ນັກສິລະປິນ Thanh Loc (ຊ້າຍ, ໃນບົດບາດຂອງ Ly Dao Thanh) ແລະເອື້ອຍ, ນັກສິລະປິນ Bach Le (ໃນບົດບາດຂອງ Imperial Concubine Y Lan) ໃນບົດກະວີ Saddle ຢູ່ໂຮງລະຄອນ Ben Thanh ປີ 2010 - ພາບ: HOANG DUNG
ໃນບົດຂຽນຂອງຜູ້ກຳກັບເລື່ອງ Quynh Mai, ຊື່ທາງການຂອງບົດລະຄອນແມ່ນ Ly Thuong Kiet . ຜູ້ຂຽນ: ຮວ່າງອຽນ ແລະ ປະຕິຮູບເປັນ Opera: Thanh Tong.
ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຜູ້ຊົມພາກໃຕ້ລ້ວນແຕ່ຄຸ້ນເຄີຍກັບບົດລະຄອນທີ່ມີຊື່ວ່າ Saddle Poem .
ບົດກະວີ "Saddle" - ບົດຮຽນຂອງຄວາມສາມັກຄີຕໍ່ຕ້ານການບຸກລຸກ
ທ່ານ ຮວ່າງກວຽດມາ ແບ່ງປັນວ່າ, ນີ້ແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາບົດລະຄອນໃນແຜນການຟື້ນຟູຕົວໜັງສືທີ່ເປັນແບບຢ່າງ, ປະສົບຜົນສຳເລັດ ແລະ ເປັນທີ່ນິຍົມຂອງໂຮງລະຄອນໃຫຍ່ ຮ່າໂນ້ຍ .
ບົດຂຽນນີ້ໄດ້ຮັບການສະແດງໂດຍນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ ແມ້ງທ້ວນ ຂອງໂຮງລະຄອນເມື່ອຫຼາຍສິບປີກ່ອນ.
Quynh Mai ມີຄວາມຕື່ນຕົວວ່າ: "ພາຍຫຼັງ 18 ປີ, ຂ້ອຍໄດ້ພົບກັບຕົວລະຄອນທີ່ຂ້ອຍຊົມເຊີຍຫຼາຍ."
ກວ໋າງມາຍ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: 10 ກວ່າປີກ່ອນ, ນາງໂຊກດີໄດ້ສະແດງບົດລະຄອນກ່ຽວກັບວິລະຊົນ Ly Thuong Kiet ໃນ ຊີວິດຂອງຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ທ່ານ Thang Long . ໃນບົດລະຄອນນີ້, ຜູ້ຂຽນແລະຜູ້ກໍາກັບໄດ້ສະແດງລັກສະນະຕັ້ງແຕ່ເກີດ, ຫຼັງຈາກນັ້ນກາຍເປັນ Eunuch, ເສຍສະລະຄວາມຮູ້ສຶກສ່ວນຕົວເພື່ອເຫດຜົນຫຼາຍກວ່າ ...
ດ້ວຍບົດລະຄອນ Ly Thuong Kiet ແມ່ນໄລຍະຂອງນາຍພົນທີ່ມີຊື່ສຽງ, ຜູ້ມີພອນສະຫວັນໃນການຕໍ່ສູ້ຢູ່ແມ່ນ້ຳ Nhu Nguyet ຕ້ານກອງທັບ Song ດ້ວຍບົດກະວີອັນສູງສົ່ງ, ຖືວ່າເປັນການປະກາດເອກະລາດທຳອິດ, ບົດ ກະວີ ນາມກວກເຊີນຮ່າ .
Quynh Mai ຮູ້ສຶກຕື່ນເຕັ້ນວ່າ ປະຈຸບັນນາງພວມສະແດງລະຄອນຕຸກກະຕາ Ly Thuong Kiet ແລະ ກະກຽມການສະແດງລະຄອນ Mat troi dem the ky ຂອງຜູ້ຂຽນ Le Duy Hanh ໃຫ້ໂຮງລະຄອນ Cai Luong ຫວຽດນາມ.
