ບິດ magical

ນັ້ນແມ່ນນັກປະພັນໜຸ່ມ Le Hang ໄດ້ຕັ້ງຊື່ຊຸດເລື່ອງສັ້ນທີ່ຫາກໍ່ຈັດພິມໂດຍສຳນັກພິມ Dan Tri ໃນປີນີ້. ວຽກງານດັ່ງກ່າວປະກອບດ້ວຍ 15 ເລື່ອງສັ້ນ, ແຕ່ລະເລື່ອງແມ່ນບົດເລື່ອງຂອງຊີວິດປະຈໍາວັນ, ເບິ່ງຄືວ່າເປັນເລື່ອງເລັກໆນ້ອຍໆ: ວິທະຍຸສຽງດັງ, ແຜ່ນເຈ້ຍຫັກຢູ່ຕີນຂອງເວີຈິນໄອແລນ, ກ່ອງອາຫານການກຸສົນເພື່ອການກຸສົນແລະຕາລໍຖ້າຫມາ, ໂຊຟາ, ກະຕ່າຊາຍ ... ແຕ່ເຊື່ອງໄວ້ພາຍໃນພວກມັນແມ່ນເລື່ອງຂອງມະນຸດ.

Báo Đà Nẵng•05/07/2025

ຕາມຜູ້ຂຽນແລ້ວ, “ເລື່ອງເລົ່າເຫຼົ່ານັ້ນເປັນຄືກັບເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາທີ່ເຫຼື້ອມເປັນເງົາຢູ່ອ້ອມຮອບ”, ເຮັດໃຫ້ນັກຂຽນຜ່ານຫຼາຍລະດັບອາລົມຢ່າງງຽບໆ ແລະຮັບຮູ້ເຖິງຄວາມງາມອັນມະຫັດສະຈັນຂອງຊີວິດ.

ໂດຍສະເພາະ, ວິທີທີ່ຜູ້ຂຽນສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງຜົນກະທົບສອງດ້ານຂອງຍຸກ ດິຈິຕອ ລຕໍ່ຊີວິດໃນຕົວເມືອງໃນແຕ່ລະເລື່ອງສັ້ນ, ເຮັດໃຫ້ຜູ້ອ່ານມີຄວາມຄິດແລະຄວາມກັງວົນກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ "ເລັກນ້ອຍ" ທີ່ຄົນປົກກະຕິລືມ.

ດ້ວຍຮູບແບບການຂຽນທີ່ອ່ອນໂຍນແລະເລິກເຊິ່ງ, ຜູ້ຂຽນບໍ່ພຽງແຕ່ເຮັດໃຫ້ຄວາມຊົງຈໍາແລະຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເວົ້າຂໍ້ຄວາມທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍມະນຸດ. ມັນແມ່ນຢູ່ໃນສິ່ງທໍາມະດາທີ່ສຸດແລະນ້ອຍທີ່ສຸດທີ່ເຊື່ອງຄຸນຄ່າຂອງມະນຸດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່.

ເບິ່ງຄືວ່າຜູ້ຂຽນມີຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງລະອຽດກ່ຽວກັບຈິດໃຈຂອງແຕ່ລະຕົວລະຄອນ. ບາງເລື່ອງແມ່ນພຽງແຕ່ຂໍ້ຂັດແຍ່ງເລັກນ້ອຍໃນຊີວິດ, ແຕ່ເຫັນໄດ້ຊັດເຈນວ່າຕົວລະຄອນຂອງນາງເປັນຕົວແທນຂອງກຸ່ມຄົນ, ຫ້ອງຮຽນ. ດັ່ງນັ້ນ, ຜູ້ອ່ານເຫັນເງົາຂອງຕົນເອງແລະບັນຫາໃນພວກມັນ.

