៧ឆ្នាំក្រោយមក ពេលក្រឡេកមើលឆន្ទៈ គ្រប់គ្នាមានការភ័ន្តច្រឡំ។

គូស្នេហ៍ជនជាតិចិនមួយគូដែលបានមើលថែម្តាយក្នុងវ័យចាស់ដោយអស់ពីចិត្ត បានទទួល "អំណោយ" ធំជាងទ្រព្យសម្បត្តិទៅទៀត។

*ខាងក្រោមនេះជាអត្ថបទចែករំលែកដោយអ្នកនិពន្ធ Dich Xuan Lieu ដែលបង្ហោះនៅលើទំព័រ 163.com (ប្រទេសចិន)។

គ្រួសារខ្ញុំមានបងប្អូនបីនាក់ ខ្ញុំជាកូនកណ្តាល មិនសូវស្រឡាញ់ឪពុកម្ដាយជាងបងប្អូនពីរនាក់ទៀត។

ឪពុកខ្ញុំជាមន្ត្រីរាជការ ឬនៅសម័យនោះជា«អ្នកស៊ីអាហាររដ្ឋ»។ ម្តាយរបស់ខ្ញុំជាគ្រូបង្រៀននៅវិទ្យាល័យ មានភាពម៉ឺងម៉ាត់ និងមានមហិច្ឆតាខ្លាំង។

ដោយសារតែគ្រួសារមានជីវភាពធូរធារ ឪពុកម្តាយទាំងសងខាងមានការអប់រំ និងមានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់ ដូច្នេះហើយទើបពួកគេរំពឹងខ្ពស់ចំពោះកូនប្រុសទាំងបីរបស់ពួកគេ។

ជាអកុសល ខ្ញុំជាមនុស្សអសមត្ថភាពបំផុត ដូច្នេះឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបានយកចិត្តទុកដាក់តិចតួចចំពោះខ្ញុំ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានចំណាយពេលវេលារបស់ពួកគេក្នុងការអប់រំ និងបង្ហាត់បង្រៀនប្អូនៗរបស់ខ្ញុំឱ្យក្លាយជាមនុស្សពូកែ។

ឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបានទិញរបស់ដែលល្អបំផុតសម្រាប់ពួកគេទាំងពីរ ហើយបង្ហាញស្នាដៃរបស់ពួកគេដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ ចំណែកខ្ញុំវិញ ខ្ញុំគ្រាន់តែខិតខំរៀនសូត្រ មិនខ្មាសឪពុកម្ដាយទេ នោះជារឿងល្អហើយ។

ធំឡើងខ្ញុំបានធ្វើការជាកម្មកររោងចក្រនៅស្រុក។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ទាំងប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំទាំងចាស់ និងប្អូនត្រូវបានទទួលចូលសាកលវិទ្យាល័យ។ បន្ទាប់ពីបងប្រុសរបស់ខ្ញុំបានបញ្ចប់ការសិក្សា អនាគតឪពុកក្មេករបស់ខ្ញុំបានរៀបចំឱ្យគាត់ធ្វើការក្នុងអាជីវកម្មគ្រួសារ។

ប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ ទោះមិនបានតំណែងខ្ពស់ក៏ដោយគឺជោគជ័យខ្លាំង។ ដោយឃើញអនាគតដ៏ភ្លឺស្វាងរបស់ពួកគេ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានការកោតសរសើរ និងសោកសៅ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំនឹងបន្តខិតខំដើម្បីជីវិតកាន់តែប្រសើរ។

ពេលខ្ញុំរៀបការ ឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបានទិញផ្ទះមួយនៅជិតកន្លែងធ្វើការរបស់ខ្ញុំ។ ផ្ទះនេះតូចណាស់ មានបន្ទប់គេង និងផ្ទះបាយមួយ ប៉ុន្តែគ្មានបន្ទប់ទឹកទេ។ ដូច្នេះ ស្វាមីខ្ញុំ និងខ្ញុំត្រូវប្រើបន្ទប់ទឹកសាធារណៈនៅក្បែរនោះ នៅពេលដែលយើងត្រូវការ ដែលវារអាក់រអួលណាស់។

ពេលបងប្រុសខ្ញុំរៀបការ ម្ដាយខ្ញុំបានចំណាយលុយទិញផ្ទះទូលាយមួយនៅខេត្ត។ ឃើញប្រពន្ធខ្ញុំក្រៀមក្រំព្រោះប្តីមិនមើលថែដូចបងប្អូនឯទៀត ខ្ញុំបានលួងលោមនាងថា៖ «រៀបការមុនកាលកំណត់ ឪពុកម្ដាយយើងមិនមានលុយច្រើនទេ បងប្រុសខ្ញុំរៀបការក្រោយ ឪពុកម្ដាយយើងសន្សំបានបន្តិច ដូច្នេះត្រូវឲ្យអំណោយធំជាង។ ប៉ុន្មានឆ្នាំទៀត ផ្ទះរបស់យើងនឹងមានតម្លៃជាង នោះយើងអាចលក់វា ហើយទិញផ្ទះថ្មីដែលធំទូលាយជាងមុន»។