ສິລະປິນປະຊາຊົນ ແທງຕົງ (ຊ້າຍ, ເປັນ ລີ ດ່າວແທ່ງ) ແລະ ນັກສິລະປິນ ຮຸຍແຄ໋ງ (ເປັນ ລີ ເທືອງເກື່ອ) ໃນບົດບັນທຶກລະຄອນ “ບົດກະວີຂອງ Saddle” ໂດຍໂທລະພາບນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ - ພາບຖ່າຍ: LINH DOAN
"ເມື່ອພວກເຮົາອ່ານບົດເລື່ອງຂອງເຈົ້າ, ພວກເຮົາມັກມັນແທ້ໆ, ການຂຽນແມ່ນດີ, ເລິກເຊິ່ງ, ແລະຍັງມີຄຸນຄ່າໃນຍຸກປະຈຸບັນ, ໂຄງສ້າງຕົວລະຄອນແມ່ນແຫນ້ນ, ດັ່ງນັ້ນ, ວຽກງານຂອງຜູ້ອໍານວຍການແມ່ນຫາຍໃຈຊີວິດ ໃຫມ່ ແລະເລົ່າເລື່ອງໃນລັກສະນະທີ່ຫນ້າສົນໃຈ".
ຄວາມພາກພູມໃຈຂອງຄອບຄົວ Minh To
ບົດກະວີ “ມ້າ Saddle” ແມ່ນບົດລະຄອນປະຫວັດສາດຂອງຫວຽດນາມ ທີ່ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນຄວາມພາກພູມໃຈຂອງຄອບຄົວໂອເປຣາບູຮານຂອງຫວຽດນາມເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງແມ່ນຂອງເວທີນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ ພາຍຫຼັງປີ 1975.
ຈິດຕະກອນ ບັກລອງ, ຜູ້ສະແດງບົດລະຄອນ Chieu Van ໃນການຜະລິດຄັ້ງທຳອິດໂດຍ Doan Minh To, ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ບົດລະຄອນຖືກສ້າງຂື້ນໃນຊຸມປີ 1982. ໃນບັນທຶກການລະຫຼິ້ນທີ່ຍັງເຫຼືອ, ຫົວຂໍ້ຂອງວຽກງານແມ່ນຂຽນໄວ້ຢ່າງຈະແຈ້ງຄື: ບົດກະວີເທິງ saddle (ຜູ້ຂຽນ: ຮວ່າງອຽນ, ດັດແປງໂດຍ: Ngoc Van, Thanh Tong).
ຄະນະນັກປະພັນຄັ້ງທຳອິດໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການສະແດງລະຄອນແມ່ນມີບັນດານັກສິລະປິນຊື່ສຽງຂອງຄອບຄົວມິງໂຕຄື: ແທງຕົງ, ຮຸຍແຄງ, ບັກເລ (ເອື້ອຍຂອງນັກສິລະປິນ ແທງລ໊ກ), ແທງລວນ, ດ້ຽນແທ່ງ, ບັກລອງ, ເທືອຍເຢືອງ, ກົງມິນ, ແທງເຊີນ...
ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ໄດ້ມີການບັນທຶກສຽງຫຼາຍຄັ້ງກັບທີມງານອື່ນໆເຊັ່ນ: Ngoc Giau, Phuong Lien, Thanh Kim Hue, Thanh Sang, Phuong Quang, Bao Quoc... ສະຕູດິໂອຮູບເງົາ Tay Do ຍັງໄດ້ເຮັດວຽກກັບລູກເຮືອຄື Que Tran, Trinh Trinh, Vu Luan ...
ໃນປີ 2010, ຜູ້ກຳກັບ ຫວູມິນ ໄດ້ຜະລິດລາຍການ “Gin vang giu ngoc” ດ້ວຍ ບົດລະຄອນ “Cau tho yen ngua” ແລະ “Dieu Tam Xuan bao phu cuu” ເຊິ່ງ ໄດ້ເຕົ້າໂຮມສະມາຊິກຄອບຄົວ Minh ເຖິງເມື່ອບັນດານັກສິລະປິນ Bach Le, Thanh Bach, Dien Thanh… ກັບຄືນເມືອຢາມບ້ານເກີດເມືອງນອນ.
