عطر میوه ستاره‌ای در باغ

مربای میوه ستاره‌ای با درخششی به رنگ سوسک. عکس: دیو تانگ

منتظر ماندم تا سفارشم را بدهد، در حالی که مشغول کمک به این و آن بودم، تا حدودی از اینکه به من اعتماد کرده بود تا اولین برش‌های کوچک مربای میوه ستاره‌ای را امتحان کنم، احساس غرور می‌کردم.

درخت میوه ستاره‌ای در گوشه باغ خیلی بلند نیست، برگ‌های سبز تیره دارد و سالی دو بار گل و میوه می‌دهد. وقتی باران شدید شروع به باریدن می‌کند، خوشه‌های میوه ستاره‌ای شروع به جمع شدن آب می‌کنند، روی ریشه‌ها می‌ریزند و حشراتی را که روز و شب دور آنها وزوز می‌کنند، جذب می‌کنند. گاهی اوقات، مادربزرگم را می‌بینم که به باغ می‌رود و به خوشه‌های گرد و تپل میوه ستاره‌ای نگاه می‌کند.

وقتی باران‌های طولانی بند بیاید، هوا صاف شود و باغ کم‌کم خشک شود، او برای پاکسازی گیاهان و علف‌های هرز و آماده شدن برای فصل کاشت محصولات قبل از عید تت «اقدام» خواهد کرد.

اول، او میوه‌های افتاده از درخت ستاره‌ای را که کمی بوی ترشی می‌دادند، برداشت و همه را در کیسه‌ای ریخت. بعد، با یک قمه برگ‌ها و شاخه‌هایی را که مدت زیادی از باران سنگین شده بودند، جمع کرد. در نهایت، او با دقت خوشه‌های میوه‌های زرد رسیده ستاره‌ای را که تا بالای سرش پایین بودند، چید و آنها را به خانه آورد تا مربای میوه ستاره‌ای را برای فرزندان و نوه‌هایش آماده کند تا در فصل بارندگی از آنها لذت ببرند.

برای تهیه مربا، میوه‌های ستاره‌ای سبز یا بیش از حد رسیده دور ریخته می‌شوند. او میوه ستاره‌ای زرد را در مخلوطی از آب آهک رقیق شده خیس می‌کند و یک شب می‌گذارد بماند. صبح، وقتی خورشید تازه حیاط را با پرده‌ای زرد روشن پوشانده است، یک صندلی کوچک را کنار لگن آب قرار می‌دهد و لبه‌های آن را با دقت پوست می‌کند، میوه ستاره‌ای را از طول به قطعات تقسیم می‌کند، سپس آن را کاملاً می‌شوید.

برای گرفتن آب ترش، او قسمت بیرونی یک بطری شیشه‌ای را تمیز کرد و سپس آن را روی هر بخش از میوه ستاره‌ای مالید. وقتی آب شفاف و گوشت آن خشک‌تر شد، آن را در یک لگن ریخت و با شکر مخلوط کرد. او لگن را با یک پرده نازک توری پوشاند تا از ورود مگس‌ها جلوگیری کند و سپس دسته میوه ستاره‌ای را به حیاط برد و دوباره آن را در آفتاب قرار داد تا منتظر حل شدن شکر بماند.

میوه ستاره‌ای، به قطعاتی تقسیم شده و در آفتاب خشک شده است. عکس: دیو تانگ

جوشاندن آرام میوه ستاره‌ای احتمالاً مهم‌ترین و پر زحمت‌ترین مرحله است. برای اینکه مربا خوب خیس بخورد، او با صبر و حوصله میوه‌های ستاره‌ای را که شروع به پخش شدن عطرشان کرده‌اند، هم می‌زند. او سرعت عمل خود را آهسته و پیوسته نگه می‌دارد تا از شکستن قسمت‌های ظریف آنها جلوگیری کند.

او توصیه کرد: «اگر نمی‌خواهید میوه ستاره‌ای بسوزد و طعم شکر را جذب کند، فردی که آن را می‌پزد باید آتش را کم نگه دارد. اگر آتش خیلی زیاد باشد، شکر به سرعت غلیظ می‌شود و می‌سوزد در حالی که قطعات میوه ستاره‌ای هنوز به اندازه کافی مخلوط و جویدنی نشده‌اند.»

وقتی مربا قهوه‌ای رنگ می‌شود، کمی زنجبیل خرد شده به آن اضافه می‌کند تا عطر و گرمای آن را افزایش دهد و به فرزندانش کمک کند در روزهای سرد زمستان کمتر دل‌شکسته شوند.

من از مرباهای خانگی زیادی لذت برده‌ام، اما مربای میوه ستاره‌ای مادربزرگم طعم بسیار متفاوتی به من می‌دهد. اگر مربای زنجبیل تند است، مربای پاپایا و هویج شیرین است، مربای نارگیل جوان نرم و چرب است، پس مربای میوه ستاره‌ای شیرینی ملایمی دارد که با ترشی ملایمی ترکیب شده است. چیزی که بیشتر از همه از آن لذت می‌برم، طعم چسبنده و آجیلی است که از دانه‌های میوه ستاره‌ای باقی‌مانده که در بخش‌های شفاف میوه مخلوط شده‌اند، به ریشه دندان‌هایم می‌چسبد.

امروز صبح، دیدم که انگار کمرش کمی بیشتر خم شده، برای همین خوشه‌های میوه ستاره‌ای توی باغ ناگهان بلندتر از قدش شده بودند...

منبع: https://baoquangnam.vn/huong-khe-trong-vuon-3142985.html