ម្ភៃឆ្នាំក្រោយមក ក្រុមហ៊ុនដែលខ្ញុំធ្វើការបានបិទទ្វារ ធ្វើឲ្យខ្ញុំគ្មានការងារធ្វើ។ ប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំគឺជាចុងភៅដ៏ល្អម្នាក់ ដូច្នេះហើយយើងបានសម្រេចចិត្តប្រើប្រាក់សន្សំរបស់យើងដើម្បីបើកភោជនីយដ្ឋាន។

នៅដើមទស្សវត្សរ៍ឆ្នាំ 2000 ជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាជនមានភាពប្រសើរឡើង មនុស្សកាន់តែច្រើនចាប់ផ្តើមចូលចិត្តញ៉ាំអាហារក្រៅ ដូច្នេះអាជីវកម្មរបស់ខ្ញុំ និងភរិយាកាន់តែរីកចម្រើន។ តាមរយៈការខិតខំរបស់យើងផ្ទាល់ យើងរកបានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទិញផ្ទះធំមួយនៅក្នុងទីក្រុង។

ដោយសារផ្ទះឪពុកម្ដាយខ្ញុំនៅជិត ប្ដីខ្ញុំនិងខ្ញុំទៅលេងញឹកញាប់។ យ៉ាងណាមិញ ដោយសារតែរឿងនោះ នេះបានក្លាយជារឿងធម្មតាសម្រាប់ឪពុកម្ដាយខ្ញុំ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ផ្ទះប្អូនប្រុសខ្ញុំក៏នៅឆ្ងាយដែរ ទើបតែមកលេងផ្ទះម្តង ប៉ុន្មានខែម្តង ទើបគេស្រលាញ់រាប់អានពីឪពុកម្តាយ តែងតែស្វាគមន៍យ៉ាងកក់ក្តៅ។ ប្ដីខ្ញុំក៏នាំអំណោយមកដែរ តែគ្មានអ្នកណាប៉ះគេទេ តែអំណោយរបស់អ្នកទាំងពីរត្រូវបានឪពុកម្ដាយសរសើរ។

Mẹ thiên vị anh, em trai nhưng về già chỉ có tôi chăm sóc: 7 năm sau xem di chúc, ai nấy đều hoang mang- Ảnh 3.

នៅពេលម្តាយរបស់ខ្ញុំមានអាយុ 70 ឆ្នាំ គាត់មានជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលភ្លាមៗ ហើយចាប់តាំងពីពេលនោះមក គាត់ត្រូវបានដេកលើគ្រែដោយជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល។ ឪពុកក្មេកខ្ញុំចាស់ហើយ គាត់ជួលអ្នកបម្រើឲ្យមើលថែម្ដាយខ្ញុំ។

ពេលទំនេរ ប្តីខ្ញុំនិងខ្ញុំទៅលេងម្តាយខ្ញុំ ហើយជួយឪពុកខ្ញុំធ្វើកិច្ចការមួយចំនួន។ ពីរឆ្នាំក្រោយមក ឪពុករបស់ខ្ញុំបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ហើយទទួលមរណភាព។ ម្តាយរបស់ខ្ញុំសម្លឹងមើលបងប្រុសច្បង និងប្អូនប្រុសពៅរបស់គាត់ដោយក្តីសង្ឃឹម។

នាងពិតជាចង់ទៅរស់នៅជាមួយគេ ប៉ុន្តែបងប្រុសខ្ញុំបែរក្បាលទៅមើលបងថ្លៃស្រីធ្វើពុតជាមិនបានកត់សម្គាល់។ ប្អូនប្រុសពៅបានប្រើលេសថាផ្ទះនៅឆ្ងាយ ហើយគាត់រវល់ជាមួយការងារ ទើបគាត់មិនអាចមើលថែម្តាយបានល្អ ទើបបដិសេធដោយសុភាព។

ឮដូច្នេះ ម្ដាយរបស់ខ្ញុំមានអារម្មណ៍សោកសៅ និងខកចិត្តបន្តិច។ ពេលនោះប្ដីខ្ញុំនិងខ្ញុំមើលមុខគ្នា ហើយនិយាយថាយើងនឹងយកនាងទៅផ្ទះមើលថែនាង ដែលធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាភ្ញាក់ផ្អើល។

ម្តាយក្មេកខ្ញុំអត់និយាយអីទេ ខ្ញុំដឹងថាគាត់ពេញចិត្ត ប៉ុន្តែពូខ្ញុំនិយាយឡើងថា "ម្តាយឯងមានកូនប្រុសបីនាក់ យើងមិនអាចទុកវាឱ្យកូនប្រុសទីពីរមើលថែកូនជារៀងរហូតបានទេ អ្នកទាំងបីមានភារកិច្ចមើលថែម្តាយ ទោះអ្នកចង់ឬអត់" ។

