ບົດຄວາມໂຕ້ແຍ້ງ "ການຂົ່ມເຫັງ": ແມ່ນຫຍັງທີ່ "ເຫຼື້ອມ" ກ່ຽວກັບມັນທີ່ມັນຄວນຈະຖືກລວມເຂົ້າໃນປື້ມຮຽນ?

ໃນຊຸມມື້ມໍ່ໆມານີ້, ຄວາມຄິດເຫັນຂອງປະຊາຊົນໄດ້ມີການໂຕ້ວາທີອີກເທື່ອໜຶ່ງກ່ຽວກັບບົດກະວີ ຂົ່ມເຫັງ ຂອງນັກປະພັນ ຫງວຽນທິຮ່ວາງລິງ ໃນປຶ້ມວັນນະຄະດີຊັ້ນ 6, ເຫຼັ້ມ 1, ເຊື່ອມໂຍງຄວາມຮູ້ກັບຊີວິດ (ສຳນັກພິມ ຈຳໜ່າຍ ຫວຽດນາມ).

ບົດກະວີປະກອບມີ 8 ບົດ, ເວົ້າເຖິງເລື່ອງບໍ່ດີກ່ຽວກັບການຂົ່ມເຫັງຜູ້ອື່ນ ແລະ ແນະນຳນັກຮຽນບໍ່ໃຫ້ຂົ່ມເຫັງເພື່ອນທີ່ອ່ອນແອ.

ຫຼາຍຄົນຄິດວ່າບົດກະວີມີພາສາທີ່ເຂົ້າໃຈງ່າຍ ແລະວິພາກວິຈານຄວາມຮຸນແຮງໃນໂຮງຮຽນ, ແຕ່ບາງອັນວ່າບົດກະວີດັ່ງກ່າວມີຄຸນຄ່າດ້ານສິລະປະບໍ່ສູງ, ຄຸນຄ່າດ້ານການສຶກສາບໍ່ຊັດເຈນ ແລະ ບໍ່ເໝາະສົມທີ່ຈະບັນຈຸເຂົ້າໃນປຶ້ມແບບຮຽນຂອງນັກຮຽນ.

Bài Bắt nạt gây tranh cãi: Có gì lấp lánh mà đưa vào sách giáo khoa? - 1 — ບົດກະວີ “ຂົ່ມເຫັງ” ພິມໃນປຶ້ມວັນນະຄະດີຊັ້ນ 6 ຊຸດ “ເຊື່ອມຕໍ່ຄວາມຮູ້ກັບຊີວິດ” (ຮູບຖ່າຍຈາກອີບຸກ).

ແບ່ງປັນກັບນັກຂ່າວ Dan Tri , ນັກກະວີ Le Thieu Nhon - ສະມາຊິກສະພາບົດກະວີ, ສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ຂຶ້ນກັບລະດັບການສຶກສາ, ບັນດາຜົນງານທີ່ບັນຈຸຢູ່ໃນປຶ້ມແບບຮຽນລ້ວນແຕ່ມີຄຸນຄ່າດ້ານຄວາມງາມທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ສໍາລັບຊັ້ນປະຖົມ, ບົດກະວີບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງດີເລີດເກີນໄປແຕ່ຍັງຕ້ອງກົງກັບເງື່ອນໄຂເຊັ່ນ: ຄວາມສະຫງ່າງາມແລະຄຸນຄ່າດ້ານການສຶກສາ.

“ບົດກະວີທີ່ບັນຈຸຢູ່ໃນປຶ້ມແບບຮຽນຂອງນັກຮຽນປະຖົມ ປະກອບສ່ວນສ້າງບຸກຄະລິກກະພາບຂອງຕົນ, ຖ້າພວກເຮົາສຸ່ມໃສ່ບົດກະວີອັນໃດອັນໜຶ່ງ, ມັນຈະເປັນອັນຕະລາຍຫຼາຍ. ກ່ອນໜ້ານີ້, ພວກເຮົາມີບົດກະວີຫຼາຍບົດຂອງນັກປະພັນເຊັ່ນ Pham Ho, Dinh Hai, Nguyen Ngoc Ky… ທີ່ໄດ້ບຳລຸງລ້ຽງຈິດວິນຍານ ແລະ ຊ່ວຍໃຫ້ເດັກນ້ອຍເຕີບໃຫຍ່ເປັນຄົນທີ່ເໝາະສົມ.

