ភាពកក់ក្តៅពីស្លឹកបៃតង

«​តំបន់​សង្គ្រាម​ពោរពេញ​ទៅ​ដោយ​ភាព​រីករាយ ផ្តល់​ភាពកក់ក្តៅ​ដល់​ដួងចិត្ត​ប្រជាជន​របស់ខ្ញុំ​»​។

សំឡេង​អ្នក​ណា​កំពុង​គោះ​អង្រែ​នេះ​ដូច​ជា​សំឡេង​បេះដូង​ខ្ញុំ”...

ទំនុកច្រៀងខាងលើនៅក្នុងបទចម្រៀងដ៏ល្បីល្បាញ “Green Green Canal” និពន្ធដោយតន្ត្រីករចុង ង៉ោ ហ៊ុយ (1931 – 1993) ក្នុងឆ្នាំ 1949 រំលឹកឡើងវិញនូវប្រឡាយ Duong Van Duong ដែលជីកនៅដើមសតវត្សទី 20 ដែលហូរកាត់ ឡុងអាន ដែលក្នុងនោះវារៀបរាប់អំពីដើមល្បាប់ដែលដាំនៅជិតប្រឡាយ ដែលតាមពិតមានដើមមូលមួយប្រភេទ។ ចង្កឹះនិងផ្កាពណ៌ត្នោតនៅលើកំពូល។ អ្នក​ទេសចរ​ជា​ច្រើន​មាន​ចម្ងល់​ថា​អ្វី​ទៅ​ជា​អ្វី​ទៅ​ជា​ "Gìa Bang"? ដោយនាំយកសំណួរនោះទៅកាន់ឃុំ My Hanh Bac ស្រុក Duc Hoa ខេត្ត Long An យើងមានបទពិសោធន៍ដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយនៅក្នុងភូមិនេះជាមួយនឹងសិប្បកម្មប្រពៃណីដែលទាក់ទងជាមួយដំណាំល្មៀត។ ព្រឹទ្ធាចារ្យនៅ My Hanh Bac បាននិយាយថា កាលពីអតីតកាល បន្ទាប់ពីច្រូតកាត់រួច ប្រជាជននៅភាគខាងត្បូងបានប្រើកន្ទេលមកហាល និងសម្ងួតដើម្បីត្បាញពូក (ហៅម្យ៉ាងទៀតថា មួកកំបោរ) សម្រាប់គ្រួសាររបស់ពួកគេ។ ក្នុង​អំឡុង​សង្គ្រាម​ប្រឆាំង ពូក​ស្រោប​ត្រូវ​បាន​ប្រើ​សម្រាប់​ទាហាន​ដេក​ក្នុង​តំបន់​សង្គ្រាម។ ព្រឹទ្ធាចារ្យបានរៀនសិល្បៈត្បាញកន្ទេលពីឪពុកម្ដាយ ដែលជាសិប្បកម្មមួយបានបន្សល់ទុកពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ និងរក្សារហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ តាមភស្តុតាងនៃបទចម្រៀងប្រជាប្រិយដែលនៅតែរក្សាបាននូវតម្លៃរបស់វា៖

"ស្បែកសព្រោះម៉ែ"

ស្បែកខ្មៅដោយសារដើររើសអេតចាយ

ផ្កាបៃតងនិងស្លឹកបៃតង

អ្នក​ទៅ​ដាំ​ស្រូវ​ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ដក​ស្មៅ​ចេញ។

(ទឹកលិចទឹក)...

ប្រភព