៧ឆ្នាំក្រោយមក ពេលក្រឡេកមើលឆន្ទៈ គ្រប់គ្នាមានការភ័ន្តច្រឡំ។

ប្តីប្រពន្ធជនជាតិចិនមើលថែម្តាយក្នុងវ័យចំណាស់អស់ពីចិត្ត ទទួលបាន «អំណោយ» ធំជាងទ្រព្យ។

*ខាងក្រោមនេះជាអត្ថបទចែករំលែកដោយអ្នកនិពន្ធ Dich Xuan Lieu ដែលបង្ហោះនៅលើទំព័រ 163.com (ប្រទេសចិន)។

គ្រួសារខ្ញុំមានបងប្អូនបីនាក់ ខ្ញុំជាកូនកណ្តាល មិនសូវស្រឡាញ់ឪពុកម្ដាយជាងបងប្អូនពីរនាក់ទៀត។

ឪពុករបស់ខ្ញុំជាមន្ត្រីរាជការម្នាក់នៅសម័យនោះគាត់ជា "អ្នកស៊ីបាយរបស់រដ្ឋ"។ ម្តាយរបស់ខ្ញុំជាគ្រូបង្រៀននៅវិទ្យាល័យ មានភាពម៉ឺងម៉ាត់ និងមានមហិច្ឆតាខ្លាំង។

ដោយសារតែគ្រួសារមានជីវភាពធូរធារ ឪពុកម្តាយទាំងសងខាងមានការអប់រំ និងមានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់ ដូច្នេះហើយទើបពួកគេរំពឹងខ្ពស់ចំពោះកូនប្រុសទាំងបី។

ជាអកុសល ខ្ញុំមានទេពកោសល្យតិចតួចបំផុត ដូច្នេះឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបានយកចិត្តទុកដាក់តិចតួចចំពោះខ្ញុំ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានចំណាយពេលវេលារបស់ពួកគេក្នុងការអប់រំ និងបង្ហាត់បង្រៀនប្អូនៗរបស់ខ្ញុំឱ្យក្លាយជាមនុស្សពូកែ។

ឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបានទិញរបស់ដែលល្អបំផុតសម្រាប់ពួកគេទាំងពីរ ហើយបង្ហាញស្នាដៃរបស់ពួកគេដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ ចំណែកខ្ញុំវិញ ឲ្យតែខ្ញុំខំរៀនមិនចេះខ្មាសឪពុកម្ដាយ នោះជារឿងល្អហើយ។

ធំឡើងខ្ញុំបានធ្វើការជាកម្មកររោងចក្រនៅស្រុក។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ទាំងប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំទាំងចាស់ និងប្អូនត្រូវបានទទួលចូលសាកលវិទ្យាល័យ។ បន្ទាប់ពីបងប្រុសរបស់ខ្ញុំបានបញ្ចប់ការសិក្សា អនាគតឪពុកក្មេករបស់ខ្ញុំបានរៀបចំឱ្យគាត់ធ្វើការក្នុងអាជីវកម្មគ្រួសារ។

ប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំទោះមិនបានតំណែងខ្ពស់ក៏ដោយគឺជោគជ័យខ្លាំង។ ដោយឃើញអនាគតដ៏ភ្លឺស្វាងរបស់ពួកគេ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានការកោតសរសើរ និងសោកសៅ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំនៅតែព្យាយាមអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីមានជីវិតកាន់តែប្រសើរ។

ពេលខ្ញុំរៀបការ ឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបានទិញផ្ទះមួយនៅជិតកន្លែងធ្វើការរបស់ខ្ញុំ។ ផ្ទះនេះតូចណាស់ មានបន្ទប់គេង និងផ្ទះបាយមួយ ប៉ុន្តែគ្មានបន្ទប់ទឹកទេ។ ដូច្នេះ ប្តីខ្ញុំ និងខ្ញុំត្រូវប្រើបន្ទប់ទឹកសាធារណៈនៅក្បែរនោះ នៅពេលដែលយើងត្រូវការ ដែលវាពិតជាពិបាកណាស់។

ពេលបងប្រុសខ្ញុំរៀបការ ម្ដាយខ្ញុំបានចំណាយលុយទិញផ្ទះទូលាយមួយនៅខេត្ត។ ឃើញប្រពន្ធខ្ញុំតូចចិត្តព្រោះប្តីមិនយកចិត្តទុកដាក់ដូចបងប្អូនឯទៀត ខ្ញុំបានលួងលោមនាងថា៖ «រៀបការមុនកាលកំណត់ ឪពុកម្តាយយើងមិនមានលុយច្រើនទេ បងប្រុសខ្ញុំរៀបការនៅពេលក្រោយ ទើបឪពុកម្តាយយើងសន្សំបានបន្តិច ដូច្នេះត្រូវផ្តល់អំណោយធំជាង។ ប៉ុន្មានឆ្នាំទៀតផ្ទះយើងនឹងមានតម្លៃជាង នោះយើងអាចលក់វា និងទិញផ្ទះថ្មីដែលធំទូលាយជាងមុន។