ນັກສິລະປິນ ຫວູແຄ໋ງ (ສວມບົດບາດເປັນນາງ ລີທ້ວນກຽບ) ແມ່ນສາມີຂອງນັກສິລະປິນ ຊວນອຽນ, ອ້າຍນ້ອງຂອງນັກສິລະປິນ ແທງຕົງ ແລະ ພໍ່ແມ່ຂອງນັກສິລະປິນ ເຈີ່ນຈ່ຽງ - ພາບຂ່າວ: LINH DOAN
ບົດກະວີ "Saddle Horse" ໄດ້ຖືກພິຈາລະນາເປັນກໍລະນີປົກກະຕິໃນກອງປະຊຸມກ່ຽວກັບການປະຕິຮູບ Opera. ນີ້ແມ່ນຄວາມມານະພະຍາຍາມທີ່ມີເຄື່ອງໝາຍອັນໃຫຍ່ຫຼວງຂອງນັກສິລະປິນ ແທງຕົງ ໃນການຊອກຫາຕົວໜັງສືປະຫວັດສາດຫວຽດນາມ ເພື່ອນຳເຂົ້າໃນໂອເປຣາບູຮານ, ເພາະວ່າໃນເວລານັ້ນຄົນທັງຫຼາຍໄດ້ຮູ້ຈັກກັບຮູບເງົາມິງໂຕໃນບົດລະຄອນຈີນ.
ດ້ວຍ ບົດກະວີຂອງ saddle , ແລະຊຸດລະຄອນຕຸກກະຕາເຊັ່ນ: ແທງກ໋ຽມ ນູຕຸ່ງ, ເຈີ່ນກວກຕື໋ຽນ, ບ໋າວຕ໋ຽນເຟືອງ …, ນັກສິລະປິນ ແທງຕົງ ແລະ ຄອບຄົວໄດ້ພິສູດໃຫ້ເຫັນວ່າ ຄະນະລະຄອນພື້ນເມືອງ ຍັງສາມາດຮ້ອງເພງປະຫວັດສາດ ຫວຽດນາມ ໄດ້ເປັນຢ່າງດີ ແລະ ມີວິລະຊົນ.
ເພື່ອເຮັດໄດ້ຄືແນວນັ້ນ, ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ “ແທງຕ໋ຽນ” ຕ້ອງຄົ້ນຄ້ວາ ແລະ ຜັນຂະຫຍາຍຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ. ຄຽງຂ້າງລາວແມ່ນນັກສິລະປິນທີ່ຊໍານິຊໍານານຂອງຄອບຄົວ.
ນັກດົນຕີ ດຶກຝູ ໄດ້ປະດິດແຕ່ງ, ແຕ່ງບົດເພງຫວຽດນາມໃໝ່, ເຮັດໃຫ້ ດົນຕີ ຂອງ ບົດກະວີ “ດາບມ້າ” ໄດ້ຮັບການຕີລາຄາສູງ ແລະ ໄດ້ຮັບລາງວັນອາຊີບ.
Quynh Mai ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ເມື່ອໄດ້ຍິນຊື່ວ່າ Thanh Tong, ຄົນທັງຫຼາຍຄິດວ່າຕົວໜັງສືຈະເຕັມໄປດ້ວຍໂອເປຣາພື້ນເມືອງ. “ແຕ່ບົດຂຽນ ຂອງ ລີທ້ວນກຽບ ແມ່ນເພງກາບລື້ທີ່ບໍລິສຸດ, ໃນນັ້ນມີຫຼາຍບົດເພງຂອງຊາວເຜົ່າເກີຕູຄື: ຊວນຕິ້ງ, ຊູ່ງຈຽວ, ຕູອານ…” - ກຸ້ຍມາຍ ເວົ້າວ່າ.
ທີ່ມາ
(0)