ភាពកក់ក្តៅពីស្លឹកបៃតង

«​តំបន់​សង្គ្រាម​ពោរពេញ​ទៅ​ដោយ​ភាព​រីករាយ ផ្តល់​ភាពកក់ក្តៅ​ដល់​ដួងចិត្ត​ប្រជាជន​របស់ខ្ញុំ​»​។

សំឡេង​បុក​យ៉ាំ​គឺ​ជា​ចង្វាក់​ដូច​សំឡេង​បេះដូង​ខ្ញុំ”…

ទំនុកច្រៀងខាងលើក្នុងបទចម្រៀងដ៏ល្បីល្បាញ “Green Green Canal” និពន្ធដោយតន្ត្រីករចុង លោក Ngo Huynh (1931 – 1993) ក្នុងឆ្នាំ 1949 រំលឹកឡើងវិញនូវប្រឡាយ Duong Van Duong ដែលជីកនៅដើមសតវត្សទី 20 ហូរកាត់ Long An ដែលក្នុងនោះវារៀបរាប់អំពីដើមល្បាប់ដែលដាំនៅជិតប្រឡាយ ដែលតាមពិតមានរាងមូលដូចស្លឹកឈើ។ ចង្កឹះ និងផ្កាពណ៌ត្នោតនៅខាងលើ។ អ្នក​ទេសចរ​ជា​ច្រើន​មាន​ចម្ងល់​ថា​អ្វី​ទៅ​ជា​អ្វី​ទៅ​ជា “Gía bang”? ដោយនាំយកសំណួរនោះទៅកាន់ឃុំ My Hanh Bac ស្រុក Duc Hoa ខេត្ត Long An យើងមានបទពិសោធន៍ដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយនៅក្នុងភូមិនេះជាមួយនឹងសិប្បកម្មប្រពៃណីដែលទាក់ទងជាមួយដំណាំល្មៀត។ ព្រឹទ្ធាចារ្យនៅ My Hanh Bac បានឲ្យដឹងថា កាលពីអតីតកាល បន្ទាប់ពីច្រូតកាត់រួច ប្រជាជននៅភាគខាងត្បូងបានប្រើចង្រ្កានបាយបិតវា ហើយស្ងួតដើម្បីត្បាញពូក (ហៅម្យ៉ាងទៀតថា មួកកំបោរ) សម្រាប់ប្រើប្រាស់ក្នុងគ្រួសារ។ ក្នុង​អំឡុង​សង្គ្រាម​ប្រឆាំង ពូក​ស្រោប​ត្រូវ​បាន​ប្រើ​សម្រាប់​ទាហាន​ដេក​ក្នុង​តំបន់​សង្គ្រាម។ ព្រឹទ្ធាចារ្យបានរៀនសិល្បៈត្បាញខ្នើយពីឪពុកម្ដាយ ដែលជាសិប្បកម្មមួយបានបន្សល់ទុកពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយ និងបានរក្សាទុករហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ តាមភស្តុតាងនៃបទចម្រៀងប្រជាប្រិយដែលនៅតែរក្សាបាននូវតម្លៃរបស់វា៖

"ស្បែកសព្រោះម៉ែ"

ស្បែកខ្មៅដោយសារដើររើសអេតចាយ

ផ្កាបៃតងនិងស្លឹកបៃតង

អ្នក​ទៅ​ដាំ​ស្រូវ ពេល​ខ្ញុំ​ដក​ស្មៅ។

(វាលភក់-លិចទឹក)...

ប្រភព