ម្ភៃឆ្នាំក្រោយមក ក្រុមហ៊ុនដែលខ្ញុំធ្វើការបានបិទទ្វារ ហើយខ្ញុំក្លាយជាអ្នកអត់ការងារធ្វើ។ ពេលនោះប្រពន្ធខ្ញុំជាចុងភៅល្អ ដូច្នេះយើងមានគម្រោងប្រើប្រាក់សន្សំដើម្បីបើកភោជនីយដ្ឋាន។

នៅដើមទស្សវត្សរ៍ឆ្នាំ 2000 ជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាជនមានភាពប្រសើរឡើង មនុស្សកាន់តែច្រើនចាប់ផ្តើមចូលចិត្តទទួលទានអាហារក្រៅផ្ទះ ដូច្នេះហើយអាជីវកម្មរបស់ខ្ញុំ និងភរិយាកាន់តែរីកចម្រើន។ តាមរយៈការខិតខំរបស់យើងផ្ទាល់ យើងរកបានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទិញផ្ទះធំមួយនៅក្នុងទីក្រុង។

ដោយសារផ្ទះឪពុកម្ដាយខ្ញុំនៅជិត ប្ដីខ្ញុំនិងខ្ញុំទៅលេងញឹកញាប់។ យ៉ាងណាមិញ ដោយសារតែរឿងនោះ នេះបានក្លាយជារឿងធម្មតាសម្រាប់ឪពុកម្ដាយខ្ញុំ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ផ្ទះប្អូនប្រុសខ្ញុំ និងប្អូនប្រុសនៅឆ្ងាយណាស់ ពួកគាត់មកលេងផ្ទះម្តងរៀងរាល់ពីរបីខែម្តង ដូច្នេះហើយទើបត្រូវបានឪពុកម្តាយស្រឡាញ់រាប់អាន តែងតែស្វាគមន៍យ៉ាងកក់ក្តៅ។ ប្ដីខ្ញុំក៏នាំអំណោយមកដែរ តែគ្មានអ្នកណាប៉ះគេទេ តែអំណោយរបស់អ្នកទាំងពីរត្រូវបានឪពុកម្ដាយសរសើរ។

Mẹ thiên vị anh, em trai nhưng về già chỉ có tôi chăm sóc: 7 năm sau xem di chúc, ai nấy đều hoang mang- Ảnh 3.

នៅពេលម្តាយរបស់ខ្ញុំមានអាយុ 70 ឆ្នាំ គាត់មានជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលភ្លាមៗ ហើយចាប់តាំងពីពេលនោះមក គាត់ត្រូវបានដេកលើគ្រែដោយជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល។ ឪពុកក្មេកខ្ញុំចាស់ហើយ គាត់ជួលអ្នកបម្រើឲ្យមើលថែម្ដាយខ្ញុំ។

ពេលទំនេរ ប្តីខ្ញុំនិងខ្ញុំទៅលេងម្តាយខ្ញុំ ហើយជួយឪពុកខ្ញុំធ្វើការងារមួយចំនួន។ ពីរឆ្នាំក្រោយមក ឪពុករបស់ខ្ញុំបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ហើយទទួលមរណភាព។ ម្តាយរបស់ខ្ញុំសម្លឹងមើលបងប្រុសច្បង និងប្អូនប្រុសពៅរបស់គាត់ដោយក្តីសង្ឃឹម។

នាងពិតជាចង់ទៅរស់នៅជាមួយគេ ប៉ុន្តែបងប្រុសខ្ញុំបែរក្បាលទៅមើលបងថ្លៃស្រីធ្វើពុតជាមិនបានកត់សម្គាល់។ ប្អូនប្រុសពៅបានប្រើលេសថាផ្ទះនៅឆ្ងាយ ហើយថារវល់នឹងការងារ ទើបគាត់មិនអាចមើលថែម្តាយបានល្អ ទើបត្រូវបដិសេធដោយសុភាព។

ឮដូច្នេះ ម្ដាយរបស់ខ្ញុំមានអារម្មណ៍សោកសៅ និងខកចិត្តបន្តិច។ ពេលនោះប្ដីខ្ញុំនិងខ្ញុំមើលមុខគ្នា ហើយនិយាយថាយើងនឹងយកម្ដាយខ្ញុំទៅផ្ទះមើលថែគាត់ ដែលធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាភ្ញាក់ផ្អើល។

ម្តាយក្មេកមិននិយាយអ្វីទេ ខ្ញុំដឹងថាគាត់ពេញចិត្ត ប៉ុន្តែពូខ្ញុំនិយាយឡើងថា “ម្តាយឯងមានកូនប្រុសបីនាក់ យើងមិនអាចទុកឲ្យកូនប្រុសទីពីរមើលថែជារៀងរហូតបានទេ កូនទាំងបីត្រូវទទួលខុសត្រូវមើលថែម្តាយ ទោះចង់ ឬអត់”។