ເວົ້າເຖິງບົດກະວີ “ຂົ່ມເຫັງ” ຂອງ ຫງວຽນເທ໋ຮ່ວາງລິງ, ນັກກະວີ ເລທ໋າຍເຍີນ ຕີລາຄາວ່າ ນີ້ແມ່ນວຽກງານ “ທຳທ່າໂງ່”, ພາສາໃນບົດກະວີບໍ່ແມ່ນພາສາຂອງເດັກນ້ອຍ.

"ການອ່ານບົດກະວີ, ຂ້ອຍເຫັນວ່າມັນບັງຄັບຫຼາຍ, ມັນມີຄວາມແຕກຕ່າງທີ່ໃຫຍ່ຫຼວງລະຫວ່າງຄວາມບໍລິສຸດແລະຄວາມໂງ່ຈ້າ. ບົດກະວີເວົ້າໃນນາມຂອງ "ເດັກນ້ອຍ" ແຕ່ບໍ່ແມ່ນສໍາລັບເດັກນ້ອຍ. ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈວ່າບົດກະວີຖືກວິພາກວິຈານໃນປີ 2021 ແຕ່ຍັງພິມໃຫມ່ໃນປີໂຮງຮຽນຕໍ່ໄປ. ນີ້ອາດຈະເປັນທັດສະນະຂອງທີມງານບັນນາທິການ.

ເຂົາເຈົ້າຮັກສາຄວາມຄິດເຫັນຂອງຕົນເອງໂດຍບໍ່ມີການອີງໃສ່ສິລະປະ poetic. ທີມງານບັນນາທິການບໍ່ຟັງຄວາມຄິດເຫັນຂອງປະຊາຊົນແຕ່ຍັງໃຊ້ບົດກະວີນີ້ຢູ່ໃນປື້ມແບບຮຽນເພາະວ່າພວກເຂົາມີຄວາມຫມັ້ນໃຈເກີນໄປ, ນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຮັບການຕອບໂຕ້ຄືນອີກ, "ທ່ານ Nhon ກ່າວຄໍາເຫັນ.

ອາຈານ ດິງ ມິງຮ່າ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ລຸ້ນ 7x ແລະ 8x ເຄີຍຈົດຈຳບົດກະວີຫຼາຍບົດໃນປຶ້ມແບບຮຽນ ເພາະເປັນບົດກະວີດີ, ມີຈັງຫວະ, ມີຄວາມສຸພາບ, ສອນລັກສະນະດີ, ແຕ່ດ້ວຍບົດກະວີ ທີ່ຂົ່ມເຫັງ , ນາງເຫັນວ່າມັນຂາດສະເໜ່ ແລະຂາດສິລະປະ.

“ບົດກະວີທີ່ຂຽນເພື່ອຄວາມມ່ວນ ຫຼືອ່ານເພື່ອຄວາມມ່ວນກໍດີ, ແຕ່ຖ້າເລືອກໃສ່ໃນປຶ້ມແບບຮຽນ, ຕ້ອງມີມາດຕະຖານ ແລະ ຄຸນຄ່າທາງດ້ານສິລະປະສູງ, ຂ້ອຍເຫັນວ່າບົດກະວີ “ຂົ່ມເຫັງ ” ທຳມະດາຫຼາຍ ຂ້ອຍບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າ “ເຫຼື້ອມ” ກ່ຽວກັບບົດກະວີທີ່ເອົາໃສ່ໃນປຶ້ມແບບຮຽນນັ້ນມັນຜ່ານຄະນະກວດກາເນື້ອໃນແນວໃດ?

