ປື້ມທີ່ດີ: ສຽງຈາກສົງຄາມທີ່ບໍ່ມີປືນ

ວຽກງານທີ່ຂຽນກ່ຽວກັບສົງຄາມເຊັ່ນນີ້ແມ່ນແປກຫຼາຍ. ຂ້າພະເຈົ້າຂໍຊົມເຊີຍນັກຂຽນ ດອຍຊວນຫວຽດ ທີ່ໄດ້ຊອກຫາທັດສະນະທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ເໜືອລາຍລະອຽດທັງໝົດ, ສິ່ງທີ່ຍັງເຫຼືອຢູ່ສຳລັບທ່ານຜູ້ອ່ານແມ່ນຄວາມຮັກຂອງບັນດານັກຮົບໃນທ່າມກາງສົງຄາມ ແລະ ສຽງທີ່ງົດງາມຂອງມວນມະນຸດ ແລະ ຊີວິດຍັງດັງກ້ອງສະໜັ່ນ...

Báo Thanh niên•13/09/2025

ດົນນານມາແລ້ວ, ມີຫຼາຍຜົນງານທີ່ຂຽນກ່ຽວກັບສົງຄາມ - ເປັນຫົວຂໍ້ທີ່ສ້າງຕົວນັກຂຽນຍຸກສະໄໝຫຼາຍລຸ້ນຄົນ, ແຍກອອກຈາກການໄຫຼວຽນຂອງວັນນະຄະດີຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງທີ່ມາພ້ອມກັບສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານເພື່ອປ້ອງກັນປະເທດ. ເຫດຜົນທີ່ເວົ້າແບບນັ້ນກໍຍ້ອນວ່ານັກຂຽນເອງກໍເປັນທະຫານທີ່ໄປສົງຄາມໂດຍກົງ. ໃນຖານະເປັນນັກຂຽນ, ນັ້ນແມ່ນວັດຖຸປະເສີດທີ່ຈະສ້າງຫນ້າທີ່ຍ້າຍຫົວໃຈຂອງຜູ້ຄົນ. ເມື່ອຂຽນກ່ຽວກັບສົງຄາມ, ຂຶ້ນກັບຈຸດຢືນແລະທັດສະນະ, ແຕ່ລະຄົນມີວິທີການສະແດງອອກທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ມັນສາມາດມີການເສຍສະລະ, ຄວາມຕາຍ, ໄຊຊະນະ, ຄວາມພ່າຍແພ້, ຄວາມລໍາບາກ, ເລືອດແລະໄຟ ... ມີທຸກສີ, ສຽງທັງຫມົດ: ເມື່ອສູນເສຍ, ລູກທະນູຕົກ, ລູກປືນທີ່ຫຼົງໄຫຼ / ໃນສະຫນາມຮົບ, ເນື້ອຫນັງແລະເລືອດຕົກ / ລືມໃນແຈຂອງທະເລແລະຂອບຟ້າ / ບ່ອນທີ່ຈະຝັງກະດູກທີ່ບໍ່ມີເຈົ້າຂອງ? ... ໃນສົງຄາມ, ຊີວິດຂອງມະນຸດແມ່ນຄ້າຍຄືຂີ້ເຫຍື້ອ / ໂຊກຊະຕາແມ່ນການຕັດສິນໃຈ, ລູກປືນແລະລູກສອນຕົກ. The flickering will-o'-the-wisp flame / ສຽງຂອງຄວາມບໍ່ຍຸຕິທໍາ echos ໃນທ້ອງຟ້າທີ່ມືດມົວ, ເຮັດໃຫ້ມັນເປັນທີ່ຫນ້າສົງສານຫຼາຍ.

ປຶ້ມດີ: ສຽງຈາກສົງຄາມງຽບ - ພາບທີ 1.