ដូចនេះដែរ ម្ដាយខ្ញុំប្ដូរផ្ទះរៀងរាល់បីខែ។ បងប្អូនបីនាក់របស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំបានប្តូរវេនគ្នាមើលថែនាង។ បីខែដំបូងនាងស្នាក់នៅផ្ទះបងប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំ បន្ទាប់មកនៅផ្ទះខ្ញុំ បន្ទាប់មកនៅផ្ទះប្អូនប្រុសពៅរបស់ខ្ញុំ។ ជាងមួយឆ្នាំក្រោយមក ម្ដាយខ្ញុំមកផ្ទះខ្ញុំជាលើកទីបី។ ពេលនាងរៀបនឹងចេញទៅ នាងបានកាន់ដៃប្រពន្ធខ្ញុំ ហើយបង្ហាញបំណងចង់នៅជាមួយយើងឲ្យបានយូរ។ ប្ដីខ្ញុំនិងខ្ញុំបានមើលថែម្ដាយខ្ញុំរយៈពេលប្រាំពីរឆ្នាំទៀតរហូតដល់គាត់ស្លាប់ដោយសារជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ បងប្អូនប្រុសចាស់របស់ខ្ញុំបានទៅលេងម្ដងម្កាល ប៉ុន្តែក៏បានចេញទៅភ្លាម។

Mẹ thiên vị anh, em trai nhưng về già chỉ có tôi chăm sóc: 7 năm sau xem di chúc, ai nấy đều hoang mang- Ảnh 4.

បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ពិធីបុណ្យសពរបស់ម្តាយខ្ញុំ ពូរបស់ខ្ញុំ និងមេធាវីបានប្រកាសថាគាត់បានចាកចេញពីឆន្ទៈ ដែលធ្វើអោយគ្រប់គ្នាភ្ញាក់ផ្អើល។ វាបានប្រែក្លាយថាក្នុងអំឡុងពេលជំងឺរបស់នាងនាងបានថែរក្សាអ្វីគ្រប់យ៉ាងដើម្បីឱ្យនាងអាចចាកចេញដោយសន្តិភាព។ តាមឆន្ទៈរបស់ម្តាយខ្ញុំ លុយដែលគាត់រកបានពីការលក់ផ្ទះចាស់របស់គាត់ដែលមានចំនួនជាង 1 លានយន់ រួមជាមួយនឹងសៀវភៅសន្សំមួយសន្លឹកនោះ ត្រូវបានប្រគល់អោយខ្ញុំ និងប្តី។

ឆន្ទៈមិនបាននិយាយពីប្អូនប្រុសខ្ញុំទេ។ ប្រការនេះ ធ្វើឱ្យពួកគេទាំងពីរខឹងយ៉ាងខ្លាំង ដោយចោទថា ប្តីខ្ញុំ និងពូខ្ញុំ ឃុបឃិតគ្នា ឆ្លៀតឱកាសពេលម្តាយខ្ញុំត្រូវមើលថែ ប្រើល្បិចកលយកទ្រព្យសម្បត្តិគ្រួសារទាំងអស់។

នៅពេលជម្លោះកើតឡើង មេធាវីរបស់ម្តាយខ្ញុំ បានយកឆន្ទៈរបស់គាត់ ហើយបានចង្អុលបង្ហាញខ្លឹមសាររបស់វា។ ឆន្ទៈបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ដោយសារតែស្វាមីខ្ញុំ និងខ្ញុំជាកូនកំលោះ ហើយបានមើលថែនាងយ៉ាងល្អនៅក្នុងឆ្នាំចុងក្រោយរបស់នាង នាងបានផ្តល់ឱ្យយើងនូវទ្រព្យសម្បត្តិរបស់នាងទាំងអស់។

ឮដូច្នេះប្អូនប្រុសខ្ញុំស្រឡាំងកាំង ពេលនោះពួកគេទាំងពីរបានត្រឹមស្ងៀមព្រោះខ្មាស។ ចំណែកឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍រំជួលចិត្តណាស់។ យ៉ាងណាមិញ ម្តាយរបស់ខ្ញុំក៏បានទទួលស្គាល់ប្តីរបស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំដោយស្មោះផងដែរ។ នេះប្រហែលជាសុភមង្គលដ៏ធំបំផុតដែលខ្ញុំធ្លាប់មាននៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ។

ប្រភព៖ https://giadinh.suckhoedoisong.vn/me-thien-vi-anh-em-trai-nhung-ve-gia-chi-co-toi-cham-soc-7-nam-sau-xem-di-chuc-ai-nay-deu-hoang-mang-1722503201657149