ក្លិនក្រអូបឈ្ងុយឆ្ងាញ់ពីដើមត្រែងបៃតង

«មូលដ្ឋានបដិវត្តន៍ពោរពេញដោយសេចក្តីរីករាយ ធ្វើឱ្យចិត្តប្រជាជននៃមាតុភូមិរបស់ខ្ញុំមានភាពកក់ក្តៅ»។

«សំឡេងនរណាម្នាក់គោះគ្រាប់ម្លូជាចង្វាក់ៗ ដូចជាចង្វាក់បេះដូងខ្ញុំអញ្ចឹង»...

ទំនុកច្រៀងខាងលើ ដកស្រង់ចេញពីបទចម្រៀងដ៏ល្បីល្បាញ "The Green Canal" ដែលនិពន្ធដោយតន្ត្រីករ Ngo Huynh (1931-1993) ក្នុងឆ្នាំ 1949 រំលឹកដល់ព្រែក Duong Van Duong ដែលជីកនៅដើមសតវត្សរ៍ទី 20 ដែលហូរកាត់ ខេត្ត Long An ។ បទចម្រៀងនេះនិយាយអំពីស្មៅ sedge ដែលដាំនៅជិតព្រែក ដែលតាមពិតវាជាស្មៅមួយប្រភេទមានកម្ពស់ប្រហែល 2 ម៉ែត្រ មានដើមមូលរាងជាបំពង់ដូចចង្កឹះ និងផ្កាពណ៌ត្នោតនៅផ្នែកខាងលើ។ ភ្ញៀវទេសចរជាច្រើនឆ្ងល់ថា «ការវាយស្មៅសៀត» មានន័យយ៉ាងណា។ ដោយលើកឡើងពីសំណួរនោះទៅកាន់ឃុំមីហាញបាក់ ស្រុកឌឹកហ្វា ខេត្តឡុងអាន យើងមានបទពិសោធន៍គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយនៅក្នុងភូមិជនបទនេះជាមួយនឹងសិប្បកម្មប្រពៃណីដែលទាក់ទងនឹងស្មៅសៀត។ មនុស្សចាស់ៗនៅភូមិមីហាញបាក់បានរៀបរាប់ថា កាលពីអតីតកាល បន្ទាប់ពីប្រមូលផលស្មៅសេដរួច ប្រជាជននៅភាគខាងត្បូងវៀតណាមតែងតែយកវាទៅបុកជាមួយអង្កាម រួចហាលវាឱ្យស្ងួត ដើម្បីត្បាញកន្ទេល (ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាកន្ទេលសេដ) សម្រាប់ប្រើប្រាស់ក្នុងផ្ទះ។ ពេញមួយសង្គ្រាមតស៊ូ កន្ទេលសេដត្រូវបានប្រើសម្រាប់ទាហានដេកលើនៅតំបន់សង្គ្រាម។ បុព្វបុរសរបស់យើងបានរៀនសិប្បកម្មត្បាញកន្ទេលសេដពីឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ ដែលជាមុខរបរមួយដែលបានបន្តពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ ហើយត្រូវបានថែរក្សារហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ដូចដែលបានបង្ហាញដោយបទចម្រៀងប្រជាប្រិយដែលនៅតែរក្សាតម្លៃរបស់វា៖

"ស្បែកស្អាតដោយសារថ្ពាល់ដ៏ស្រស់ស្អាត"

ស្បែករបស់គាត់ប្រែជាខ្មៅដោយសារដើរកាត់វាលភក់ និងដកដើមត្នោត។

ផ្កានេះមានពណ៌បៃតង ហើយស្លឹកក៏មានពណ៌បៃតងដែរ។

ខ្ញុំនឹងទៅដាំស្រូវ ពេលអ្នកដកដើមសឺជ៍ឡើង។

(វាលភក់ - វាលភក់ដែលលិចទឹក)...

ប្រភព