ຕົວຢ່າງ, ຜູ້ຂຽນບອກເລື່ອງຂອງຄູ່ຜົວເມຍທີ່ທັນສະໄຫມທີ່ມີຂໍ້ຂັດແຍ່ງເລັກນ້ອຍ, ເລັກນ້ອຍໃນການເລືອກທີ່ຈະສະເຫຼີມສະຫຼອງ Tet ຢູ່ເຮືອນຂອງພໍ່ຫຼືແມ່. ເບິ່ງຄືວ່າເປັນເລື່ອງເລັກໆນ້ອຍໆ, ແຕ່ມັນກາຍເປັນຄວາມຫຼົງໄຫຼທາງດ້ານຈິດໃຈຂອງລູກສາວ, ເຖິງວ່ານາງປາດຖະໜາວ່າບໍ່ມີເທບເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພໍ່ແມ່ຜິດຖຽງກັນ...

ແຕ່ລະຕອນຈົບຂອງເລື່ອງແມ່ນສຽງດັງ, ເປີດຄວາມຄິດແລະການຕັດສິນທີ່ອ່ອນໂຍນໃນຈິດໃຈຂອງແຕ່ລະຄົນ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຄົນປະຕິບັດທັນທີເພື່ອສິ່ງທີ່ດີຂຶ້ນ.

ສິລະປະຂອງການໃຊ້ພາສາແລະການເລົ່າເລື່ອງແມ່ນຈຸດທີ່ປະທັບໃຈທີ່ສຸດ. ພາສາໃນແຕ່ລະເລື່ອງແມ່ນບອກຕາມທໍາມະຊາດ ແຕ່ບໍ່ແມ່ນຕາມໃຈມັກ. ແຕ່ລະຄໍາແມ່ນໄດ້ຮັບການຄັດເລືອກຢ່າງລະອຽດແລະເຄື່ອນໄຫວໂດຍ Le Hang. ເມື່ອພັນລະນາເຖິງຮອຍຕີນທີ່ອິດເມື່ອຍຂອງຜູ້ເຖົ້າດ້ວຍຄຳວ່າ: “ລົ້ມ” ຢູ່ຕາມຖະໜົນຫົນທາງ ແລະສຽງດັງ “ສຽງໂສກເສົ້າ” ຫຼື ບັນຍາຍເຖິງໃບໜ້າຂອງຜູ້ເຖົ້າ, ນາງໃຊ້ຄຳວ່າ “ຮອຍຫ່ຽວຍົ່ນເລີ່ມຮ້ອງໄຫ້”...

ການເລົ່າເລື່ອງທີ່ຫຼາກຫຼາຍ ແລະທັດສະນະທີ່ຫຼາກຫຼາຍສ້າງຄວາມດຶງດູດທີ່ແຕກຕ່າງໃຫ້ກັບຜູ້ອ່ານ. ເບິ່ງຄືວ່າ ດ້ວຍພອນສະຫວັນດ້ານສິລະປະ, ເລຮົ່ງໄດ້ນຳໃຊ້ເລື່ອງສັ້ນຢ່າງຄ່ອງແຄ້ວເພື່ອນຳເອົາພາສາສິລະປະຂອງຮູບເງົາ, ກາບກອນ ແລະ ຈິດຕະກຳ, ໄດ້ສ້າງຄວາມດູດດື່ມໃນແຕ່ລະເລື່ອງ.

ຖ້າຄຸນຄ່າອັນໜຶ່ງຂອງວັນນະຄະດີແມ່ນຖືຄວາມງາມ ແລະ ຄວາມດີເປັນໃຈກາງ, ມຸ່ງໄປເຖິງການຫັນປ່ຽນຄົນ, ສ້າງບຸກຄະລິກກະພາບ ແລະ ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການປະຕິຮູບສັງຄົມ, ເລຮົ່ງກໍ່ໄດ້ເຮັດຜ່ານເລື່ອງລາວທີ່ນາງເອີ້ນວ່າ “ບົດຟ້ອນ ແລະ ຊິ້ນສ່ວນວິເສດ”.