ການປົກຫຸ້ມຂອງນະວະນິຍາຍ Lost in Paradise

ພາບ: Q.Tran

ບົດປະພັນທີ່ຂັບຮ້ອງດ້ວຍຈິດວິນຍານຂອງນັກປະພັນ ຫງວຽນຝູ໋, ແຕ່ລະປະໂຫຍກທີ່ຖືກແກະສະຫຼັກ ແລະ ທາສີ, ເປັນສຽງຮ້ອງໄຫ້, ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ຄົນລຸ້ນຫຼັງຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມໂຫດຮ້າຍຂອງສົງຄາມ. ເມື່ອເຫັນໃບໜ້າທີ່ໜ້າຢ້ານກົວແຫ່ງຄວາມຕາຍ, ຜູ້ຄົນຍັງຮັກສາວັນແຫ່ງການມີຊີວິດຢູ່ໃນ ຄວາມສະຫງົບ ຫລາຍຂຶ້ນ. ພວກເຮົາຄິດວ່າອີກງານໜຶ່ງທີ່ຂຽນກ່ຽວກັບສົງຄາມຈະເປັນສິ່ງທີ່ຜູ້ອ່ານຄົງບໍ່ສົນໃຈ ເພາະໄວໜຸ່ມຍຸກນີ້ເຖິງວ່າຈະເບິ່ງໄປຂ້າງໜ້າ ແຕ່ກໍ່ຢາກເບິ່ງຄືນອະດີດໃຫ້ເຫັນວ່າປະຫວັດສາດແມ່ນມີຄວາມຕໍ່ເນື່ອງ, ບໍ່ແຕກ, ຖ້າບໍ່ “ທົບທວນຄືນອະດີດ” ຈະ “ຮູ້ໃໝ່” ໄດ້ແນວໃດ?

ນະວະນິຍາຍ Lost to Paradise (ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ, 2025) ຂອງນັກຂຽນ Doi Xuan Viet ກໍ່ໄດ້ຮັບແຮງບັນດານໃຈຈາກເລື່ອງນີ້. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ລາວໄດ້ເລືອກວິທີການຂຽນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ສົງຄາມໃນນະວະນິຍາຍນີ້ໄດ້ຖືກນໍາສະເຫນີຈາກທັດສະນະທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ຖ້າຜູ້ອ່ານຕ້ອງການຊອກຫາຮູບພາບຂອງການຕໍ່ສູ້ທີ່ໂຫດຮ້າຍ, ຍົນ, ເຮືອ, ແລະອາສາສະຫມັກ, ມັນອາດຈະບໍ່ແມ່ນວຽກທີ່ຖືກຕ້ອງ. ແຕ່ຖ້າຜູ້ອ່ານຢາກອ່ານເລື່ອງຄວາມຮັກຂອງມະນຸດ ແລະ ຄວາມສາມັກຄີກັນ, ເຂົາເຈົ້າຈະຖືກຈັບໃຈຕັ້ງແຕ່ໜ້າທຳອິດ.

ໂອ້, ເພື່ອເຮັດແນວນັ້ນ, ນັກຂຽນ ດອຍຊວນຫວຽດ ຕ້ອງສ້າງສະພາບທີ່ຕື່ນເຕັ້ນ ແລະ ດຶງດູດໃຈ?

ແມ່ນແລ້ວ, ມັນແມ່ນ. ດີ, ມັນບໍ່ແມ່ນ.

ເມື່ອລະດູຮ້ອນປີ 1972 ຢູ່ ກວາງຈີ , ຍົນ B-52 ໄດ້ປະກົດຂຶ້ນເທິງທ້ອງຟ້າວ່າ: “ທ່ານ Phuong ໄດ້ຫັນໜ້າເພື່ອເຂົ້າໄປໃນບ່ອນລີ້ໄພ, ໃນຂະນະນັ້ນ, ລູກລະເບີດຄືຈຸດດຳໃຫຍ່ພວມບິນມາຫາບ່ອນລີ້ໄພຂອງທ່ານ Phuong, ໃນຂະນະນັ້ນ, Phuong ແມ່ນໜາວເຢັນ, ເຈັບປວດ, ແຂນຂາຂາຂາບວມ, ບໍ່ມີກຳລັງທີ່ຈະຕອບໂຕ້. ຂະນະດຽວກັນ ລະເບີດໄດ້ບິນລົງຕໍ່ໜ້າປະຕູ bunker, ຍົກ bunker ຂອງຕົນຂຶ້ນ, ຄວາມກົດດັນອາກາດໄດ້ກົດດັນໃສ່ຫນ້າເອິກຂອງ Phuong, ເຮັດໃຫ້ເຂົາຫາຍໃຈ bunker ໄດ້ສັ່ນສະເທືອນແລະແຕກຫັກ, ລະເບີດບໍ່ແຕກ, ແຕ່ກ້ອນຫີນແລະຝຸ່ນໄດ້ swirled ເປັນ clumps, rushed ເຂົ້າຮູດັງຂອງ Phuong.