ដូចនេះដែរ ម្ដាយខ្ញុំប្ដូរផ្ទះរៀងរាល់បីខែ។ បងប្អូនបីនាក់របស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំបានប្តូរវេនគ្នាមើលថែនាង។ បីខែដំបូងនាងស្នាក់នៅផ្ទះបងប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំ បន្ទាប់មកនៅផ្ទះខ្ញុំ បន្ទាប់មកនៅផ្ទះប្អូនប្រុសពៅរបស់ខ្ញុំ។ ជាងមួយឆ្នាំក្រោយមក ម្ដាយខ្ញុំមកផ្ទះខ្ញុំជាលើកទីបី។ ពេលនាងរៀបនឹងចេញទៅ នាងបានកាន់ដៃប្រពន្ធខ្ញុំ ហើយបង្ហាញបំណងចង់នៅជាមួយយើងឲ្យបានយូរ។ ប្ដីខ្ញុំនិងខ្ញុំបានមើលថែម្ដាយខ្ញុំរយៈពេលប្រាំពីរឆ្នាំទៀតរហូតដល់គាត់ទទួលមរណភាពដោយសារជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ បងប្អូនប្រុសចាស់របស់ខ្ញុំបានទៅលេងម្ដងម្កាល ប៉ុន្តែក៏បានចេញទៅភ្លាម។

Mẹ thiên vị anh, em trai nhưng về già chỉ có tôi chăm sóc: 7 năm sau xem di chúc, ai nấy đều hoang mang- Ảnh 4.

បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ពិធីបុណ្យសពម្តាយខ្ញុំ ពូរបស់ខ្ញុំ និងមេធាវីរបស់គាត់បានប្រកាសថា នាងបានចាកចេញពីឆន្ទៈ ដែលធ្វើអោយគ្រប់គ្នាភ្ញាក់ផ្អើល។ ប្រែថាពេលនាងមានជំងឺ នាងនៅតែមើលថែគ្រប់យ៉ាងដើម្បីឱ្យនាងបានលាចាកលោកដោយសុខសាន្ត ។ តាមឆន្ទៈរបស់ម្តាយខ្ញុំ លុយដែលគាត់រកបានពីការលក់ផ្ទះចាស់របស់គាត់ដែលមានចំនួនជាង 1 លានយន់ រួមជាមួយនឹងសៀវភៅសន្សំមួយសន្លឹកនោះ ត្រូវបានប្រគល់ឱ្យប្តីខ្ញុំ និងខ្ញុំទាំងអស់។

ឆន្ទៈមិនបាននិយាយពីឈ្មោះប្អូនប្រុសខ្ញុំនិងប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំទេ។ ប្រការនេះ ធ្វើឱ្យគាត់ទាំងពីរខឹងយ៉ាងខ្លាំង ដោយចោទថា ប្តីខ្ញុំ និងពូ រួមនឹងពូ ឃុបឃិតគ្នា ឆ្លៀតឱកាសពេលម្តាយមើលថែយើង ប្រើល្បិចកលយកទ្រព្យសម្បត្តិគ្រួសារទាំងអស់។

នៅពេលជម្លោះកើតឡើង មេធាវីរបស់ម្តាយខ្ញុំ បានយកឆន្ទៈរបស់គាត់ ហើយបានចង្អុលបង្ហាញខ្លឹមសាររបស់វា។ ឆន្ទៈបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ដោយសារតែស្វាមីខ្ញុំ និងខ្ញុំជាកូនកំលោះ ហើយបានមើលថែនាងយ៉ាងល្អនៅក្នុងឆ្នាំចុងក្រោយរបស់នាង នាងបានផ្តល់ឱ្យយើងនូវទ្រព្យសម្បត្តិរបស់នាងទាំងអស់។

ឮដូច្នេះប្អូនប្រុសខ្ញុំស្រឡាំងកាំង ពេលនោះពួកគេទាំងពីរបានត្រឹមស្ងៀមព្រោះខ្មាស។ ចំណែកឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍រំជួលចិត្តណាស់។ យ៉ាងណាមិញ ម្ដាយខ្ញុំក៏ទទួលស្គាល់ប្ដីខ្ញុំដែរ ហើយខ្ញុំស្មោះត្រង់។ នេះប្រហែលជាសុភមង្គលដ៏ធំបំផុតដែលខ្ញុំធ្លាប់មាននៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ។

ប្រភព៖ https://giadinh.suckhoedoisong.vn/me-thien-vi-anh-em-trai-nhung-ve-gia-chi-co-toi-cham-soc-7-nam-sau-xem-di-chuc-ai-nay-deu-hoang-mang-1722503201657149