانع زبان همچنان یکی از بزرگترین چالش‌ها برای دانش‌آموزان اقلیت‌های قومی است.

بنابراین، تقویت آموزش دوزبانه در عین حال ایجاد یک محیط یادگیری دوستانه که به تفاوت‌های فرهنگی و زبانی احترام می‌گذارد، راه‌حل‌های حیاتی برای کمک به دانش‌آموزان در غلبه بر این موانع هستند.

خانم ها گفت: «هر سفر به مدارس مناطق کوهستانی به من نشان می‌دهد که معلمان اینجا نه تنها درس می‌دهند، بلکه الهام می‌بخشند، اعتماد به نفس ایجاد می‌کنند و درهایی را برای این کودکان کوچک باز می‌کنند تا به دنیایی وسیع‌تر قدم بگذارند. من فقط امیدوارم روزی، یادگیری زبان ویتنامی دیگر مانعی برای آنها نباشد.»

با حمایت معلمان، مشارکت خانواده و عزم راسخ خود دانش‌آموزان، زبان دیگر مانعی نخواهد بود. هر روز در کلاس، زبان ویتنامی دیگر ناآشنا نخواهد بود، بلکه به همراهی تبدیل می‌شود که به آنها کمک می‌کند تا به کلام مکتوب و دانش جدید پیش رو نزدیک‌تر شوند.

مای پونگ

منبع: https://dantri.com.vn/giao-duc/dua-con-chu-toi-hoc-sinh-vung-cao-hanh-trinh-cua-gan-ket-va-gan-gui-20250520112027794.htm