ວັກສຸດທ້າຍ, ເມື່ອອ່ານ, ເບິ່ງຄືວ່າສັບສົນແລະບໍ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງບົດກະວີ, ໂດຍສະເພາະປະໂຫຍກທີ່ວ່າ: ເນື່ອງຈາກວ່າການຂົ່ມເຫັງ stinks. ມັນບໍ່ແມ່ນສໍາລັບການບໍ່ມີຫຍັງທີ່ບົດກະວີໄດ້ຮັບການຕອບໂຕ້ຄົງທີ່ດັ່ງກ່າວ,” ນາງ Ha ເວົ້າຢ່າງກົງໄປກົງມາ.

ນັກກະວີ ຫງວຽນຟອງຫວຽດ ໄດ້ສະແດງຄວາມເຫັນວ່າ, ໃນນັ້ນມີຫົວເລື່ອງຕ່າງໆເຊັ່ນ: ການກໍ່ຄວາມຮຸນແຮງໃນໂຮງຮຽນ, ການຂົ່ມເຫັງ... ໃນບົດກະວີ, ວັນນະຄະດີຄວນໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນ, ແຕ່ດ້ວຍບົດກະວີ ທີ່ຂົ່ມເຫັງ , ທ່ານຄິດວ່າ ຄວນເອົາບາງບົດຄັດຫຍໍ້ທີ່ເໝາະສົມເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຫົວຂໍ້ແທນທີ່ຈະລວມເຖິງບົດກະວີທັງໝົດ.

“ຕາມທັດສະນະຂອງຜູ້ອ່ານ, ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນວ່າບາງບົດທີ່ໜ້າສົນໃຈ ແລະ ໜ້າຮັກ, ບາງບົດກໍຖືກບັງຄັບ, ງຸ່ມງ່າມ ແລະ ໄຮ້ເຫດຜົນ… ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ບົດກະວີແມ່ນຂຶ້ນກັບປະສົບການ ແລະ ອາລົມສ່ວນຕົວຂອງຜູ້ອ່ານ, ສະນັ້ນ ບໍ່ມີສູດໃດທີ່ຈະສະຫຼຸບໄດ້ວ່າ ອັນນີ້ດີ ແລະ ບໍ່ດີ”.

Bài Bắt nạt gây tranh cãi: Có gì lấp lánh mà đưa vào sách giáo khoa? - 2 — ນັກປະພັນຫລາຍຄົນປະຫລາດໃຈເມື່ອບົດກະວີ “ຂົ່ມເຫັງ” ຖືກພິມອອກໃນປຶ້ມແບບຮຽນ ຍ້ອນຄວາມສັບສົນ ແລະ ຍາກທີ່ຈະເຂົ້າໃຈ (ພາບ: ຮວ່າງຮ່ວາ).

ເວົ້າເຖິງຕະຫຼາດບົດກະວີຂອງເດັກນ້ອຍໃນປະຈຸບັນ, ທ່ານ ເຟືອງຫວຽດ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ຊາວຫວຽດນາມຂຽນບົດກະວີຫຼາຍສະບັບ ແລະ ພິມຈຳໜ່າຍຫຼາຍຢ່າງ, ແຕ່ບໍ່ຄ່ອຍຂາຍ.

“ຈຳນວນນັກກະວີທີ່ພິມ ແລະຂາຍບົດກະວີແມ່ນໜ້ອຍທີ່ສຸດ, ໂດຍສະເພາະໃນຂະແໜງເດັກນ້ອຍ, ປະຈຸບັນມີຄົນຢາກຂຽນໜ້ອຍເກີນໄປ: ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນຫົວຂໍ້ຂອງນັກກະວີບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍ, ອັນທີສອງ, ບົດກະວີຂອງເດັກນ້ອຍບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍທີ່ຂາຍໄດ້ເມື່ອທຽບໃສ່ນິທານ ແລະກາຕູນທີ່ມີຫົວຂໍ້ດຽວກັນ, ສະນັ້ນ ບໍ່ຄ່ອຍເຫັນບົດກະວີຂອງເດັກນ້ອຍ.

ແຫຼ່ງທີ່ມາ