ເລື່ອງເລີ່ມຕົ້ນທີ່ຈະເປີດເຜີຍເພື່ອໃຫ້ຜູ້ອ່ານໄດ້ດຶງດູດເຂົ້າ, ສາມາດອ່ານໄດ້ໃນຫນຶ່ງນັ່ງ. ພວກເຮົາຮູ້ສຶກແປກໃຈຫລັງຈາກຕື່ນນອນ, ພູວົງບໍ່ແມ່ນເຟືອງ, ບໍ່ແມ່ນ, ມັນຍັງເປັນ Phuong ແຕ່ລາວຢູ່ໃນສະພາບຂອງຕື່ນເຄິ່ງນອນແລະເຄິ່ງນອນ, ເຖິງແມ່ນວ່າລາວຍັງຢູ່ໃນໂລກມະຕະ, ແຕ່ຄິດວ່າລາວຢູ່ໃນໂລກໃຕ້.

ວິທີການປຸກ "ca" ນີ້?

ຕ້ອງເວົ້າໄດ້ວ່າ ດອຍຊວນຫວຽດ ແມ່ນນັກຂຽນໜັງ, ໄດ້ຮັບລາງວັນຈາກສະມາຄົມຮູບເງົາຫວຽດນາມ, ໄດ້ປະກອບຮູບເງົາທີ່ດຶງດູດຜູ້ຊົມເຂົ້າຮ່ວມບັນດາໂຮງຮູບເງົາ. ດ້ວຍຄວາມເຂັ້ມແຂງແລະພອນສະຫວັນຂອງລາວ, ລາວໄດ້ນຳໃຊ້ມັນໃນ ການລືມໄປສູ່ອຸທິຍານ . ດ້ວຍຄວາມຕໍ່ເນື່ອງທີ່ສອດຄ່ອງກັນ, ລາວຊໍານິຊໍານານຈະພາເຈົ້າໄປຕາມການດົນໃຈຂອງວຽກງານ.

ໃນກໍລະນີຕົວລະຄອນ ເຟືອງ, ດ້ວຍຄວາມອ່ອນໄຫວຂອງນັກຂຽນ, ດ່ຽນຊວນຫວຽດ ໄດ້ສະຫຼາດສ່ອງໃສຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂບັນຫາທີ່ບໍ່ພຽງແຕ່ສົມເຫດສົມຜົນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງມີເຫດຜົນອີກດ້ວຍ. ເຫດຜົນໃນນີ້ໝາຍຄວາມວ່າສະຫາຍເປັນຫ່ວງເປັນໄຍ ແລະ ເປັນຫ່ວງເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນສະເໝີ. ສົມເຫດສົມຜົນແມ່ນຢູ່ໃນຄວາມຫມາຍວ່າ ... , ແຕ່ວ່າທ່ານພຽງແຕ່ສືບຕໍ່ອ່ານເພື່ອເບິ່ງວ່ານັກຂຽນແກ້ໄຂ "ຂໍ້ຜູກມັດ". ການແກ້ໄຂນີ້ສົມເຫດສົມຜົນບໍ? ມັນຍັງເປັນຄວາມຄິດທີ່ເປີດໃຈເມື່ອຜູ້ອ່ານມາເຖິງນະວະນິຍາຍ Lost in Paradise.

ວຽກງານທີ່ຂຽນກ່ຽວກັບສົງຄາມແບບນີ້ເປັນເລື່ອງແປກ. ຂ້າພະເຈົ້າຂໍຍ້ອງຍໍນັກຂຽນ ດອຍຊວນຫວຽດ ທີ່ໄດ້ຊອກຫາທັດສະນະທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ເຫນືອລາຍລະອຽດທັງຫມົດ, ສິ່ງທີ່ຍັງເຫຼືອສໍາລັບຜູ້ອ່ານແມ່ນຄວາມຮັກຂອງທະຫານໃນທ່າມກາງສົງຄາມ. ຮູບແບບສີສັນສົດໃສນີ້, ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ຊີວິດມີການປ່ຽນແປງຫຼາຍໃນຄວາມສໍາພັນຂອງມະນຸດ, ມີຄວາມຫມາຍຫຼາຍກວ່າເກົ່າ. ພວກເຮົາມີໂອກາດກັບຄືນສູ່ອະດີດເປັນວິທີທີ່ຈະເຕືອນຕົວເອງໃນປະຈຸບັນ. ເຖິງແມ່ນວ່າມັນພັນລະນາເຖິງສົງຄາມທີ່ບໍ່ມີປືນ, ແຕ່ເມື່ອພວກເຮົາປິດປຶ້ມ, ພວກເຮົາຍັງສາມາດໄດ້ຍິນຫຼາຍສຽງທີ່ສວຍງາມທີ່ສະທ້ອນຈາກຄວາມຮັກແລະຄວາມສາມັກຄີຂອງມະນຸດ.

ປຶ້ມດີ: ສຽງຈາກສົງຄາມງຽບ - ພາບທີ 2.