ເລື່ອງສັ້ນແຕ່ລະເລື່ອງໄດ້ຫວ່ານແກ່ນຂອງຄວາມຮັກ, ການໃຫ້ອະໄພ, ແລະຄວາມເມດຕາສົງສານໃນໃຈຂອງຄົນ, ປຸກໃຫ້ເຂົາເຈົ້າປະຕິບັດຄວາມຄິດ, ການກະທຳ, ແລະຄວາມຮັບຜິດຊອບຕໍ່ຄອບຄົວ ແລະ ສັງຄົມຂອງເຂົາເຈົ້າ, ເຊິ່ງບາງຄັ້ງກໍຖືກລືມໄປຍ້ອນການປ່ຽນແປງຢ່າງໄວວາໃນຊີວິດຂອງຍຸກດິຈິຕອລ.

ແນ່ນອນເຈົ້າຈະເປັນຄືກັບຂ້ອຍ, ເມື່ອເຈົ້າປິດໜ້າຂອງບົດເລື່ອງສັ້ນ “The Magical Bits”, ສຽງດັງຂອງມັນຈະດັງຂຶ້ນຄືກັບລະຄັງເຕືອນເຈົ້າໃຫ້ຊ້າລົງ, ເບິ່ງໃຫ້ເລິກເຂົ້າໄປໃນທຸກຊ່ວງເວລານ້ອຍໆ ແລະເຊື່ອໃນຄວາມເມດຕາຫຼາຍຂຶ້ນ. "ສິ່ງມະຫັດສະຈັນ" ບໍ່ແມ່ນການລວບລວມເລື່ອງທີ່ຫນ້າຕົກໃຈ, ແຕ່ມັນມີຄວາມສາມາດທີ່ຈະແຕະຫົວໃຈຂອງຜູ້ອ່ານດ້ວຍຄວາມງຽບສະຫງົບ, ດ້ວຍຄວາມງາມທີ່ງຽບສະຫງົບຂອງຄວາມເມດຕາທີ່ຍັງມີຢູ່ບ່ອນໃດບ່ອນຫນຶ່ງໃນຊີວິດນີ້.

ຊື່ແທ້ຂອງຜູ້ຂຽນ Le Hang ແມ່ນ Le Thi Le Hang, ເກີດໃນປີ 1988, ມີຖິ່ນກຳເນີດມາຈາກເມືອງ Thua Thien Hue. ທ່ານເລຮົ່ງດຳລົງຊີວິດຢູ່ ນະຄອນດ່ານັງ , ເປັນນັກປະພັນປຶ້ມຫວຽດນາມ 7 ຫົວ ແລະ ໜັງສືອັງກິດ 5 ຫົວ. ຜົນງານຂອງນາງແມ່ນເປັນທີ່ຮູ້ຈັກຂອງຜູ້ອ່ານໂດຍຜ່ານເລື່ອງສັ້ນ, ບົດກະວີ, ບົດວິຈານ, ບົດວິຈານ, ພາບປະກອບ ... ພິມເຜີຍແຜ່ໃນຫນັງສືພິມສູນກາງແລະທ້ອງຖິ່ນແລະວາລະສານວັນນະຄະດີ. ປະຈຸບັນ ເລຮົ່ງແມ່ນສະມາຊິກຄະນະບໍລິຫານງານສະມາຄົມນັກປະພັນນະຄອນ ດ່ານັງ, ແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດານັກປະພັນໜຸ່ມທີ່ມີລັກສະນະສະເພາະຂອງນະຄອນ ດ່ານັງ, ຖືວ່າມີຄວາມຄ່ອງແຄ້ວ, ເຂັ້ມແຂງ ແລະ ອຸດົມສົມບູນ. ແບ່ງປັນໃນເວທີວັນນະຄະດີ, ນາງພຽງແຕ່ປາດຖະຫນາວ່າວຽກງານຂອງນາງຈະຊ່ວຍໃຫ້ຕົນເອງແລະຜູ້ອ່ານ "ເບິ່ງເລິກເຂົ້າໄປໃນຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາ".

ທີ່ມາ: https://baodanang.vn/nhung-vun-vat-nhiem-mau-3265035.html